Onderwerp: zeeziekte

Dan heb je een flink probleem Hen3. Maar meestal gaan onervaren mensen niet meteen zonder anderen de zee op en dan weet je dus wat je van wie kan verwachten. Ik zou niet op een bootje willen zitten met allemaal mensen die net zo zeeziek kunnen worden als ikzelf. Te groot risico op problemen.

Ik heb het 1 keer gehad bij vertrek uit Engeland met slecht weer (mijn ouders hadden me speciaal gevraagd om daarheen te komen om de boot terug te varen). Mijn vader pakte nét een zandbankje mee met een vervelende golfslag. Ik ben 3-4 uur helemaal kwijt van de stuk!
Ik heb in de achterhut geleden (dat vindt ik de beste plek) en geslapen. Meestal als ik op zee slaap ben ik alert op geluidjs,bewegingen en slaap ik niet heel erg diep. Nu dus wel!

Zelfs dat mijn moeder nog kwam vragen of het ging en ik antwoorde mwah weet ik niet meer (hoorde ik dus achteraf)

Gelukkig zijn er wel middeltjes tegen, maar dat is, zoals al zo vaak gezegd, heel erg persoonlijk. Ik wordt dus niet suf van kwells en knap er gelijk van op. Ook de polsbandjes hebben we vroeger gebruikt en dat werkte ook (ik moet er misschien maar weer een paar kopen, ik wist niet dat ze nog geleverd werden...)

Oh, en bij mijn helpt het om juist wel heel vet te eten als ik katterig ben! Gebakken ei met spek, veel boter en ketchup.. Hmmmm!!!
Opgebakken nasi met een gebakken ei, ketjap en satesaus, kom maar op!

De truck is denk ik om gewoon te proberen totdat je iets vondt dat voor jou werkt!

Sterkte en groeten,
Johnnie

johnnie, ik begrijp je volkomen, ik ben nooit zeeziek geweest, ook niet een beetje, maar ik vertrok uit texxel naar denemarken met mijn twee dochters en een aanstaande schoonzoon. raakten in wat grondzeeen bij de razende bol. de jongen werd ziek, eerst lachten we ook nog.
maar na twee dagen, zelfs bij een vlakke zee en windstil weer ging het niet over, ongerust heb ik de motor gestard en we zijn naar de kust gevaren, hij kwam boven, ging sturen en heeft er toen die reis ook geen last meer van gehad. zeeziek zijn is een beetje doodgaan.

De eerste dagen op zee aan boord had ik er last van(tot en met gal, gal, gal). Daarna geen probleem. Maar toch, iedere keer na vertrek.... niet leuk.

Er zijn mensen die nooit meer last hebben na de eerste keer of die nooit last hebben gehad. Ook maak je mee dat er mensen zijn die op zee geen last hebben en op het IJsselmeer plat gaan van de zeeziekte.

Ahoy,

Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook gevoelig ben voor zeeziekte. Zolang ik bovendeks en bezig blijf gaat het redelijk maar, navigeren, koken en zeilen opdoeken beneden, dan is er kans dat het misgaat.
Zeker op de fameuze "kurketrekker" koersjes voor de wind. Geen pretje.

En, zodra je twee voeten op de kant hebt is het binnen 10 minueten over!

Voor mij overigens een reden om met de Pinkstertrip mee te varen, kijken hoe dat gaat en of het dan nog wel leuk is.

Ik heb er wel voor gezorgd dat een van de bemanningsleden (bewezen) redelijk zeeziekte bestendig is.

Overigens werken de meeste methodes die hierboven genoemd zijn bij mij wel wel om de verschijnselen uit te stellen: uitgerust zijn, geen drank en niet te veel koffie, maar wel genoeg drinken en (door)eten en een goede bodem leggen (eieren met spek etc.).

