Onderwerp: Van gehuurde klomp naar schoenmaat 32

Vaak aan teruggedacht deze dagen...

Het zal in 1995 geweest zijn. Ik was stevig aan het [strike:6ff3af79cd]flierefluiten[/strike:6ff3af79cd]studeren, ik miste mijn Volksbootje van voor ik op de uni terecht kwam, een vriend (tevens forumgenoot) had ook wel trek in zeilen dus deze jongen besloot een bootje te regelen voor het IJsselmeer. Voor wênig natuurlijk, we waren tenslotte student.
Na lang zoeken een verhuurder gevonden in Loosdrecht die wel een bootje had. Kun je daar met vier man op? Ja natuurlijk meneer! Oh, en kunnen we ook naar het IJsselmeer? Ehm.. alleen als het niet harder dan 5Bft waait. Ok, ik heb onervaren mensen aan boord dus bij meer dan 5 ga ik toch niet, deal!
Wij met dat ding op stap. Max 6 meter, kimkieler, ouwe meuk allemaal, maar wat gaf het, we hadden lol op de Vecht richting Muiden met het plan om even een rondje Flevoland te doen. Met tegenwind komen we uiteindelijk dan in Lelystad aan, de nieuwe Marina. Ik herinner me de opgetrokken wenkbrauwen van de havenmeester nog toen hij het bootje zag, maar ik herinner me nog veel meer hoe ik daar, op dat kleine ding met een tweetakt pruttel, tussen de in mijn ogen absurd grote boten door voer. 30 voet, 32 voet, het hield niet op... Prijzen bekeken bij de makelaar aldaar, die begonnen bij 100.000 guldens. Honderd-duizend! In onze ogen kon het niet anders of al deze dingen waren gekocht met zwart dan wel crimineel geld, geen mens heeft dat soort bedragen toch liggen? Nee, we waren er heilig van overtuigd dat die schepen never binnen ons bereik zouden komen.

Whoosh, we maken even een tijdreis van 14 jaar naar het heden. We kopen zonder blikken of blozen een boot van 32 voet en zijn daarmee in 'de middenklasse' aangeland. Criminele carrière gehad? Nope. Zwart geld verdiend? Alleen in mijn studententijd
In die 14 jaar is de klasse 30-34 voet ongeveer de meest gangbare maat geworden. En het onbereikbare bleek helemaal niet zover weg te liggen.

Nu vraag ik me af: is mijn huidige boot dan 'a dream come true'? In zekere zin wel; zelfs een jaar geleden had ik niet gedacht dat ik ooit in een boot zou varen waar zelfs de douche stahoogte heeft. Aan de andere kant moet ik nog hevig wennen aan de schok: wat nooit mogelijk leek is binnen 2 weken werkelijkheid geworden.

Het voelt allemaal nog erg onrealistisch.

Geen idee of iemand zich in dit verhaal herkent, maar ik wou het graag even van me af schrijven.

Hoi Dennis,

Ik kan het je wel navoelen. Wel anders, - want bij schoenmaat 32 ben ik nog niet, maar wel het gevoel van "a dream come true". Dus mijn verhaal heeft iets minder met financiele potentie te maken, maar meer met het waker worden dat je er nu bent waar je vroeger alleen maar van kon dromen.

Behalve een familie vakantie op een falkje (ik was 8 of zo) nooit gezeilt. Wel altijd van gedromt en soms ook wel boeken erover gelezen. Altijd fascinatie voor schepen en de zee gehad. Tijdens mijn studie mocht ik een keer meezeilen (twee koppels), van Norderney naar Leer, via Borkum, Emden etc.
Nou, geweldig. Toen echt zoeits gevoelt van zoiets wil ik ook! Maar, in Duitsland is het behoorlijk hoogdrempelijg - breveten, oog testen etc. . En daarbij ook nooit in de buurt van Jachthavens gewoont.
Nou, toen ik in Groningen zat heb ik stap voor stap het zeilen geleerd. Eerst een afdankertje schouw, dan CWO, dan een Flits.... naja... verhaal is bekend. Friese meeren, Ijsselmeer en deze zomer Waddenzee.

