Onderwerp: Wadloper bíjna gezonken!

Noballast schreef :
Zo is dat.

Geen haar op mijn hoofd die al die voordelen zou willen missen omdat zo'n zwaardkast een éxtra risico vormt.

Maar jouw schip kan droogvallen, ik neem aan dat niet alle kielmidzwaard scheepjes dat kunnen? ('van nature'). Droogvallen is wel een hele vette plus, ik heb nooit hinder van een diepe kiel ervaren verder.

Ik heb voor dat doel kneedbaar staal, 2-componenten aan boord, hard ook uit in water.
Bedenk me nu wel dat als er schroefdraad zit die ook gevuld wordt...

Heb ooit 3 maanden gevaren met een gat in de kniebocht aan mijn uitlaatspruitstuk waar water en uitlaatgas bij elkaar komen. Het rotte materiaal uitgedremeld en een rvs bout in kneedbaar staal verpakt en erin gedrukt.

Voor dit doel zijn er zachthouten pluggen. Volgens de ISAF onontbeerlijk. In de richtlijnen voor het maken van een veiligheidsplan staan ze daar zelfs op afgebeeld.

Oordopjes?

Evaluationcopy schreef :
Ik heb kielmidzwaard-versies van boten zoals de diverse Frienships (een ondiepe vinkiel waaruit dan nog een midzwaard tevoorschijn komt) altijd vlees noch vis gevonden. Het enige doel is dan beperking van de diepgang. Waarschijnlijk bedach voor het zeilen in Friesland. Nou ja, je kan een ondiep ankerplekje bereiken. Maar droogvallen ho maar.

Delphi32 schreef :
Voor de hele kleine gaatjes!

Het hele gedoe lijkt trouwens mee te vallen.
Ik mag voor € 275,- inclusief in en uit het water hier 2 weken staan. Mijn eigen risico is € 250,-, dus de verzekering laat ik maar even in zalige onwetendheid. Ik hoop overigens binnen een paar dagen weer in het water te liggen.
De boot is keurig op een bok gezet, zodanig dat het midzwaard helemaal kan zakken. Een luxe die mij tot nu toe onbekend was. Dat was ook nodig, want het zwaard wilde niet meer omhoog. Dat bleek te liggen aan het feit dat bij het over de grond schuren van het zwaard, de spanningloze kabel, waarmee ik het zwaard ophaal en laat zakken, omhoog was gekomen en zich bovenin in het tandwielkastje van de rol af had gewerkt en het ophalen blokkeerde.

De andere bouthelft is er uit.
Nu op zoek naar een nieuwe bout.
En nu ik zo goed bij het zwaard kan, gaan we dat ook maar meteen even conserveren.

Jammer van die € 275,-; het was zo'n goedkoop ritje tot nu toe..
In Paal lig je voor een euro per lengtemeter, terwijl je er ook gewoon onder de douche kan. En op de plaat of achter het anker kost ook niks.
Aan de andere kant; het zwaard een beurt geven was eigenlijk ook wel nodig en dat is bij Crezee, waar men geen botenkraan heeft (in en uit het water gaat met hydraulische trailers) wat problematischer.

Tot zover maar weer even.

Hoeveel hoogte/diepte heb je nodig om je zwaard volledig te laten zakken?

Succes met de verdere klus, voorlopig in elk geval goed afgelopen.

Twist schreef :
Het zwaard komt tot de nu gebroken aanslag 65 cm. omlaag. Dat lijkt niet veel, maar het zwaarste deel van de boot zweeft dan nogal hoog boven de grond. Geen ideale opstelling voor 's winters buiten met de mast overeind..
Maar hier in Kortgene wis men passende bok te vinden. De ballastkiel staat nu op twee stapels houten blokken van 65 cm hoog.

