Onderwerp: Bucket list: Den Bosch- St Vaast vv.

Bucketlist 2014: Noordzee.
Voorspel:
Ik zeil van kinds af aan in open bootjes. De laatste jaren vaar ik geregeld wedstrijden in de skiff en ook op zee. Om dit zeilgevoel ook met de familie te gaan delen hebben we een aantal jaren geleden een kajuitboot gekocht. Een oudje, ideaal om te leren en zeeland mee te verkennen. Met de familie in/op een caravan te water (Kievit 820). Ik doe het beheer van de gehele botenvloot met 2 gezinnen en dat bevalt al jaren prima.
Om meer zeewaardigheid en met name ook meer comfort te verkrijgen voor 4 personen, hebben we 3 jaar geleden de Jouet 920 gekocht voor een mooi prijsje. Zoals de meeste boten in de prijsklasse onder de 10 k is er dan nog wel wat werk aan de winkel. Deze boot had een motor van 4 jaar oud en slechts 200 vaaruren op de klok. Dat gaf de doorslag.. We kunnen bijna alles wel aanpakken tegen lage kosten maar de zeilen en de motor hakken er flink in. Maarbovendien: wat een verschil in ruimte.. 3 voetjes meer in de lengte, meer dan een voetje extra in de breedte geeft ineens een ruimte waarbij er 6 echte bedden zijn en dan hoef je niet eens met je benen in een keukenkastje, de motor heeft zomaar power in zijn achter uit zodat we in een sluit met 5 Bf ook stil kunnen liggen. Heerlijk.
Na een eerste vakantie in Zeeland de wensenlijst opgesteld. Onderwaterschip kaal maken en waar nodig de gelcoat repareren (lokale osmose), Roer voorzien van een balansdeel (mijn dochter van 10 houdt het roer niet in hardere wind), het onderste lager spelingsvrij maken, een nieuwe schroef er op omdat de vorige eigenaar verzuimd had er een anode aan te koppelen.. (Brons van de gori was een grote gatenkaas). Bovenwater dan ook maar de slechte lak er af en in de DD gezet. Een diffuse onverklaarbare lekkage (ook op de wal) werd verklaard toen we het dek wilden opschuren en er een paar honderd gaten van een oud teakdek boven de verf uitkwamen. (was wel geplamuurd maar zeker niet waterdicht..) Epoxy met glas erop en met een DD laklaag en antislip maakten de boot daadwerkelijk waterdicht. Via marktplaats weer goede ST50 meters op de garage Led verlichting op de mast etc.… Een roozemux met een ais maakt dat het ergens op ging lijken. Nog ff een nieuwe Ipad mini zodat we ook in zonlicht de kaart kunnen zien. Dan de veiligheidsupgrade: vlot, graag, reserve gps en handmarifoon, vuurpijlen safetylines etc.. Kortom: het bekende lijstje om het ook een beetje verantwoord te maken wanneer het eenmaal mis zou lopen…. Mijn zeetochtje op eigen kiel komt steeds dichterbij.

Deel 1: Zoutproeven
Eerder enkele tochten met een bevriende schipper meegevaren met als doel UK. Een harde westen wind zet daar een streep door de rekening.. Hakken aan de wind langs de Belgische kust was mijn deel… Op een Etap 36 met 7-8 Bf puntje zeil en grote golven. En het was fantastisch… De grijns op je gezicht zoals met de skiff met 5 Bf op de Oostzee tijdens het EK… heerlijk. Ik heb de mazzel nog niet met zeeziekte kennis gemaakt te hebben en mijn zeilmaat evenmin…
Hoewel ik vaarbewijzen heb en de navigatie met name uit de boekjes ken, wordt het tijd voor een stapje meer. We gaan mee met de Engeland tocht met onze zeilvereniging in Den Bosch. Het wordt het kleine rondje.. naar dover en terug.. Wat mij opviel was dat de zee zoveel weidser was dan je op de kaart verwacht. Bij Stellendam naar buiten voor een klein bochtje buitenom naar Vlissingen. Maar met ZW wind maken we een ruime slag op zee. Op de laptop geen ondiepten in beeld en lekker varen.. maar waar je dan precies zit en dat terug brengen naar het beeld buiten… Ff wennen voor een binnenwaterzeiler. En dan is Vlissingen ineens best wel ver weg.
De wind van 4-5 Bf was een mooie test voor onze boot (en voor ons zelf… Waar ik met onze kievit vaker met het gangboord in het water zat (is natuurlijk ook laag) geeft de jouet geen krimp en een groot gevoel van veiligheid (al dan niet terecht natuurlijk,, smalle semi S spant is gewoon heel anders dan de brede en hogere romp van de jouet) Ook het feit dat ik met de motor goed kan manoeuvreren ook met dwarswind in de sluis rustig in kan varen etc.. geeft gevoel van: Yes het lag niet alleen aan mij ….

