Onderwerp: Binnendoor de rotsen bij Portsall

Onze tocht ging gisteren van L'Aber Wrac'h naar Camaret sur Mer. Voorspelling: zo'n 12 knopen wind uit NW-lijke richting, zo goed als onbewolkt, goed zicht en een aangename temperatuur. De dagen hiervoor heeft t flink doorgewaaid uit (zuid)westelijke richtingen, en mede met dank nog aan Lorenzo stond er dus een mooie swell van zo'n 3 meter. Stroom mee vanaf 1330 betekent relaxed opstaan, ontbijten, douchen en lunchen.

In de pilot staat de binnendoor passage bij de rotsige kust van Portsall uitgebreid beschreven. Na zorgvuldig inlezen en voorbereidend routeplannen, besluiten we deze passage te gaan doen. We weten op voorhand natuurlijk niet precies wat we aan zullen treffen, waarbij vooral de 'seastate' ter plekke de grootste onbekende is.

Als we bij L'Aber Wrac'h naar zee varen is het water kort en rommelig door wind tegen stroom. De significante golfhoogte neemt gestaag toe. Met de wind zo goed als recht op de neus hobbelen we naar buiten. De oceaandeiing zien we met gepast geweld kapot knallen op de rotsige kust. Vanaf de Libenter kardinaal zetten we met een boogje om de Queyn-an-Treis ondiepte koers op Le Relec kardinaal. De zee is hier in elk geval een stuk regelmatiger dan in de monding van L'Aber Wrac'h. Le Relec markeert de ingang van de passage langs Portsall die we willen doen. Door de verrekijker zie ik op telkens precies dezelfde plek een breker die ver doorrolt en een duidelijke schuimende vlek op het water achter laat. Vanaf deze afstand lijkt de kardinale ton er pal naast te liggen.
Als we bij Le Relec aankomen blijkt dat te kloppen. Het is een voorbode van wat komen gaat. We beginnen hier aan de binnendoor passage, en ik heb de volle 100% van mijn aandacht nodig. Het is een herhalend rondje: zichtlijnen controleren, water en en de brekers daarin correleren aan de kaart, positie en grondkoers checken, vooruit denken, en - niet onbelangrijk - genieten van het natuurgeweld om je heen. De aanbevolen vaarroute is smal en voert ons dicht langs de gevaren die deels onder en deels boven water liggen.
Vlak voor het smalste stukje bij Ile Verte, staat nog doodleuk een 'aanbevolen ankerplek' symbooltje in de kaart. Hmm... niet vandaag! Het is hobbelen, schommelen en schudden in het rommelige water, maar onze Flux trekt zich er weinig van aan en bruist er lekker doorheen.
Het tweede stuk richting Le Four is iets ruimer, maar niet minder spectaculair. De rosten die van ons uit gezien aan de oceaankant liggen vormen nu het eerste obstakel voor de deining (In het eerste stuk waren de ondieptes wat uitgestrekter).
Vanaf Le Four wordt de zee in rap tempo regelmatig, en kunnen we heerlijk zeilend de rest van de trip varen. Dit is zo'n tochtje wat we ons nog lang zullen herinneren. Genieten! Dit op goed op foto vastleggen lukt bijna niet, maar we hebben een poging gedaan.







Het noordelijke deel van de route:


Het zuidelijke deel van de route:

Je hebt ijswater in je aderen.
Wij hebben daar van de zomer gevaren en ook prachtige tochten gemaakt langs dat stuk.
Zo avontuurlijk om de sluippaadjes binnendoor te maken waren we niet maar zagen we dat veel Fransen die routes doen. Wees voor zichtig zou ik zeggen
Onze ervaring daar is dat de windvoorspelingen altijd aan te lage kant zijn, het is een duivels stuk water maar ongelofelijk mooi en indrukwekkend!
Bij Camaret kom je in een andere wereld...In die stukken hebben we ook honderden dolfijnen gezien die samen met Jan van Genten feest vieren en als dolle tekeer gingen...
Jaloers...

holtere schreef :
@Twist: interessant verhaal. Niet alleen leuk om te lezen, maar ook als informatie voor hen die daar ook naartoe willen.

@holtere: toen ik de route zag, dacht ik precies hetzelfde: de meeste zeilers zouden er met een ruime boog omheen gaan.

