Onderwerp: Met 4 Zeilmannen naar Orfort.

6 tot 9 juni 2015.

Donderdagavond om 19:00 uur komen we met onze tassen en spullen aan bij de de ligplaats van de Ingeling van Camille. Hij heeft deze keer zijn zeilboot ter beschikking gesteld om met de 4 zeilmannen een meerdaagse zeiltocht te ondernemen.

Het plan was om naar de overkant van de Noordzee te zeilen om daar een rivierengebied te verkennen. Het was nog even een uitzoekerij om het juiste gebied te bepalen, mede beperkt door tijdgebrek. Zeilen gaat langzaam dus kost veel tijd. Er moet rekening gehouden worden met de stromingen door het getij en de ondieptes aan de Engelse kust waar je omheen moet varen.

En het weer natuurlijk, de meest nuttige maar ook meest onzekere factor.

De weersverwachting voor deze dagen is uitstekend ! Behalve een onweerstrog die wij de eerste dag zullen kruisen. Een risico, we nemen het, anders kun je nooit weg.

De Grevelingen afzeilend, lekker rustig eten we een maaltijd, via de Zijpe en Mastgat zeilen we de Oosterschelde op. Naar de Roompotsluis. De toegang tot open zee.

Donderdagnacht, om 24:00 uur varen we zee op, goed uitgerust in onze oranje pakken, automatische zwemvesten voorzien van de verplichte noodverlichting. En alle mutsen en handschoenen, tegen de kou.

De wind is zuidoost 4 beaufort, meewind, linksachter. We zeilen op de spinaker langs het Belgische windmolenpark. We zijn al voorzichtig begonnen aan het fraaie wachtrooster dat Camille voor ons bedacht heeft, voorzichtig, wij plaatsen opmerkingen als : “ik zit niet op mijn werk” en “ik begrijp er niks van” toch beseffen wij dat slapen belangrijk is, anders houd je het gewoon niet vol.

Als het vrijdagochtend wat lichter word zijn we al 10 uur onderweg, ikzelf heb mijn slaapjes aan de hoge kant op het gangboord gedaan, lekker buiten, tegen zeeziekte, waar ik tegen moet vechten. Veilig met zwemvest aan maar nog niet aangelijnd hoop ik wel dat dit goed gaat.

Helder zicht, urenlang het sopgeluid van het zoute water, niet veel te zien, eten,drinken en lezen is moeilijk, gelukkig hebben we veel te bespreken. Ik houd een officieel logboek bij. Het Engelse windmolenpark komt rond 13:00 uur in zicht. Maar dan is dat nog vele uren verder.

De gevaarlijk klinkende waarschuwing “Thunderstorms” klikt uit de marifoon, donkere luchten doemen inderdaad op. We naderen de trog.

Marcel de kapitein van deze wacht, beslist tijdig dat de spinaker eraf moet. En het grootzeil gereefd. Mooi op tijd, want de wind draait plotseling naar Zuidwest en neemt toe. Regen, zeer veel tegelijk, donker, donder en bliksem, de hel breekt los. Hij heeft de nachtwacht maar zelfs Camille rolde zijn bedje uit, gelukkig sliep hij wel gewoon binnen.



De wind komt nu meer voorlijk in. De boot helt meer opzij, de geluiden veranderen. Weer eens iets anders, is ook fijn.

Het Engelse windmolenpark komt urenlang, langzaam dichterbij. Wij mogen daar doorheen zeilen. het is te langgerekt om er omheen te zeilen. Als de molens naderen blijven ze maar steeds groter worden, het boodschappenmandje aan de bovenzijde blijkt de afmetingen van een half voetbalveld te hebben. Ik als stuurman deze wacht moet er tussendoor zeilen, er is zeer veel ruimte beschikbaar maar steeds na een overstag word een nieuwe open route zichtbaar. Het levert een surrealistisch beeld op.

We zeilen langs het prinsdom op een overblijfsel uit de oorlog. “Sealand“.

We maken een omweg om foto’s te nemen van lichtschip. “Sunk” . Alle bakens hebben hier een leuke naam. Geen nummer.

Tegen het felle licht in turend naderen we de baai van Harwich. Een belangrijke baai, met ondieptes bij de ingang. Grappig dat dit aangegeven is met een paar hele oude, afgebroken en weer opgelapte “palen” .

