Onderwerp: Varen met collega's

2 uur dinsdagmiddag 1 September. Ik ga er van door, mijn collega's komen later.

Nog snel even wat boodschappen gedaan en andere kleding aangedaan en een van mijn collega's van het station op gehaald. Op naar de boot. Met zijn tweeen alle benodigde spullen aan boord geladen en in de koelkast gestopt.

Eigenlijk is het niet het weer waarmee ik normaal zou gaan varen, maar buienradar laat zien dat het vanaf half vier droog blijft. Wel een fikse wind, +/- 20 knoopjes.

Om kwart voor vijf stappen mijn overige collega's op en gaan we richting de brug. "He! een Bakkie!?". "Nee jongens, dat is geen bakkie, dus waag het niet om breakie, breakie te roepen, OK?!"

Meteen na het doorvaren van de Beatrixbrug rollen we de genua uit om richting het Alkmaardermeer te varen. Omdat er een flinke bries staat gaat de boot meteen al wat schuin. 2 van de mannen hebben nog nooit gevaren, dus worden meteen een beetje stil. Ik stel ze meteen gerust met “we zijn nog niet eens begonnen”… :twisted:

Op het Alkmaardermeer hijsen we het grootzeil erbij en zetten meteen twee riffen. Hoewel men graag zoveel mogelijk zeil op wil zetten, zet ik toch echt twee rifjes. De uitschieters zijn inmiddels 25 knopen en met 6 man aan boord wil ik het toch een beetje handelbaar houden. Voor de wind gaan we dan ook als de brandweer en schuiven regelmatig over de 7 knopen heen. Ik vrees dat bij het aan de wind terugkruisen twee van de mannen nog wat stiller gaan worden…

Vlak bij het starteiland van de ZZV ligt een geultje tussen het vasteland en het eiland. Een van mijn opvarenden staat aan het roer een schreeuwt “Daar wil ik tussendoor”! Meteen moeten de zeiltjes aan en ik vraag of een van de mannen de genua aan wil lieren. Nu moeten ze dus toch echt aan het werk…

Met een ruim rondje langs Akersloot ronden we een van de tonnen in de vaargeul om aan de wind weer koers te zetten richting het Stierop. De boot loopt verschillende malen (bijna) uit het roer, maar een andere meer ervaren collega laat iedere keer keurig de grootschoot vieren. Het water staat nog niet in de gangboorden, maar als we weer uit het roer driegen te lopen haalt iemand alsnog een nat pak.

We varen het totale rondje nog een keer en leggen om 19:15 uur aan op het ZO-eiland. Terwijl ik alles op de boot opruim en iedereen voorzie van BBQ-spullen en bestek, zoeken zij een picknick-tafel en een goede plek voor de BBQ. Als de boot is opgeruimd en ik aankom op de keurige plek uit de wind, staat de BBQ te roken, het krat koude pils klaar en breekt spontaan het zonnetje door…

Op 9:30 uur varen we in het donker rustig terug richting de haven…

ah, memories aan het Uitgeester/Alkmaardermeer...

Voer er i.h.a. bewust alleen uit met bft 5-6-7 (hele jaar). Dan had ik meestal de plas goeddeels voor mezelf (op het Ijsselmeer is het dan overigens ook bepaald niet druk met bootjes). Leuke van deze krappe maar veelzijdige plas is dat je er goed alle zeilmanoeuvres traint en best wat leuke ankerplekjes vindt. Minpunt is uiteraard dat het na zo'n 5 rondjes meestal wel mooi geweest is: Echt dagdeelzeilen dus. Na het varen of tussendoor even aanknopen aan een (schier)eilandje, of ankeren natuurlijk, om het verblijf te verlengen. Bij genoemde windkracht en buiten de zomer dan geen meldplicht bij e.o.a. verenigingsopperhoofd die zo'n gebiedje runt (de oevers daar liggen zomers stampvol met motorbootjes, daarbuiten zijn ze leeg).

Klopt! Het ene eilandje heeft meerdere opperhoofdjes, het andere is wat soepeler...

In het seizoen ligt het aardig vol, met name in de weekenden. Op dat soort momenten noem ik mijn boot wel eens een sta-caravan met zeilaandrijving...

Maar toch, ik probeer zo veel mogelijk te zeilen en ga dan ook graag naar groter water... Toch heeft het wel wat...

Ik kom misschien maar een of twee keer per seizoen op het Alkmaardermeer, maar als lid van de Zeilvereniging de Zaanse Onderlinge,(ZO), weet ik ongeveer hoeveel werk en kosten er in het onderhoud zit van voornoemde eilandjes, en ik kan je verzekeren dat is heel erg veel, zoveel zelfs dat het bezit hiervan een grote (zorgen)post is voor de vereniging.
Neem het maaien, snoeien, sloten en grepels onderhouden, veilige steigers en rudimentaire voorzieningen, het onderhoud van de starttoren enzovoort, en dat alles met vrijwilligers.
Gelukkig is de lokatie niet over de weg te bereiken, dat betekend wel dat alles per kiel moet worden aan en afgevoert.
Niet gek dat er op drukke dagen een opperhoofd de boel een beetje in de gaten houdt en zorgt dat de eigen leden maar ook de leden van andere verenigingen met een herkenbare vlag in de mast zich welkom voelen op de door hun betaalde en onderhouden lokaties.

Klopt! Het blijft een moeilijk verhaal om zo iets economisch rond te breien. Helemaal omdat niet iedereen lid is, en degene die wel lid zijn verhoudingsgewijs een symbolisch bedrag betalen.

Maar die discussie woedt binnen de vereniging volop en gelukkig zijn er (nog) een flink aantal vrijwilligers die het eiland bijhouden. Het ligt er prachtig bij en het is altijd weer een genot om er te komen...

lijkt me een mooie tocht rick!
ik vind het wel mooi dat een vereniging de eilandjes onderhoud, dan kom je tenminste niet aan op een eilandje met ingezakte steigers of bosjes waar vele mensen hun behoefte al hebben gedaan!