Onderwerp: Stoppen met zeilen? (deel 1)

Wat een mooi draadje met lieve, vriendelijke reacties. Ik word er helemaal blij van!!

jabe schreef :
Precies.

Weet je waarom je niet met veel te veel wind tegen grondzeeën op gaat boksen?

Omdat zeilen LEUK is.

Daarom.

Tenzij je 20 bent, te veel testosteron en adrenaline in je lijf hebt, zoek je rust op.

Dus als het niet LEUK is, doe je iets fout. Meestal is dat jezelf teveel druk opleggen.

Een paar mooie one-liners voor de troost:

"Een schipper die genoeg tijd heeft, heeft altijd goed weer."
Pessimistisch:
"Het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt."
Optimistisch:
"Een plan is iets wat je uitvoert bij gebrek aan betere ideeën."
"Onder druk wordt alles vloeibaar."

Heel herkenbaar.

Wij zijn in de zomer van een paar jaar terug voor vier weken vertrokken met Zweden als uitgangspunt. In het voorgaande jaar was Noorwegen ons prima bevallen dus waarom niet. Maar door tegenvallend en vooral onvoorspelbaar weer lagen we na een dikke week pas in Vlieland met geen lekkere vooruitzichten.

Vanaf het moment dat we besloten om niet meer te gaan werd het weer vakantie. Na een gescheurt grootzeil zijn we zelfs voortijdig relaxt op de fok terug naar huis gevaren. Auto gehuurd, spullen van de boot overgeladen en naar Corsica gereden en daar een heerlijke resterende twee weken gehad. En de rest van het seizoen nog genoten van een rijtje weekendjes zeilen.

Soms heb je dat. Van stug blijven focussen op het einddoel wordt de vakantie niet persé beter. Zeilen is nu eenmaal afhankelijk van weer. Maar als het van mei tot augsustus zo mooi weer is en dan eindelijk vakantie hebt en het je peens niet meer je plannen kan volgen door datzelfde weer is het wel zuur voor jou nu.

FriendlySailor schreef :
Ik dat "iets" ook al gevoeld (en gezien ?)...

Al eeuwen is het gebruikelijk dat een zeiler "koers zet richting..." en nooit "gaat varen naar...". Het was zelfs ooit strafbaar met lijfstraffen omdat het ongeluk zou brengen.

Ik heb er zelf van leren genieten dat een plan maar een plan is. Leef in het moment en vaar naar waar de wind je blaast. Deze zomervakantie eigenlijk amper mijlen gemaakt. Minder dan 200 in 2 weken...gewoon omdat het zo lekker was...

In dat kader past deze quote ook wel die onlangs door iemand hier werd geschreven:

Topic verandert van "stoppen met zeilen?" naar "stoppen met jezelf kwellen". Mooi zo.
Je plannen aanpassen aan de omstandigheden hoort er bij, en je gemoedstoestand is soms ook een gegeven om rekening mee te houden.

XanderB schreef :
Of van Dave Barry:

Wat een ontzettend herkenbaar verhaal. En wat ontzettend dapper, maar ook goed om dat hier te vertellen.
Ik wilde al jaren eens naar Noorwegen zeilen en telkens werd het augustus voor ik kon gaan. De laatste keer raakte ik na 1,5 dag zeilen, met wind uit alle richtingen en van alle sterktes (tot 8 bft), op Helgoland verzeild. Twijfel, twijfel en twijfel over moment om Helgoland weer te verlaten, totdat ik uiteindelijk elke Jan-van-Gent bij voornaam kende (en zij mij ook) en ik bovendien niet heel lang meer had om op tijd terug te zijn voor mijn werk. De terugtocht werd wel echt werk, gelukkig geen twijfel over mijn scheepje, maar des te meer over mezelf. Leuk? Mwah! Spannend wel en ook wel trots dat ik het redde op tijd terug te zijn (via staande mast route vanuit Delfzijl).
Dit jaar ingeschreven bij Colin Archer Memorial Race. Als soort dwang om op tijd te vertrekken. Toch weer (on)nodige stres om op tijd te vertrekken en uiteindelijk niet meegedaan aan race, maar één dag later, zonder bemanning, toch naar Noorwegen en na vier dagen, na een heerlijke solotocht, in Stavern aangekomen. Gelukt dus!
Zo zie je maar, het mooie zit hem soms in het onverwachte.
Volgend jaar wil ik naar de Azoren zeilen, als ik mijn bootje tenminste weer op tijd in orde krijg. Want had na de tocht naar Noorwegen toch weer mishap: op de rotsen gevaren en bootje staat nog op de kant in Zweden. Maar ik kan het niet laten: ik blijf plannen maken.
Stoppen met zeilen: nee! Twijfel over wat ik wel kan en niet kan en vooral wat ik nog wel en niet meer leuk vind: ja! Maar ik blijf nieuwe zeilplannen maken!

