Onderwerp: Stoppen met zeilen? (deel 1)

Stoppen met zeilen? (deel 1)

Zomervakantie 2018.
Na een jaar hard werken vertrekken C. en ik pas medio augustus voor onze 4 weken zeilvakantie. Voor het eerst is de bestemming ‘waar de wind ons waait’ (check).

Als we vertrekken heeft Nederland een hitteperiode van ca 2 maanden achter de rug. Nederland is droog, dor en bruin. De overheersende windrichting is de komend tijd west-zuidwest, we gaan dus (voor t eerst) noordwaarts (check).

We kopen een week voor vertrek via marktplaats pilots en kaarten voor Wadden en Oostzee en zijn er klaar voor. Denemarken de Time Out is coming!

We pakken op zaterdagmorgen onze spullen aan boord in Willemstad en vertrekken ‘s middags naar Stellendam. De weersvoorspellingen zijn pittig. We hebben nog bijna niet kunnen varen dit seizoen en zijn nog niet ingeslingerd. De lange termijn voorspelling is gemiddeld W 5 bft, door het Harmonie model regelmatig uitgedetailleerd naar vlagen van 24 knopen of meer.

We vertrekken naar Scheveningen en passeren voor het eerst Maasmond (check) met een pittig windje en C. wordt onderweg voor het eerst sinds jaren zeeziek. We blijven 2 dagen in Scheveningen wegens de harde wind die in de marina naargeestig door de masten huilt.

Daarna naar IJmuiden. Voor de haveningang staan hoge golven, C. voelt weer zeeziekte opkomen. Voor de haven loopt een sterke dwarsstroom. Ik maak een inschattingsfout, door een vrachtschip niet voor te laten gaan bij het invaren van de haven en word door de verkeersleiding gecorrigeerd. Ik moet ‘de noord in’ voor ik het vrachtschip in problemen breng. Shit wat bedoelen ze nu? “De noordhaven”? Ik vraag advies. Ik moet noord-uit varen, dwars op de haveningang met de stroom mee. De situatie wordt opgelost en ik krijg daarna een compliment van C. over de rustige manier waarop ik gehandeld heb. De verkeersleiding geeft aan dat ik naar binnen kan en goed geacteerd heb.
Bij mij is een zaadje van onzekerheid geplant. Zo’n inschattingsfout heb ik nog nooit gemaakt.

In IJmuiden blijven we enkele dagen in een halflege marina. We doen allerlei leuke dingen, lezen veel, bezoeken Haarlem, wandelen en fietsen rond. Bij mij slaat toch de onrust toe. We moeten immers naar Denemarken.

Na 3 dagen gebruiken we een weergaatje om naar Den Helder te gaan. We liggen in de KMJC. Ik vind de omgeving prachtig en nautisch. De Marine, de blauwe hap (check), het Marinemuseum. We vermaken ons prima.

Alleen die huilende wind. En die stoere medezeilers. Op hun robuuste schepen komen ze aan en vertrekken ze, ondanks windverwachtingen, die ons aan de haven kluisteren. Hoe kan dat?

Tja, het zijn natuurlijk veel betere zeilers, hun schepen zijn veel beter toegerust, man en vrouw zijn veel beter op elkaar ingespeeld, maar bovenal: ik ben een watje.
Na een week liggen wij in Den Helder. Onzekerheid knaagt in mijn buik. We plannen een oversteekje naar Texel, kort, overzichtelijk en 5 Bft voor de wind moet ik kunnen.
Ben ik nou naar de Kanaaleilanden en Isle of Wight gevaren, of niet?

(wordt vervolgd)

Ga dóór!

Soms gaat t makkelijk.

Soms niet. Soms ben je gewoon niet fris. Het lijkt er op dat jullie een bewogen voorjaar achter de rug hebben. Anders had je wel meer gevaren.

Onder geen enkele omstandigheid is een tocht over zee zomaar "kattepis". De wereld is groot en overweldigend. Je eigen nietigheid verpletterend.

Op een tochtje Scheveningen-IJmuiden een keer totaal op mijn bek gegaan. Niks ernstigs gebeurd hoor. Maar hier kwam ik er achter dat ik niet functioneerde midden op zee. Bleek later het begin van een burn-out. Ik heb mezelf die dag ernstig bij mijn nekvel gegrepen en door de sluis naar Amsterdam gebracht. Daar heb ik 3 weken in de Sixhaven geslapen. Tenminste: elke nacht 14 uur aaneengesloten, en dan een middagdutje van minstens 2 uur.