Gr. Cees

Even afkloppen, maar ik ben alleen maar een keer katterig geweest op nota bene de Nieuwe Waterweg, tusen een paar grote slepers die volgens mij in de veronderstelling verkeerden dat een groot motorvermogen een prima vervanging is voor hersencellen en goed fatsoen. Ben dus nooit zeeziek geweest, weet dus niet hoe het voelt. Wat ik wel weet is dat je de wel zieke bemanningsleden donders goed in de gaten moet houden. Wat ze doen om zich beter te voelen, kan me niet schelen. Maar buiten is vast. PUNT. En binnen kotsen, ook liever niet. Daarnaast hun lichaamstemperatuur checken, en als het lang duurt, hun geestelijke gesteldheid. Blijven ze aanspreekbaar, of worden ze apatisch. Als ze apatisch worden, gaan ze naar binnen. Een soort van geestesvernauwing, lijkt het wel.

De ervaring met de gebruikelijke reispilletjes e.d. is die met mevrouw Dekadent, en dochterDekadent. 1e 2 uur suffig, en gaan ze dus ook slapen. Daarna een stuk beter, en meestal wel in staat om te spelen, dan wel rustig in een hoekje een boek lezen.

ZoonDekadent heeft er geen last van, die gaat binnen een boekje lezen, met de Lego of weet ik vel. Daar heb je gen omkijken naar.

Dekadent

Wat een gedoe die zeeziekte middeltjes...
Ik vertrek over een week voor een tocht van ongeveer 10 dagen. Ik ben een keer zeeziek geworden op de Middelandse Zee, na een hele dag motoren met redelijke golven, daarna nooit meer. Na het afstruinen van wat draadjes over zeekziekte concludeer ongeveer dit: bij elk middeltje is er iemand te vinden bij wie het werkt, en iemand te vinden bij wie het niet werkt (of wel werkt maar met zeer zware bijwerkingen). Alleen bij de Belgische pilletjes en pleiseters kan ik niemand vinden bij wie het niet gewerkt heeft. Morgen afspraak bij de huisarts voor zo'n scopolamine pleister.

Ik neem dus maar wat verschillende dingen mee, dan kan ik onderweg gaan uitproberen wat er werkt...

Hou je er wel rekening mee dat je die pleisters niet met andere middelen samen moet gebruiken? Als je de pleister als eerste wilt proberen dan uur of 15 voor je gaat varen op plakken en dan werkt het 72 uur. Ben je daarna wel ingeslingerd en hebt niks anders nodig. Begin je met een ander middel, weet dan dat een pleister een uur of 15 nodig heeft om effectief te worden.

Goede vaart!

Ah oke, die 15 uur is wel iets om rekening mee te houden. Op het forum stond een linkje naar een bestandje van de KNRM die vitamine C aanraden (wat niet zo vreemd is als het lijkt, dat verminderd het histamine niveau). Meer mensen ervaring mee?

Dekadent schreef : Slapen is het allerbeste middel om de histamine spiegel te verlagen.

Afgelopen zondag de vriend van een vriendin voor het eerst meegenomen. FAUT! Ze zeggen altijd dat je "je vriendin" nooit voor het eerst mee moet nemen met veel wind, dat geldt dus ook voor een vriend van een vriendin.

Eerste stuk ging prima, had er lol in. Toen van bijna het ene op het andere moment ging het mis en moet het een en ander er weer uit.

Bij het aan boord gaan had hij terloops al gezegd dat zijn evenwicht niet helemaal ok was en toen ging er al een alarm af bij mij en helaas, dat was dus terecht.

Wat ik even lastig vond is dat ik niet goed wist wat ik als schipper het best kon doen.

Op zich heb ik geprobeerd hem aan het eten te krijgen maar hoewel je als opvarende de bevelen van een schipper dient op te volgen werkt dat in dit soort omstandigheden toch wat lastig.

Heeft iemand ervaring in wat werkt als je als schipper bij een zeezieke wat zorg wil opdringen?

