Onderwerp: Voorjaarswerk aan Bagheera

roozeboos schreef : Nee dat is geen volslagen onzin. De werking van zelfslijpende antifouling berust op actieve stoffen (gif, koper) die aangroei verhinderen. Na enige tijd neemt de werkzaamheid af. Door het 'zelfslijpende' karakter van de antifouling slijt je het buitenste laagje eraf tijdens af en toe varen, waardoor opnieuw werkzame stof aan het oppervlak verschijnt. Vaar je langzaam, heb je een zachte zelfslijpende antifouling nodig. Vaar je snel en veel, is het aan te bevelen een hardere soort te kiezen, omdat je anders snel door je antifouling laag heen bent.

dank voor de uitleg

trailerbaar en droogvallen beter harde antifouling of je wilt liever de zandplaat op het wad in je antifoulingkleur achter laten.

Ik heb teflon er onder. Daar hecht nog veel minder aan dan aan siliconen. Toch komt daar op termijn ook een groene waas over.

Snelvarend schepen hebben een krachtige waterstroom om de slecht gehechte deeltjes er af te varen. Jachten varen daar niet snel genoeg voor en liggen te lang stil.

boarderbas schreef :
Een zeilboot is geen koekenpan.

CeesS schreef :
Klopt, mijne lijkt van achter meer op een Wok met teflon coating

Twee weken geankerd op de Surinamerivier in troebel, snelstromend water, en je ziet wat zelfslijpende antifouling doet: een brandschoon onderwaterschip.

holrobert schreef : En een vergiftigde oceaan

Twee jaar terug begon de schroefas warmer te worden in de lagers en de motor had niet voldoende waterdruk om genoeg koelwater door de watergesmeerde lagers heen te persen. Mijn vermoeden was dat er vuil of aangroei in de groeven van de lagers zat. De enige werkbare oplossing die ik midden op de Beringzee kon bedenken was de pakkingdrukker wat losser te zetten en buitenwater langzaam naar binnen laten lopen door de hydrostatische druk. De schroefas werd dus op die manier gekoeld en de automatische bilgepomp zorgde ervoor dat de lekbak onder de schroefas telkens weer mooi leeg gepompt werd. Als ik de motor meer dan een paar dagen niet hoefde te gebruiken perste ik wat vet op het vetkoord en dat was net voldoende om het lekken te laten stoppen.

Vorigjaar had ik helaas geen mogelijkheden om de boot uit het water te halen, dus afgelopen seizoen heb ik ook maar weer met een lekkende schroefas gevaren, dat is ook niet het einde van de wereld.

Nu dus de gelegenheid gehad om de boel uit elkaar te halen en alles eens op mijn gemakt te bekijken, dat viel nog niet mee!
Ik ben bijna twee dagen bezig geweest om de schroefas eruit te krijgen. Voornamelijk omdat ik diverse stukken gereedschap moest maken om met beleid voldoende kracht te kunnen zetten. Uiteindelijk heb ik de as er aan stukken draadeind uit moeten trekken en duwen.

De lagers zaten vol met kalkaanslag van zeepokken. Dit heb ik goed schoongemaakt en met een beetje slaolie op de lagers schoof de as zo weer terug op zijn plek zonder enige kracht te hoeven zetten.



De as zelf heeft toch wat beschadigingen opgelopen van het warmlopen, op de plek van de afdichtingsring en van het vetkoord is de as 0.8mm ingesnoerd. Nog steeds binnen de toleranties voor vervanging, maar met zo'n beschadiging word het lastig om de boel weer waterdicht te maken. Gelukkig heb ik hier tijdens de bouw van de boot rekening mee gehouden en heb ik toen de schroefas 10cm langer laten maken dan wat nodig is. Nu heb ik hem dus 5cm in kunnen korten en heb ik weer een stuk onbeschadigde as waar de keerring weer goede grip op heeft en de boel waterdicht kan houden.

Een ander punt waar ik niet tevreden over ben is het elektrische systeem van de nieuwe motor. In de eerste acht jaar van het bestaan van de boot waren de anoden met ongeveer 10% in massa afgenomen, voldoende voor meer dan 100 jaar bescherming dus. Sinds de nieuwe motor erin staat zijn ze echter voor 50% verdwenen. De enige verklaring die ik heb is dat de motor niet meer galvanisch gescheiden is en dat de negatief van de dynamo en startmotor via het blok lopen, iets wat op de oude motor niet zo was. Ik liet altijd de hoofdschakelaar van de motor aanstaan als we aanboord zijn (6 maanden per jaar dus), maar die gewoonte zal ik vanaf nu dus aanpassen en gaat de massaschakalaar "uit" als de motor niet loopt.

Ik heb de anoden weer gewogen (doe ik altijd als ik de kans heb) en ga goed in de gaten houden hoeveel ze nu wegrotten met de motor afgesloten van de accu's.



De anoden zijn verzonken schijven van 23cm rond en 3cm dik waar ik er in totaal 4 van heb. De achterste twee zijn nu voor 50% verdwenen en de voorste twee voor 30%. Ik heb ze nu van plek gewisseld en laat ze mooi nog zitten tot de volgende dokbeurt.

Ik zag toevallig deze week in de laatste YouTube video van RAN sailing hiervoor een oplossing. Zij varen een alu schip en hebben een relais in het startcircuit die er voor zorgt dat alleen bij starten het blok verbonden is met de massa.