Dus nee, op basis hiervan Niet Stoppen, maar wel met mededogen naar jezelf kijken.

Mooi verhaal. Het ene jaar is het andere niet. Waarschijnlijk zijn jullie gewoon moe van het jaar (hard) werken. Je eigen verwachtingspatroon zit je nu in de weg. Terugschakelen in je hoofd en het juiste tempo proberen te vinden. Als dat niet of slechts kleine stukjes varen is, dan is dat maar zo. Veel plezier in ieder geval!

Denemarken? Uncheck

Rust pakken en retour huis CHECK

Ik heb de zaak ook opgegeven, trek het solozeilen en de kosten niet meer.

Ik stop er ook mee. De O-jol wordt verkocht (als iemand hem tenminste wil hebben). We zijn even oud en het wordt ons te zwaar.

Niet stoppen.

Als ik in je profiel kijk dateren je eerste zeilessen uit 2013. Dat is nog maar kort geleden. Zeilen en vetrouwd raken met allerlei omstandigheden betekent uren maken. Die zgn stoere zeilers die je wel weg ziet gaan terrwijl de wind door het want huilt hebben al heel wat ervaring en hebben geleerd door vallen en opstaan. Toen ik voor de eerste keer met mijn kolibrietje het IJsselmeer op ging liep het mij bijna dun door de broek. Daarvoor had ik toch al minstens al 10 jaar gezeild op plassen en meegezeild op kajuitboten. Veel later zeil ik op eigen kiel op zee en oceaan.

De zee is geen kattepis, al helemaal niet bij Bf5. Doe het rustig aan en stel je doelen wat minder ambitieus bij. Zeilen is fantastisch maar geef het de tijd om te leren. En dan bedoel ik niet de zeiltechniek, wat dat is peanuts vergeleken bij de diverse omstandigheden die je buitengaats moet meemaken om vertrouwd te raken. Uren maken op het (binnen) water dus. Laat je niet gek maken door wat anderen wel doen. Blijf het vooral leuk vinden, niet alleen voor jezelf maar ook voor je mede opvarenden. En als het niet leuk als de donder de steven wenden naar betere zeil omstandigheden. Gooi het spoorboekje met de planning overboord en doe waar je je wel comfortabel bij voelt.

Jabe.

Ook wij zijn tegen soortgelijke ervaring opgelopen. Twee maanden hitte op het werk doorstaan, en dan plots geconfronteerd worden met een augustus waar depressies toch wel vaak de dienst uitmaakten met bijhorende winden. Er waren wel Windows om minder ervaren zeezeiler steeds de eerste ervaring op zee te gunnen, maar Noord Frankrijk is het voor ons niet geworden.

Het was de eerste keer, en dan letterlijk voor het vriendinnetje van onze oudste zoon. die werd duidelijk al zeeziek bij wat geklots van 4-5bft. We hebben Nieuwpoort gehaald, en daar vier dagen verwaaid gelegen. Nauwelijks helden zien aankomen noch vertrekken. Ik heb daar al snel de beslissing genomen in korte etappes, in Windows, naar Zeeland terug te keren,ben hebben daar het beste van gemaakt. Dat is ons vertrouwde omgeving. Dan volgend jaar maar naar Frankrijk. Of niet. Wind en weder...

Waarom zou je stoppen?

Helemaal mee eens. Het mooie van een zeilvakantie is dat je dat je wel een heleboel kunt voorbereiden en plannen, maar dat je feitelijk nergens aan vast zit.

Ik herken het wel, het is alleen je eigen trots die je soms halsstarrig doet vasthouden aan de geplande bestemming. Dat je nu niet mooie verhalen kunt vertellen thuis en aan je collega's over die fantastische oversteek, die schattige Deense haventjes en mooie ankerplekjes. En de gedachte aan de kaarten en pilots die je nu voor niets hebt aangeschaft. Maar is dat wel zo? Een goede zeiler herken je niet aan de plaatsen die hij bezocht heeft, maar aan het plezier waarmee hij of zij vertelt over de tocht en de verstandige beslissingen die daartoe geleid hebben. Nog nooit heeft iemand mij aangesproken op het feit dat mijn zeilbestemming anders had uitgepakt dan tevoren gedacht en gepland - en dat is al best vaak voorgekomen. Waren die vakanties er minder om? Zeker niet.

Kortom, geniet van de unieke mogelijkheid die zeilen je biedt om zonder enige verplichting je plannen om te gooien. Zeilen naar Texel - ook een prachtige bestemming!

Jabe, geweldige start van je verhaal!
Bedankt dat je daar zo eerlijk over schrijft.

