Inderdaad, geeft de werkelijkheid weer. Ik heb Biskaje niet gedaan, wij zijn een jaar lang door Frankrijk gevaren. Ook niet zonder adrenaline stoten. Dit filmpje doet me denken aan onze eerste langdurige zeiltochten en wat ik ervan geleerd heb. Ten eerste, je boot is meestal veel beter in staat slecht weer te verwerken als je denkt, jijzelf bent de zwakste schakel in de vaart.
Ik herinner me nog dat ik doodsbang was dat achterop komende golven de kuip zouden vullen. Wij hebben een zeer grote kuip en die is niet eens zelflozend. De kuipvloer is op de waterlijn dus als je gaat hellen moet het water over de gekruiste loosleidingen omhoog en dat blijkt niet goed te werken.
Voor bepaalde stukken van onze reis naar Turkije had ik het idee opgevat om net als Slocum een afdekzeil over de kuip te spannen met een soort opening erin waarin ik dan kon staan. Rolt een golf over het achterdek dan loopt het meeste terug in zee, enkel via mijn dichtgesnoerde staopening komt een beetje water. Ik ben echter niet gekomen tot het maken van dat dekzeil, heb ook overwogen om gewoon een paar platen multiplex op de kuipbanken te schroeven zodat de kuip diepte herleid werd van 65 cm tot 30 cm. Ok, je moet jezelf aanbinden maar bij schuine ligging loopt zowat alle water over de kuiprand weg.
Het bleek na vele mijlen en vaak eens bepaald onplezierige omstandigheden dat ons bootje achteropkomende golven met gemak neemt. Dat is, zolang ze niet een meter hoog breken.
Pas jaren later ging ik beseffen dat ons bootje dat naar de lijnen van een de meest zeewaardige bootstypes gebouwd is eigenlijk best zeewaardig is. De angst die bij de man in het filmpje duidelijk te zien is verdwijnt met de jaren, je weet dan dat de boot helemaal alleen best veilig is.
Tenzij,,,,,,, je bootje 80 jaar oud word en je zorgen krijgt over de constructie.
Met andere woorden, adrenaline stoten krijg ik nog steeds.
