Beste mensen,
Na aandringen van verschillende kanten dan toch een impressie van mijn solo zeiltocht van een week, waarvan ik helaas alweer een week terug ben...
Ik zou in juni al een week gaan zeilen, afgesproken met een vriend. Dat viel compleet in het water door werkbeslommeringen. Uitgesteld tot eind augustus werd het uiteindelijk begin september voordat ik (kennelijk) mijn prioriteiten echt op het zeilen kon richten ipv werk. De vriend die mee zou was ondertussen afgehaakt, vind je het gek na 2x uitstellen...
Dus opstappers vragen of toch solo? Ik zeil regelmatig solo, maar ik wilde een oversteek en dan solo, dat is toch wat anders... Toch gekozen voor solo, met de afspraak met mezelf dat ik het geheel van de weersverwachting zou laten afhangen of er een oversteek zou komen en waarheen. Dat bracht meteen de volgende uitdaging, want dan moet je dus verschillende routes voorbereiden inclusief kaarten, almanac etc. Marktplaats en ons aller Dennis brachten oplossing in de zin van geleende en tweedehands kaarten.
Engelse oostkust en Helgoland waren opties en het weer gaf nog niet meteen uitsluitsel. Daarom eerst maar naar Vlieland gevaren, dan kon ik nog beide kanten uit. Ondertussen lieten de verwachtingen en Grib files de eerste dagen een ZW wind van rond de 3-4 zien, daarna een omslag naar N-NW 5 tot 6. Helgoland leek een aannemelijk doel te worden, mits ik op tijd daar zou kunnen komen, voordat de wind naar de noord zou gaan.
Ondertussen had ik nog wat meer uitdagingen in de vorm van een weigerachtige navigatie laptop en een kortsluiting in één van de groepen van het schakelpaneel. Geen essentiele groep voor het zeilen, lampjes voorin en drinkwaterpomp, maar toch vervelend en geen goede uitgangspositie voor een lange dag zeilen. Daarom maar gekozen om vanaf Vlieland richting Ameland te zeilen. Ik had dan een complete middag en avond over om problemen te verhelpen en kon de volgende ochtend over het wantij achter Ameland langs, om met weinig vertraging op de Noordzee te geraken.
De navigatie PC liet zich niet vermurwen tot goed functioneren, wel jammer. Ik had een mooi en stevig tafeltje gemaakt dat zo kon draaien dat het in de kajuitopening goed te zien was. Doordat het PC'tje niet goed werkte, moest ik overstappen op de backup, mijn werk laptop. Die werkte uitstekend, maar paste niet goed op dat tafeltje. Die heeft dus de rest van de tocht vastgebonden gestaan op de grote tafel en dat werkte ook wel ongeveer.
De kortsluiting liet zich na een paar uur zoeken herleiden tot een @%¤ losse draad die een vorige eigenaar aangesloten had gelaten en die ergens sluiting maakt. In 20 seconden opgelost, na 2 uur zoeken....
De volgende dag dus op pad naar Noordzee met als doel Norderney. Vroeg weg, te vroeg bleek, want ik moest bij het wantij nog een half uur wachten tot ik over het opdiepste punt kon. Daarna werd het een beetje spannend, rondom Ameland naar buiten, zou diep genoe moeten zijn maar geen tonnen, dus toch wel risico. Beperkt, want een uur voor hoog water, dus als het niet lukt kan ik nog omkeren. En het lukt!
Op zee valt de wind weg en ter hoogte van het begin van Schiermonnikoog word ik overvallen door een wolk vliegen. Vervelend, maar goed ze gaan wel weer weg. Denk ik. Totdat blijkt dat het zandvliegen zijn die in grote getale mijn enkels belagen en gemeen steken. De rest van de reis ben ik met een krant in de weer om de honderden vliegen in de kajuit plat te slaan. Massamoordenaar Erik S....