Toen ik deze zomer iemand heb begleid die het eerst op IJsselmeer was, was ik op eens diegene die iemand anders de foefjes van het Ijsselmeer zeilen kon laten zien. Tijdens mijn waddenzee vakantie iemand op sleeptouw gehad die (zo bleek later) niet echt kon zeilen.

Ik moest deze zomer vaker an die tijd terug denken, toen ik als "nieuwling" op die kleine jacht door Noordzee/Wadden ben gezeilt. Hoe fascineerend en nieuw alles was. Hoe het voor mee een onhaalbare droom lijk om ook te gaan zeilen. En nu, ik heb een mooi bootje vlak bij mij voor de deur, voor een tochtje Ijsselmeer (of Wadden) draai ik mijn hand niet meer voor om EN DAT SOLO.

De boot van jou is uiterrad om trots op te zijn. De boot van mij is niet zo chique (en niet zo een financiele besteding). Begrijp me niet verkeerd. Ik vind je schip echt super mooi en zou er net zo trots op zijn - als ik ook ooit zo eentje mag bezitten. En toch.... het gevoel van "en nu doe ik het zelfs waar ik vroeger alleen van kon dromen" is herkenbaar en niet alleen aan bootlengte of merk gerelateerd.

Groet Martin

Mijn schoonouders beheren de bergse speeltun vereniging in Nederhorst den Berg. Daarbij hoort onderandere een strand met afgezet zwemgedeelte aan de Spiegelplas. Al sinds ik Ilona ken kom ik daar dus ook.

Liggend op het strand heb je daar uitzicht op de achtertuinen van enkele huizen daar met recht tegenover het strand een prive steiger. Vaak liggen dromen over de boot die daar voor mijn neus lag.

Die boot was Dirk II, en toen ik vorig jaar tijdens mijn zoektocht erachter kwam dat hij te koop was, was de deal zo gesloten. Ik heb dus niet een 'droom' boot gekocht maar DE 'droom' boot.

Hoi Dennis,

Gefeliciteerd met de aankoop, het is er dus toch van gekomen!
Ik herken je verhaal helemaal. Ik stond al jaren verlekkerd te kijken bij grotere boten, als klein jongetje al toen ik in mijn Leukothea en Seahorse zeilde en dat is later niet veranderd.
Na zo nu en dan meezeilen op allerlei boten en 2x huren in Griekenland voelt het ook voor mij heerlijk om op eigen kiel zeewaardig te kunnen zeilen.

Veel plezier met je nieuwe aanwinst,

Erik

Ik ben altijd een beetje bang(ook voor een ander)dat men verwactingen heeft, en dat er iets op hen pad komt wat niet voorzien is, waardoor het tegen gaat vallen. bij het groeien naar groter.
Dit is een gevoel uit medeleven, of mischien beter gezegd, medebezorgheid, hopen dat men niet het schip in gaat en er WEL vollop van kan genieten.

Zelf heb ik dromen genoeg, alleen de middelen voorlopig niet, maar 6 jaar geleden had ik helemaal niets, en nu met weinig middelen wel iets.

Jaloers ben ik nooit, dat is negatief, maar denk wel, bv in Dennis z`n situatie, potverdorie, dat heeft ie wel mooi voor elkaar, dat doet maar... :cry:
Maar, en die les heb ik geleerd bij de YSY in ymuiden, er word ook hard voor gewerkt, voor die centen, dus geniet er van, als je ze kan missen en laten rollen, zeker doen.
Alweer die centen? tja , niet onbelangrijk.

