Onderwerp: Eens een niet zo"n geweldig verhaal

Over hoe de droom van ouders het leven van hun kinderen verpest.

Ik vind het wel een pakkend verhaal

www.theguardian.com/lifeandsty...tbPH0-aQvxr3l2vdVfII

Ik ken heel veel bootbezitters waarvan ik zeker weet als het aan de vrouw lag ging dat ding vandaag nog voor gratis op marktplaats.

Ik ken 2 gevallen waar de boot en het varen geresulteerd heeft in een scheiding, dus dit verhaal vind ik niet helemaal als iets nieuws en opmerkelijk.

Ik verbaas me keer op keer bij de sluizen over de moed van de vrouw om ondanks de stress van achter ze toch aan boord blijft en niet ter plekke afstapt . Ik heb er respect voor de ze gedwee blijft staan .

Klopt. Maar dit gaat over de kinderen. Ik denk vaak als ik al die you Tube filmpjes zie:en de kinderen dan? Ook bij series als ik vertrek....

Dus ik vond het verhaal van het meisje best aangrijpend.

Jeroen-Pion schreef :
Ik heb meer respect voor degene, man of vrouw, die de stress van achter het stuur een weerwoord geeft en laat blijken dat hij of zij daar niet van gediend is en als de schipper door wil gaan er iets dient te veranderen. Dan kom je hopelijk samen tot een oplossing.

Ik ken het verhaal , maar je komt niet veel (geen) andere families tegen die het zo ‘regelen’

Jeroen-Pion schreef :
In de toen net geopende zuidsluis in Stavoren lag een mooie Breehorn... De relatie was er minder aan toe. Het galmde er over... Tot het moment dat de dame in kwestie met twee tassen naar ik meen één Albert Heijn en een jumbo uit de kajuit kwam en de memorabele woorden uitsprak:"Je bekijkt het maar met je kut boot !!!".. ze verliet daad werkelijk tijdens de schutting met haar twee tassen het complex...

Ik lag, niet alleen bleek, dubbel van het lachen. De charme van de watersport...
overigens, voor wat ik er van mee kreeg, had ze groot gelijk.

Heftig verhaal zeg. Hoe het egoïsme van 2 volwassenen het leven van een kind kan verwoesten.



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Ik begrijp geen van beide voorvallen: niet van de vertrekkende vader die zijn gezin meesleurt in wat duidelijk zíjn avontuur is en niet de naar een alles ondergaande vrouw roepende schipper in de sluis...
Heb zelf nog nooit mijn stem verheven tijdens eender welk manoeuvre en ook onze 14 maanden sabbatical was met wederzijdse goedkeuring...

Het "bootjesleven" is mijn droom, maar niet door anderen tegen wil en dank te laten volgen.

MrP schreef :
Helaas gebeurt dat elke dag , ik heb bepaalde gedachten als ik hoor hoeveel kinderen zonder voldoende eten op school zitten en dat er thuis ook geen geld is omdat te regelen.

Waarom heeft men kinderen vraag je je af ? Als ik geen of weinig geld heb dat neem ik zeker niet iets wat ik ook nog moet gaan voeren om het plat te zeggen . Maar vind het voor deze kinderen onwijs klote en ze kunnen er niks aan doen .

Mijn hemel. Wat een verhaal. Efkes stil van.

Beetje het omgekeerde verhaal van "onze" Laura.

Overeenkomend Leitmotiv: Hoe kun je kinderen trachten te mollen.

Een vriend van me is ontwikkelingspsycholoog. Met hem heb ik t er wel eens over gehad. Je moet behoorlijk tekeer gaan om een kind echt stuk te maken. Gelukkig maar. Dit lijkt wel een vrij serieuze poging inderdaad.

Tja... dit verhaal is uit de tijd dat roken gezond was. Triest verhaal, maar hopelijk is ze er sterk uitgekomen.
René

Er is veel ellende onder de mensen, als je de levenservaringen van veel van onze gasten hoort tijdens de zeiltochten dan heb ik vaak kippenvel en tranen in de ogen van wat deze stumpers hebben meegemaakt.
Mvg Grover

JAmes schreef :
Wauw. Indrukwekkend verhaal waarvan je niet snapt dat ouders dit hun kinderen aandoen.

Allicht wat bot, maar het bouwt wel karakter.

beetje loze opmerking. iedereen heeft een karakter
nl.m.wikipedia.org/wiki/Karakter_(aard)

Volgens mij bedoel jij een goed of een stevig karakter in positieve zin..., maar daar valt weinig over te zeggen van deze afstand.

Volgens mij heeft dat meisje zich Voornamelijk ongelukkig, angstig en alleen gevoeld, en daardoor geleerd te overleven.
Uit dit verhaal valt niet op te maken wat dat met haar persoonlijkheid (karakter) heeft gedaan.

Haar ouders hebben andere prioriteiten gehad dan de zorg voor hun kinderen en bewust keuzes gemaakt die er voor zorgden dat kinderen werden verwaarloosd zo lijkt het.
Niets positiefs, niets om trots op te zijn lijkt me.


Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Ooit een boek gelezen van een psychologe die treffend beschrijft dat iedere volwassene een kind in zich meedraagt met onbevredigde wensen. Maakt niet uit hoe goed de ouders hun best deden. Ik heb een gelukkige jeugd gehad maar dat niet zo ervaren. Pas later, ook in vergelijkingen, besefte ik me hoe goed het was. We moesten wel veel meewerken in het familiebedrijf maar dat had niet alleen nadelen.
Qua zeilen was ik als vader wat teleurgesteld dat mijn kinderen niet echt om zeilen gaven. We proberen het virus nu aan de kleinkinderen over te dragen en dat lijkt beter te gaan lukken. Ik denk dat je kinderen keuzes moet bieden, kunt stimuleren, maar nooit ergens in moet dwingen. In dit geval betekende dat wel dat vader zijn droom op had moeten geven. En het had zo maar gekund dat ze het wel als geweldig ervaren zou hebben. Het is een onmogelijke keuze. Er is maar één ding nog moeilijker: en dat is om er een oordeel over te vellen.

Ouders hebben de plicht om voor hun kinderen te zorgen. Een minderjarig kind zonder geldige verblijfsvergunning alleen achter laten in een vreemd land valt niet onder zorgen.

Op basis van wat we weten klopt dat. Lijkt meer zorgelijk dan zorgzaam.