Wat me dwars blijft zitten is wanneer de wind gaat draaien naar noord. Als dat te vroeg komt de volgende dag heb ik een moeizame tocht naar Helgoland en moet ik misschien afbreken. Ik besluit gebruik te maken van de nabijheid van Schier en de recentste grib files en 'Kort weer' via de mobiel binnen te halen. Na een kwartiertje studeren is het duidelijk. Dit gaat mis! Wat te doen? Na enig dubben besluit ik dan maar door te varen, wel heel wat in mijn eentje, maar de voorspellingen voor de avond en nacht zijn ideaal, rustig weer, helder, volle maan, windkracht 3 schuin mee. Ik besluit het te doen. Als na een uurtje de wind ook nog opsteekt en ik lekker kan gaan zeilen voelt het als een goede beslissing.
Het is wel speciaal als het op een gegeven moment donker wordt. Ik krijg neiging om al in het ritme van 10 minuten liggen en dan weer naar boven om te kijken te beginnen. Maar om 10 uur doe ik nog geen oog dicht! Maar rond middernacht val ik toch echt wel in slaap en wordt steeds van de wekker weer wakker. Er zitten veel lichten van schepen op de einder, maar die zitten in de shipping lane. Aan de positie van de boordlichten kan je wel zien dat ze parallel aan me varen, dus geen risico. Het blijft wel door mijn hoofd spelen: "Wat als er eentje afslaat?" Maar goed, erg logisch is dat niet, want ze kunnen echt niet tussen de waddeneilanden door naar binnen! Wat wel regelmatig op mijn pad komt is een visser. Dan blijkt de 10 minuten toch wel te kloppen, ze zijn steeds nog aardig op afstand als ik ze spot, dus geen risico van aanvaring.
Bij het einde van de shipping lane, waar de vrachtschepen 'afslaan' naar bijvoorbeeld Cuxhaven, is het een drukte van belang en besluit ik maar een uurtje aan dek te blijven. Tussen varende en voor anker liggende colossen door draai ik naar het noorden, richting Helgoland. Tot twee keer toe moet ik behoorlijk uitwijken om vlak achter een vrachtschip langs te varen. Daarna wordt het rustig en zie ik op de einder een wit licht regelmatig aan en uit gaan. Na een kijkje op de kaart kom ik tot de conclusie dat het de vuurtoren van Helgoland al moet zijn, die is dus met deze omstandigheden op grote afstand te zien.
De laatste uren zijn gemakkelijker met het doel al in zicht. Langzamerhand komen de lichten van het kanaal in zicht dat door het natuurgebied om Helgoland is uitgezet en wordt het in plaats van navigeren op PC, kaart en kompas nu navigeren van boei naar boei. Op de kaart niet duidelijk, maar er blijkt een looplicht te staan, twee witte lichten achter elkaar op verschillende hoogte, als ze recht boven elkaar staan ga je er recht op af. Ideaal! Tegen de tijd dat ik in de buurt van Helgoland kom begint het licht te worden en kan ik ook zien hoe ik naar binnen moet varen. Om 6.30 vaar ik de haven binnen, leg aan en ga tevreden onder zeil. Om elf uur wordt ik wakker en komt de havenmeester langs. Ja, we hebben je maar laten liggen, je had je al moeten melden, maar we zagen je aankomen en dachten al dat je er nog even in zou kruipen. En ik dacht dat die Duitsers zo strikt waren!
Helgoland is een leuk eilandje, veel toeristen als er weer een ferry aanmeert. Die komen allemaal belastingvrij kopen, vooral drank en sigaretten. Maar er is ook een goed uitgeruste scheepswinkel en belastingvrij is het daar leuk winkelen! Ook de diesel is met 80 cent per liter niet verkeerd, en het is niet rood. Na een dagje genieten, rondwandelen en uit eten ga ik tevreden slapen.
