Als we op een vraag van een forumlid met een specifiek probleem als antwoord geven dat een oplossing moeilijk is, en er risico's aan zijn verbonden, en dat er een specialist gezocht moet worden zonder verder de moeite te nemen daar verdere info en achtergrond voor te verschaffen, helpen we de vragensteller niet bepaald verder.
En dan te bedenken dat het probleem van de zingende schroef zo'n zeventig jaar geleden al nauwkeurig is omschreven, en dat ook de oplossing ervoor is bedacht, en goed gedocumenteerd. Degene die destijds 15 praktijkvoorbeelden heeft beschreven is prof dr ir van Lammeren van het Nederlandsch Scheepsbouwkundig Proefstation te Wageningen, die zou je dus de specialist mogen noemen. Verschillende van zijn bijdragen en verslagen zijn door de TU Delft gedigitaliseerd, en daar in de documentatie nog wel terug te vinden. In het recentere vuistdikke standaardwerk ‘Marine propellers and propulsion’ (2006) worden de bevindingen van van Lammeren geciteerd, evenals zijn oplossing voor de vormgeving van een anti-zingrand (p. 434). Ik heb hier in mijn eerdere bijdrage in dit draadje naar verwezen.
Toen ik een paar jaar terug op mijn boot werd geconfronteerd met het fenomeen van een zingende schroef, heb ik verschillende Nederlandse bedrijven op dit gebied gevraagd mij te helpen met informatie. Niemand bleek bereid mij van informatie te voorzien, dus het inschakelen van een specialist is nog niet zo simpel. van tevoren vertellen ze je niet wat je kunt doen. Pas na zorgvuldige bestudering van de eerder genoemde standaardwerken en hun voorgeschiedenis werd mij duidelijk hoe ik dit probleem met succes zou kunnen oplossen, zoals ik in mijn bijdrage heb beschreven. De risico's zijn beperkt, en leiden zeker niet tot 'het totaal verkloten' van de schroef in de termen van Joop66.
Voor echt geïnteresseerden heb ik eventueel een digitale versie van ‘Marine propellers and propulsion’ ter inzage (stuur PB).