Zelf ben ik dit jaar ook "door een proces" gegaan.
Bedoeling was om vroeg in het seizoen al de nodige mijlen te gaan maken solo op zee.
Veel solo gezeild op het Ijsselmeer, veel mijlen gemaakt met opstappers op zee, maar nog nooit solo gezeild op zee.

Lang verhaal kort:
Ben erachter gekomen dat na 3 jaar bijna aan 1 stuk hard werken ik zowel mentaal en lichamelijk niet de conditie had om deze uitdaging aan te gaan, en dat er aan de boot ook erg veel nog moest gebeuren en dat dit allemaal moeizamer en veel meer tijd heeft gekost dan verwacht.

Eenmaal er aan toe bleek het weer niet echt op te schieten, zie 24 uurs race bijvoorbeeld.

Ondertussen is het aardig gelukt om het schuldgevoel hierover los te laten, in de ontspanning te komen, mijn conditie weer redelijk op peil te krijgen, aan de boot behoorlijk op orde te krijgen, thuis een grondige schoonmaak en opruim actie door te voeren, en passant nog een fijn succes te boeken op het gebied van mijn werk, weer meer het gevoel met mijn voeten op aarde te staan.
Kortom: allemaal zaken waar je gelukkig van wordt.

Twee jaar geleden ook het plan om naar Bretagne te gaan. ZW6. Dagen verwaaid gelegen in Scheveningen, uiteindelijk Oostende gehaald, en maar met ZW6 weer in 1 ruk van Oostende naar Lemmer gevaren. Het is niet anders.
Een jaar geleden begin van het seizoen door mijn enkel gegaan. Uiteindelijk het seizoen voor mijn gevoel nog geslaagd door het halen van mijn Yachtmaster Offshore.

Het loopt vaak anders dan je had gewild: het is niet anders.
Gewoon doorgaan lijkt me.

Niet (definitief) stoppen, maar wel je plan aanpassen en Denemarken laten varen . Als je nu stopt loop je het risico dat je het nooit weer doet. Gewoon daar gaan varen waar je je op je gemak voelt, onder omstandigheden die je zelfvertrouwen weer doen groeien.

Veel plezier,
Gerard

Stoppen moet je pas doen na een lekker zeilweekend. Een ‘watje’ ben je als je doorgaat waar je had moeten blijven liggen. Het vraagt meer moed om je plan aan te passen dan om blind door te gaan.

En praktisch: als je het geld hebt, koop een stapel lekkere boeken, boek een lekker lux hotel en ga die boeken uitlezen. Daarna verder zien.

Gewoon je vakantie naar Denemarken plannen.
Dan ga je varen en blijkt e.e.a. niet lekker te gaan.
Liggen wachten bij Stellendam met veel wind. Had ik ook................Oke, wat wil je? Wat vinden jullie leuk/fijn? Kies maar........................................dus binnendoor naar Amsterdam.
Geen stress............daarna (kies maar).
Kan dan zijn dat je lekker door heel Friesland gaat toeren. Heerlijk, rustig geen stress.
Wat moet je nog meer??? Dat kan n.l. met een boot.
Ik ben dit jaar ook niet verder gekomen dan de Wadden en Friesland.
Heerlijk weer hier.............dus.
En 3 weken op de Grevelingen en 't Veerse Meer. Ook daar heerlijk weer.
Volgend jaar weer plannen om naar Denemarken te gaan. Of we er komen?
We zien wel.

mooi draadje met een pakkende kop en dito verhaal.
En nu het ZF op haar best... niet op elkaar maar met elkaar staan.
Dat heb je in ieder geval voor een aantal ZFers weer bereikt....
Ik hoop dat je voor je zelf falen kunt (gaan) zien als een kans om te leren en je plannen aan te passen bij wat past, op dit moment bij jou... Keep cool, take a rest. Sit back en rejoice ... kiese een passend plan en hou je van het zeilen dan kun je dat perfect met je bootje doen, en bovenal met je partner...
Trots is een slechte raadgever.
Plannen rijpen: vroeger wilde ik erg graag solo rond de wereld (eelco Kazemier) ik ben blij om in zeeland te varen wanneer het uitkomt, engeland wanneer het weer dat toelaat etc... Wanneer ik de landvasten losgooi ben ik los... heerlijk, en ook al kom ik dan niet van de maas af.. ook cool ...
Mooi geschreven verhaal ook , lees graag je vervolg

jabe schreef :
Spannende titel. Goed verhaal! En wat een cliffhanger!
Ik merk dat ik elke keer ff het topic check voor het vervolg..... Benieuwd!