En nu we tevoren een passageplan maken en de waypoints alvast in de haven in de kaart zetten wordt de tocht een stuk overzichtelijker. Ben zelfs bij wijze van oefening ook standaard de waypoints in de oude furuno gaan typen… hebben we altijd een koers naar het volgende waypoint.
Vanaf Vlissingen met enkele schepen langs de Belgische kust gevaren. Oostende, Duinkerken als de bekende tussenstations. Wat er op de kaart ingewikkeld uitziet (Passage de Zuydcoote) is in de praktijk een eitje. Wel de boeien respecteren met laag water natuurlijk want de ondiepten zijn steil en pal buiten de boeien. Na de rode Boei “Dyck” steken we over langs de sandettibank. Op naar de magische shippinglanes. Gelukkig hebben we een AIS ontvanger die het doet en gewapend met een verrekijker en een navigator bij de laptop beoordelen we de zeeschepen. Het blijkt allemaal erg mee te vallen. Bij twijfel achterlangs stekken is altijd een goede tip maar de eerste keer stak ik zover achter een schip langs dat we al weer in de zonde van de volgende kwamen… Dat went ook snel en soepel steken we door naar de middenberm. Dan snel een stuk opschieten om weer richting Dover te komen. Na de tweede baan zeilen we in een zeer licht windje met geregeld de motor bij naar Dover. Lezend in de reeds en de marifoon uitluisterend maken we ons de procedure meester om Dover netjes aan te varen en correct naar binnen te varen. Daar worden we warm onthaald door de havenmeester en naar de gereserveerde box verwezen. Club genoten heten ons welkom en maken zich op voor een paar dagen feesten in Dover… Wij varen (als gevolg van weinig vrije dagen) de volgende ochtend weer terug naar het vaste land. Touchdown, een pot bier en met het getijde weer terug.
Bij het uitvaren waarschuwt Port control ons voor beperkt zicht en wenst ons een behouden vaart. Koud buiten varen we een mist wolk in, geen wind en kijken we louter op de AIS en de kaart. 1 persoon op de boeg om te luisteren. Blazen af en toe op de mist hoorn maar al snel wordt het zicht weer beter… De wind kunnen we echter wel vergeten. We varen naar Duitkerken en de volgende dag in 1 ruk door naar de Roompot. In de betonhaven overnachten we achter anker.
Een filmpje:

Conclusie van dit tochtje:
• De boot kan het en heeft geen krimp gegeven, en wij zijn in onze rol gegroeid. We kunnen inmiddels redelijk nauwkeurig plannen en daar gedurende de dag op bijsturen.
• Passageplanning, Logboek en de route echt vastleggen is essentieel. Het maakt dat je weet waar je naar toe moet wanneer je in de mist verzeild raakt.
• Verschil tussen stroming vs HW/LW is veel groter dan wat ik vooraf had bedacht. Door met goede informatie op het getijde te plannen maak je vele mijlen meer. De reeds is prima, stromingsatlassen ook ok, maar het gemak van tidesplanner is voor mij ongeevenaard. Baselinen (tijdzone, zomertijd, x uur voor na dover HW etc...) appletje eitje en voorkomt rekenfouten
• AIS ontvanger: ik vind het erg prettig. Je ziet die grote boten (en steeds meer jachtjes) gewoon varen en ziet alle relevante info om uitwijk te beoordelen en te plannen ruim voor het ingewikkeld is geworden
• Digitale kaarten zijn super (Ja ,ik heb ook papieren kaarten aan boord en zelfs met BAZ bijwerkt). ISailor op de Ipad heeft het voor mij gewonnen van open cpn op de laptop en navionics. Tideplanner op de Ipad geeft alle info over HW/LW en de stroming.