Maar anderzijds, kan, en ben ik in dit geval ook, en ook als andere mensen een droom waar kunen maken, ook blij voor andere, ik kan er wel van meegenieten.(okè, met een ietsie pietsie, tikkeltje gezonde jalouzie, maar met een knipoog )

Enjoy live :!:

Ik ken het wel, alleen ik blijf trouw aan de wat kleinere boten. Maar ik ben zelf begonnen als 5 jarige in een leuketea, daarna mungo, kolibri, optimist, super sunfish, valk, 16m2, domp 740 en dan nu een domp 770.
Waar ik wel naar zit te kijken is een boot met wat meer stahoogte en wat meer gemaak zoals alles van uit de kuip bedienbaar. En waarom een kleine boot. Ik ben een echte waterrat en hou veel van het zeilen maar mijn partner heeft dat gevoel niet en als het wat te hard en schuin gaat dan vind hij dat niet echt prettig. Dus wij willen gewoon op de kleinere water ook nog uit de voeten kunnen en het hoeft allemaal niet zo groot en het moet voor mij in mijn eentje te zeilen zijn.

De Free Bird is mijn eerste boot. Gekocht toen ik redelijk onervaren was en met het duidelijke doel om haar alleen te kunnen zeilen. Nu kan ik grotere bootjes ook wel alleen aan en denk (droom) regelmatig aan groter. Maar inmiddels heb ik zoveel aanpassingen en uitbreidingen gedaan dat ik gewoon geen afscheid wil nemen. Moet er niet aan denken om dat allemaal weer te doen.

Delphi: Wat een prachtig topic!

Getogen in een streek waar het diepste openbare water 30 cm diep was, was zeilen helemaal geen optie, dat was iets voor noorderlingen.
Voor opleiding naar Nijmegen getrokken en via surfen met het fijne virus besmet. Eigen boot? Ach, ik niet, waar laat ik zo iets, wat kost dat wel niet, enz. Dus mee zeilen, zeilkampje hier en daar.
Mijn partner toen, wilde wel een boot, dus een klein kajuitjachtje, 5m.
Dat is uiteindelijk (na veel zeilvakanteis) in een wei beland.
Weer jaren van zeilkampjes.
Inmiddels ruimte bij huis voor een boot, en het begon weer te kriebelen.
Ik moest door de omstandigheden ook ervoor zorgen dat ik een ontspanning vond.
Dus Mathilda aangeschaft. En toen Easy. Bezittingen die ik vroeger voor totaal onmogelijk hield, en heel vroeger niet eens aan dacht.
Een droom die ontstond, en werkelijkheid werd.
Ik wil wel meer, maar ben nog steeds heel tevreden met de Bijland en plassen in de buurt.
En grotere boot hoeft ook (nog?) niet.
Groet, P.

Aangezien ik het geluk heb al heel mijn leven in en rond de jachthaven te zwerven heb ik dezelfde beleving!

Zo'n veertien jaar geleden waren we met 5 personen en een hond uit de janneau aquila van 27 voet gegroeid. Op zoek dus naar een grotere boot...

Na enige tijd kregen mijn ouders een kans om een dehler 36 te kopen, en wow! een boot van 36! voet!!! We kwamen zo trots als een pauw de haven invaren en hoorden nu bij de grootste boten van de haven!

Wat een desillusie is dat nu..... met 36 voet tel je al bijna niet meer mee! Boottest in magazines beginnen meestal al bij 40 voet, je ziet overal blinkende nieuwe 40+ voet zeilboten.... Misschien tijd voor de volgende stap?

Groeten,
Globe_Trotti

Door een gebeurtenis in mijn leven een overstap kunnen maken van een houten Spanker naar een 37" Nog elke dag voel ik mij rijk. Geluk? Ach als "gewone werkman" heb ik er altijd keihard voor gewerkt, en nog. Wel een beetje geluk gehad, maar ook veel verdriet.

