Met volle maan naar de Marker Wadden
De afgelopen drie dagen stonden voor mij volledig in het teken van zeilen: vandaag is daar het familiebezoek en morgen weer aan het werk. Dus een mooi moment voor weer eens een verslagje. Van het eerste 'echte' vaartochtje, mét overnachting, op de Racoon.
Vrijdag de mast omlaag, ik geloof voor de vijfde keer sinds ze in het water ligt. En dat voor een marifoonantenne. Wil u weten waarom het mastlicht het niet deed? Ik vertel het toch: er zat geen lampje in. Hier moet sprake zijn geweest van een kleine quantum leap, want ik weet natuurlijk zeker dat het er nog in zat toen de mast voor de laatste keer omhoog ging. Dus of een vlinder heeft zijn vleugels gefladderd in Acapulco met onbedoelde gevolgen voor (kwantummechanica) mijn mastlicht of, volgens mijn vriendin, "Je moest weer roken en toen heb je dat ding in je zak laten zitten", dat zou ook kunnen. Knopje, lampje, doet het, Thijs blij.
Tevens nauwkeurig het grootzeil opgemeten voor de zeilmaker, met allerlei toelichting over hoe het zeil nu aan mast/giek bevestigd zit en foto's van diverse zeilstanden. Ben erg benieuwd naar het resultaat van dit proces.
Grappig genoeg waren er net op dezelfde plek in de haven allerlei andere scheepjes met een wel professionele zeilmaker aan het inmeten, dus voldoende inspiratie en, erg aardig, ook wel een paar adviesjes. Mede op basis daarvan heb ik de pelikaanhaak (?) bij de voorstag vervangen door een gewone borgpen, waardoor de stag weer een paar centimeter strakker kon: mijn mast helt weer wat minder naar achter en het begint nu echt ergens op te lijken...
De rest van vrijdag schoongemaakt, spullen van boord, slaapspul, eten en vers water aan boord en dat soort dingen. Einde middag nog lekker ff in mijn eentje gezeild, ff testen of alles goed vast zat, en dat zat het.
Zaterdag had ik marifooncursus (SRC) bij AquaPlanning op de thuishaven. Hoewel nagelbijtend om het mooie weer (dit soort dingen moet je 's-winters doen!!) heb ik toch maar mooi mijn SRC op zak (ik ben dus geslaagd!) en kan ik nu net als op het zeilersforum via DSC prive berichten sturen, niet naar andere forumgebruikers, maar naar andere schepen wiens MMSI mij bv via het AIS systeem wordt bekend gemaakt.
Om 17:00 was de cursus afgelopen en zat vriendin al lekker in het zonnetje in de kuip te wachten op vertrek. Iets voor zessen verlieten we de haven van Naarden, met een lichte bries uit NO.
Wat een prachtige zeilavond. Met ondergaande zon ronden we halve wind de kaap van Flevoland, om aan de wind op 30-45 graden redelijk in de goede richting te kunnen varen. Wij hebben als staand boordbeleid vastgesteld dat bij structureel onder de 3 knopen de motor bij mag: dan zitten we met heel weinig al snel tegen de vier. Zitten we daar boven, dan voelt motoren niet meer als zinvol en gaat ie uit (en zitten we zeilend nog steeds dik boven drie/drie en een half). We hebben de motor niet heel veel hoeven bijzetten, want het waaide lekker. 21:00 was het donker, en gingen de lampjes aan. Inderdaad geven de lampjes van het schakelpaneel meer dan voldoende licht om in de kajuit iets te pakken. Tot mijn blijde verbazing deed het backlight van mijn Plastimo ((handpeil- en mijn hoofd/stuur-)kompas, waarvan ik het batterijtje net had vervangen, het toch. Dat kan je met daglicht dus echt niet vaststellen. Niet dat we het nodig hadden, dat kompas. Want het Markermeer is een zee van licht en de hemel toonde haar firmament dat voldoende orientatie gaf en natuurlijk gewoon de maan op stuurboord houden. Ze scheen prachtig over de korte golfjes van het Markermeer.
Om middernacht begon het opeens hard te waaien. "Als we nu nog langer door hadden moeten varen, hadden we eigenlijk al gereefd moeten hebben", 17 knopen en 21 in vlagen (windfinder waarneming Trintelhaven 00:00) is wat fors voor mijn genua, dan hoort de werkfok er op anders loeft ze af en toe (dus bij 20 knopen) uit haar roer (wat goed te compenseren is door de grootschoot wat te vieren, maar dan kan je dus beter zeil innemen dan compenseren/knijpen).
