Onderwerp: Vacuüminjectie, het blijft leuk

Noballast schreef :
Infusie met polyester kan op 400mbar absoluut. Daaronder gaat de hars ontgassen en krijg je kwaliteitsproblemen. Ik heb altijd geleerd, dat je met epoxy prima naar 100mbar of minder kunt voor infusie. Of snappen we elkaar ergens niet?

Wat betreft de vraag van Holtere; de meeste pompen werken met een simpel lekventiel om de druk aan de zuigkant te regelen. Echte schakelventielen die op druk reageren zijn volgens mij redelijk duur. Wel heel fijn om mee te werken, overigens, een voortdurend brommende pomp is best irritant.

Gr, Arent

Ja, als dat op een redelijk makkelijke manier te verhelpen zou zijn
Maar evengoed lijkt dat dan niet erg goedkoop te gaan worden.

Hebben jullie de afvoer van de vacuumpomp ook naar buiten? Die kan nogal walmen van de damp en dat ruikt niet fris!

Ik zet de hele pomp buiten (thuis) en ga met het vacuum slangetje naar binnen.

Arent schreef :
Dat zei ik, met epoxy naar max. druk, bij mij zo rond 35mbar. Polyester werk ik niet mee, dacht outgassing pas voorbij 150-100 zou plaats vinden, maar het is dus nog minder.
Geeft dat dan geen problemen met de lengte/hoogte waarover je kunt injecteren ?

Is dit iets?

Elektronische schakelaar

Zoiets is wat vaak op pompen gemonteerd zit. Werkt lekker simpel met een draaiknop, maar is wel prijzig....

Gr, Arent

Ok, dankje. Ga ik eens bestuderen!

Je zou eens bij iveindhoven kunnen kijken. Die hebben meestal een redelijke voorraad van gebruikte vacuümpompen en toebehoren te koop.
Misschien zit daar iets bij.

Toen ik nog longboards bouwde deden we dat met een oude koelkastmotor als vacuümpomp. Een vacuumvervroeger uit een oude auto op een schakelaar. Met de stelbout kon je dan de afschakeldruk regelen.

boarderbas schreef :
Creatief. Maar zou een rembekrachtiging niet nog mooier werken? Die is immers gemaakt om vacuum te regelen. En dan jouw oplossing erachter met een voorraadvaatje zodat de pomp niet continue hoeft te draaien.

Hoewel, voorraadvat, eigenlijk meer een anti-voorraadvat bij vacuum.

Als ik me het goed voorstel moet je op een (onder) druktankje een drukschakelaar hebben die instelbaar is tussen de minimale gewenste onderdruk voor je werkstuk en de maximale onderdruk die je pomp levert.
Aan je werkstuk moet je een onderdrukregelaar hebben die precies de gewenste onderdruk handhaaft aan de werkstuk kant onafhankelijk van de onderdruk in je vat.
Omgekeerd recht-evenredig aan een compressor dus.
Ik neem aan dat dit nog niet zo simpel (of goedkoop) is eigenlijk.
De gebruikelijke onderdrukregeling d.m.v. een regelbare inlaat werkt niet bij een wisselende onderdruk in je vat.

holtere schreef :
Had je de link gezien? Nog maar een keertje:

www.pneumatiek.nl/pneumatiek/s...ing/vacuum-reduceer/

Waar je precies 35mbar absoluut voor nodig hebt, ontgaat mij een beetje. Water verwijderen doe je nog lager pas, en voor de vaccuumkracht maakt t onder de 100of zo mbar niet veel meer uit.

Joop66 schreef :
Is een praktische druk. Dat is nl. de capaciteit van mijn pompjes, waar ze lekker op draaien zonder toezicht en geneuzel met reduceer ventielen e.d.

Noballast schreef :
Dan weet je ook meteen waarom ze niet dieper komen: er zit nog water in. De dampdruk van water bij kamertemperatuur is ongeveer 29mbar.

holtere schreef :
Ik heb al een tijdje geen vacuümpomp meer gebruikt, maar voor het vast lamineren van de carbon buiseinden van de zalingen heb ik hem maar weer opgediept. Helaas kon ik het CV ontluchtingsnippeltje niet meer vinden maar met een aftakking in de vacuümslang en een niet helemaal dicht aangedraaid klemmetje lukt het ook om de druk wat te reguleren (lees verminderen). Zie de rode pijl op onderstaande foto. Het pompje staat buiten en blijft daar tot morgenochtend. (tenzij het met de huidige temperaturen vanavond laat al voldoende uitgehard is).