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Moedige post, een watje kan deze ervaring niet zo helder analyseren en zet hem zeker niet op ZF.
Het verhaal is herkenbaar, het zit even niet mee maar bedenk: "Sometimes you win, sometimes you learn"!

heel herkenbaar, al dikwijls plannen gemaakt, er aan begonnen en niet afgemaakt om 1 of andere reden (weer, brokken of schrik).
Geeft niet, volgende keer opnieuw.

Haal de moet eruit en de moed erin

Eerlijk verhaal, mooi beschreven!

Ik sluit me aan bij de rest. Gezonde twijfel en ontzag voor de zee vormen de basis voor goed zeemanschap. Maak van die bestemming geen halszaak, geniet van de zeildagen die je wel hebt en laat die stoere zeilers om je heen maar lekker varen.

Niet zomaar stoppen. Tenzij het zeilen zelf jullie geen enkel plezier meer geeft.

Wat goed en fijn dat je hierover schrijft. Herkenbaar namelijk en ik heb me dezelfde vraag gesteld toen we met gierende wind in Harlingen lagen en naar Terschelling wilden gaan. Ik zeil al vanaf mijn babytijd (53 jaar geleden), ben van de Kanaaleilanden tot Zweden en Finland gevaren, ik heb een heel goed schip, een hele goede man die nergens bang voor is. En windkracht 7 kunnen we aan als het moet, buien van 9 ook.
En toch, elke keer, vooral aan het begin van een vakantie, krijg ik geen hap door mijn keel bij het ontbijt voordat we de zee op gaan. En zo gauw we buiten de pieren liggen is het voorbij.
Het begint vaak om een uur of 5 als ik wakker en de boot voel hellen onder de wind. Is de mast nou wel goed getrimd dit voorjaar, had ik toch niet eens de afsluiters moeten vervangen? En pakte die startmotor nou echt niet gisteren of draaide ik de sleutel niet genoeg door. En nou heb ik wel nieuwe zwemvesten gekocht maar ik zou ook nieuwe brandblussers aanschaffen. Zal je net zien dat.....Nou als ik me zo druk maak kan ik beter aan een strand gaan liggen in een warm land. Etc etc.
Maar het neemt af naarmate ik het weer doe en dit jaar zijn we niet verder gegaan dan de Wadden en we hebben een aantal prachtige tochten gemaakt. Ook met spannend weer. De boot blijft!
Ik zou zeggen: als je ook genoten hebt, wees dan niet te streng voor jezelf, zet weer kleine stappen maar dwing jezelf niet teveel. En meet je niet af aan anderen met stoere schepen. Die vertellen misschien ook niet alles.

Stoppen met zeilen? (deel 2)

Na een week vakantie zijn we dus pas aangeland in Den Helder.
Behalve de harde westelijke winden, spannen de aarde en de maan ook tegen ons samen.
Het tij loopt steeds pas na 14.00 uur mee waardoor we bij een tochtje van enige omvang laat op onze bestemming zullen arriveren. In het donker aankomen trek ik nu echt niet.
Naar Texel bedraagt de afstand 8 nM. Een kort tochtje, misschien kom ik er dan in.
Ik blijf onrustig het weer checken en kijken op waddenhavens.nl of er plek is.

We vinden een gaatje met 4 Bft in de ochtend. Er wordt tegen het eind van de middag weer veel wind voorspeld.
Het korte tochtje verloopt goed, maar ik voel me vooral blij dat ik het achter de rug heb.
Op Texel leuke dagen met fietstochtjes, maar ook weer het voortdurende gehuil van de wind in de haven.
Het knagende gevoel blijft omdat de weersverwachtingen harde wind blijven voorspellen en ik geen controle krijg over mijn wereld. Dan hebben we ook nog zo’n k*t Bavaria, daar heb je met dit weer niks aan. Moet je maar eens horen wat daar op zeilersforum allemaal over gezegd wordt.

Langzamerhand wordt duidelijk dat de Oostzee onbereikbaar is. Als we daar zijn komen we helemaal niet meer terug tegen het westweer in. Ik zeg tegen mezelf dat alles toch goed gaat, dat ik van dag tot dag moet aankijken hoe het gaat, dat Denemarken geen must is, dat ik 5 Bft nu eenmaal als limiet voel. Rationeel gelul, maar ik voel het niet zo. Ik check windguru elk uur (zinloos want de modellen worden maar 3 keer daags geupdate) ik bekijk daarop waddenhavens.nl of er ruimte is in de havens.
Zul je zien dat ik met harde wind in overvolle havens moet maneuvreren en schade vaar.