Heeel herkenbaar ! Als klein jochie had mijn vader een yrres (ik ook gek van zeilen en aan de optimist) en vergaapte ik me aan boten als de etap 22 (toen nieuw) en andere boten van dat formaat, als je vader nu eens zoiets zou hebben, laat staan ik...
Daarna kocht mijn vader een kievit 680 en dat was me toch een jacht 8O heel stoer, maar toch weer opkijken tegen en fantaseren over de grotere boten van rond de 8 meter.
Toen mijn vader een albin vega kocht was dat helemaal een super jacht, zeker voor die tijd en flink opscheppen naar mijn vriendjes wat voor jacht mijn vader wel niet had 8) groter dan dat was voor mijn pa toen niet weggelegd, groter is het bij hem ook niet geworden, maar ik zag ze wel en dat was voor mijn pa (toen) en voor mij zeker nooooit van toepassing (dacht ik).

Nu vaar ik zelf een schip, veel groter dan mijn pa heeft gehad die 13 jaar geleden gebouwd is toen mijn pa de vega verkocht en het zeilen voor hem niet meer ging.

Nu vaart pa regelmatig met zoon mee en geniet voor 10 op een schip waar ik nooit van had durven dromen en schept pa op tegenover zijn kennissen over wat voor schip zijn zoon wel niet heeft.

Zo zie je inderdaad maar dat tijden en situaties veranderen en dromen geen dromen hoeven te blijven .

Een echte vader :!:

Heb met mijn vader onze eerste en huidige boot 's-nachts door amsterdam gevaren en de dag erop over het ijsselmeer. Vaak hoor ik hem zeggen tegen anderen wat een tocht dat was.... Zonder ervaring over het IJ midden in de nacht.. En dan over het ijssemeer.... Stilletjes hoor ik dat aan en ben ik ziels gelukkig met mijn vader.

Nu de boot. Had er veel eerder mee moeten beginnen. De boot geeft mij enorm veel rust. En tja we hebben een relatief jonge boot en derhalve misschien, ondanks zijn beperkte lengte, relatief duur. Als ik dit niet had kunnen betalen was ik met een goedkopere boot ongetwijfeld net zo gelukkig geweest.


p.s. Jalouzie heb ik nog nooit gekent en vind ik een onbegrijpenlijke eigenschap van mensen.

@zoute: Geld maakt niet gelukkig. Met weinig middelen en de juiste keuzes kan een gezond en derhalve rijk mens veel bereiken.

Mooie verhalen allemaal.

Ach, ik begon in Optimist H1496 en later Europe (nr weet ik niet meer). Echt een droomboot had ik niet. Die kajuitboten, dat waren allemaal maar drijvende caravans, daar had ik niks mee. Handig als moederschip of vrachtboot, want in de zwaardboten, daar gebeurde het Roll-tacks, lekker waggelen voor de wind, planeren, een beetje pompen... dat kon allemaal niet of nauwelijks met kielboten. Die waren dus meer voor de senioren Dat beeld werd bevestigd door veel ouders van andere jeugdzeilers, die er inderdaad zelden een zeil op hesen en voornamelijk op de pruttelbak achter hun kroost aan voeren. Een cat of een tri was misschien leuk, dat ging pas hard... maar met vaargebied Loosdrechtse Plassen waren die eigenlijk te snel, in notime aan de overkant en weer terug. Dan ben je zo uitgekeken op de plassen. Nee, die Europe was al zwaar genoeg in je eentje, en je kon er overal mee komen dus wat wil je nog meer... ja, een toilet aan boord was misschien handig geweest

Wel had ik toen het beeld dat je erg rijk moest zijn om een eigen kajuitboot te hebben, zelfs m'n ouders (die destijds in hun vrijstaand huis toch niets te klagen hadden) hadden er geen. Of prioriteiten stellen, want kennissen die er wel een hadden, woonden weer veel kleiner. Het was in mijn jeugdige beleving dus een soort tweede huis, qua kostenplaatje.