Deel 2: We gaan los!
Deze zomer gaan we het dan echt doen. We zeilen gaan naar Normandië… Dat heeft nog een hoop voeten in aarde gehad. Mijn vriendin wil niet op de boot en al helemaal niet op zee. Mijn kinderen (10 en 15 jaar vinden het wel leuk maar daarmee wil ik niet de tocht aan de wind zeilend wagen (grote kans dat je aan de wind naar Normandië zeilt..) Er wordt in Normandië met vrienden een huisje gehuurd en de logistieke planning gaat los… Wie rijdt met wie mee, wanneer wie zeilt mee hoe terug.

Week 1: Ik zeil met mijn kinderen een week door zeeland, en de kinderen worden eind van de week opgepikt. Kris (mijn vriendin) gaat met de jongste met de trein met een tussen stop in Parijs, de oudste gaat met de vrouw van mijn zeilmaat mee naar St vaast om daar een week te gaan schilderen en tekenen.
Week 2: Ik vaar met mijn zeilmaat Maarten het stuk van Vlissingen naar St vaast. (we hebben daar 1 week de tijd voor) Het blijkt inderdaad aan de wind te zijn met stukken echt kruisen zoals verwacht. Windkracht is zeer variabel en wordt met de dag bij gesteld (Weather 4d zowel als Windfinder pro). We hadden vele potentiele opstappers die uiteindelijk toch niet opstappen. Mijn broer zeilt 2 dagen mee (heeft vaak in Griekenland op een dikke Bavaria gezeild). Verder doen we het shorthanded.
Week 3: Een week met allen in Normandië (weinig zeilpunten te scoren, wel heerlijk zwemmen, oesters met champagne, heerlijke vis en een hoop lol)
Week 4: Ik zeil met mijn dochters en mijn neefje (die met de trein is aangekomen) terug naar Nederland. Mijn zeilmaat voegt zich bij zijn familie en Kris gaat fietsen langs de normandische kust. Meer zit er niet in maar is meer dan ik tot heden op eigen kiel gedaan heb. Ik ben blij ☺.

Week 1: Den Bosch-Vlissingen
Maas af, dat hebben we al zo vaak gedaan. Het is routine. Mast achterover, borgen en op de motor naar de moerdijk. Wat me opviel is dat het water hoger staat dan anders.. veel hoger (Eind juli). Doorvaart minder dan 9 meter bij de meeste bruggen en onder de A27 zelfs veel minder dan 9 meter. De eerste bruggen (A2, Spoorbrug, Heusden) gaan prima.. De windmeter steekt er fier boven uit maar we hebben ruimte. Bij de A 27: Oei.. een halve meter minder… Moet kunnen schat ik in.. met een heel rustig vaartje schuift de boot onder de brug… Ja hoor het past ☺ maar dan komt er op hoge snelheid een motorboot langs die een mooie hekgolf trekt. Niet verboden natuurlijk maar wel lastig… En dan tsak! We raken de brug! En dan nog eens… het is maar net geraakt maar wie het loodje heeft gelegd is wel duidelijk… de Windmeter. En al snel wens ik me zelf gelukkig dat het hierbij gebleven is. Een klap op de mast… ik heb een vermoeden dat de vakantie dan wel voorbij was. Onder de brug door nemen we de schade op .. een goed werkende “vintage” windopnemer naar de knoppen (maar doet het nog wel een beetje)
Ik heb mijn strijkinstallatie gemaakt en gemarkeerd op 9 meter op de talie. (omdat we meestal rond de 10 meter doorvaart hebben). Dit is de routine stand. Lager kan wel maar dan moet het grootzeil eraf, de giek los en daarbij komt dat mijn strijktalie daar net te kort voor is.. Natuurlijk ga ik dat nu aanpassen.. maar ja van die windmeter “is het nieuwe wel af” zal ik maar zeggen.. ☹.
Op de mosselbank wil ik mijn jongste dochter de mast in hijsen.. ze vindt klimmen leuk en ik heb haar uitgelegd (met foto’s) hoe ze de windvaan los kan nemen. Halverwege vindt ze het toch wel hoog worden en ik laat haar weer zakken (dat was de afspraak ook). De buurman zag het tafereeltje aan en biedt hulp. Zijn zwager die naast hem ligt is vaak in de mast geklommen en wil wel even naar boven… Met epoxyfiller, tieraps en een stuk brandstofslang maak ik er weer een werkend geheel van. Buurman weer omhoog en schroeft de zaak weer in de top… Het werkt weer. De windset die ik ondertussen al van marktplaats had gehaald kan weer door naar een paar behoeftige medeforummers.
Mosselbank staat altijd garant voor krabbenzoeken met de kids..