De aanloop naar de Marker Wadden is 's-nachts moeilijk te duiden, al is het met een plotter/iphone natuurlijk allemaal een makkie. Wat met name verwarrend werkt, zijn de vele, tevens rood in isofase 4s knipperende?, windmolens die moeilijk van de aanloopboeien zijn te onderscheiden. Ook de lampen van het havenhoofd zijn lastig te zien en staan erg laag, schijnen zwak. We hebben om 19:00 en 20:00 vanaf ongeveer 15 mijl geprobeerd op kanaal 10 andere schepen bij MW aan te roepen om te vragen of er nog plaats was in de haven, maar geen respons.
Om 1:30 voeren we de haven in, die lag goed vol. Er was alleen dicht bij de oever nog plek. Bij de eerste steiger liepen we vast, maar ik duwde boot makkelijk weer los (kon steiger al pakken). Bij de andere boxensteiger was ook een (lege) stapelplek aan walzijde en daar was het wel diep genoeg.
We hebben heerlijk geslapen in het vooronder, 's-ochtends koffie en een lange wandeling over de eilanden.
De Marker Wadden, ze hebben een verkeerde naam, en de wijze van beheer geeft een soort suggestie van "natuur"bescherming, van ongereptheid, van afwezigheid van menselijke invloed en voorrang aan de vogels. Ik grapte met vriendin al over een McDonalds, een achtbaan en een reuzenrad. Je kan er van alles van vinden. Maar... dit natuurkunstwerk van mesnenhanden, dit conversation piece voor discussie en debat over "natuurwaarde" en het, schijnbare?, dualisme cultuur-natuur, de afwijzing van het medemenselijke en de verering van de niet-menselijke natuur, het is hét ideologische perspectief waar ons tijdperk van doordrenkt lijkt.
De Marker Wadden zijn een streling voor het oog. Lieflijk en slingerend aangelegd, met veel mooie doorkijkjes, veel kunst- en bouwwerken van de in dit tijdsgewricht zo populaire duurzaam gekleurde bouwmaterialen en hippe vrijwilligers die vol trots, positieve energie en liefde het parkje beheren. Het is voor vogels erg aantrekkelijk gemaakt en in ruil daarvoor laten die zich dankbaar fotograferen voor de vele ornithografische hobby websites en facebook pagina's.
Het is heerlijk om op de Marker Wadden te mogen zijn, de stranden zagen er ook ontzettend aantrekkelijk uit, het is een prachtige haven, een leuke ankerplaats en voor iedereen zonder boot ook met een schitterende zeilende veerdienst op de driemaster/bark bereikbaar.
Dus ik ben nu groot fan van dit menselijk wonder van baggervernuft en heb met plezier een rondje van mijn jaarlijkse bijdrage aan natuurmonumenten over deze nieuw geschapen kadastrale percelen gewandeld. Goed werk, natuurmonumenten!
Daarna een heerlijk paasontbijt van stokbrood met gebakken eieren en meer koffie. Het is voor ons oudjes (beiden 50) heerlijk om nog zo sportief op een klein jachtje rond te trekken, maar enige ochtendstijfheid na een lange zit tijdens een koude nacht in een kleine kuip en een nacht in klein, koud vooronder is ook bij ons waarneembaar, hoor!
Die werd er lekker uitgebrand door het zoonnetje: om 13:00 vertrokken we in onze T-shirts (en reddingsvesten) met een zeer zwak briesje in de rug weer huiswaarts. Motor bij tot de Flevokaap (hoe heet dat ding?) en netjes de motorbol aan de zaling. Toen ging het waaien (4BFt?) en hebben we lekker in de vaargeul naar de Hollandse Brug gekruist en onze overstagjes weer wat beter gemaakt. Het luistert allemaal erg nauw, en je maakt als bemanning wel het verschil als je het snel en efficient doet allemaal. Het bootje ligt stil als ze door de wind gaat, en heeft dan even moeite haar koers te vinden. Hoe beter je timet hoe je stuurt (hard), traveller overhaalt voor je genua aantrekt en voordat je dat doet heel even het grootzeil laten 'pakken', het luistert erg nauw en dat vinden we leuk, dat voelt als een klein open bootje.
Om 20:00 lagen we in de haven en om 21:00 waren we moe en voldaan weer thuis in Naarden. Wat een heerlijke dagen genieten van dit leuke scheepje, alles er om heen en, natuurlijk, elkaar.
Op naar het volgende zeilavontuur. Volgend weekend een weekendje met beide kids, en dan, de "tweede week van de meivakantie", met vriendin, haar dochter en eigen dochter een weekje naar de Wadden. Met drie vrouwen naar de Hengst tussen Texel en Vlieland, dat lijkt mij wel wat!
En ook dan hoop ik hier op dit gezellige forum weer een leuk verslagje te mogen achterlaten. Bedankt voor het lezen!