Fast-forward een jaar of tien. Per toeval verschijnt er een tot zeilboot verbouwde reddingsloep in mijn vriendenkring die voor een flink deel uit autoliefhebbers bestaat. Dat blijkt echter samen te kunnen gaan met zeilen. Dat doen we dus een keer met de Vrijheid van zijn ouders die toen wel in het water lag, in tegenstelling tot genoemde reddingsloep. Ik blijk het nog niet verleerd, het is kennelijk net fietsen. Voor de grap leen ik diezelfde boot nog eens, om met mijn vriendin (0,0 zeilervaring) eens te gaan varen. Een succesje, al blijkt het Zwarte Meer zelfs voor een Vrijheid nog 'vangrail varen' gebied ; ontzettend ondiep. Maargoed, een paar keer los bomen en vervolgens een MOB'tje doen omdat de vaarboom uit je handen gleed, dat is ook 'part of the fun', nietwaar?

Af en toe word ik voor klusjes meegelokt naar de werf waar genoemde sloep ligt. Ik word subtiel gewezen op een slanke, klassiek gelijnde Britse polyester S-spant, een snelle onderhoudsarme zeiler, die op de werf te koop ligt. Dat zou wel wat voor mij zijn. Een Achilles 24. Nog niet helemaal bekomen van de (aanstaande) aanschaf van een eigen huis lach ik het weg. Maar inwendig is de knop om. Ik wil weer een boot, ik weet het alleen zelf nog niet.

Een paar jaar laat ik het rusten en stort me voorlopig op de autohobby. Op een gegeven moment, medio 2009, word ik ingeseind dat er een onooglijk bootje op de werf ligt, die "desnoods voor niks" van het terrein af moet. Tegen beter weten in nemen we een kijkje. Het is inderdaad niks, een bootje waarin investeren niet zou lonen. Veel werk om vaarklaar te krijgen, en projecten heb ik al teveel (auto's). Maar ook de Achilles ligt er nog steeds, en de kriebels zijn inmiddels wat gegroeid. We bekijken die boot nog even uitgebreid. Hoewel in prachtige originele staat, wel mager uitgerust, een tikje haveloos en pittig geprijsd. Natuurlijk is dat maar een vraagprijs, maar toch. Ik besluit even vergelijkingsmateriaal te zoeken. We gaan nog eens varen met een andere A24, een gezellig tochtje met de eigenaars. Ik krijg groen licht om een boot te kopen. We twijfelen vanwege de ietwat verknutselde staat, maar komen een prijs overeen onder voorwaarde dat we 'm (op onze kosten) een hoognodige knip- en scheerbeurt geven om de onderkant te bewonderen. De tocht naar huis was al helemaal gepland, maar helaas: hele boot onder diepgewortelde osmose. 150 verstandig bestede euro's lichter, keren we zonder blok aan ons been huiswaarts. De eigenaars, voor wie het ook een vervelende ontdekking was, varen met het huilen nader dan het lachen met hun schone schip onverkocht naar huis - ik heb met ze te doen. Hun HR-droom was opeens een stuk verder weg.

Nu is het hek echt van de dam, ik krijg het in m'n bol dat ik liefst nog dit seizoen wil varen. Om het totale kostenplaatje nog wat op een hobby te laten lijken, begrens ik het zoekgebied tot 8 meter. Daarboven nemen zowel aanschaf als overige kosten haast exponentieel toe, lijkt het. Dit segment boten is volkomen uit de gratie, het lijkt alsof er weinig low of medium budget zeilers meer bestaan, of dat die allemaal open bootjes traileren en daarna ineens in boten van een halve ton of meer stappen. Aldus dienen zich een aantal crisis-koopjes aan. De Achilles 24 is mooi klassiek gelijnd, maar eigenlijk wilde ik dan het liefste de latere versie met brugdek en iets naar binnen verhuisde wantputtingen (=> hoger aan de wind). Toch blijft ie wel ERG krap van binnen (het is schuifelen over de banken met de knieen opzij om elkaar te passeren in de 'salon'). Nu wil ik ook weer geen drijvende caravan: ruimte is ondergeschikt aan vaareigenschappen riep ik heel hard, maar er zijn grenzen.