Ben, net als iedereen hier, heel erg benieuwd naar je deel 3, ook omdat je manier van het verhaal vertellen erg plezierig is!

steef ton schreef :
Been there done that!
kan je me vertellen hoe dat ging toen je de rots vond?

Ja, ga ik doen, maar bij ander topic (topic over de verbouwing van m'n bootje Water). Binnenkort meer daar over (eind volgende week, met foto's en zo). Wil niet dit draadje vervuilen.

XanderB schreef :

Heerlijk om te lezen hoe je met jezelf, je zelfvertrouwen, het vertrouwen in de boot en met je zelf opgelegde verplichtingen worstelt!

Goed in beeld gebracht!

Stoppen met zeilen? (deel 3)

Het laatste deel van mijn vakantieverslag 2018, geschreven omdat ik na 1 week onderweg te zijn er niet in slaagde in de vakantiemodus te komen en er zelfs gedachten opkwamen om maar helemaal te stoppen met zeilen.
We hebben ons oorspronkelijke reisdoel (Denemarken/Oostzee) vervangen door 4 weken zeilen zonder speciale bestemming. Vindt kapitein Watje zijn zeilplezier terug?

We blijven 2 nachten in Den Helder, doen boodschappen, verkennen Willemsoord verder en vermaken ons prima.
Ik overpeins mijn stemming. Het varen en op de boot zijn voelt eindelijk weer goed. C. en ik doen onze eigen dingen. Ik kan mijn rotgevoel aan het begin van de vakantie achter me laten.
We gaan verder naar IJmuiden. 6 uur motoren tegen ZW 2. De beloofde zon blijft uit, het blijft grijs.
Om een uur of 17.00 lopen we IJmuiden aan. Zo hectisch als het de vorige keer ging, zo rustig gaat het nu. Morgen geen wind en veel regen. We blijven in IJmuiden. De marina maakt, ook bij afwezigheid van het joelende heksenkoor, een wat desolate indruk.
C. en ik slapen lang uit, ontbijten, douchen, lezen, internetten, kletsen wat, kortom cocoonen aan boord.
Het plan is nu om via Scheveningen terug te gaan naar Zeeland en daar nog een weekje rond te trekken. Er wordt mooi weer beloofd.
In Scheveningen worden we geconfronteerd met weer 2 dagen zonder wind. Dan maar wat langer hier blijven. In motoren hebben we geen zin. Zoonlief komt een dagje op bezoek.
Van Scheveningen gaat het via de Roompotsluis naar de Betonhaven. Een mooie tocht, ‘s ochtends onder gennaker, ‘s middags met met 16 knopen wind uit de Noord. In de Betonhaven liggen we mooi beschut achter ons anker ondanks 16-20 knopen wind s-nachts.
We doen de laatste paar dagen nog achtereenvolgens Zierikzee (weer 3 dik gestapeld ondanks het late seizoenstijdstip), Colijnsplaat, (leuke plek..) en Oude Tonge aan (wordt steeds spannender door het ondiepe toegangskanaal te raken)
Ik laat onze belevenissen in bovengenoemde plaatsen verder over aan jullie eigen verbeelding.
Het doel van dit verslag is immers het, met een zeilerspubliek, delen van mijn gevoelens van onrust bij aanvang van de vakantie.
Is het slim geweest dit verhaal online te zetten? Ik wil het ook weer niet te persoonlijk maken allemaal. Straks heb ik kapitein Watje in het leven geroepen. Met exhibitionistische neigingen ben ik zeker niet behept.
Voor mij heeft het wel geholpen mijn gedachten te ordenen en de reacties vindt ik ook erg leuk en ondersteunend. De herkenning en tips steken me echt een hart onder de riem. Ik denk eigenlijk niet dat mijn frustraties zijn voortgekomen uit het feit dat we Denemarken niet halen. Ik denk dat het een frustratie is geweest over het gevoel van tekortschietende zeewaardigheid (de combi bemanning, boot, weer en de langere trip oostwaarts). Geen vertrouwen in mezelf als schipper. Terwijl ik tegelijkertijd wel dacht dat ik dat aan kon.
Toen ik die knop om kon zetten (ik hoef helemaal niets te laten zien, ik heb gewoon 4 weken vrij op een boot) ging het beter. Zeilen als inzichtgevende therapie.

De vakantie heeft dus een heel andere wending gekregen dan verwacht, maar was daarom niet minder waardevol. Ik heb een belangrijk inzicht gekregen. In plaats van de vele vaardigheden die ik nog wilde aanscherpen (meer s nachts doorzeilen, met zwaarder weer zeilen, etc), hoef ik maar aan een aspect aandacht te geven: het accepteren van mijn huidige schippersniveau.

En de vraag uit de titel van dit verslagje? Ga ik stoppen met zeilen?
De lezer heeft kunnen zien dat ik gaandeweg het zeilplezier terugvond. Ik ga dus niet stoppen met zeilen. Maar anders zeilen. Daarvoor maak ik dankbaar gebruik van jullie tips.

