...of hoe je blij kan zijn dat je op je oude dag toch nog vorderingen maakt!
Ik zeil inmiddels een jaar of veertig, waarvan 35 op Loosdrecht met open boten waarvan de laatste een Sailhorse was. Een heerlijke en sportief te zeilen boot. Er zat ook een spinaker bij, maar op Loosdrecht met al die wedstrijdvelden vond ik dat maar een hoop gedoe en lag hij vrijwel ongebruikt in het vooronder. Routine werd het dus nooit!
Een jaar of twintig geleden kwam ik in aanraking met het zeilen op ruim water met wat grotere kajuitsboten en ontstond het plan om zelf een boot te bouwen en dat tekende veertien jaar van mijn bestaan tot 2015, het jaar waarin hij te water werd gelaten. Sindsdien geniet ik met volle teugen van mijn 'Zeehaen'.
Maar al die tijd zat mij toch nog een dingetje dwars...
Al sinds de tewaterlating had ik in een bakskist namelijk een gennaker liggen maar mijn ervaringen op Loosdrecht indachtig ontbrak het mij altijd aan de moed om dat ding te hijsen. 135 m2 short- dan wel singlehanded onder controle houden leek me toch een brug te ver! Wel zonde van de investering! Want helemaal gratis was hij destijds niet en als je zo'n ding hebt liggen zou je hem toch eigenlijk ook moeten gebruiken! Maar het leek me een hele hijs en ik had ook nog nooit met een stripper gewerkt dus bleef hij maar liggen. De 'berg' waar ik tegenaan keek werd steeds hoger...
Tot gisteren!
Ik was alleen aan boord en had het IJsselmeer ook voor mij alleen. Heerlijk weer, beetje zon en een windje van 7 tot 9 knopen. De Zeehaen dobberde richting Makkum en ik kreeg opeens de geest... vandaag zou het gaan gebeuren; de gennaker moest erop!
Ik begon met alles goed voorbereiden: een verstelbare lijn met snapshackle van de halshoek naar de kuip via blokken in het gangboord en 1 schoot buitenom naar het achterste blok en de lier.
Daarna varend op de autopilot de gennaker aan dek gehaald en klaargelegd aan de SB-reling. In vrij vaarwater eerst de hele 'slurf' gehesen en aangeslagen en na check, check, dubbelcheck of alle lijnen liepen zoals ze zouden moeten de stripper gehesen op een ruime koers en de hijslijn van de stripper vastgezet op een mastkikker. Terug in de kuip snel de schoot aangetrokken en daarna de halshoek, waarna de gennaker er eigenlijk direct heel mooi bijstond!
BLIJ EN TROTS!!!
Ik heb er vervolgens een uurtje mee gevaren en genoten van de aanblik van die hele grote Nederlandse vlag
maar omdat het werkgebied van het windmolenpark voor Breezanddijk in zicht begon te komen moest alles weer naar beneden...
… en dat ging iets minder vloeiend. Eerst heb ik de halshoek-snapshackle losgetrokken zodat de druk uit het zeil wegviel, maar bij de eerste poging om de stripper naar beneden te krijgen bleef hij hangen aan de diamantverstaging en het duurde een paar seconden voor ik dat doorhad. Ik stond dus te dicht bij de mast! Toen ben ik met de strijklijnen van de slurf naar de boeg gelopen en de tweede poging was daarmee gelukkig succesvol! Een zucht van verlichting, want je moet er toch niet aan denken dat het hele zooitje bovenin vast blijft zitten!!
Het strijken van de hele handel was ook wel weer een dingetje want de valstopper van het spinnakerval zit in de kuip! De volgende keer hijs ik hem maar bij de mast ipv. in de kuip, want dat maakt de controle toch wat groter. Er stond, nadat de stripper naar beneden was, weliswaar geen spanning meer op de lijn, maar handig is anders.
Kortom, de berg is beklommen; ik stond op de top en het uitzicht was geweldig en dat stuk zeil gaat nu vaker gebruikt worden. Een top down furler kan het gebruik misschien nóg laagdrempeliger maken, maar voorlopig ga ik eerst maar eens wat meer met die stripper stoeien!
(Velen zullen denken "pfff, waar maak je je druk om, maar denk dan eens terug naar de eerste keer dat je zèlf (solo) in deze situatie zat. Wedden dat je toen net zo blij was als ik?)