Onderwerp: Rondreis op de Azoren

Omdat artikelen voor het forum schrijven op de iPad wat bewerkelijk is, zal ik onze rondreis op de Azoren met updates in deze post doen. Daarbij lopen we wat achter, maar dat halen we de komen dagen wel in!

Sao Miguel
In afwachting van de reparatie aan de motor willen we de tijd natuurlijk goed gebruiken. Sao Miguel staat bekend om zijn schiterende vulkaan landschap. Maar met zijn lengte van 65 km heb je wel vervoer nodig. Er zijn rondrit toers met bussen. Je kunt taxi's nemen, of een auto huren. Gezien de flexibiliteit willen we dat laatste. We lopen daarom langs verschillende kantoortjes van autoverhuur bedrijven. Maar voor zondag en maandag blijkt alles weg te zijn. De laatste dame kijkt ons zelfs verbaasd aan hoe we het in ons hoofd halen om te denken dat er nog iets te regelen zou zijn!
' s Avonds besluiten we om via internet verder te zoeken. Dolf heeft snel via een centrale autoverhuur site een auto gevonden. Die moeten we dan ophalen op het vliegveld, waar we met de taxi heen kunnen. Gerust gaan we slapen. 
De volgende dag bekijkt Dolf zijn email en blijkt er toch een afzegging voor de huurauto te zijn gekomen, ongeveer een uur voordat we naar het vliegveld zouden rijden. Fijn, op die manier! Dolf belt maar eens met een grote verhuurmaatschappij die op de luchthaven zit. Een auto? Ja natuurlijk, geen enkel probleem. Voor vandaag? Uitstekend, waar wilt u hem afhalen? Bij de jachthaven. Uitstekend, we brengen de auto daarheen en met een half uur kunt u hem afhalen! 

Met de auto gaan we op pad richting de noordpunt van het eiland. De vulkaan kraters daar schijnen schitterend te zijn. Om de lokale omgeving ook onderweg op te snuiven rijden we het hele stuk langs de kust in plaats van rechtstreeks. Snel buiten de hoofdstad Ponta Delgada worden de huizen armoediger en eenvoudiger. We gaan een dorpje in om wat koffie te drinken. In het cafe spreekt men geen Engels, maar koffie bestellen lukt met handen en voeten in het Portugees ook wel. De rekening is schrikbarend: de espresso's kosten 60 cent en ik doe het duur met cafe latte, die wel 80 cent kost!

We rijden door naar het noordelijkste punt van het eiland, waar je een schitterend uitzicht hebt. 



Je staat daar behoorlijk hoog en als je niet naar de zee kijkt maar de andere kant op kijk je steil naar beneden een hele grote oude krater in.



We rijden de weg de krater in, waar zich twee meren bevinden, Lago Azul en Lago Verde. Beide kratermeren en ze zijn met elkaar verboden maar dus totaal anders van kleur.



Het dorpje in het midden van de krater trekt veel toeristen vanwege het natuurschoon, maar ook het dorpje zelf heeft zijn charme.



We rijden dwars door de krater aan de andere kant weer omhoog. Onderweg omhoog komen we een tweede, hele steile krater tegen.



We rijden verder over de rand van de krater en het blijkt dat de grote krater waar we omheen rijden, met een doorsnede van zeker 6 kilometer, ettelijke kleinere vulkaan monden bevat waaruit elk afzonderlijk kennelijk ooit uitbarstingen zijn geweest. Een indrukwekkend gezicht.



Bij de noordpunt van het eiland dalen we af tot zeeniveau waar een dorp is met een mooi pikzwart strand. Je kunt hier in de zee aan het werk zien om de vulkanische rots weer af te breken.



Na nog wat omzwenvingen rijden we terug naar Ponta Delgada waar we samen met Roos en Gary  van de Noreen uit eten gaan.

De volgende dag is spannend voor mij, omdat de motor reparatie afgerond zou moeten worden. De monteur zou hierover bellen hoe laat hij zou komen. We zitten ' ochtends aan boord van de Noreen koffie te drinken als Gary zegt: hee, er staat iemand bij Dutch Rose! De monteur belt dus niet maar komt op de gok gewoon langs. Maar goed dat Noreen tegenover Dutch Rose ligt, anders hadden we het niet gezien. Maar ik ben wel blij, hij zal er niet zijn als het onderdeel niet is aangekomen.
Dat blijkt inderdaad het geval een een half uurtje later draait de motor weer als een zonnetje. De monteur is een schat van een vent, checkt de motor nog even, stopt me een spray toe waarmee ik de kaal geschuurde onderdelen in kan spuiten zodat ze niet roesten. "Niet tegen mijn baas zeggen, maar dat is wel heel goed voor de motor." VOor hij wegloopt biedt hij nog aan dat als we weer terug komen op Sao Miguel, we 1 van zijn auto's kunnen lenen, da's veel goedkoper dan huren en hij heeft er toch tien staan., dat is zijn hobby!