Langs Harwich zeilen we de River Orwell op langs flinke containerterminals, op een rustige plek laten we het anker zakken het is 22:00 uur.

Totaal 27 uur onderweg geweest. De maaltijd is nog gewoon bevroren, maar de biertjes, eindelijk ! Smaken prima. Het opgewarmde eten later ook. Goed eten, ook tegen zeeziekte.

Het plan is: naar “River Alde” een rivier noordelijk van ons, deze loopt evenwijdig aan de kust door een immens kiezelgebied en heeft weinig dijken. De ingang heeft een drempel dus alleen met hoogwater naar binnen, dit is om 14:00 uur.

Zaterdag, vertrek om 10:00 uur.

Koers Noordoost, wind Zuid/Zuidwest 4, stroom tegen, lange golven vanachter lopen onder ons door, Genua uitgeboomd, de boot glijdt van de golven af, gaat snel, 10 knopen door het water en rolt flink. Fantastisch, al dat natuurgeweld.

Om 13:30 uur zien we het huisje waar we de ingang zouden moeten zien, we zien inderdaad 2 tonnen in een vreemde hoek liggen, maar geen ingang te zien . We moeten dit volgen zegt de pilot.

Deze waarschuwde ook voor dwarsvallen als de kiel vast zou lopen en….precies dat gebeurd ! Stoer voor de wind tussen de kiezelbergen zeilend steken we een hand op naar de eerste Engelsen die we zien, ze zitten op strandstoelen op een kiezelbult. Lopen vast en de stroom duwt ons dwars. Zeilen gaan klapperen en wij gaan alle 4 in actie. Alles komt goed, we wachten een half uur op de motor tegen de stroom opvarend op iets hoger water. Een lokale Engelsman zeilt ons op een andere plek voorbij. Zouden wij verkeerd zitten ? Goed voorbeeld, goed volgen.

Aangekomen bij het moorringgebied van het plaatje “Orfort“. Zoeken we een gratis ligplaats, want, 4 Hollanders ! Dat kunnen we niet maken, slaan het aanbod van de vriendelijk havenmeester af en gaan een stukje terug om voor anker te gaan.

Rubberbootje opgeblazen, peddelen, moeilijk, voet op Engelse bodem !

We lopen een uurtje op de trouwe imitatie-Crocks naar het dorpje, spreken Engels met toeristen uit Londen, naar de pub voor biertje. Het eigenlijke doel. Leuke mensen gesproken.

Terug naar de boot, eten, zonsondergang in de kuip zittend. Veel chips, nog een biertje. En Petra’s gehaktballen voor de liefhebbers.

Zondag.

We wachten op stroom mee, zeilen verder de rivier op, anker uit bij oprit van een veerbootje, dat niet vaart.

Met het rubberbootje de wal op maar verboden toegang, National Trust met broedende vogels. De 70 jarige meneer Gold komt in een bootje aanvaren om ons in te lichten over het gebied, wij mogen naar alleen maar zijn Vuurtoren lopen. We zien nog net de havenmeester aankomen in een bootje en duiken weg. Achteraf bleek deze ” Not Amused” dat wij niet aan zijn Mooring wilde liggen. En zogenaamd in de route van het veer zouden liggen. Ja,ja.



Later werden we aangehouden door een Ranger van National Trust. Wij liepen door een gebied waar sinds de Eerste Wereldoorlog experimenten zijn uitgevoerd voor oorlogsvoering. Voor de Tweede Wereldoorlog stresstesten van detonators voor de gebruikte kernbommen, de betonnen “pagodes” zijn restanten hiervan, maar verboden gebied wegens mijnen en blindgangers. Verder ook onduidelijke activiteiten in de Koude Oorlog. Hij bracht ons wel even met zijn oude Defender. Zit achterstevoren te sturen om enthousiast te vertellen, wij letten op de weg.

Terug naar de boot, eten maken terwijl de boot naar een andere ankerplaats ging. Stevig eten want met hoogwater terug de zee op voor de thuisreis.

Zondag 17:00 uur de zee op.

Wind zuidoost, 3.

Zondagnacht.

