Onderwerp: De eerste keer

Zoals eerder vermeld heb ik de afgelopen 1,5 week een rondje Flevoland gezeild. Voor het eerst een meerdaagse tocht. Meteen solo. En een heleboel 'eerste keren' meegemaakt.

Voor het eerst ervaren dat het klaarmaken van de boot voor een meerdaagse tocht meer tijd kost dan verwacht. Waar berg je wat op, wat moet je bij de hand houden, heb ik genoeg eten/drinken aan boord? Uiteindelijk pas om 12.00 uur vertrokken uit de haven.

Voor het eerst ervaren dat plannen aangepast moeten worden. Ik had een hele route uitgestippeld via Elburg en Ketelhaven, maar de wind stond precies verkeerd. Pal voor de wind van mijn thuishaven richting Nijkerk gevaren, eerst nog zonder fok, omdat ik goed uitzicht wilde op het aquaduct bij Harderwijk. Voor het eerst over het aquaduct gevaren en op het Wolderwijd de fok erbij gehesen. Voor het eerst mijzelf daarbij aangelijnd aan de voet van de mast. Wat weer betreft was het niet nodig, maar ik wilde het een keer onder rustige omstandigheden uitproberen. De lijn was kort genoeg dat ik niet overboord kon vallen en toch kon ik overal goed bij.

Voor het eerst moeten bijmotoren vanwege te weinig wind. Zelfs breeduit melkmeisje zeilen was niet genoeg om minimale roersnelheid te houden. Ik was wel weer eens heel gelukkig met mijn elektrische buitenboordmotor, zodat ik Lola in stilte kon ondersteunen. 's Middags was ik het motordobberen zat, waardoor ik een haven eerder dan gepland aanlegde in Nulde.



Voor het eerst aanleggen aan een passantensteiger ipv een box. Dat ging buitengewoon gemakkelijk aangezien ik op dit forum een tip had gelezen over het gebruik van een middenbolder. En voor het eerst gebruik gemaakt van walstroom (zelf aangelegd afgelopen winter).

De volgende dag verder gezeild, weer zonder fok begonnen vanwege de sluis en brug bij Nijkerk. Achteraf had ik voldoende tijd om allebei te hijsen, want de brug was al wel in zicht, maar toch nog bijna 1,5 uur verder.

Voor het eerst door een sluis, gelukkig met een paar andere passanten die mentale ondersteuning konden bieden (en het voorbeeld gaven). Na het Nijkerkernauw bleek de wind gedraaid en kon ik direct beginnen met opkruisen. Voor het eerst ervaren dat als je daadwerkelijk een doel hebt om naar toe te varen, het opkruisen soms een eeuwigheid lijkt te duren.

Voor het eerst een melding gehad op mijn horloge van een aankomende weersomslag en terstond mijn zeiljas aangetrokken. De eerste dag had ik ook een paar spetterbuitjes gehad. En voor het eerst ervaren dat een melding van een weersomslag ook vraagt om een zeilbroek, want ik kwam midden op het Eemmeer in een stortbui terecht. Oeps. Gelukkig was het niet erg koud, maar weer wat geleerd voor de volgende keer.

Langs de Dode Hond flink geoefend met opkruisen in smal vaarwater en toen op de motor onder de Stichtsebrug door. Ja, ook voor het eerst. Wetend dat er nog meters ruimte over was, zat ik toch heel even met ingehouden adem te wachten op de 'kloeng' van mijn mast tegen de brug. Slaat nergens op, maar vanaf het water ziet het er toch heel anders uit.

Naarmate ik Huizen naderde ging het steeds harder waaien. Op een gegeven moment realiseerde ik mij dat ik nooit eerder met zoveel wind solo had gezeild. De boot helde zover dat de spullen van de richeltjes op de bank terecht kwamen en toch voelde ik dat ik de boel onder controle had. Bij het havenhoofd heel even omgekeerd om de fok te laten zakken en gelijk het nut ondervonden van mijn lifeline. Ik stond nog niet op het voordek of ik hoorde een enorme buitenboordmotor achter mij langs razen. Dat was de reddingsbrigade die vol gas achterlangs ging (en de nodige golfslag veroorzaakte).



