Onderwerp: Bramzijgertje

Bramzijgertje
Het zou de benaming zijn voor een zeuntje, een zeer jong leerling bemanningslid. Toch komt het woord in deze betekenis pas voor het eerst voor in de vertaling van The lost sea van Jan de Hartog. Het was zijn eerste in het Engels geschreven roman. *
Hieraan moest ik aan denken bij de herinnering aan mijn eerste zee ervaring.

12 jaar
Was ik, nog maar net droog achter de oren toen de gelegenheid zich voordeed om in de vakantie met een kotter een reis mee te gaan. De oom van mijn vriendje voer daar op als M.v.a. (Manus van alles) zoals gebruikelijk in die jaren, regels waren nog niet zoals heden ten dage.
Het uitverkoren schip werd de HD79, bouwjaar 1939 dus al 24 jaar oud en al een stranding met trieste afloop achter de rug, alleen wist ik dat toen niet. *

Goed geluimd op een prachtige zomerdag werd de reis begonnen voor een mooie tocht naar de Doggersbank, een goede anderhalve dag stomen met de reuze snelheid van maar liefst 7 knopen. (zie bijlage van certificaat)



Maar al snel ging het 1e net overboord en het een na de andere volle net werd, na de kreet “Halen” over het dek uitgestort. Een keer wilde het net niet leeg, er zat een grote heilbot voor de uitstort opening vast. Een andere keer kwam er een haai met de vangst mee, werd ook op het ijs gezet.

Wij hielpen al snel mee met het schoonmaken en sorteren van de vis, totdat de wind aantrok tot een heuse zomerstorm die een 2 dagen duurde. Weg mooi zomerweer en al gauw werden de zeuntjes zo ziek als een hond en kwamen het achteronder niet meer uit, waar de klappen water over het luik kwamen.
Maar al snel weer beter, als je rode bietjes met braadlapjes ruikt uit de kombuis en je vindt dat ook nog eens lekker ruiken is het tijd om die kooi weer eens uit te krabbelen, met instemmende geluiden van de overige bemanning.
Vriendje bleef nog een dag ziek, ik ben daarna nooit meer zeeziek geweest.



Het wat zwaarder weer had toch ook wel zijn tol op de conditie van de bemanning geëist, ook de schipper was vermoeid en vroeg of ik het stuur even kon overnemen, vraag dat nou toch eens aan een 12 jarige!
Trots als een pauw, 1 oog op het kompas, het andere, jawel op de uitkijk naar voren. Hmm, schipper blijft wel wat lang te kooi, maar heb het nog steeds prima naar het zin.
Goed opgelet op overige visserij want daar waren er nogal wat van in die tijd, twee schepen op tegemoetkomende koers hadden voldoende ruimte om tussendoor te varen, het was inmiddels wel donker geworden maar de afstand was goed geschat. De net wakker geworden schipper was het met mij strategie niet helemaal eens en draaide zo hard aan het stuurwiel dat we bijna haaks stuurboord uit gingen. Nou ja, die twee in span vissers konden toch ook wel bijsturen?

Na een week met een ruim vol vis, een super ervaring rijker en me een hele kerel voelende weer thuis, alleen vond moeder dat ik stonk, zelf rook ik niks, valt wel mee toch?







*Herinneringen van een bramzijgertje
is een boek van Jan de Hartog (1914-2002). Het is in het Nederlands geschreven en in 1967 als Boekenweekgeschenk verspreid. In 1969 is het door Elsevier opnieuw uitgegeven en in 1990 door Uitgeverij Hollandia,.boek is in de ik-vorm geschreven en gesuggereerd wordt, dat het gebaseerd is op de eigen ervaringen van de schrijver, toen die als kind wegliep naar zee.



*Stranding met trieste afloop
16 januari 1960 strandde de kotter “HD 79 Drie Gebroeders” op het strand van Texel tussen paal 15 en 17. De sleepboot Simson begon samen met de sleepboot Stortemelk aan de berging van de HD 79
Op 17 januari vond bij het vastmaken een ongeval plaats, de motorsloep waarmee de sleepdraad was overgebracht sloeg om waarbij een opvarende van de Stortemelk omkwam.
Door het slechter wordende weer die dag moesten de beide slepers terug naar Den Helder.

Mooi verhaal hoor JeePee! Enne (als oud IJmuienaar) herkenbare foto's.

Hee Jollenbaas cafe de Bruinvis??

Wat een ervaring op die leeftijd, gaaf.
René

Reed schreef : De Bruinvis, daar heb ik begin jaren zestig meer gehapt dan goed voor me was.

Prachtverhaal!
Wat flauw van je schipper dat je niet tussen die spanvissers door mocht varen

In mijn boekenkast staat nog steeds het heerlijke boekje "herinneringen van een bramzeigertje" van Jan den Hartog. Hierin beschrijft hij vergelijkbare avonturen, maar dan op een botter

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Dank voor de positieve reacties.
Op de foto sta ik stoer, meest links aan dek, vriendje staat links van mij.

Het boek "Herinneringen van een bramzijgertje" is als e-book te downloaden:

www.dbnl.org/tekst/hart029heri01_01/

Zo denk ik bij Jan den Hartog onmiddelijk aan het boek Hollands Glorie dat gaat over de zeesleepvaart. In het arbeidersmilieu waarin ik ben opgegroeid trof je meestal een klein boekenplankje aan met daarop typische volksschrijvers als Jan den Hartog en Jan Mens. Om die reden behoort Hollands Glorie tot een van de eerste grote mensenboeken die ik ooit las. Hoewel dit zeker zo'n 60 jaar geleden moet zijn herinner ik me nog heel goed de passages waarin de bemanning op de brug elkaar in doodsangst aanstaarden omdat men tijdens zwaar weer onderin het schip dof gerommel hoorde dat er op duidde dat "de ketels van hun stoelen donderden".

Ja de kapitein die zegt tegen Jan Wandelaar: Verzuip hem. (De boot die wat tuitelig werd als de kolen op gingen)

Waterblok schreef :
"De commodore" is nog beter!

Reed schreef :
Een bekend café.