Dolf en Guus zijn deze dag met de huurauto de rest van het eiland gaan verkennen, ik doe dat de volgende keer met Monique en de kinderen nog wel. Geeft mij de tijd om de boot weer klaar te maken voor vertrek, diesel te tanken, inkopen te doen etc.

's Avonds vind een historische ontmoeting plaats: met Dutch Rose en Noreen in Ponta Delgada, en Harry Vogel die opstapt op de Julliette om terug naar de UK mee te zeilen hebben we een Zeilersforum.nl minimeeting. Zo ver van Nederland is dat nog niet eerder gebeurt. Naar traditie maken we een schildering op de kade, zodat het nageslacht deze ontmoeting terug kan zien. 



De avond wordt met veel plezier, drank en grote verhalen afgesloten.



We gaan nu onderweg naar de centrale eilandengroep, waar we Terceira eerst aandoen.
Wordt vervolgd!

Leuk om te lezen. De groeten daar.

Nog een paar fotootjes van Sao Miguel. We hebben ons eerst op het verkeerde been laten zetten door het uiterlijk van de marina. Wat een kruising lijkt van Brighton marina en Benidorm, niet echt onze plek.
Eenmaal met onze wandelschoenen aan struinend over het eiland geeft een veel betere indruk.

Oude aquaduct.


Western Red Ceder


Vulkanisch afzettingen.


Lange wandelingen


Hortensia's als wei afscheiding


Mediterraan gastvrijheid

fijn om te lezen, mooi gezelschap!

Mooie foto's, gave reis.
Inspirerend leesvoer

Leuk. Wij zijn vandaag ook weer op Sao Miguel wezen toeren, ditmaal oost, was ontzettend mooi. Verhaal en foto's volgen.

Waar zijn jullie op dit moment, Gary?
Wij gaan dinsdag richting Santa Maria, dan na een paar dagen naar de middelste groep eilanden.

ErikSnel schreef :
Horta Even de was doen dan hier weer snel weg.

Een vraag die wij ons stellen tijdens deze azoren trip. De grootte van de eilanden verschilt behoorlijk. Van meer dan honderdduizend tot slechts ± 400 inwoners. Nu zijn wij best wel verslaaft aan wat je zou kunnen noemen “het eiland gevoel”. Dat wat denk ik de meesten wel kennen als je Schiermonnikoog of Vlieland bezoekt. De vraag is; hoe klein moet een eiland zijn om dat gevoel op te roepen. Natuurlijk is dat iets persoonlijks. Voor ons echter heeft Santa Maria het zeker.

Als we aankomen maken we in de schemer nog een wandeling door het dorp.


Sommige beelden lijken wel universeel voor eilandjes. Dit zou je ook zo op de Hebriden kunnen treffen.


De vegetatie is toch wat anders...




Maar dit dan weer niet.

Nog wat extra plaatjes.




Havens hebben het zwaar in de wintermaanden


export artikel





Komende week maar hier waar we nu liggen uitgebreid verkennen. Het meest ver weg van huis plekje deze reis Flores. De eerste indruk is dat dit eiland wel in de top 10 mag van onze mooiste plekjes.

Terceira

De overtocht van Sao Miguel naar Terceira is een behoorlijk eind, ongeveer 90 mijl. We willen op tijd vertrekken, dus ik heb de vorige dag al getankt. De verwachting is 's ochtends nog wat wind maar 's middags en 's avonds windstil. Het begint met een licht windje, dus we zetten snel het grootzeil en de genaker. Dat houden we ongeveer een kwartier vol en dan is het al gebeurt met de wind. Jammer, maar met zo'n afstand gaat toch gewoon de motor aan. 
Om 12 uur zou de AZAB race (Azores and Back) vertrekken uit Ponta Delgada. Die hebben natuurlijk het nadeel dat ze de motor niet aan kunnen zetten en ze liggen dus 3 uur op ons achter. Toch kijken we met spanning op de horizon en opde AIS, die 10-tallen boten moeten toch te zien zijn? Maar niets. Misschien dat de AIS stil blijft omdat we vrij snel na Ponta Delgada om een grote punt heen gevaren zijn. AIS kan niet op het hoekje stralen, dus dat is voor ons een blinde hoek.