De volgende etappe was weer een eerste keer: de eerste keer dat ik solo mijn genua heb gebruikt. De dag begon weer meet zeer weinig wind. Ik vroeg me af of ik met een genua minder hoog aan de wind kon zeilen (ja, alweer een hele dag opkruisen). Tot ik erachter kwam dat ik de kraanlijn niet los had gezet... dat scheelde weer een paar graden. Gedurende de dag nam de wind toe, maar goed te doen. Vlak voor de Hollandsebrug de genua laten zakken en de zwarte kegel gehesen (ja, voor het eerst) om tegen de wind in onder de brug door te motoren. Aan de andere kant de genua maar op het dek laten liggen, want de wind was daar nog een tikkie sterker. Gelukkig was de haven van Almere niet ver weg en heb ik het motorzeilen verder uitgeprobeerd.



Na een dagje pauze (verplichting van het werk) even geoefend op het IJmeer met wat sterkere wind. Om na 30 minuten koers te zetten naar de haven met een scheur in mijn zeil. Gelukkig terplekke een stuk plakdoek kunnen aanschaffen en het zeil gerepareerd. En gemerkt dat de nieuwe stagleuvers de investering ruim waard waren. Ik kan nu ook de fok vanuit de kuip hijsen en strijken.





Voor het eerst alleen en met mijn eigen bootje op groot water voor de volgende etappe. Best spannend. Het Markermeer zag er nog groter uit vanuit mijn kleine bootje, toch heel anders dan de 35-voeter waarmee daar met de zeilschool heb gevaren. Ik kon opkruisen van Almere naar de Blocq van Kuffeler. Voor mijn gevoel ging ik best ver van het land af om mijn slagen te maken, maar dat bleek mee te vallen. En doordat mijn scheepje niet zo hoog aan de wind vaart schoot het weer niet op (twee stappen vooruit, een achteruit). En helaas net onder mijn reparatie een nieuwe scheur in het zeil ontdekt. Ducttape is een zeilers vriend zullen we maar zeggen.



In de haven wederom een reparatie uitgevoerd en bij het inschuiven van de pees in de giek kwam er nog een zwakke plek naar voren. De onderrand aan twee kanten voorzien van tape en de tip gekregen om eventueel een rif te gebruiken om de onderrand van het zeil te beschermen.

Het tweede deel van het Markermeer was voor de wind. Een dagje zonnebrand voorkomen en vooral relaxen op het water. De wind nam wel steeds verder toe, en ik was blij toen ik in de haven van Bataviastad lag. Voor het eerst gebruik moeten maken van mijn chemisch toilet, aangezien het sanitair daar 's nachts op slot gaat.



Voor het eerst door de Houtribsluizen en gemerkt wat een groot binnenvaartschip doet met het water. Ja, ik lag een beetje te stuiteren en draaien voordat we ons aan de kant konden vasthouden. Bijna mijn broertje in de plomp zien vallen omdat hij op de rand van de boot ging staan om van de kant af te duwen. Ik weet niet hoe vaak ik heb gezegd dat wat er ook gebeurde, hij moest blijven zitten. Ik denk dat de paniek van de naderende betonwand er even voor zorgde dat hij dat vergat. Ons gestuntel leverde wel wat irritatie op bij de sluiswachter, maar uiteindelijk zijn we veilig aan de andere kant beland, waar ik het weekend in de haven naast de boot van mijn oom en tante heb gelegen.



Voor het eerst op het IJsselmeer was ook een ervaring. Het begon al met mijn eerste rif. Even puzzelen met het opdraaien op de giek (ik installeerde hem eerst ondersteboven). De dijk naar Enkhuizen bood in het begin nog enige bescherming, maar daarna werd de halve wind ruime wind en werd een stuk sterker. Ruim 5 knopen op alleen een gereefd grootzeil vond ik snel genoeg. Ik koos voor de rust van het laten liggen van de fok. Ik had nog bedacht dat als het te gek zou worden, ik terug zou varen en met gestreken mast door de polder zou varen om weer thuis te komen. Maar op het moment dat ik het eigenlijk een beetje te gek vond, was ik al over de helft en was doorzetten een betere optie. Met een flinke vaart vooruit was het tobbedansen op de golven. Uiteindelijk voor de wind onder de Ketelbrug door, waarna het een stuk rustiger was. Mijn doel was Ketelhaven, en ondanks dat ik daar al rond lunchtijd aan kwam, was ik voor die dag wel uitgezeild. Voor het eerst ook een luwte op moeten zoeken om het zeil te strijken.