Erikdejong schreef :
Toch kan dat verband tussen het niet galvanisch gescheiden zijn en het anodegebruik alleen eigenlijk niet echt de oorzaak zijn. Er zou inderdaad een lekstroom/kruipstroom kunnen lopen maar daarvoor moet er ergens toch echt ook een verbinding ( hoeft maar een slecht stuk isolatie van een kabel te zijn die ergens tegen de romp of in bilgewater ligt ) met de positieve aansluiting van de accu's zijn.
Misschien speelt die bewust lekkende schroefas een rol bij die verbinding met de positieve aansluiting via een kabel of zelfs bijv. een diepte of log tramsmitter ergens in de bilge ?
Zonder een verbinding met zowel plus als min kan er natuurlijk nooit een stroom lopen door de anodes.
Het gaat dan wel om heel geringe stroompjes in de orde van hooguit tientallen milliamperes anders verdwenen die anodes nog veel sneller.
Weliswaar zal het uitzetten van de massa (min)schakelaar wel de lekstroom terug naar de minpool van de accu's voorkomen maar de echte oorzaak ligt m.i. niet aan het niet galvanisch gescheiden zijn van de motor.

Ad

so32i schreef : Dat had mijn oude motor ook, en dan hoort de dynamo ook massavrij te zijn, net als alle sensoren die erop zitten. Waarschijnlijk ga ik dat allemaal nog doen, maar dit jaar komt dat er niet meer van.

Yellow Boat schreef : Op ALuminium boten komt dit zeer vaak voor en is het oorzaak nummer 1 voor verfproblemen en galvanische corrosie, het is zelfs een nog vaker voorkomend probleem dan het niet hebben van een scheidingstrafo op een walstroom aansluiting. Bij mij aanboord is er verder niets veranderd op elektrisch gebied in de laatste 2 jaar, elketra draden lopen niet door de bilge en deze motor is niet massa vrij aangesloten en dus een "probleem" voor metalen boten.

Als mogelijk "verdachte" zou ik altijd kijken naar de bilgepomp. Die hangt bij veel schepen geheel of gedeeltelijk in het water en staat veelal lang aan.

Bij een alu schip moet de motor massavrij aangesloten zijn, dat is gebruikelijk.

Groet,

Bram

De boot heeft niet de meest moderne of klassieke uitstraling, maar stiekem toch wel erg mooie lijnen hoor.

Die schroefas heeft wel wat beleefd zeg... En dat in een omgeving zonder zand of stof.. slim om hem een stukje op te kunnen schuiven, dat scheelt veel werk, en of geld. Maar kun je de oude lagers nog wel gebruiken? Lijkt mij dat die toch ook wel het nodige geleden hebben?

Schroefasslijtage kan erger

Yellow Boat schreef :
Je mag hopen van niet
Dat wordt dus een volledig geïsoleerd tweedraads systeem aan boord van Bagheera?

JotM schreef : Zo zat het inderdaad "vroeger" op de Bagheera, en zo hoort het op alle metalen boten, specfiek aluminium boten. Toen ik twee jaar terug noodgedwongen een nieuwe motor in de boot moest zetten had ik niet de luxe om een motor te bestellen vanwege de levertijd, de volledig geïsoleerde uitvoeringen worden namelijk alleen op bestellig geleverd. Dus dat zal ik zelf moeten aanpassen en ombouwen. Voor dit seizoen zal het uitzetten van de massa schakelaar waarschijnlijk volstaan. De boot zelf gaf nog geen enkel teken van aantasting, alleen de anoden verdwijnen sneller dan gebruikelijk.

Rikken schreef : Gek genoeg waren de rubber lagers nog prima in orde zonder speling erop. Er zaten vrij harde schalen van kalk tussen, waarschijnlijk vermalen schelpjes en zeepokken. Ik heb het zo goed mogelijk schoongemaakt en de schroefas weer terug geschoven. Daar zat maar 0.4mm speling op, dus ik zag het nut van vervangen nog niet. Uiteraard wel de rubber delen van de schroefasafdichting vervangen en nieuwe vetkoortjes erin. In plaats van de standaard katoen/polyester draadjes heb ik nu op advies van enkele visserlui dyneema vetkoortjes erin gestopt, ik ben benieuwd of die inderdaad langer goed blijven zoals ze beweren.

JRomkes schreef : het ontwerp is inmiddels ook al weer 21 jaar oud. Maar ziet er niet slecht uit voor een ijsbreker toch? Zeilt nog wel aardig ook

brambo schreef : Bilges horen droog te zijn
Ik heb 6 elektrische pompen, alle zes staan ze droog en volledig geisoleerd van de stalen bodem doormiddel van een rubber blok.

Erikdejong schreef : Maar als de verdwijnende anodes door een aardlek veroorzaakt worden een de rest van het systeem geïsoleerd is heeft Ad toch een punt? Één aardlek maakt nog geen stroomkring bij een geïsoleerd systeem.

Van welke legering is de nieuwe schroef trouwens, die je met de nieuwe motor geplaatst hebt? Hetzelfde als de oude schroef?

Zolang je verfsysteem goed intact is doen die anodes niet veel, maar je beschrijft flink wat beschadigingen, en zo gauw die er zitten gaan die anodes doen waarvoor ze er op zitten: zichzelf opofferen en het staal beschermen.
Dus schilder die boot maar weer netjes, en maak je niet al te ongerust.