Verder overigens heerlijk gevaren, mijn schoon vader stapt nog een dagje op. En met hem en mijn kinderen zeilen we heerlijk Roompot uit naar Vlissingen. Inmiddels bekend terrein ☺.
Week 2: Vlissingen-St Vaast
In Vlissingen is de koopmanshaven helaas vol waardoor we in de binnenhaven terechtkomen. Familie stapt af en ik wacht op de opstappers voor het grote avontuur. In de avond een heerlijke mosselmaaltijd in de verenigingshaven gegeten, wordt ik ’s nachts zwaar ziek… 3 keer over mijn nek en redelijk dubbelziend maak ik me klaar voor vertrek…De tijd tikt, de wind is goed en het zonnetje schijnt. Met het tij mee varen we aan de wind naar Nieuwpoort.



In de loop van de dag gaat het gelukkig steeds beter. Ik krijg zelfs weer wat honger. Maar eten koken aan de wind is geen pretje.. het blijft bij wat Mie soepjes met kokend water uit de thermosfles. In de haven heerlijk douchen en ik ga direct naar bed voor een verkwikkende nachtrust…
De volgende ochtend varen we uit met als doel Gravelines. Mooi op het geplande tijd varen we tussen de pieren door naar de haven. Toen we daar eenmaal lagen Keek ik eens goed rond.. Het zou een schattig haventje zijn, een visite waardig.. Ik zie het niet. ’s Avonds gaan de sluisdeuren dicht zo dat er wat water in de haven blijft staan. Gepland was dat we met de kiel in het water zouden komen maar midden in de nacht wordt ik wakker van het geblub… (we zinken!, dat zal toch niet…) een doordringende rioollucht maakt zich van mij meester en vreemd genoeg stelt me dat enigszins gerust. Ik kijk naar buiten… is al het water weg! Alle boten liggen tot aan de waterlijn in de modder. Een uurtje later is de lucht weer weg en ’s ochtend is er niets meer aan de hand…. We nemen afscheid van mijn broer die met bus en trein terug gaat naar Nederland. Wij zetten koers naar Boulogne. Waar de Belgische- en de noord Franse kust ronduit lelijk is maken de krijtrotsen alles goed. Dicht onder de kust varen we langs lieflijke plaatsjes in de inhammen van de rotsen. Plaatsen waar ik vaak geweest ben met de auto en de tent. De strandjes waar je eindeloos rond kan scharelen met een visnetje en een fototoestel. Vanaf de waterkant mooi.. de volgende keer maar direct doorvaren zodat we geen tijd verliezen langs de lelijke kust.
Boulogne is een erg leuke plaats.. veel reuring, heerlijke vis en van de verschrikkelijke verhalen over deze haven… ik herken het niet. Ik ga er graag terug.
Dag 4: op naar Dieppe! De windvoorspelling is waardeloos Geen wind. De zon brand op het koppie en de zee spiegelt. St Valéry sur Sommes staat nog op de wis list . Mooie dingen over gehoord leuk om ff te blijven hangen Kost je altijd wel een dag omdat je alleen bij hoogwater en matige wind er in en er uit kan. Toch maar door naar Dieppe. Stuurautomaat aan, motor aan waypoint bij Dieppe voor de deur gelegd en gaan. Matjes in de