Eerste winterklus.
Hoe het is gebeurd, is mij niet helemaal duidelijk, bodemberoering of gewoon even neerzetten op de skeg, ik weet het niet. In elk geval zat de ‘kiel’ van mijn Torqeedo nog maar aan een klein eigenwijs stukje kunststof vast en liet helemaal los toen ik de motor achter in de auto legde. Dat het skegje eraf is, doet verder aan de werking van de motor niets toe of af. Buurman Sunday vaart al enige tijd de Noordzee rond zonder het skegje aan zijn Torqeedo en heeft daar nooit problemen door ondervonden. Aan de andere kant heb ik ooit een nieuwe as in mijn motor moeten laten zetten omdat deze iets was verbogen en er vervolgens water in de motor kwam. Het skegje voorkomt wel dat de motor op de schroef komt te staan als je de motor niet ‘op de bok’ wegzet. Ik heb geen bok voor de motor en zet de motor ‘op de kop’ weg, er zit toch geen olie in, dus dat is geen probleem.
De kunststof skeg zit maar met twee inbusboutjes vast en het is meestal slechts het montageflensje onder de boutjes dat uitbreekt. De gebruikte kunststof is erg bros, het is niet waarschijnlijk polyamide of polyetheen, dat is veel taaier (en ook zachter). Terug lijmen wordt moeilijk bij een onbekende kunststof, want ik weet niet of het wel zal houden. Bovendien is het duidelijk dat de bevestiging te zwak is om als ‘afzetpunt’ voor de motor te werken. Als ik enig plezier van mijn voorgenomen reparatie wil hebben, dan moet de montage flens beter aan het skegje komen te zitten dan nu het geval is, anders blijf ik repareren. Even komt het in mij op van dun aluminium het skegje na te maken door het te vouwen en dit met kneed epoxy op te vullen voor de stevigheid. Dat is natuurlijk wel een mooi project, maar daar heb ik er genoeg van -ik heb zelfs dubbele- dus laat maar.
Ik besluit eerst het afgebroken montage flens deel weer terug te lijmen met epoxy om dan later te zien hoe er meer stevigheid in kan worden gebracht.
Het uitschroeven van de inbusboutjes gaat zwaar, er is duidelijk met ‘lok tiet’ gewerkt.
Terzijde: We gebruikten deze uitdrukking tegenover onze keurige en soms ietwat bekakte praktijkdocent WTB op de Christelijke MTS. Hij kreeg dan die ietwat geschokte blik op zijn gezicht vanwege ons woordgebruik, wat voor ons natuurlijk alleen maar reden was om dit voort te zetten. Verder was er voor hem elk jaar weer die vervelende vraag van de E-mensen bij het leren lassen: ‘Meneer, scheert u zich nu elektrisch of autogeen?’ Rotjongens, die van de elektrotechniek…
De resten van de montage flens komen los en worden met epoxy op de rest van het skegje gezet en met klemmen op de plaats gehouden. Na uitharding gaan we verder.
Achter de boutjes is een ruimte. Het is niet duidelijk of deze ruimte ook nog toegang geeft tot de elektromotor en de elektronica. Zou dat het geval zijn, dan moet ik de bevestigingsboutjes naast het borgen met Lock Tite ook dichten met vloeibare pakking of zoiets. Ik verwacht dat Lock Tite beide functies verenigd, maar zeker ben ik daar niet van.
Verder met het zoeken naar een dun plaatje aluminium en een blikschaar. Die blikschaar heb ik uitgeleend en kennelijk nog niet terug gekregen. Een dun plaatje aluminium vind ik nog wel. Dan in Arnhem zuid maar even tanken en meteen naar de Gamma dicht bij het tankstation. Ik zoek een blikschaar en ik heb een 4,2 mm boortje nodig want die in m’n set tappen is gebroken en dan kan ik meteen even wat Lock Tite halen, want dat heb ik niet. Bij de Gamma hebben ze een blikschaar in de ‘restanten bak’ zitten. Dat hebben ze vast speciaal voor mij gedaan! Lock Tite hebben ze niet.
Met het plaatje aluminium in handen overweeg ik nog even om het skegje van gevouwen aluminium plaat te maken, maar dit komt neer op veel ‘figuurknippen’ met een onbestemde uitkomst, dus ik zie daar toch maar vanaf en met een viltstift teken ik de flens van het skegje over op de aluminium plaat en knip het daarna met de blikschaar uit. Ik was in de veronderstelling dat die blikschaar wel ‘for single use only’ was, maar ik moet toegeven het ding gaat door het aluminium heen als een warm mes door boter! Met een nylon hamer modelleer ik voorzichtig het plaatje naar de ronding op de motor en ik teken de bevestigingsgaten af. Met een 6mm boor maak ik de gaatjes in het blik en ik schroef het met het skegje op de motor. Dat past netjes, al steekt er een beetje aluminium buiten de montage flens. Dat moet wel weg, want dat is extra weerstand bij hoge snelheden… (Peper, lul toch niet zo man! Op die modderschuit van jou ga je dat nooit merken!).
Daar waar de montage flens het blikje raakt is het lijmvlak maar beperkt. Eigenlijk moet ik dat lijmvlak vergroten. De holle skeg geeft hier niet veel mogelijkheden voor en het enige wat zou kunnen is het wegvijlen van het kunststof van het skegje op het lijmvlak om zo meer lijmvlak te maken. Ik vind dit een slecht idee want daarmee haal ik ook meer stevigheid uit het skegje. Het enige wat ik kan doen is meer epoxy gebruiken en dan daar een ‘epoxy brug’ tussen het aluminium voetplaatje en de skeg op te bouwen door er veel epoxylijm tussen te doen. In elk geval kan ik het aluminium wel opruwen zodat er een groter oppervlak is voor de hechting van de epoxy.
Ik lijm het aluminium voetplaatje op het skegje met ruim epoxy en gebruik 2 M5 boutjes en moertjes om het plaatje tegen het skegje aan te trekken.
Na een nachtje uitharden is het nog een hele toer om de M5 boutjes en moertjes eruit te halen. Ze zitten gewoon mee gelijmd. Dat betekent in elk geval ook dat het aluminium plaatje ook goed vastzit en dat is de bedoeling van het geheel. Met een zoetvijltje haal ik het uit stekende aluminium weg en ik vind het er weer netjes uitzien!
De plaatselijke ‘hardware store’ in Oosterbeek heeft geen Lock Tite, maar wel Lockbond van de concurrent. Dit is ook voor waterleidingen met knelkoppelingen te gebruiken en is dus ook een vorm van vloeibare pakking. Ik ben er niet zuinig mee en zorg eerder voor een ‘laag’ over de schroefdraad dan een ‘film’. Zo, inbusboutjes aandraaien en mijn eerste winterklus aan de boot is klaar. Volgende!!!
Groeten, Peper.