Later blijkt op het Zeilersforum dat we wel degelijk achtervolgd zijn:



Nadat we Sao Miguel echt achter hebben gelaten komt er wat wind, zodat we een tijdje kunnen zeilen. Van lange duur is het helaas niet. Wel zien we op een gegeven moment spuiters, dus er zijn walvissen. We cirkelen wat rond, zien verschillende spuiters op de horizon maar we komen nergens dichtbij. Teleurgesteld varen we verder. Tegen de avond dient het eerste beeld van Terceira zich aan, terwijl het nog zeker 30 mijl is. Terceira betekend het 3e eiland, omdat het na St Maria en Sao Miguel ontdekt is. Het is vanaf Sao Miguel niet te zien en ik vind het wel speciaal dat er dan toch mensen het grote water opzoeken en nieuw land vinden. Er werd natuurlijk wel gevist vanaf Sao Miguel en dan is het al wat beter voorstelbaar.

Het wordt een nachtelijke aanloop, gelukkig is de aanvaart erg gemakkelijk dus dat lukt wel. Maar als we op de haven afvaren zien we een berg licht tegemoet waarin het toch niet gemakkelijk is om de havenlichten te ontwaren. Het blijkt dat er een groot feest is ter ere van San Joaninas. We leggen de boot in de haven en gaan -om 2 uur in de nacht- het stadje in.



Er komen groepen langs zoals in Nederland bij de Karnavalsoptocht, met een wagen voorop, mooi aangeklede dansgroepen daarna en tot slot de band van  de groep. Elk dorp heeft zijn eigen groep, de een nog mooier uitgedost dan de ander. Het feest gaat de hele nacht door, ik heb het na een uurtje wel gezien, het was een lange dag.

Angra do Heroismo, de stad waar we liggen, is vernoemd naar de baai (Angra) waar de lokale inwoners eeuwen geleden de Spanjaarden hebben weerstaan. Het is een schattig stadje met de mooiste geveltjes en straatjes.



Dit eiland heeft een Nederlands tintje, in de meest letterlijke zin. In de 15e eeuw heeft zich hier een groep Nederlanders gevestigd. Dit is nog steeds te zien aan de grote hoeveelheid lokale mensen met blond en rood haar. 
Angra is in de jaren 80 van de vorige eeuw verwoest door een aardbeving. Ik spreek een vrouw die toen 8 was en met haar familie naar Canada geemigreerd, omdat voor wederopbouw in Angra voor dit gezin geen geld was. Toen zij wegging was Angra een rurale gemeenschap, met voornamelijk paard en wagens en veel armoede. Ze is eind jaren 90 nog eens terug geweest, toen waren er wat auto's en een paar toeristen. Nu is het stadje vol auto's en toeristen en te zien aan het aantal leuke winkeltjes vaart het er wel bij. Maar toch is van de verwoesting van de aardbeving nog veel te zien, zelfs 35 jaar nadien. Er zijn nog veel gevels waar geen huis achter staat, wel zijn er flink wat in de opbouw.



Het feest gaat een paar dagen door. De volgende dag begint met 's middags het stierenrennen. Een stuk van de stad wordt afgezet en daarin worden een bende wilde stieren losgelaten. De uitgangen zijn afgezet met vrachtwagens waar de toeschouwers op kunnen staan. De mannen van Angra lopen voor de stieren en halen halsbrekende toeren uit om hun moed te bewijzen. Elk jaar gaan er bij dit soort rennen dingen mis, tot en met doden aan toe. Maar niet de stieren zelf, die worden wel getreitert en vallen uit, maar mogen daarna weer lekker de wei in om te genieten.



Die avond is de jongste jeugd aan de beurt voor hun optocht. Jong geleerd, oud gedaan, zullen we maar zeggen en ze zien er maar wat schattig uit!



Na de optocht lopen we via een omweg terug naar de jachthaven en zien we dat Terceira in vroeger tijden zwaar bevochten is geweest, met de natuurlijke haven van Angra als centrum. Forten aan weerszijden van de haven zijn stille getuigen.



De volgende dag toeren we rond het eiland, om de schitterende natuur beter te bekijken.
De zwavelbronnen zijn niet erg indrukwekkend, maar vlak daarbij beklimmem we de steile caldera van de schitterende Pico do Gaspar.



Het uitzicht bovenop is haast nog mooier, met het karakteristieke weer voor de Azoren. Heerlijke temperatuur, soms wat blauwe lucht maar net zo vaak dreigende luchten. Maar slechts zelden regen en in T-shirt en korte broek hoor je ons niet klagen.



Daarna gaan we naar de kust, waar we het mooiste natuurlijke zwembad van de Azoren bekijken. Het is aangelegd tussen de natuurlijke rotsen in zee, met trappetjes om veilig tussen de rotsen in het water in te komen. We hebben geen badkleding mee, maar anders...



Daarna rijden we door naar de steile noordkust, waar je kunt zien hoe basalt (bij het water) en ruwe lava steen er bovenop afkalft de zee in. De rotsen torenen hier zeker 200m boven de zee uit.