Wind neemt toe 4, later 5 , een paar verraderlijke zandbanken voordat we het windmolenpark weer induiken. Alles lijkt een beetje hetzelfde behalve de windrichting. Het wachtrooster word bijna routine en blijkt goed te werken. Pim stuurt zo lang mogelijk door maar valt in slaap, de stuurautomaat gaat erop, de AIS let op aanvaringen, de GPS map geeft de route aan. Wij passen de automaat hierop aan en letten op de accuspanning. En lichtjes van boten zonder AIS. Procesoperators in de kuip! Slechts 1 zeiljachtje kruist ons pad in het donker. Een groot zeeschip horen wij door de marifoon in het Chinees ” Ingngnglienggg ” roepen, we weten niet wat het betekend maar het alarmerende piepje van de AIS zwijgt, hij wijkt uit, lijkt het.

Een prachtige zonsopkomst. bij de aanloop naar de Roompot wild water, flinke kuilen door stroom tegen wind. Alle reven erin. Halve wind zeilen. Ik sliep in de kajuit, had dit graag mee willen maken maar het lukte mij niet om te gaan zitten, viel steeds terug door het stampen van de boot en opkomend gevoel van misselijkheid, ik blijf vechten. Uiteindelijk lukte het, ik zit tenslotte weer hier.

Door de sluizen en een werkhaven in, mag je weer nergens aanleggen ! Touwtje aan een werkboot. 10:00 uur ontbijt op de Oosterschelde.

Totaal 17 uur op zee gezeild.

Verder over de Oosterschelde golfjes en wind 5. Nog steeds koers halve wind.
Valt mee want we zijn ZeeLui nu. Relaxt laveren op het Mastgat.
Door de sluis Grevelingen op.
Wind! Tegen 6 of meer. Eigenlijk het wildste van de hele tocht. Binnenwater, toch ?
Golven, meeuwen, water over de boot, in de boot ! Over de Captain !
Aanleggen uit de wind bij eiland Stampersplaat om 17:00 uur.
Vanaf de sluizen 6 uur gezeild. Biertje, eten, slapen.

Heen totaal 27 uur varen.

Terug totaal 23 uur varen.

Dindag.

Ontbijt, naar Scharendijke.

Nieuwe plannen.

Paul Dorsman.

Leuk verhaal. Maar Orefort heet in werkelijkheid Orford.

Dank.

Leuk verhaal!

Mooi verhaal. Leest hartstikke lekker weg. Zo maak je in een paar dagen, nautisch gezien, veel mee. Bedankt.

Mooi verhaal en heel erkenbaar

Mooie reis leuk verteld.
Alleen zou je daar veertien dagen of meer voor uit moeten trekken, wil je dat gebied een klein beetje leren kennen.
Evengoed is zo'n oversteek altijd weer een belevenis.

Prachtig gebied, voorbij Aldeburgh wordt het helemaal mooi! Zoals Albert al zegt, neem er de tijd voor..
www.keepturningleft.co.uk heeft er een heel winterseizoen rondgezworven. Snape Maltings is een echte aanrader.

Leuk verhaal!

Ligt Sunk er nu nog steeds!? Ik dacht dat nu ook het laatste lichtschip pannenkoekenboot was geworden...

Mooi verhaal! Orford, the Alde, dat gebied moet ik ook nog steeds een keer naar toe. Staat bovenaan de lijst. Mischien dit jaar.. Voorlopig nog maar even wegdromen bij de KeepTurningLeft filmpjes. Zag net z´n laatste filmpje, zijn buitenboordmotoren zijn gejat..


Martijn

Mooie tocht en leuk verhaal, jammer van de moeizame verhouding met de havenmeester. We hebben een heel goede herinnering aan hem Philip (als het nog dezelfde is van 4 jaar geleden). Het waaide toen hard en mochten we aan een boei gaan liggen die meer in de luwte lag. Toen wij ons melden voor het liggeld, hoefden we dat gezien de winderige omstandigheden niet te betalen. En kregen we kaarten van de omgeving en adviezen waar we onze tijd op een prettige manier konden doorbrengen. Bij het afscheid werden we uitgezwaaid nadat we met zijn toestemming aan de steiger hadden afgemeerd en water hadden getankt. Alleen al om die havenmeester zou ik nog wel eens terug willen.

Jan

We lagen voor anker bij een veerboot-helling. Ondanks dat deze niet aanwezig was had hij natuurlijk wel gelijk.
Wat hij verder dacht heb ik zelf ingevuld.

KceeMossel2 schreef :
In het weekend kun je reserveren voor een bezoek aan het "verboden"gebied, en dat gaat met een (veer)boot. De vrouw van de havenmeester organiseert dat. (4 jaar geleden)

Jan