Mooi verhaal en een happy end! Je weet het goed te verwoorden en dicht bij jezelf te blijven. Maar het is niet zo persoonlijk als je denkt -of dacht- dat het zou zijn. Je beschrijft wat heel veel zeilers die wel eens verder willen dan de Loosdrechtse plassen ervaren. De zee is prachtig, maar weer en wind dicteren ook in 2018 nog steeds wat mogelijk en haalbaar is. De vele reacties hier onderschrijven dat.
Ik wens je nog veel zeilplezier!

Ik kom serieus tot rust als ik alleen maar in de kuip van mijn bootje zit, gewoon in de haven afgemeerd. Moet het wel enigszins mooi weer zijn natuurlijk. Maar ook van een nacht op de boot slapen in plaats van thuis is al rustgevend.

Het gaat er in die gevallen om dat ik niets MOET doen. Ik kan van alles gaan doen, maar als ik niets doe is het ook prima. En die gedachte alleen al is voor mij enorm ontstressend.

plusfast schreef :
Kijk, dat hebben wij dus ook, dat gevoel.
Aan boord stappen is instant-vakantie-gevoel!
Niets moet. Geuren en geluiden. Beweging van de boot. Geborgenheid van kajuit. Openheid in kuip.

Thuis moet er altijd wel iets...

Mooi geschreven, herkenbaar proces dat velen (niet alleen met zeilen) hebben ondervonden: er zijn grenzen in wat je aankan. Fijn, dat het de laatste week weer de goede kant opging.

Toevallig vertrek ik binnenkort naar Denemarken om een boot terug te brengen naar NL. Een paar jaar geleden dezelfde boot naar Zuid-Noorwegen gebracht. Zo kan het dus ook. Wel genieten van een prachtig zeilgebied zonder de stress van heen en weer varen.

Bedankt voor jullie reacties. Ondanks de moeilijke start kijken we terug op een geslaagde vakantie!

jabe schreef :
Jullie hebben de eerste helft van de vakantie de zon gemist. Wanneer het buiten somber, donker en druilerig is, wordt jezelf mogelijk ook somber gestemd.
Ieder mens reageert anders op licht, eigenlijk heel normaal.

.... Bavaria 33, wat andere mensen van je boot vinden is niet belangrijk, dat jullie zelf er met plezier mee varen, daar draait het om.

Wat is er mis met de k*t Bav?
varen goed, motor stil, clean interieur, je hebt hem pas, lekker mee doorvaren en voorlopig niet verkopen!

JeePee schreef :
Voorlopig niet verkopen, tenzij aan mij voor een zacht prijsje.

Mooi verhaal, en zoals voor velen heel herkenbaar.

Ik verbaas me er regelmatig over hoeveel effect het geloei van de wind in de masten in de haven 's morgens op je (lees: mijn) humeur en gemoedsrust kan hebben.

Een hart onder de riem misschien: het nemen van dit soort lastige beslissingen en toegeven dat 't hem dit keer niet wordt, valt me steeds makkelijker in de loop van de jaren. Het plezier komt dan ook makkelijker en sneller terug.

Herkenbaar verhaal.

Inderdaad zal je zon gemist hebben. (Er is ook zo'n liedje over 'hoe is het leven als het zonnetje weer schijnt..'.
Je hebt de hele zomer maar staan werken terwijl het prachtiger dan prachtig weer was, je kreeg pas in augustus vakantie, vervolgens valt die een beetje tegen (goede temperatuur, maar wat grijzig)


Heel Juni en Juli Zonovergoten, het sloeg nogal plots om na 6 aug, meen ik mij te herrineren, de dag voor het omsloeg, was extreem heet. Het had ook invloed op mijn humeur, merkbaar minder gevaren daarna. Beetje verwend in juni en juli.

Het is misschien beter om voortaan vroeger in het seizoen te gaan. Afhankelijk van het weer. Kun je je vakantieweken kiezen? Het lijkt wel of de echte zon-zomer steeds meer terugschuift naar juni en juli, augustus er niet echt toe doet. Seizoensverschuiving.

Ik heb dit jaar mijn plannen er ook op aangepast. Alles gedaan toen het mooi zonweer was, dan kon het niet meer stuk.

jabe schreef :
Andere invalshoek, bedoelt als hart onder de riem én het zou zo maar eens écht kunnen zijn:

Ik zit laatst in Scheveningen om een 'harinkie te happen'. Lekker beetje rond hangen in de haven en bootjes kijken. 'Pittig briesje' denk ik nog.
Komt er opeens zo'n mooi, groot écht zeiljacht binnen varen. Met maar twee mensen aan boord?! Dié kunnen zeilen denk ik. Met z'n tweeën in deze omstandigheden, op zo'n groot schip. Wow! Ik zou zoiets ook graag eens doen, maar durf het niet.
Als ik toch de kennis en kunde van hem daar aan het roer had.... (en zo'n boot kon betalen )

Gaat ie nou ook nog door naar IJmuiden, via de Noordzee? Holy, gaaf man!

Later als ik groot ben misschien..