De volgende dag vertrek ik weer, dit keer naar Norderney. De wind is inderdaad Noord 5 tot 6, maar dat is ruime wind dus lekker snel. Na een paar uur zie ik op de einder steeds hetzelfde zeiltje, dan kennelijk dezelfde richting uit gaat. Als we in de buurt van Norderney komen zijn we vlak bij elkaar en steken vlak na elkaar de Dovetief in. Dat is met deze windrichting en kracht een lelijk gat, met soms grondzeeën en de geul die steeds verloopt. Ik strijk eerst het grootzeil, om het allemaal wat handelbaar te houden. Tot mijn verrassing gaat het dit keer heel simpel. Eenmaal in de haven even kletsen met die andere boot, komen uit Denemarken met een Dehler 32. Dat ik dat heb bijgehouden met mijn Friendship 28! Wel gezellig, naar een paar dagen alleen. Ik besluit de volgende dag met ze mee te zeilen naar Delfzijl, en bij het binnenzeilen van de haven daar staan ze me al op te wachten om een lijntje aan te pakken.
Daarna wordt het doorzeilen om terug in de thuishaven te raken. Als je de waddeneilanden links laat liggen en gewoon doorzeilt gaat het best snel, maar zo gauw je dagtochten gaat maken moet je steeds een paar uur naar binnen varen om een waddenhaven te bereiken en de volgende dag er weer uit. De afstand die je vaart wordt misschien we 2x zo groot. Dus vroeg weg uit Delfzijl om met de stroom mee de Eemsmond weer uit te varen. De voorspelling was windkracht 3 tegen, maar goed, met 2 knopen stroom mee lukt dat wel. Niet dus, want het is windkracht 5 tot 6 tegen, met lelijke golven door wind tegen stroom. Net als de andere boten die dezelfde kant uit gaan besluit ik de motor bij te zetten. Enige tijd later zie ik mijn motor temperatuur ver in het rode gebied staan. Onmiddelijk uit! Na de zeilen te hebben bijgesteld ga ik naar beneden om te kijken wat er mis kan zijn. Tot mijn schrik staat er water boven de vloer. Ik ruk het motorruim open en zie water uit de motor stromen. Gauw de koelwater afsluiter dicht en het stopt gelukkig meteen. Maar wat een troep. Ik besluit de motor even te laten voor wat hij is, en eerst al het water weg te pompen, hozen en dweilen. Kost me bijna twee uur! Het is door het schuin gaan en de golven werkelijk overal heen gestroomd. En ondertussen stuurt de automaat, maar die ziet geen ondieptes. Dus steeds naar boven. Gaat uiteindelijk nog best goed. Nadat dat rond is wil ik de motor gaan bekijken, want zonder zijn hulp in deze omstandigheden op het wad spreekt mij niet echt aan. Alleen op een stampende boot, schuin en met zandbanken te dicht bij voelt niet goed. Ik besluit eerst naar buiten te zeilen en eenmaal op de Noordzee worden de golven rustiger, de diepte groter en de koers ruimer. Dat geeft de rust en ruimte om de motor te gaan bekijken. Het blijkt doodsimpel: de aanvoerslang van het koelwater hangt te los en schuin zeilend en stampend slingert hij tegen het vliegwiel aan. Resultaat een slijtplek van 3 cm lang. Met ducktape is dat snel verholpen.
Ik baal als een stekker, maar aan de andere kant ben ik wel tevreden dat ik dit zonder problemen heb kunnen verhelpen.
Lauwersoog is na deze geschiedenis het uiterst haalbare. Dat maakt dat ik me moet bezinnen, hoe kom ik weer in mijn haven bij Stavoren. Na een avondje puzzelen besluit ik binnendoor te gaan, de staande masten route. Dat zou in een dag haalbaar moeten zijn. Als ik de volgende dag in de buurt van Dokkum ben blijkt dat ik een gelukkige keuze heb gemaakt. Voor de Noordzee hoor ik een waarschuwing, windkracht 6-7 NW, dus met de eilanden pal op lagerwal. Geen prettige plek om te zeilen. Op de Dokkemer Ee loop ik op alleen de genua ook 6 knopen dus het gaat goed. Totdat de bruggen beginnen. Tot Stavoren zijn het er denk ik ongeveer 20, en dat is met wachttijden, lunches, theepauzes en treinen die er nog niet zijn gewoon te lang. Gedwongen vaar ik daarom pas maandag om 12 uur mijn box binnen. Maar wel erg tevreden...