Bijna laat ik me verleiden door een flushdeck GK24. Stoer ding, helemaal in wedstrijd trim met zes lieren en een zee aan ruimte op het flushdeck. Binnen ook heel ruim door z'n breedte. Leek super, tot ik de volkomen verrotte klapschroef zag (750 euro), de stabiliteitsproblemen van dit soort IOR ontwerpen (Fastnet '79) en de prijs niet voldoende wilde zakken naar m'n zin (duizendje kon eraf, niet meer). Opknappen zou te duur worden. NEXT!

Plots verschijnt er een Maxi 77 op marktplaats, voor ongeveer de helft van de prijs van z'n soortgenoten. Binnen de 8 meter grens, maar door het semi flushdeck ruim en Zweeds degelijk gebouwd, met prettig zeewaardige vaareigenschappen. Niet zo snel als de GK24, maar toch een aardige lap zeil erop, goed stabiel en loopt voor z'n lengte helemaal niet verkeerd. Inboard dieseltje, voldoende zithoogte en slaaplengte en eigenlijk mankeerde er maar weinig aan. Voor die prijs verwachtten we kapers op de kust, dus eerste bezichtiging goed voorbereid, nog 500 eraf gepraat en de koop gesloten. De volgende dag al naar huis gevaren!

Een rondje over de lokale haven leert dat de botenwereld toch wel veranderd is in die 15 jaar. Tussen honderden boten ligt misschien 1 rijtje korter dan 8 meter, eigenlijk allemaal oud spul. De norm is 10 meter of meer, geen drijvende caravans maar hotel-boten, in mijn beleving! Misschien ligt het aan het grotere vaarwater, houd ik mezelf voor, maar eigenlijk vraag ik me af waar al die mensen gebleven zijn, die een kajuitboot willen varen zonder er zulke gigantische bedragen in te pompen. Dat er vrijwel niets nieuw te koop is onder de 30 voet, is een teken aan de wand. Die markt is compleet ingestort. Dat de generatie die er "toen" in vaarde, inmiddels een paar voet meer kan betalen, kan ik me iets bij voorstellen, maar er komen toch ook jongelui bij, of vergrijst de watersport zo?

In de haven zijn de weinige 8 meter boxen (dat ene rijtje ja) op, dus ik krijg een 10 meter box, en kan van grote afstand m'n eigen boot herkennen: met 'slechts' 9 meter mast, veruit het kortste mastje in de rij. Op en top calimero effect. Maar het is wel MIJN mastje! En in de clubwedstrijden is de underdog-rol ook best leuk. Eigenlijk varen er drie boten altijd achteraan in wisselende volgorde ; de rest is beduidend langer en sneller, meer nog dan de rating kan corrigeren. Heeft ook wel iets te maken met de bijna altijd afnemende wind in avondwedstrijden. Maar het is wel oergezellig daar achteraan, en naderhand in het clubhuis

Alle mooie verhalen over lange reizen lezend, zie ik de voordelen van een douche met stahoogte en dergelijk comfort aan boord terdege. Van drijvend tentje (open boot met kuiptent), via drijvende caravan (klasse 8 meter) tot drijvende RV / vakantiehuisje. De jetset doet het niet voor minder dan een drijvend vakantieresort, compleet met bedienend personeel. Maar dat comfort heeft wel een zeer forse prijs, en de meeste havens hebben ook een douche... dus eigenlijk verwacht ik voorlopig geen behoefte te hebben aan groter, tot ik aan meerdaagse oversteken zou beginnen ofzo. Groter is ook complexer, al die water installaties, verwarming enzovoort heeft allemaal onderhoud nodig. Wat er niet in/op/aan zit, kan ook niet stuk!