Voor het eerst door een brug waar ik vooraf moest aanmelden (Roggebot), en dit gedaan op het moment dat ik al voor de brug lag te wachten. Het leek me niet handig om vooraf aan te melden, omdat ik niet goed kon inschatten hoe laat ik daar zou zijn. Gelukkig was het niet druk, en ging de brug bijna direct open. Weer door een sluis (Reevesluis), zonder problemen, behalve dat ik iets te hard van de steiger ging, en de boot voor mij flink gas moest geven om een botsing te voorkomen. Op het Drontermeer was er ondanks 12 knopen voorspeld zo weinig wind dat ik moest bijmotoren. Ligt dat smalle water toch teveel in de luwte. Uiteindelijk 10 minuten voor Elburg aangemeld voor de brug, die precies op tijd open ging om mij door te laten. Aangezien het pas 14.00 uur was besloten om door te varen naar mijn thuishaven.

En ja hoor, voor het eerst vast komen te liggen. Ik maakte een overstag op de rand van de vaargeul, waarna ik een van de kielen over het zand voelde schrapen. En in plaats van direct doorzetten raakte ik enigszins verlamd, en kwam mooi vast te liggen. En geen beweging meer in te krijgen. Gelukkig was er een vriendelijke meneer met een jetski die mij weer los wist te trekken. In eerste instantie liet hij het touw te vroeg los, waardoor ik direct weer vast lag, maar een tweede keer kwam het goed. Wel was de fok inmiddels enige keren rond de voorstag gedraaid, dus heb ik deze maar laten zakken.

Op het Veluwemeer uiteindelijk genoten van de beloofde halve wind, met enorme windvlagen waardoor ik blij was dat de fok op het dek lag. Rond etenstijd aangekomen in mijn thuishaven, moe maar voldaan en met een berg nieuwe ervaringen.



Ik heb genoten, en heel veel geleerd en op sommige momenten mijn grenzen flink verlegd. Ik kan zo'n tochtje in ieder geval aan iedereen aanraden.

Helaas bij aankomst in de thuishaven bemerkt dat de verstaging ook slecht wordt. Dat wordt even sparen voordat ik weer met Lola het water op kan.

Wat een prachtig, uitgebreid verslag van een mooie tocht!
Ik ben overigens bang dat je naar een ander grootzeil op zoek mag: die scheur op de foto ziet ernaar uit dat dit doek wel gaar is.

Leuk! En veel geleerd volgens mij. Je grootzeil lijkt wel behoorlijk aan zijn einde helaas. Denk dat die binnenkort een keer geheel doorscheurt. Maar tot die tijd...

Wel even die stag fixen. Die heeft nog maar een fractie van de oorspronkelijke sterkte over. Ken je tuigage niet, maar die dingen houden je mast overeind.

Ja, dat had ik al begrepen. Op plakdoek en ducttape thuis gekomen, maar voorlopig zit zeilen er met het huidige zeil niet meer in. Bovendien is de verstaging gaar, dus Lola ligt voorlopig aan de landVAST

Dank je wel voor het delen van zoveel eerste ervaringen en leermomenten. Dit smaakt nu al al naar nog meer mooie reizen! Johan

Indrukwekkend avontuur kan ik mij voorstellen en leuk verslag! Veeeel slagen gemaakt ook

Prachtig verhaal! Bedankt!

Heerlijk verhaal, Lola!
Ik weet niet hoe het er op een 17 aan toe gaat, maar mijn Leisure 23 wil specifiek met alleen het grootzeil op totaal niet in balans zeilen.
Ik moet dan flink roer geven om rechtuit te varen.
Met alleen de fok gaat dat veel beter, merk ik.

Fijn dat je ervan genoten hebt. Die verstaging... geluk gehad denk ik, die gaat vanzelf...
Zou alles om zijn minst goed checken, kapotte draden voel je als je langs de draad gaat, een gebroken tier (vaak bij de terminal) komt uit het stag omdat onder spanning de draden in elkaar drukken.