kuip en om en om houden we een oogje in het zeil…. Piep piep piep… wat nu…? De Furuno staat te piepen dat ie geen satellieten meer heeft. De gps repeater op de garage gaat dan natuurlijk ook piepen en de marifoon blijft niet achter…om nerveus van te worden (en dat is natuurlijk ook de bedoeling). Ik heb zat gpsen aan boord (2 telefoons, 2 ipads een hand gps in de grabbag) maar 1 gps in het boordnet… shit. Onderzoek wijst al snel naar de paddestoelbekabeling.. de Mantel van de Coax ligt open en moet opnieuw gesoldeerd worden…. Op zee. Maar ik heb een soldeerbout bij me (op 220).. ik bedenk dat ik 2 jaar geleden bij de makro een omvormer heb gekocht en die moet ergens aan boord liggen ingepakt en wel. Die aangeplugd op de accu en de soldeerbout is heet. Paddenstoel opengemaakt coax gesoldeerd en weer ontvangst… Mooi. Ondertussen tuft het bootje gewoon verder over de aalgladde zee. Wanneer we net de spullen opgeruimd hebben horen we een zachte bons tegen de boot, een onbalans in het toerental en verder niets… Al spoedig blijkt dat we geen vaart meer maken… de boot drijft uit met een draaiende motor 2200 toeren in vooruit… Het zal toch niet… Het schiet door mijn hoofd: Ik heb de schroef toch echt vast gezet met een nieuwe moer en goed geborgd met de inbus .. ja toch?? Zeker weten.. Maar goede raad is duur.. motor uit (10 mijl uit de kust) kleren uit en jump… gelukkig is de zee glad en is het heerlijk water. Dit is dus zwemmen op zee. Een korte blik onder de boot leert dat er een enorme plastic zak in de klapschroef zit.. die is er zo uit gelukkig. Tijd om ook de waterlijn maar eens een schoonmaakbeurt te geven. Trapje uit, lijn achter de boot en we zwemmen om de boot in totale windstilte.. wat een wonderlijke ervaring.
Uitgezwommen weer aan boord. Wil ik de motor starten.. gebeurt er niks lampjes branden, accu’s zitten vol en een wisseling van bank levert niets. Tsja.. geen wind, geen motor maar gelukkig ook geen haast we hebben eten en drinken aan boord en de marifoon doet het in geval van nood. Motorluik open.. Ik heb tot heden weinig aan de motor gedaan anders dan impellor, oliefilter brandstof filter etc.… de basics zeg maar. Op zoek naar de startmotor (sole mini 18) blijkt deze erg weggebouwd te zitten… Ik wil graag het hoofdrelais kortsluiten om te kijken of de startmotor het nog doet. (Bij een eend was steksleutel 19 de ideale maat om deze sluiting te maken.. (ik draai er een lap omheen om geen onbedoelde sluiting te maken tegen het blok).. startmotor gaat onmiddellijk draaien.. ok dat geeft hoop. Kabels volgen kom ik een secundair startrelais tegen . die losgenomen en met een stuk 220 snoer sluit ik deze kort… Startmotor gaat niet alleen draaien, het ronsel slaat ook in de krans en de motor loopt! Snel uitgedaan om deze oplossing te formaliseren met goede draadstekkers en het weg steken van de draad.



