Gôh, wat leuk dat er een draadje over lariks bestaat. Had ik nog niet ontdekt.
Hierboven worden ware dingen geschreven, maar ook onzin verkocht.
Ik gebruik al 37 jaar veel lariks (en eiken en oregon en essen en iepen en bilinga).
Lariks is een heel mooie houtsoort, waarvan de kwaliteit erg afhankelijk is van het groeigebied.
De Siberische lariks, die veel bekantrecht wordt aangeboden, is heel geschikt voor allerlei timmerwerk, schuttingen, tuinhout en ook scheepshuiden. Verwijder het spinthout (dat lichtgekleurde hout dat vlak onder de schors zit), want dat is gevoelig voor schimmel en beestjes.
Krom branden of stomen gaat niet, dus scherpe bochten zitten er niet in.
Het is mooi fijn en duurzaam hout.
Voor rondhouten zoals masten is lariks het op 1-na beste hout (alleen pitchpine = Amerikaans grenen is beter, maar wegens roofbouw niet meer te verkrijgen in lengtes van meer dan 5 meter).
Ik gebruik veel lariks, en dan met name bomen die in het gebergte van midden Duitsland zijn gegroeid. Deze stammen zijn heel fijn van structuur, kwast-arm, zeer harsrijk. De laatste mast die ik maakte was in 1856 uit het ei gekomen, zo konden wij terugtellen aan de jaarringen.
Zo'n mast van dat Duitse lariks is ongelofelijk sterk, veerkrachtig, taai en duurzaam.
Ik heb ook wel lariks gebruikt uit Denemarken en van landgoed Het Loo. Over beide kwaliteiten was ik niet tevreden, er zat teveel spanning in.
Goed lariks is fantastisch spul. Ook geschikt voor scheepshuiden.
Wist je dat de Shtandart (dat schip dat Vladimir Martus bij Petersburg gebouwd heeft) bijna helemaal van lariks is?
Lariks heeft wel een nadeeltje: door het hoge harsgehalte is het soms moeilijk om te schilderen/lakken. Maar je kunt het gewoon in de olie zetten of blank houden.
En soms zit er zóveel hars in, dat je schaaf voortdurend dichtkoekt. Schuren is dan ook onmogelijk.
Wim (lariks-fan).