En als ik al die verhalen over hypotheken zo hoor, moet ik eigenlijk nog zo'n bumpersticker plakken: "Lach maar, deze is betaald!" En IK pas tenminste onder de Hollandsebrug, Stichtsebrug enzovoorts door.

Maarre, veel plezier met jullie droomboten, voor nu heb ik de mijne al Al blijf ik stiekum dromen van grotere reizen, met bijbehorende boot

Dennis, van harte met je nieuwe aanwinst! Prachtig schip. daar ga je nog heel veel plezier van hebben. Ten opzichte van de Defender is het een enorme stap voorwaarts!

Bij mij begon het in een Piraatje op de Belterwiede. Ook veel met mijn vader gezeild, eerst in de Randmeer, daarna in de Efsix.

Verhuisd. Geen boot meer. Toch begon het weer te kriebelen, de eerste surfplank eind jaren tachtig leidde tot een jarenlange surfverslaving (en een weerverslaving, ik kijk minstens 3 keer daags alle weersites)

Getrouwd, kids, surfspul de deur uit gedaan. Iemand vroeg: ik heb een bootje te leen, ga je mee?? En wham! alles kwam weer terug.

Varianta gekocht, volop geblunderd maar ook veel geleerd. En vorig jaar liep ik tegen de Bries aan, voor belachelijk weinig centen. Had een paar jaar terug nooit gedacht dat zoiets binnen mijn bereik lag.. (

maar toch.. kijk ik voorzichtig al naar een 30-voeter..)

Heel herkenbaar

Heb er inmiddels heel wat mijlen opzitten met m'n aanwinst in die korte tijd, ook een flinke serie wedstrijden alweer. En het stuurt alweer alsof ik die boot al jaren heb. Nu flauwigheden als wedstrijd overstag timing/schoten van de genua nog Duurt soms veel te lang voordat die weer strak over de andere boeg staat.

ken het ook, ik zag mijn boot voor het eerst 3/4 jaar geleden, verwaarloosd groen, maar wel wel blauw. bestede er toen neit veel aandacht aan. dacht gewoon: dat kun je toch noit betalen. mheb ondertussen van allerlei bootjes gehad, enzo, maar afgelopen lente, ik liep rond bij de haven, had toen een schakeltje, en vond dat te klein voor wat ik wou, meer weg enzo. en dan is een dak boven je hoofd fijn, geloof me. was een keer zo erg met een boot, vlees ging uit de koelbox, en mijn mobiele telefoon en camera gingen erin om ze droog te houden, water liep bijna een liter per 10 minuten in, en geen vlonders erin, snachts erin geslapen, zat een zwaar anker bij die boot, en dan aan een kant uitgehangen, het was de slechtste keer ooit, maar heeft wel mijn intresse gewekt voor het langer van huis weg zijn.
en nu meer dan 1,5 jaar na dart lekke ding, heb ik op mijn 16e een eigen kajuitboot, maar 7,4 meter. maar ik heb mijn eigen, en als ik soms zie hoe dat plastisc (dat is het in mijn ogen, sorry) door de haven waait, dan ben ik bang voor mijn bbm die uit de box een stukje steekt.

hahaha, mijn bootje is van polyester, maar weegt zo'n 1100 kg.. en dat voor 6,5 meter... Ik geloof niet dat ik zomaar door de haven zou waaien!

Maar als je kijkt naar de nieuwere boten krijg je soms idd wel dat gevoel!

En 'maar' 7,40... Ach, zo klein is dat nu ook weer niet! Bovendien wordt je zelf 10 cm groter als je op je eigen boot staat (en dat is onafhankleijk van de lengte van je boot!)