Binnen het uur varen we weer. Wat een dag… Het zal toch niet een dag zijn dat het nog een keer echt mis gaat…. Maar we tokkelen lekker door. Biertje erbij en liggen uit te rusten in de zon. Tegen de avond zijn we in Dieppe. In Dieppe koop ik een claxon schakelaar druk loslaatcontact en bouw dat provisorisch in het instrumentenpaneel (daar zit het nu nog ☺ )
Dag 5: Dieppe naar Fecamp.
We zeilen met een mooie wind. Het is echter net niet bezeild waardoor we eindeloos opkruisen. 2 uur later dan gepland en met hoge golven varen we tussen de havenhoofden door de haven in. Golven zijn hoog en dan lijkt de ingang van Fecamp erg klein, half achter en cliff. Wel mooi! Vrienden van ons kamperen in de buurt en wachten ons reeds op.
Dag 6: we blijven in Fecamp
De windvoorspelling voor de dag is slecht (wind pal tegen) en we besluiten lekker een dagje blijven liggenomdat de voorspelling voor de volgende dag wel gunstiger is..
Dan maar een dagje later naar st Vaast. Het plan is immers om in 1 keer de overtocht te maken (ca 70 mijl) en met een bakstag windje is dat wel vol te houden… Gaan we ook een keer echt los van de kust.
Fecamp is een leuk plekje, geen opsmuk maar gewoon een stadje waar je ff lekker kan hangen op een terrasje (en ober bood ons de volgende ochtend om 11 uur al een calva aan bij de espresso… lekker maar slaat wel een gat in je dag) omdat.
Met de hulp van enkele medeforummers check ik mogelijke oorzaken en dieperliggende problemen (laadcircuit). (geweldig he… en dank!). Gelukkig blijkt dat verder allemaal in orde en heb ik de oorzaak terug gebracht tot het contactslot en een diode die daar ook zit (niet gedocumenteerd). Goed genoeg. De workaround werkt en thuis maar verder kijken.
Dag 7: St Vaast here we come…
De windvoorspelling is die nacht bijgesteld naar 1 Bf met later regen. Die regen was er ’s ochtends al. Geruchten over onweer konden we uiteindelijk noordelijk lokaliseren. Maar gewoon gaan op de motor … Hele dag gemotord met af en toe een test/ uurtje op het zeil om tot rust te komen.. maar om vaart te houden toch maar weer de motor aan. Die doet het verder super. De lucht trekt dicht en wanneer we op St vaast aanvaren zien we niets… zeer laag hangende wolken met regen. Op de iPad zien we precies waar we zitten en zien de vissers om ons heen varen. De boeien liggen waar we ze verwachten, jammer van de regen maar verder geen centje pijn. Dichter bij de kust komt de haven langzaam in beeld… Yes.. we did it! De tochtbestemming is gehaald. Deel 1 kan uit de boeken gestreept.



Al snel worden we met de auto uit de haven gehaal en worden onthaald met veel oesters, champagne en een heerlijke maaltijd en een gelukkige family. Toch ben ik moet en ga die avond niet te laat naar bed.. De drukte is ff te veel. Buiten is een klein tentje opgezet waar ik inkruip.. heerlijk… wat een rust. De volgende dag schijnt een zonnetje en gaan we zwemmen.. het weekritme in Normandië…af en toe regen maar altijd strand. Lekker eten wandelen zwemmen in de zee en afsluitend moules frites in Barfleur.

Wordt vervolgd met de terugtocht..

Hans smorenburg

Mooi verhaal Hans!

bedankt voor je verhaal Hans.
Mooi verhaal en fijn om te lezen.
En selfsupporting, dat is goud waard.

Thanks.

ja dat staat inmiddels dik in de belangstelling

Punt is ook dat je niet weet wat je niet weet. En dat je daar af en toe wel tegen aan loopt.

Leuk verhaal!

Thanx.
Ik zal ook het verhaal van d'r terugweg hier posten.. Dat heeft meer het karakter van een family tour.. Ruime wind 5 bf; easy does it.... Lange tracks gemaakt en de kids sliepen uit

ISO788 Hans schreef :
Mooi verhaal en goeie plantrekkerij !
Ik hoop dat ik binnen een jaar of 2 ook zo ver ben

Plannen groeien in de tijd. Deze reis was ook het resultaat van een groot aantal compromissen. Ik ga daar in de lessona learned nog wel op in...
Maar basis idee: op lange termijn heb je vaak zw wind. Dan weet je dat je globaal wind tegen hebt naar normandie.. Wanneer je van dag tot dag kijkt zijn er echter grote verschillen. Het globale plan met de kids terug te zeilen was spot on.. Net na een instabiele meteorologische periode ( bertha) kwam de wind weer in de zw hoek..
Maar het zetten can een deadline heeft bij ons veel focus gegeven en is het plan blijven staan. De testjes vooraf helpen enorm bij het leren herkennen van de eigen blinde vlekken. Ik kan mezelf nog niet zeer ervaren noemen maar de leercurve is steil. Veel stapjes zetten.. In zekere zin is het leren varen naar Vlissingen een complete ervaring: hw/lw stroming zeesluis roompot zandbanken etc... Moeilijker is het feitelijk niet geworden. Getijden zijn natuurlijk wel extremer maar niet moeilijker.. Wel leuker:-)

leuk verhaal, ga zo door.