Een vorig schip van mij heeft hier door al eens haar midzwaard verloren.
Het was een Jaguar 22.
Achteraf bleek er een melding geweest te zijn dat de M6 bouten vervangen moesten worden voor M8.
Te laat, toen een vriend van mij met haar de haven in kwam (gesleept door de KNRM) trokken we een lijn onder de boot door en merkte dat er helemaal geen kiel/zwaard meer onder zat.
Dus wellicht even checken bij de werf/fabrikant.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

lodewijk stegman schreef :
Helder, dank. We hebben met onze boot op een bok een soortgelijke uitdaging: liefst zo laag mogelijk, maar je wilt ook wat werkruimte houden

Eddy Keijzers schreef :
Ik ben bang zat men bij werf al bijna vergeten is dat men S.28 ooit bouwde.
Een tijd terug heb ik ze benaderd met de vraag of er tegen betaling een lijnenplan van de boot beschikbaar was. Nooit antwoord gekregen. Ik heb wel een soort gebruiksaanwijzing voor de boot uit de jaren '70. Daar staat voor zover ik weet niks in over de vervangingstermijn of de zwaarte van de bouten.

Van wat ik mij van dit type boot herinner is alles lompzwaar uitgevoerd: zowel laminaatdiktes als bv de vingerlingen van het aangehangen roer. Desalniettemin lijkt dit mij een mooie gelegenheid (en aanleiding!) om ook naar de as/bout te kijken. Al is het alleen al voor je gemoedsrust...

Is dit punt enigszins bereikbaar?

De twee helften van de bout:



waarschijnlijk van oorsprong een Engelse maat, maar door het gat waar ie inzat past net iets van 10 mm doorsnede.
Het is gewoon pisbakkenstaal (magnetisch), waarbij opvallend is dat de bout, naar mijn idee, kapot is gegaan door het gegeven dat het zwaard op de bout is ingesleten. Niet zozeer door corrosie.

Het mooie is dat Hornbach keurige bouten M10 heeft, van 125 mm lang, waarvan alleen de laatste 25 - 30 mm van de schacht schroefdraad heeft. Kwaliteit 8.8, verzinkt. Nou kan ik natuurlijk roomser dan de paus zijn en op zoek gaan naar rvs bouten in dezelfde hoedanigheid, maar ik denk dat ik er gevoon zo'n Hornbach-bout in zet. De boot gaat om het andere jaar op de wal en de gebroken bout heeft het meer dan 40 jaar gehouden. vervangen op de wal is geen halswerk.

Een andere vraag is wat ik met het zwaard ga doen.
Op de laagste punt heb ik 1,5 jaar geleden twee middelmatig grote zink-anodes bevestigd. Deze zijn volledig verdwenen. Waarschijnlijk zijn de laatste restjes er afgeschuurd bij het geros door het eerder genoemde richeltje, kennelijk gaan die anodes snoeihard.
Veel langer geleden heb ik op het stuk zwaard dat toen bereikbaar was, zinkverf (niet specifiek voor onderwater) gezet. Dat was ook binnen twee seizoenen verdwenen.
Ik zit nu te denken aan Primocon. Eventueel in combinatie met nieuwe anodes. Waarbij moet worden bedacht dat het zwaard niet in z'n geheel kan worden behandeld, tenzij het er helemaal uitkomt. Dat wordt een beetje te ingewikkeld voor dit moment.

Eerlijk gezegd overweg ik tzt een heel ander zwaard. Eentje met een NACA-profiel. Een beetje lappen voorlopig voldoende. De zwaarkast is bijna 5 cm breed; iets dikker dan de huide staalplaat van 8 - 10 mm pas er dus ook in.

Ziet er inderdaad uit als slijtage, goed dat je aan boord was en het gesijpel hoorde. Even afhankelijk van de maatvoering en de speling in het gat: wellicht dat de verzinkte is te conserveren met krimpkous? Is maar een idee.

Hurleyzeiler schreef :
Die krimpkous leeft niet lang, denk ik. Het zwaard rust met enige regelmaat op de bout; pakweg de helft van 100 kg. op een klein oppervlak, dat is een hoge druk.

