De beperkte temperatuursbestendigheid is voor veel applicaties niet echt een probleem.
De theorie is dat je een bepaalde waarde hebt waarbij de hars van glasachtig naar rubberachtig gaat, en daarbij ruimte geeft aan onderliggende lagen om iets door te gaan printen. Dit heet de Tg waarde, en is in de datasheet terug te vinden. Het is niet zo dat het gelijk helemaal zacht of vervormbaar wordt. Het uitharden van de epoxy gebeurt tot die ongeveer zo bestendig is dat de Tg 10 graden boven zijn maximale temperatuur bij het uitharden ligt. Daarna gaat het crosslinken nog even door, de meeste basis consumentenharsen harden uit tot ze een Tg van ongeveer 50 graden bereiken. (zijn ook vaak wat 'reactiever' dan temperatuursbestendige harsen)
Dat houdt in dat je epoxy glasachtig blijft tot 50 graden.
Donkere kleuren worden veel warmer in de zon(120+ graden), maar met wit zit je aardig veilig. Ook bijvoorbeeld bootrompen die veelal niet in de directe zomermiddagzon verblijven, en zo vlak boven het wateroppervlak ook nog iets verkoeld worden, kunnen daardoor vaak zonder door te printen een (licht) kleurtje hebben.
Pas als je je zorgen gaat maken dat je het weefseltje er door gaat zien, wordt het tijd om een postcure te gaan doen. Bij de meeste amateurs wordt de afwerking wat afgeraffelt (de boot is bijna klaar en het heeft al veel langer geduurd dan gedacht, en schuren is niet leuk), dus dan kun je de postcure ook wel laten. Een hars met een hogere temperatuursbestendigheid pakken kan dan wel een idee zijn, dan komt die postcure wel tijdens de eerste warme dag in de zon, en houdt de hars daarna wel op met werken (tot die nog warmer wordt), en kun je na een jaar of wat gebruik alsnog weer eens de schuurmachine ter hand nemen.
Nu ik toch aan het typen ben, de rest van het verhaal er ook maar bij:
Om print (of zelfs vervorming) te voorkomen tijdens een post cure blijf je altijd 10 graden onder je Tg. Dit houdt in dat je zonder mal de temperatuur ongeveer 10 graden per uur kan verhogen, tot je de gewenste of maximale Tg hebt bereikt. Daarna blijft de temperatuur nog een aantal uur op die waarde. Voor een postcure in een mal, waarbij het oppervlak en de vorm steun heeft, kun je wat sneller. Je drukt dan door de Tg heen. Ik houd daar meestal 1 graad per minuut voor aan, maar met haast zou je met de meeste harsen ook naar de 2 graden per minuut kunnen.
Ik gebruik daarvoor een computergestuurde oven.
Oh, en om aan polyethyleen te lijmen, er even met een brandertje overheen. Het oxideren van het oppervlak zorgt er voor dat er ruimte in de molecuulstreng komt voor andere stoffen om aan te binden.
