HPV schreef :
als de polyesterlaag onderling is losgekomen klinkt dat als delaminatie.
Alleen maar ribben eronder plakken is dan denk ik niet voldoende. Je plakt op iets dat verzwakt is.
Dat er iets is losgekomen is niet wat TS schrijft, maar is vooral je eigen rampscenario, HPV.
De zaak kan ook gewoon te slap gedimensioneerd zijn, waardoor het wat 'veert' op de plek waar TS het over heeft. In dat geval zullen er ook wel wat haarscheuren in de topcoat, waarmee het laminaat aan de binnenzijde mogelijk is afgewerkt, zitten. Dat lagen van een laminaat boven de waterlijn van elkaar loskomen is niet heel waarschijnlijk.
Verstijven kan inderdaad op de manier die TS beschrijft, maar, zoals Jerry schrijft, met gebruikmaking van epoxyhars en glasweefsel (géén mat!). Een paar stroken van 8 - 10 mm multiplex met een zekere onderlinge afstand, ingelamineerd met weefsel (multiplex strookjes dus aan de zijkant afschuinen en afronden) kunnen al voldoende zijn om de boel stijf genoeg te maken. Vooral niet overdrijven.
Als je het ècht goed wilt doen, zet je vooral de kopse kanten van die multiplexstroken eerst even in dunne (injecteer) epoxy. Dan zuigt het materiaal niet teveel hars weg uit het glasweefsel en is het multiplex optimaal verduurzaamd. Je kan overwegen glasweefsel in de vorm van 10 of 15 cm breed band te gebruiken. Dat geeft minder rafels en losse draden en werkt (zeker voor een beginner in deze materie) strakker.
Bij het verzadigen van het weefsel net genoeg hars gebruiken om het volledig 'doorzichtig' te krijgen. Luchtbellen eruit werken met een plamuurrubber of een squeegee. Na afloop moet de structuur van het weefsel aan het oppervlak te zien zijn. Wil je het toch 'glad' hebben dan later nog een laag epoxy als afwerking aanbrengen.