Die verzinkte bout leeft jaren.
Ik heb de boot sinds 2008, dus stel dat de bout het jaar daarvoor is vervangen (wat ik niet denk, eerlijk gezegd) dan is ie elf jaar meegegaan. Ik zou eigenlijk eens moet kijken of de bout een Engelse draad heeft, dan is ie negen van de tien keer net zou oud als de boot zelf: 39 jaar.
Controle is makkelijk; om de vijf jaar even checken lijkt me voldoende.
Ik houd het gewoon bij de verzinkte bouten, denk ik.

Denk dat je gelijk hebt, periodiek controleren houdt de boel ook gangbaar. Een andere optie zou kunnen zijn een RVS staf met aan beide zijden schroefdraad getapt, en daar een (zelfborgende) moer met sluitringen op.

Onder water zou ik geen verzinkte bout gebruiken.

Het lijkt toch wel een corrosie oorzaak in combinatie met slijtage.

Waarom nu een gegalvaniseerde bout gebruiken ? Zink is er snel af. Kosten oogmerk ?

Zou een rvs A4 borstbout nemen met in het zwaard een bronzen (of koperen bus) als loopvlak.

Je kunt eventueel een stukje koperen waterleiding buis nemen.

Hoewel RVS ook gevoelig is voor spleetcorrosie.

Originele bout heeft het lang uitgehouden. Maar let erop dat de romp nu voorzien van een laag koper.

Dat was voorheen niet het geval.

Wat ik even niet helder heb:
Is dit de bout waarop het zwaard scharniert of heeft ie een andere functie?

It Paradyske schreef :
Het staat al in de pots waarmee deze draad begon.
Het is de bout die het zwaard belet verder omlaag te zakken dan tot een bepaalde diepte. Dus niet de bout waarom het zwaard scharniert.

brambo schreef :
Geen kosten oogmerk. De verzinkte bout kost € 0,20. Laat een rvs bout het tienvoudige kosten, dan hebben het nog steeds over niks.
Hoe vlot leverbaar een dergelijke bout (rvs, M10, schachtlengte 125 mm, waarvan 25 mm met draad) is, is een ander verhaal.
Het simpelst zou dan waarschijnlijk nog zijn om op een stuk rvs staf aan twee kanten draad te snijden en er aan beide kanten een zelfborgende moer of twee moeren die op elkaar zijn klem gezet op te zetten.
Ik was verbaasd dat Hornbach dergelijke bouten heeft in normaal staal 8.8.

Loopvlak? De bout is een aanslag, geen draaipunt.

Daar heb je wel een punt. De Coppercoat lijkt er inderdaad voor te zorgen dat dat bijvoorbeeld anodes veel sneller worden verbruikt.

Misschien dat ik, als de boot deze winter weer op de wal staat, naar een definitieve oplossing ga zoeken en eventueel zo'n rvs dingetje laat maken.
Maar voorlopig wil ik nog twee maanden varen en als de boot in november op de wal staat, zal ik er nog eens over nadenken.

Had niet verwacht dat de aanslag van het zwaard bestaat uit een bout. Nu begrijp ik ook het slijtage beeld. Het zwaard staat tegen de aanslag aan in uitgeklapte toestand en "kwispelt" tijdens het zeilen continue wat heen en weer.

Lijkt mij geen optimale constructie. Een losse bronzen of koperen bus over de bout zou al wat verbetering kunnen geven. Beter is natuurlijk een ingeklemde vierkante aanslag, idien dat mogelijk is.

Gewoon de verzinkte bout gebruiken. Hij is blijkbaar goed te inspecteren en redelijk gemakkelijk te vervangen, dus welk risico zou dit geven? Een alu of koperen busje met een losse passing (stukje 13mm waterleiding) zoals Brambo beschrijft zou wel eens een goed idee kunnen zijn, dat voorkomt dat het zwaard de bout weer snel beschadigd. Maar echt noodzakelijk is het niet als je de bout periodiek even controleert natuurlijk. Snel weer varen is ook wat waard.