Onderwerp: Een ervaring rijker: zeilles op eigen schip

Omdat zeilen bij mij niet met de paplepel is ingegeven en ik ook niet in mijn tienerjaren op zeilkamp ben geweest is mijn zeileducatie beperkt. Mijn vrouw daarentegen is wel van kind af aan mee gesleept op allerlei zeilvakanties, heeft zeilles gehad en zelfs gegeven en dus wie de kapitein is staat niet ter discussie. Nu heb ik ondertussen wel de nodige praktijkervaring opgedaan op onze eigen boot en de nodige wijsheid uit boekjes en dit forum gehaald maar toch blijft die onzekerheid van "doe ik het wel goed" of "zit die stag niet te los" en dat soort dingen. Bovendien komt het er bij de gewone weekend- en vakantietochtjes niet van om de gewone handelingen als overstag en gijpen eens goed in de vingers te krijgen omdat je vooral onderweg bent naar je bestemming met de familie. En daarom maar eens besloten om een "zeilles op eigen jacht" te regelen.
Vorige week woensdag was het dan zo ver. Het weer kon niet beter: droog, niet te koud en een windje van 15-20 kts over het Gooimeer. Een prima windje om eens te kijken of die reeflijnen niet beter kunnen. 's Ochtends de tent huik en rolfokhoes er af, spinnen over boord gezet en me vervolgens gemeld bij de zeilschool. Daar hebben we eerst eens de basis besproken. Wat doet de wind met je schip, wat doen de zeilen etc. en daarna was het trossen los!
Eerst even motoren naar het eiland de Schelp en daar in de luwte van de bomen het zeil gehesen en het eerste rif er in. Hier al de waardevolle tip om een dunnere lijn te gebruiken. Dit verklaarde dus waarom het zetten van een rif altijd zo #@*#lastig ging. Dan meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens op zeil weg te varen, want de eigen kapitein zou dit vast geen goed idee hebben gevonden, en uit de luwte van de bomen de fok er bij. Een korte uitleg over het gebruik van de lei-ogen zorgde er voor dat de fok een stuk beter stond dan afgelopen vakantie. De tweede waardevolle tip dus. De wind blies lekker door, en op de aandewindse koers lag de boot flink scheef in het water. Waarschijnlijk zouden de kinderen nu al moord en brand hebben geschreeuwd, maar behalve dat het oncomfortabel was en dat de boot af en toe uit het roer liep (oh…. dat bedoelen ze dus! waardevolle ervaring 3) gebeurde er eigenlijk niks. Wel fijn om te weten hoe ver je eigenlijk kan gaan en dat was dus meteen de volgende waardevolle ervaring. Ook iets wat we nooit hebben gedaan: Bijdraaien. Wow…. wat een rust in de tent. Dit gaat zeker wel eens van pas komen.
Ondertussen was het lunchtijd, dus terug naar Naarden. Nog een tipje hier en daar om de box in te varen en een broodje eten en het middagprogramma eens doorgelopen. En 1 rif is geen rif, dus besloten we om het tweede rif eens functioneel te maken. Lijntje gekocht, gekeken hoe je deze handig door de giek rijgt en zo hadden we ineens reef 1 en reef 2 operationeel. Haven uit, grootzeil met tweede rif omhoog, fok uit en gaan. Dit zeilt echt super met deze wind. Voor de wind gekeken hoe de fok het beste uitgeboomd kan worden (tip zoveel), bijliggen met alleen grootzeil en toen was het ineens al weer bijna 5 uur. Dus maar terug naar de haven, zeilen strijken en de box in met heel veel ervaringen rijker. Ik stap nu een stuk zelfverzekerder op de boot, weet wat ze kan, wat ik kan en waar ik op moet letten. De lijnen zitten net wat beter, hebben een tweede rif er in en ik heb in oktober nog lekker eens echt kunnen zeilen in plaats van alleen maar mijlen afleggen.
De moraal van dit verhaal: Ben je iemand die hier net op het forum komt rond koekeloeren omdat je een boot hebt gekocht of wilt kopen? Of voel je jezelf de matroos maar vraag je jezelf wel eens af of de kapitein het wel allemaal goed weet? Ga eens een dagje varen met een instructeur die echt weet hoe het moet en het OOK nog uit kan leggen.

Goed verhaal.

