Voor Joop en Scheveningen 1, zie hier:
zeilersforum.nl/index.php/foru...-gisteren?start=%1$d
Maar nu dus 2.
Zoals we allemaal weten is Scheveningen een doodlopende straat. Wat er in gaat, komt er ook weer uit. Je kunt niet het achterland in.
Afgelopen weekend was ik dus in Scheveningen en had t wel gezien. Maandag zou het NW 5-6 worden en afnemend, dinsdag NW 6-7 de hele dag strak door, en dat zou pas woensdag in de loop van de dag weer afnemen.
Enfin. Maandag dus. Volgens de tijplanning zou ik om 6:30 naar buiten moeten. Het waaide flink in de haven, het was donker en ik flink zenuwachtig. Rond 6:00 de Centrale gevraagd naar de wind: 5-6, zoals beloofd. Dan kan het. Losgemaakt, opgeroepen dat ik er aan kom. Antwoord: NW7. Shit. Dat is echt een ander beest. Weer aangelegd. Maar ja, dan zit de stress er in, en gaat t allemaal niet zo makkelijk meer. Zonder schade wel, maar achterstevoren op een lege plek die afgezet was. Nou ja. Ik lig. Even uithijgen, en naar t strand, waar t inmiddels licht werd. Daar aangekomen voelde ik wel wind, maar echt geen 7 meer. Dus terug naar de haven. Aan boord. Centrale om de wind gevraagd: 5-6. OK, we gaan.
Tegelijk met mij vertrokken 2 kotters uit de 2e haven. Ik liet ze voorgaan. In de voorhaven zetten zij vistuig overboord, en stoomden naar de pieren. Sterk knikkebollend drukten ze door de branding heen. Dat wordt wat!
In kun kielzog zeil gezet. 2e rif. Het was pal in de wind, dus de fok komt zo wel. Net als de kotters dook ook Sister Moon diep de golven in, die recht op kop liepen. En licht braken. De schuimkoppen rolden zo tot aan de mast over dek voor Sister Moon haar neus weer eigenwijs ophief en de volgende golf het hoofd bood.
Nadat de havenhoofden voldoende vrij waren, koers gezet. Halve wind. De halve fok uitgerold. De wind pakte de zeilen en sleurde ons Zuidwaarts. De Weg Terug was duidelijk afgesloten. Het ging hard. APpie deed zijn werk fantastisch. Stuurde keurig de koers. De golven, hoog maar lang, rolden ruisend onder ons door. Soms was het strand niet meer te zien. Verborgen achter een golfrug. We gaan hard. De officiele rompsnelheid is 6.6kn Het log slingert zo tussen de 6.5 en de 8 kn. Soepel. Ik houd met vast aan de preekstoel en de stuurkolom. Ik staar gebiologeerd naar t spectakel. Ja, je bent echt een Bona-kuipje. Een enkele golf pakt Sister Moon op en rolt haar wat schuiner dan ik gewend ben, maar nooit eng. Nooit vervelend. AP herpakt zich keer op keer en onvermoeibaar.
Zo gaat t door tot aan de MN1. Daar meld ik me af bij Scheveningen en aan bij de Maasmond. Men meldt mij niet te zien op de radar. Wat???? Dat is voor t eerst. Er hangt een Tri-lens in de mast, en heb dit nog nooit gehoord. Misschien weggefilterd bij de hogere seaclutter? Enfin, moet iets mee. Maar niet nu.
Maar goed. We zijn ietsje afgevallen. Ruime wind nu. Nog 30 gr van voor de wind af. Lopen nog immer boven de 7 kn gemiddeld. De zee is hier wat bokkiger. Dat is altijd zo. En begin wat na te denken over de aanloop van t Slijkgat. Dat kan ook nog wel een dingetje worden. Ondertussen klaagt een loods op een containerbak, dat ik inderdaad geen radarreflectie heb, en dat dat gevaarlijk is. Point taken, mezelf weer gemeld, en overeengekomen wat de gang van zaken zal zijn.
Enfin, het Slijkgat dus. Normaal loop ik tussen de SG4 en de SG6 aan. Maar dan zit je een heel stuk boven waar het langzaam ondieper wordt, tot een meter of 4. Lijkt me niet opportuun. Ik kijk nog immer regelmatig niet boven de zee uit. De meeste golven houden zich aan de overeenkomst dat zij beneden blijven en ik boven. Maar niet allemaal. Een enkeling stapt vrijmoedig over de railing de kuip in. Dat moet een beetje binnen de perken blijven. Bovendien is het stuk naar de SG2 nu pal voor de wind. Lijkt me ook niet ok. Rolt te veel en geen zin in klapgijpen. Dus doorgevaren tot ik 60 graden kan gijpen, naar de SG2. Die ligt in redelijk diep water en daarmee moeten de grondzeeën meevallen. Dat klopte ook. Maar na de gijp liggen we pal met de kont in de golven en redt APpie het niet meer goed genoeg naar mijn zin. Een golf komt grommend met een witte kop aanzetten, maar bedenkt zich en glijdt toch maar zedig bruisend onder ons door. Aan de SG2 is het oploeven. Na de eerste bocht is het rustig. De wind is er nog immer. En we speren nog immer ruim boven de 7 kn door het water. Dit blijft zo tot de aankomst in de voorhaven.
Zeiltjes er af, aanleggen buiten de steiger. Zo, nu is het tijd voor vis, friet en cola voor de schipper. Op de GPS staat max speed 11.8kn. Oepsa. Knoop of anderhalf voor de stroom er vanaf... Best hard.