De volgende dag gaan we onderweg naar Sao Jorge, maar niet voordat we nog een keer Angra do Heroismo in volle glorie achter ons kunnen zien.

Zou ik met mijn boot ook wel willen

Gregor schreef :
Nou, ik zou zeggen: doen!

We varen nu van Santa Maria naar Terceira. Da's ongeveer 140 mijl en gaat op 10 mijl afstand langs Sao Miguel, net genoeg voor een 3G GSM verbinding. ZIt dus nu midden op zee te internetten

Mooie reis hoor Erik!

Noreen ligt nu bij flores. Fabelachtig mooi. Vandaag lange wandeling gemaakt.

Mooi hoor!

Leuk om te vernemen dat jullie er zo van weten te genieten! Die herinnering blijft.

Gave foto's, Gary. Jammer dat wij Flores niet gaan halen!

Wij zijn net weer aangekomen op Terceira, na een rustige overtocht met een volle dag zeilen en een nacht + ochtend zonder wind dus op de motor.

We liggen nu in het havenplaatsje met mischien wel de mooiste naam die ik tegen gekomen ben: Angra do Heroismo, ofwel baai van de moed!

Niet alleen de mooiste naam, maar het is ook de mooiste stad van de Azoren met een rijke historie.

Hartelijk welkom

ErikSnel schreef :
We hebben een etmaal in de baai voor anker gelegen. Echter kwam er harde ZZW wind aan en de haven had geen geschikte plek voor ons. Dus hebben we het veld geruimd.

Wat wij vooral op Terceira er mooi vinden is het het oude agrarisch landschap en het schitterende fotografisch licht.












Verder de kleurrijk beschilderde huizen

Eten of gegeten worden.

Een paar dagen geleden wilde ik even wat aangroei met een pannen sponsje weg poetsen van het onderwaterschip. Onmiddellijk werd ik aangevallen door een school Trekker vissen. Deze beestjes hebben kleine en venijnige bekjes die hapje uit hun aas bijten. Voordat mijn handen aangezien zouden worden voor lekkernij ben ik maar gestopt om het kuisen van het schip met mijn handen te doen. Met behulp van een dekzwabber en lap scotch-brite het karwei maar afgemaakt.

Eenmaal met een tevreden gevoel van een weer wat sneller schip in de kuip begon ik me af te vragen of mijn belagers een goed avondmaal zouden kunnen vormen. Volgens internet zij ze erg lekker ! Kortom even de hengel uit de diepte van een float opgedist en binnen een half uur lag er een lekker avondmaal op de snijplank.

Na 5 weken heerlijk toeren tussen de mooie eilanden van de Azoren hebben we rond het middaguur de touwen losgegooid voor de terugtocht naar de UK. De verwachtingen zijn niet ideaal voor een terugtocht, eerst weinig wind mee, dan flink stuk weinig wind tegen, dan een windwak en de 2e helft van de tocht zouden we langzamerhand wind mee moeten krijgen. We zijn weer benieuwd. De SSB zender werkt weer perfect, dus de voortgang inclusief korte updates is te volgen op het blog dutchroseyacht.com

De Azoren waren heerlijk en schitterend. De bevolking is ontzettend aardig en behulpzaam, ondanks zo nu en dan een grote taalbarrierre. Ik had graag 3 maanden gehad om deze eilanden te verkennen, in 5 weken voelde het nog gehaast!

Nog wat indrukken:

Nieuw land dat 60 jaar geleden is ontstaan door vulkanische activiteit op Faial.


Onze schildering in de haven van Horta.


De vulkaan van Pico, gezien vanaf de caldeira van Faial.


De schildering van onze zeilersforum Azoren mini-meet. Deze was nog niet klaar door slecht weer en is gister en eergister afgemaakt!


De caldeira grot van Graciosa, de grootste van Europa!


Uitzicht op de haven van Sao Jorge, met op de achtergrond Pico en Faial.

Daar zijn ze weer
Ad

ze waren via Spot de hele reis goed te volgen, maar we kunnen wel stellen dat het erg hard is gegaan.

ze liggen 3 dagen voor de Catch Me! Mooi verslag, zijn ook mooie eilanden , beetje ver weg.

Valt wel mee met een overtocht van 9 dagen

Maar je hebt wel gelijk, het is een flinke afstand. Maar de Azoren hebben ons hart zo gegrepen dat we nu al afgesproken hebben om binnen een paar jaar per vliegtuig nogmaals een bezoek te doen. Het hotel hebben we al gespot, staat op Pico!
En voor de kosten hoef je het niet te laten, dit is by far de goedkoopste zeilvakantie die we in jaren gehad hebben. En ook een vlucht daarheen is tegenwoordig rechtsstreeks vanuit NL betaalbaar te bekomen!