Ik praat veel met C. en probeer mijn stressgevoel te duiden. Fuck ik heb helemaal geen zin meer om op deze manier te zeilen. Ik zie er als een berg tegenop. Waar is mijn plezier in het spel met water, wind en natuur gebleven?

We besluiten om, indien de omstandigheden het mogelijk maken, naar Vlieland te gaan en daar een paar dagen te blijven om te zien hoe alles zich ontwikkelt.
Om over het Wad naar Vlieland te gaan is de aanbevolen vertrektijd weer 16u of zo. Tenzij we buitenom kunnen door het Molengat, want dan kunnen we mooi om een uur of 8 ‘s morgens weg.

Dan dient zich een dag aan met windkracht 3 uit NO. Hey, dat lijkt mee te zitten. Ik check alles wat ik kan vinden over het Molengat, want dit wordt afgeraden als vaarroute omdat de geul langzaam dichtloopt. Ik vraag de havenmeester van Texel en een medezeiler om advies. Bij rustig weer moet het kunnen.

De tocht naar Vlieland gaat wederom goed, de minste diepte in het Molengat blijkt 3,5 m, bij deze rustige zee geen probleem. Aanloop Vlieland is leuk, de jachthaven heeft plaats, maar is erg vol en ‘zeg maar niet echt mijn ding’. Toch ben ik weer blij dat ik er ben.

Op Vlieland blijven we 4 dagen. Hier waait het pas echt hard. Het jammerende heksenkoor in de haven kwelt mijn zenuwen. Ik zie schippers die wel uitvaren worstelen met de harde wind. Bemanningsleden rennen rond met fenders om af te houden. Ik vraag me af waarom 80% van de schippers er voor kiest om met de boeg tegen de wind in te draaien. Waarom niet met de kont erin gedraaid. Tja in theorie is kapitein Watje erg goed.

Dan valt het besluit: ‘we gaan niet verder’. We blijven op Vlieland tot het weer en de schipper gekalmeerd zijn. De kaarten en pilots zijn voor een volgende keer. We hebben nog ruim 2 weken vakantie. Eindelijk daalt er een soort van rust in me neer. We gaan gewoon niet als het te hard waait. Punt.

KNMI voorspelt stevige wind, onweer en rukwinden tot 40 knopen. Bij Zandvoort slaat een Deens zeilschip plat. 11 opvarenden worden gered.
Twee dagen later is de voorspelling W-ZW 3-4 Bft in de ochtend, aantrekkend tot 7 Bft vanaf 15.00 uur.
En verrek: we gaan naar Den Helder, het voelt goed. We vertrekken rond 8.00 uur voor een tocht van 36 nM dus een ETA van 14.00 uur. Als de 7 Bft eerder komt hebben we Texel als plan B.

Om 8.00 uur verlaten we Vlieland. We varen onder prachtig gekleurde luchten. In de verte zien we regensluiers waar de zon speciaal voor mij onderdoor schijnt. De wind is wat vlagerig waardoor ik druk ben met zeilvoering. Als de wind afneemt zet ik de uithaler van het (rol)grootzeil iets losser. Mmmm.. 0,3 knoop erbij. Bijna onopgemerkt ontwart zich de knoop in mijn maag. Als de wind aantrekt en C. binnen koffie zet reef ik moeiteloos het grootzeil. De boot snijdt door het water. Ik hum een liedje. C. komt boven met koffie en glimlacht. Ik vind mijn weg door Oude Vlie, Inschot en Scheurrak. Tot voor kort nooit van gehoord, nu blijkt het aangenaam gezelschap.

De wind krimpt naar ZW en trekt steeds verder aan. We gaan er motorzeilend tegenin. Ik zoek daarbij steeds een koers waarbij de boot nog lekker loopt. Dat lukt wonderwel, ondanks het feit dat ik even 30 knopen wind op het log zie staan. We varen op een k*t Bavaria, maar het is wel onze k*t Bavaria, ja. De wind blaast alle muizenissen uit mijn hoofd. Langzaam maar zeker komen we onder de hoge wal van Den Helder. Ik voel me trots en bekwaam. Hoera ik kan nog zeilen!

(wordt vervolgd)

Mooi en eerlijk verhaal, ga door.

DavidS schreef :
+1

Ik voel "iets" aankomen

Bedankt voor jullie feedback en tips. Ik kom erop terug in deel 3 dat ik na mijn vakantie volgende week zal maken.
Groet
Jan

Geniet vooral van de rest van je vakantie!