Desondanks zou ik ook graag over jouw avonturen daar meer horen. Bretagne heeft me altijd de overtreffende trap geleken als het op avontuurlijk zeilen, mooie riviermonden en dat soort dingen aankomt.
Camaret en het Presque-Ile de Crozon ken ik vooralsnog alleen vanaf de wal. En dat is al zo mooi..

Ik ben er ooit wel met windstil weer en een rustige zee door heen gevaren. Maar in die omstandigheden die jij beschrijft zou ik het zeker niet aan gedurfd hebben als daar geen noodzaak voor zou zijn.

Indrukwekkend en vanuit mijn perspectief grensverleggend. Maak je vooraf nog contact met een verkeerspost / reddingsdienst over de route? Weet iemand dat je daar zit?

Al meermalen het Chenal du Four gevaren maar bij Aberwrac'h nimmer tussen de rotsen gegaan.
Bij een beetje heftig weer vind ik de ingang/uitgang Libenter daar al een uitdaging.
Dus wij gaan buitenom.

CHAPEAU!

Lijkt mij van niet. Je ziet vanuit zee wel wat mastjes achter de rotsen doorschuiven.
Wij voeren daar op kousevoetjes. Het is spectaculair vaarwater en het kolkt daar aan alle kanten. Je ziet enorme beroering en schrikt je kapot...blijkt het toch 28 meter diep te zijn o.i.d. Die rotsen onder water laten zich niet (door ons) lezen. Is het 1 meter of 20 meter?
Aan de andere kant zie je veel locals ook daar tussendoor varen dus het kan wel natuurlijk. Plotter voor je neus en goed voorbereiden want vaak zijn de boeienreeksen wel ingewikkeld.

Die maffe Fransen doen wel stoerdere dingen. Zoals bij Cap De La Hague binnen de rotsen gebruik maken van een neer-stroming die daar schijnt te staan. Als het fout gaat heb je weinig te vertellen tegen de stroom die daar staat.

Mmmhh, altijd als we zo'n punt passeren zien we anderen dingen doen waarvan we denken mwahh...Het loopt toch goed af meestal.
We passeerden Barfleur van de zomer en een Belg onder spi ging dicht onder de kant bij de laatste overfall werd de spi rigoureus naar beneden getrokken en allerlei koerswijzigingen. De boot ging 8 keer verticaal en horizontaal en daarna gewoon weer door. Zoiets zie je tien mijl van tevoren aankomen, sterker nog, je ziet ook de overfalls van ver al. Het was niet meer dan 7 knoopje wind maar toch...het kan maar of je je er fijn bij voelt
Overigens die Fransen hebben vaak wel de ervaring en de lokale kennis die ze dan op nonchalante wijze tentoonspreiden. Niet na willen doen

Nog even een verlate reactie op de reacties.
@holtere: ja, prachtig hier inderdaad! De wind in het fijnmazige Arome 0.025 graden model zit tot nog toe heel dicht bij de werkelijkheid. Vooralsnog dus geen echte 'verrassingen' gehad qua wind en weer. Ik denk dat juist door de stevige swell de gevaren beter te zien zijn dan bij een vlakke zee.
We kwamen inderdaad nog een sportief Frans bootje met dito gezin tegen dat daar vrolijk opkruiste. Dat was voor mij zo'n voorbeeld van nonchalant ten toongestelde lokale kennis. Ga ik niet nadoen.
@3Noreen: ik snap je punt. Het is nauwelijks korter, en uiteindelijk wel meer risico. Althans mogelijk (veel) grotere impact als er onverhoopt iets mis gaat onderweg. Afgezien van de swell waren de omstandigheden prima: weinig wind, wind over stroom, dood tij en goed zicht.
@Beauty: klopt, ook voor ons grensverleggend. Voor alles een eerste keer. Zo ook deze passage in deze omstandigheden. We hebben vooraf niet specifiek iemand ingelicht over ons plan. Het is voor de lokale Fransoos volgens mij een 'doodgewone' route.
@bteaux: ik kan me de klotebak bij de Libenter bij wat heftiger weer wel voorstellen ja. Maar goed, dat is vooral oncomfortabel. We hebben L'aber Wrac'h de etappe daarvoor in het donker aangelopen. Dat gaat uitstekend dankzij twee goede lichlijnen. En misschien helpt het dan ook dat je in het donker niet ziet wat er naast je gebeurt