Les op eigen boot heb ik nog regelmatig maar dat is niet omdat er een instructeur aan boord is. Wel heb ik matrozen met afkeurende blikken.

Ik heb eens liggen wachten bij de volkerak sluizen omdat er een duiker iets onduidelijks bij de sluisdeur aan het doen was. Er waren daar instructies op eigen boot gaande. Meren, ontmeren, je kent dat wel. Ik heb er veel van geleerd (en dat helemaal gratis

Zeker een goed verhaal. Slim ook om jezelf gewoon eens lekker te laten bijspijkeren.

Ik loop al een tijdje rond met een idee.

Ik hoor en lees toch regelmatig verhalen van partners m/v die varen op een boot best leuk vinden, maar om allerlei legitieme redenen de rem er op zetten. Angst het verkeerd te doen, eigenlijk niet weten wat er moet gebeuren of in de war raken van onbegrijpelijke commando's. Zich zeg maar aan de goden overgeleverd voelen. Heus wel lieve en betrouwbare goden hoor, en in die zin geen echte angst maar wel voorzichtig.
Toen wij een keer met een oom en tante op Terschelling waren legde onze oom uit hoe dat nou werkte met stroming in de zeegaten en hoe het nou kwam dat de stroming hier sterker was dan daar en waarom gelijktijdig hoog/laag waterlijn zo verschillend kan zijn. Zegt onze tante (40 jaar zeilervaring en bepaald niet ongeïnteresseerd) best pissig tegen haar man: "Als je mij dat nou ook eens ZO had uitgelegd.......Waarop oom verbaasd en verongelukt terug zegt: " Dat heb ik 100x gedaan, maar jij wilde op de helft de rest van het verhaal niet horen. Je hebt nu wel helemaal mee geluisterd, nu ik het niet aan jou vertelde". Onze tante moest er even over nadenken, maar gaf toe dat hij misschien wel gelijk had.

Deze geschiedenis herhaalde zich toen ik vrienden aan boord een en ander vertelde over zeiltrim.

Maw: je neemt dezelfde verhalen/uitleg minder goed aan van je partner dan van een vreemde.

Hoe zou het nou zijn als partners eens een dag opstappen bij een andere schipper met oog/aandacht voor de onzekerheid/handelingsverlegenheid die je best vaak tegenkomt bij stellen? En dan met alle rust uitleg geven met als doel de handelingsverlegenheid of onzekerheid te verminderen?

koko schreef :
Dat is nou eens een goed idee. Zo nog beter zijn als het wordt uitgewerkt tot een rubriek hier op het forum bijvoorbeeld.

Met betrekking tot het instrueren van de parter heb ik het laatst anders aangepakt.

Ik heb dus een mzjolletje van 3.5 meter en daarmee waren we even een heerlijk middagje op het veluweeer. Op een gegeven moment heb ik gepretenteerd dat een van mijn stagen niet goed op spanning was. Dus heb ik tegen haar gezegd hier ga eens even hier bij de helmstok zitten. Dan kan ik voorin.
Vervolgens haar de grootschoot in de handen gedrukt en gezegd hier succes ik ga die verstaging ff regelen.
Op die manier had ze even geen tijd om na te denken of ze nou bang of blij moest zijn.

Gevolg was dat ze eigenlijk op intuitie begon te sturen. En dat ging verbazingwekkend vlot.
Toen ik merkte dat ze er zelf vertrouwen in begon te krijgen heb ik haar laten gijpen, dan heb je ook gelijk de grootste etterbak qua koersveranderingen ook maar gehad. Dus dan is de normale overstag een eitje. Ondertussen neem je de hele tijd kleine dingetjes door waar je op moet Letten maar wel steeds op het moment dat je het mis ziet gaan want dan maak je gelijk het causaal verband op een logische manier inzichtelijk.

Dat was voor haar de 2e keer dat ze op een zeilboot zat.

Key is dat je degene die je iets wil leren bij voorbaat volledig vertrouwen geeft dat ze het kunnen. Dan is iemand bij aanvang ontspannen. En een ontspannen leerling is als een spons

Daarna zei ze me ook dat ze het zeilen echt leuk vindt, want eerst die paar uur op die boot hangen was wel leuk maar dat gehangen begon ze na een tijdje wel een beetje beu te worden.