Wat ik nog niet zo makkelijk kan vinden is hoe je gember kan toedienen en meenemen. In Engeland hebben ze gemberkoekjes maar heeft iemand tips wat er voor lekkers te krijgen is met gember drin?

Jazeker, wij nemen regelmatig een kopje SariWangi thee met een paar stukjes verse gember er in. Wel even laten trekken. Het mag natuurlijk ook gewone thee zijn. De gember eet je overigens niet op.

Kan me nauwelijks voorstellen dat een kopje gemberthee danwel een gemberkoekje erg veel helpt tegen zeeziekte. Bij wat meer wind op het IJsselmeer slik ik zelf een paar gemberpillen en dat helpt me daar prima (op zee niet). Hoeveel gember er in die pillen zit, moet ik nakijken aan boord. Veel wel. Heb ze uit de States (is veeeel goedkoper dan hier).

In Engeland hebben ze ook gembersnoepjes (bij een soort van natuurwinkels waarvan ik de naam niet meer weet). Lekker pittig, maar of dat tegen zeeziekte helpt?

Kan me indenken dat je als schipper misschien wat zorg wilt opdringen, maar om nou eten op te dringen? Misschien een paar creamcrackers onder het motto "dan heb je weer wat uit te spugen en het neutraliseert het zuur een beetje". Zou wel zorgen dat iemand niet over boord kan vallen. En als het echt erg is, naar binnen op de bank met puts en een paar warme slaapzakken erover. Maar dat is mijn ervaring als zeezieke. Ik wilde eerst niet naar binnen, maar werd uiteindelijk 'gedwongen' en eenmaal liggend, werd het draaglijker.

Eten opdringen aan een zeezieke zou ik zeker niet doen tenzij het zolang duurt dat er gevaar is voor de gezondheid. Maar dan in vloeibare vorm geven. Kopje thee en droog geroosterd brood zonder boter bij niet te zware gevallen. Al het andere eten vergeten tot het er niet meer uit komt.

De eeste dag met zeeziekte ben je bang dat je dood gaat. De tweede dag ben je bang dat dát zelfs niet meer gaat gebeuren.

Het is de snelheid van beweging (G-kracht) die je evenwichtsorgaan niet bij kan houden. Je ogen zien ander dingen dan je evenwichtsorgaan doet geloven. Daarom helpt sturen en kijken naar de horizon zo goed. Of gaan liggen met je ogen dicht. Je hersens vliegt op de veilige modus. Schakelt zoveel systemen (hoofdpijn, ziek, kosten) in dat je vanzelf gaat liggen: veilig. Immers je hoofd denkt dat er iets niet klopt.
Op een ligt snel schip in hoge korte golven wordt je sneller ziek als op een zwaar schip op een lome oceaan deinig.

Een smaak of geur welke je ruikt tijdens je zeeziekte blijft je bij alsof dat de oorzaak was van de ziekte. Later zul je altijd angstig blijven voor deze geur of smaak.

Toch zit zeeziekte voor een groot deel tussen de oren. Een verantwoordelijke schipper is minder vatbaar voor zeeziekte. Ben zelf een keer erg zeeziek geworden tijdens het bakken van gehakt. Geen wind, verwarde golven. Zo ziek dat ik kotsent over de railing hing. Plots kregen we een lijn in de schroef. Een stuk uit de kust, net na zonsondergang in de aanloop van de Schelde. Overal schepen om ons heen. Iemand moest overboord om de schroef van de lijn te bevrijden. In één klap was mijn zeeziekte over! Sindsdien wordt ik nog misselijk van gebakken gehakt.

Het beste middel tegen zeeziekte? Adrialine!!

Inderdaad is afleiding het beste. Adrenaline zorgt dat je er snel van op knapt. Sturen, kijken naar de horizon en niet in de golven, andere dekwerkzaamheden zij goed wanneer je beschut staat.
De beste plaats is centraal in het schip en zo diep mogelijk wanneer je ziek bent.