Overigens raak ik nu wel door de vacuum spullen heen. M.u.v. het tackytape zijn vacuümfolie, release film en bleedermat reststukjes van eerdere projecten en al meerdere keren gebruikt.

nb. eigenlijk wel wat off topic want dit is geen vacuüminjectie maar vacuümbagging.

ter leering ende vermaeck

Met vacuuminjectie is het wel belangrijk dat alle variabelen kloppen. Luchtdicht neergelegd laminaat, luchtdruk, viscositeit van de hars, positie en verdeling van de vacuüm leidingen, lengte van de stroming, weerstand in het (soort) laminaat, omgevingstemperatuur, juiste hardware, materialen en strategie.

Hier een linkje naar een “ugly infusion” zoals de bouwer het zelf noemt. Het gaat hier over een injectie met 120kg. hars dat om diverse redenen niet helemaal naar wens verloopt. Vlokken in de hars die de aanvoer belemmeren, een traag verlopende injectie en een te hoog oplopende omgevings temperatuur.

Het goede nieuws is dat zowel de voortgang van de injectie als het resultaat “gered” kan worden.

In dit geval was er na de injectie ook veel droog laminaat dat nadien ook weer met vacuüm hersteld is.

Gelukkig heb ik dat nooit meegemaakt. Wel het oplossen van lekkages tijdens de injectie. Toen ik dat voor het eerst meemaakte heb ik dat (in mijn paniek) opgelost door plaatselijk verhitten (riskant!) waardoor snelle gellering dat het minieme gaatje dicht maakte. Later echter uitsluitend nog gedaan met een 2e vacuümpomp met injectienaald ter plaatse van de (minieme) lekkage. Of met wat vacuumfilm en enkele plakkers aan de binnenzijde van de romp (toen het buitenlaminaat onder vacuüm stond). Leermomentje daarbij was dat glasvezels hol zijn. UD vezels die van buiten naar binnen lopen veroorzaken daardoor een lekkage probleem(pje)

In tegenstelling tot het voorbeeld uit de link, waarin gedurende de injectie meerdere hars aanvoerpunten open danwel gesloten moeten worden, heb ik altijd geïnjecteerd vanuit één centraal hars aanzuigpunt. Daarbij kunnen geen fouten in de logistiek optreden en de injectietijd wordt drastisch verkort naar max. anderhalf uur., ook voor mijn grootste injectie met 120kg hars. (video)

Veel stresss met zo'n groot project!

Hier alleen klein leed!
Ik ben een nieuw dasboard aan het maken en wil dat graag met spreadtow of met ud. Dikkere pakketten infuseren is meestal een eitje maar ud of spreadtow in hele dunne laagjes blijkt wat nukkig spul!
Zie hier toch plekjes waar de hars niet gekomen is:

Inmiddels wat nieuwe testjes met een betere strategie en inderdaad werkt dat ook beter. De volgende krijg ik wel perfect:




De ud gaat dan ook wel lukken, dit is nog op het kantje:

Een tijdje geleden is deze mast voor een foilboard gemaakt. Dat was infusie/injectie in een mal.
Geen spoor van luchtinsluiting met die methode:

UD is lastig te injecteren. Na wat proefjes gedaan te hebben begin ik er niet aan

holtere schreef :
Welke methode ?

Persen en zuigen tegelijk

Dit is een prototype van een mast van mijn neefje, een mast het verbindingsstuk tussen board en foil zeg maar.
Een persmal wordt vol gelegd met carbon en dan aan de ene kant vacuum gezogen. Aan de andere kant voer je hars in maar dan onder druk. Zonder die druk en alleen op vacuum komt die hars nooit door zo'n pakket carbon heen.

Gebruik je dan een voor injectie geschikte UD? Die is grover geweven zeg maar.

Een grovere vezel bedoel je?
Nee, niet echt maar dat zeg ik omdat we er niet naar gekeken hebben.

Waar ik met ud en in mindere mate spreadtow wel achter ben is dat het infuseren niet te snel moet gaan.
Die transport lagen zoals dat groene spul moet je weglaten, dunne hars gebruiken of warm en niet de aanvoer opengooien maar een bietje knijpen.

UD's als versterking in een dikker laminaat zijn vrij makkelijk mee te nemen door de volgorde iets aan te passen. Je UD versterkingen worden dan iets meer door het andere laminaat verspreid, en iets minder effectief, maar dat kan meestal prima.
Mijn langste injectie was een mal voor een Americas cup boot, die was voornamelijk van gerecycled koolstof. Vanuit het midden naar de uiteinden toe, dus het harsfront verticaal. Om de 300mm een toevoer, met 3 slangen er in, ruim 300 in totaal. Super veilige strategie, maar o zo traag. Bijna 15 uur vanaf de eerste batch mengen tot laatste kraantjes dicht.
Reparaties ook wel gedaan, door dwars door een poreus laminaat heen, de droge plekken te injecteren. Het wordt nooit meer optimaal, maar nog steeds beter dan vacuumbaggen