3Noreen schreef :
De reacties op hoe je zo'n mast moet repareren geven een inzicht hoeveel manuur men inschat dat nodig is om de reparatie professioneel uit te voeren. Als restoratie-bedrijf hebben wij werkelijk honderden van dit soort reparaties uitgevoerd aan
moer en kinderbalk vloeren die vaak uit gekante rondhouten bestaan. Maar dat is "maar" bouw kwaliteit en niet van het niveau van een watersport juwelier.
Tsjonge, 3noreen, dat is nogal een sneer!
Komt dat voort uit een of andere frustratie? Daar kun je voor behandeld worden, hoor.
Maar hoe dan ook, mijn advies om geen energie te besteden aan de mast waar het in dit topic over gaat, is erop gebaseerd dat je soms gewoon moet beslissen dat iets niet meer gaat. Zo'n beslissing kan moeilijk zijn, of het nu over een ziek huisdier gaat of over een scheepsmast waar je al zo lang mee zeilt en waar nog best goede stukjes aan zitten.
Zo af en toe, ik denk gemiddeld twee keer per jaar, repareer ik masten voor klanten, maar alleen als dat redelijkerwijs zinvol en veilig is.
Omdat plaatjes veel duidelijk kunnen maken, voeg ik wat foto's toe van zo'n mastreparatie. In dit geval was sprake van ernstige rot in de voet door inwatering via het boutgat en langs de invoer van de bedrading. De rot was mooi beperkt tot de onderste anderhalve meter, ondermeer scherp begrenst door een schuine (lijm-)las.
De rest van de mast was gezond, zowel het hout als de lijmverbindingen.
Ik heb een zogenaamde wasknijper op de voet gezet. Schuinte 1:15
Alles zuiver geschaafd (tolerantie tweetiende millimeter), natuurlijk de vochtgehaltes van oud en nieuw zorgvuldig gemeten, en goed verlijmd. Per lijmklem is de perskracht ongeveer 750 kilo.
Als je goed kijkt, zie je tussen de eerste twee klemmen een schroef zitten: die houdt de zaak op z'n plek zolang de lijm nog nat is, anders zou het nieuwe hout afglijden. Later zijn die schroeven verwijderd en afgepropt.
Bij zo'n werkje is het natuurlijk van groot belang dat de mast precies dezelfde afmetingen krijgt als in de oude situatie, want hij moet goed passen in de mastkoker en ook het staand want moet goed passen. Verder moet je er natuurlijk ook voor zorgen dat er geen rare kronkels of bochten inkomen.
Er komt nogal wat kijken bij zo'n reparatie. Als een professional dat doet, dan kost dat tijd en dus geld (want de watersportjuweliers van 3noreen doen het niet als vrijwilligerswerk).
Echter, als een amateur zo'n klus zelf doet, tellen die uren niet. En zo'n amateur kan/moet zelf inschatten of hij/zij voldoende kennis, kunde en gereedschappen ter beschikking heeft, en wat het kost om (bijvoorbeeld) 30 sterke lijmklemmen te huren.
Even voor de zekerheid, om misverstanden te voorkomen: ik vind het erg leuk en prijzenswaardig als amateurs iets moois maken. Ik help soms ook wel eens als ik iemand leuk vind. Vooral de trots achteraf, als zo'n amateur z'n stinkende best heeft gedaan, kan ik erg waarderen.
Maar altijd geldt: een reparatie moet zinvol en veilig zijn.
Wim.