Voor de wind met 5 Bft is omkeren denk ik geen optie: Je voer vijf knopen voor de wind als je omdraait komen die 5 knopen snelheid bij die 5 bft plus de snelheid die je dan nog maakt kruisend tegen de wind.... Dan kies je al gauw voor voor de wind weglopen.

Navigatie ging goed?

Lekker leesvoer, en bij de eerste keer gaat niets vanzelf.

Ik zou wel het borg-ringetje van je verstaging vervangen voor een splitpen.
Er is daar op dit forum wel een mening over te vinden

Leuk verslag! Eventueel alleen dat onderste stuk van de verstaging vervangen zal niet enorm duur zijn denk ik. Het vervangen van de complete verstaging van mijn victoire 22 kostte rond de 5-600 meen ik.

een tip voor mocht je overweg een nieuw grootzeil aan te schaffen (en echt daar ga je zoveel plezier van beleven ook al kost het het een smak geld. been there done that, got the T-shirt) er zijn zeilmakers die een mooie korting aanbieden als je in oktober een zeil besteld wat in maart april geleverd wordt. Ik heb zelf goede ervaringen met Dekker die Hyde Sails vertegenwoordigd.

Reed schreef :
Nou ben ik benieuwd….

LeisureLola schreef :
De constructie van die spruit voor je achterstag is niet erg handig. Het "loodje" knijpt een hoek in het staaldraad, dat is vragen om een breuk door metaalmoeheid. De stuurboord kant is zo te zien minder verzwakt, dus je mast blijft waarschijnlijk wel staan als de bakboord kant zou breken. Maar natuurlijk is het wijs om er direct een nieuwe spruit op te zetten, en kies dan een andere constructie. Twee individuele staaldraadjes bijvoorbeeld, dat hoeft niet veel te kosten.

De rest van de verstaging kun je ook kritisch bekijken, maar het zou me niet verbazen als die nog gaaf is. Samen met een kleine reparatie aan je grootzeil hoef je dan niet de hele rest van het seizoen aan de wal te blijven. Dat zou jammer zijn.

LeisureLola schreef : lig jij ook bij molencate? als ik er ben zal ik ff rondneuzen om te zien of je er bent. De haven daar kent te weinig verenigingsgevoel m.i., maar als je op een andere manier contacten kan leggen om ideeën en ervaringen uit te wisselen vind ik dat altijd leuk.

mooie tocht heb je gemaakt!

toch zag/zie die stagconstructie redelijk vaak
mijn beide dompen en het waarscheepje hadden dezelfde constructie
maar je kan idd 2 losse staaldraden nemen met aan elk uiteinde een geperst oog
kan de kop niet kosten
of zelf ogen in een stukje dyneema splitsen

voor een ander zeiltje kan je
zeilenenzo van Benno proberen
hij heeft veel meer als op zijn website staat, je kan er een mailtje aan wagen

Kijk even of het bovenste deel nog goed (genoeg) is (en de andere stagen ook; verrekijker kan handig zijn) en dan het onderste deel vervangen door een stuk Dyneema en wat oogjes en dan span je het op de hand strak. Leer jezelf ook direct ogen splitsen en plots heb je een verstelbare achterstag (heb ik dit jaar ook geleerd; omdat je de terminals uitspaart is dit niet kostbaar).

Ton Mitz schreef :
Het mailtje is al verstuurd.

Leuk verslag LeisureLola.

Het doet mij terugdenken aan mijn eerste zomervakantie met de boot in 2007 van Eemnes naar Koudum, Friesland via de randmeren, Ketelmeer en Ijsselmeer, weliswaar niet solo, maar met twee zonen van toen 9 en 14 die nog nooit hadden gezeild en ik moest ook nog veel leren.

Lekker eerlijk verslag!
Een openheid wat welkom is op het soms verharde forum...

Je weet van wanten

Goed verhaal. Smaakt naar meer.
Respect voor je doorzettings vermogen.
Ook bij mij komen herrinneringen naar boven over de eerste keer op ruim water. Ook solo, goed voor een stijle leercurve

Leuk verhaal met veel vergelijkbare ervaringen (op scheuren in de zeilen na).

Wat een mooie tocht, dank voor het delen!

Leuk om te lezen!