Groeten,
Globe_Trotti

trotti, ik zal je het verhaal vertellen waarom ik slecht over polyester denk, met ALLE RESPECT VOOR MENSEN DIE er blij mee zijn.

het was in workom, ik was daar met een platbodem voor een evenement, en wij lagen in een hoekje, gelzellig een biertje te drinken na een mooie ochtend, en de sluis gaat open, komt er een zeer grote bavaria uit het sluisje, (loater bleek dat izjn vlag daar ook nog hing) en wij kijken er een seconde na, en praten verder, en na een minuut, opeens waaide dat bavaria jacht op het helmhout, dacht echt even dat het erdoor heen zou gaan, (om het helmhout zit een stalen band van een halve centimeter dik, en op de hoeken is die in een bocht van 90 graden omgebogen) en de platbodem kwma opeens met een klap tegen de kant aan, ook meteen een stuk okmhoog. maar het helmhout was al beschadigd bij ons, en de schipper van dat jacht zei extreem chagerijnig dat ik hem af moest houden. ik had zoiets, vraag maar normaal maat, je beschadigt wel een andermans boot. ( ik sta nog steeds met een lekker biertje in mijn handen, en daarna zie ik opeens een jongen van een jaar of tien zijn handen er tussen willen doen, en toen viel opeensm ijn biertje, daar schrok ik echt van, dat die man dat zomaar toeliet. en ook elke keer dat tegen het helmhout aandrukte deukte dat polyester gewoon in, telkens denk je, hij gaat erdoor, hij gaat erdoor. ( stiekem hoopte ik dat gewoon, want dan moest hij naar de werf, en was er een idioot minder op het water) en daarna heet de havenmeester hem achter ons gelegd, en is met hem meegegaan het havenkanaal uit, want dit kwma neit goed. paar dagen later zag ik hem op het ijsselmeer zeilen, met nog een paar extra krassen.

daarom denk ik zo erover, okee, nu scheer ik het wle over een kant, dat weet ik, en er zullen ook mensen bij zijn die goed varen, dat geloof ik, maar toch elke keer knijp ik in mijn hand dat het goed gaat.

zo kan ik heir nog een voorbeeld noemen, maar goed dat is nu nioet aan de orde.

oh ja trotti, zelf ben ik met mijn 1,93 meter lang genoeg lijkt mij

Nou, ik moet zeggen dat je wel kort door de bocht bent! Als er een type jacht is dat snel verwaait is het wel een platbodem!

Dat een schipper daar rekening mee houdt is niet gek. Maar het maakt niet gelijk alle polyester bootjes 'gevaarlijk' en alle staalvaarders goed.

in dit geval ging het verkeerd, maar moeten we door 1 slechte schipper meteen iedereen over een kam scheren?

Ook niet iedereen in nederland gebruikt drugs, terwijl we wel een liberaal drugsbeleid voeren. niet iedereen gaat naar de hoeren, terwijl we toch wel bekend zijn door de wallen.....

Groeten,
Globe_Trotti

Ga weg, zouden er echt kerels zijn die dat niet doen?

trotti, ik heb lkeren varen op een platbodem, en uiteindelijk wil ik er ook 1, maar daardoor kan ik met een platbodem meer dan met een scherp jacht. ook is dat een beetje waar je meer gevoelsmatig.

en je hebt gelijk, ik scheer iedereen nu over 1 kan ja, dat is zo. maar de toekomst kan me andere dingen alten zien, ik heb het ook goed zien gaan, maar wie weet. enne, ik keur ook niet alle staalvaarders goed, maar mezelf ook neit.

albert, we izjn ienti allemaal zo

toen ik 11 was ging ik voor het eerst zeilen. dat 2 zomers achtereen gedaan. toen 1 jaar niet meer aan zeilen gedacht. en ineens (vorig jaar november) kwam ineens de herinnering omhoog hoe vrij ik me voelde toen ik ze*knat in de verrekte 16 kwadraat zat. Ik miste iets en ik had gevonden wat ik miste. sindsdien de blaren op m'n handen (en voeten) gewerkt voor een eigen boot. nu is die droom ook gerealiseerd met mn (kleine) eigen bootje waar ik zonder schaamte over opschep bij mn vrienden