Onderwerp: redding drenkelingen sneekermeer

www.politie.nl/friesland/nieuw...dagindeproblemen.asp
Leuk om de inhoud van bovenstaande link te lezen; maar helaas niet de waarheid.
Zonder onszelf op de “borst te kloppen”( het hoort immers bij de regels op het water), maar wij, de opvarenden van het skutsje “Anna” hebben deze jongelui uit het water opgevist.
Op de bewuste zondagmiddag voeren wij met bovengenoemde skutsje, in de vaargeul op het Sneekermeer. We waren halverwege toen wij aan bakboord een Valk zagen met 3 opvarenden die probeerden met gereefd grootzeil en fok op te kruisen richting het starteiland. Op dat moment kregen wij zelf al het nodige water over de boeg heen, dat schetst wel de omstandigheden die er op dat moment heersten. Op een zeker moment, wanneer de valk al schuin achter ons is, zien wij deze omslaan. Eén van de drie opvarenden drijft al snel van de omgeslagen valk weg, de andere 2 doen verwoede pogingen de valk weer overeind te krijgen. Op dat moment besluiten we het roer al om te gooien omdat we de afloop niet vertrouwden. De 3e opvarende heeft inmiddels de groene vaste boei bereikt en zit voorlopig veilig. Bij de omgeslagen valk aangekomen gooien we een lijn over om te proberen de valk met de punt in te wind te krijgen. Eén van de drenkelingen lukt het om de lijn om de voorstag vast te maken en zwemt weer terug naar zijn maat die het al duidelijk moeilijk krijgt met zijn omstandigheden. Op het moment dat we willen gaan trekken zien we dat de 2 drenkelingen niet meer in staat zijn om op het zwaard te klimmen. We besluiten de boot op te geven en om prioriteit te geven aan het aan boord halen van de 2 drenkelingen. We gooien de sleeplijn los en draaien het skutsje zo snel mogelijk om richting de 2 jongens te varen. Bij hen aangekomen gooien we wederom een lijn naar de drenkeling die er duidelijk het slechtst aan toe is. Hij kan gelukkig de lijn nog wel vasthouden zodat wij hem naar onze boot kunnen trekken. Wij hebben inmiddels onze reddingsvesten aangetrokken en begeven ons naar het voordek. Daar, ter hoogte van de verstaging, is de zeereling lager en maken wij de meeste kans om de drenkelingen aan boord te krijgen. De eerste drenkeling heeft geen kracht meer om zelf te helpen. Gelukkig krijgen wij( schoondochter en ikzelf) hem aan boord. Waar we allemaal aangetrokken hebben, kleding, lichaamsdelen, we weten het niet eens meer. Het allerbelangrijkste is hem redden. Wel weten we dat de adrenaline door onze lijven gierde! De 2e drenkeling kon gelukkig zelf nog enigszins meewerken, maar wat zijn zulke “natte personen” zwaar. Ondertussen kwam een motorjacht bij ons in de buurt varen, zij riepen dat zij de politie ingelicht hadden. Daar waren wijzelf nog niet aan toegekomen. De 3e drenkeling, die nog steeds op de boei zat werd ondertussen door een klein binnenvaart schip opgepikt. Deze schipper durfde het aan om in deze omstandigheden zo dicht bij te boei te komen dat ze de drenkeling konden laten overstappen. Na enige tijd verscheen er een boot van de provincie Friesland die deze persoon weer overnam. Samen met de schipper van deze provincie boot hebben we besloten om naar de luwte van het starteiland te varen om daar ook ”onze” twee over te zetten. Dat bood ons de mogelijkheid de twee m.b.v. wat handdoeken zich te laten opwarmen. In de luwte van het starteiland konden wij de twee overzetten. In de tussentijd verscheen er ook een “politieboot” (Rib), wij hebben hun de situatie en plannen uitgelegd en aangewezen waar de inmiddels op z’n kop liggende valk zich bevond. De provincieboot heeft de 3 drenkelingen teruggebracht naar hun vertrekpunt. Zelf hebben wij een dag later nog even telefonisch contact gehad met “onze” drenkelingen, ze maken het goed maar hadden nog wel flink de schrik in de benen.
We zijn blij dat wij, mede gezien de gebeurtenissen afgelopen week op het Slotermeer, deze zeilers hebben kunnen helpen. Hoewel wij zeker niet het meest geschikte vaartuig qua wendbaarheid bij ons hadden was de stabiliteit van het schip juist weer wel het voordeel bij het binnenhalen van de jongens. Wel zijn wij verbaasd over het toch wel grote aantal schippers die besloten om geen hulp aan te bieden. Dat was ook wat de jongens vandaag zelf aangaven (vooral degene die op de boei zat).
Ondanks de flinke spierpijnen die wij de dagen erna in ons hele lijf voedlen zijn we nog steeds van mening dat we goed gehandeld hebben. Ook frapant dat de “drenkeling” die we spraken aangaf dat zij zich pas de dag erna realiseerde hoe het ook had kunnen aflopen. Dat maakt voor ons de schoonheidsfoutjes die wij zeker tijdens de redding gemaakt hebben weer goed!
Ps. Vanwege inlog-problemen vandaag pas in de gelegen te posten.

Wat een verhaal zeg!
Ik vind het te prijzen dat jullie meteen besluiten om te keren en de helpende hand aan te bieden. Ik vind het dan ook belachelijk dat andere boten die inderdaad misschien wel wentbaarder zijn gewoon doorvaren. Ben je trouwens niet verpicht hulp te bieden? Fijn dat het goed afgelopen is anders was dit misschien ook wel weer een drama geworden!

Wat ik triest aan dit hele verhaal vind, is dat het naar mijn mening vanzelfsprekend moet zijn dat je een mede(watersporter / mens) in nood helpt. Dit doet uiteraard niets aan jullie geweldige prestatie af; begrijp me niet verkeerd. Ik vindt het gewoon onbegrijpelijk dat er dus mensen zijn die denken dat een evt. beschadiging van hun boot belangrijker is dan het overduidelijk redden van deze drenkelingen of die niet in staat zijn een noodsituatie te herkennen.

En ja; volgens mij ben je inderdaad strafbaar als je niet helpt.

Ik bied ook regelmatig hulp aan als ik weer eens iemand hopeloos zie klungelen met een huurboot aan lagerwal in het riet. Ook als dat betekend dat ik evt mijn zeilen omlaag moet doen en even een sleepje moet geven. Ik doe dit omdat dat naar mijn idee bij deze liefhebberij hoort, en in de misschien dan wel ijdele hoop dat als ik het ooit eens nodig mocht hebben er ook wel zo iemand is.

I totaly agree

Ik vaar regelmatig met mijn cursisten op het marker/ijsselmeer, en daar kom je genoeg kleine en grotere problemen tegen. Ik leer hen mits het binnen hun vermogen ligt en ze zichzelf in veiligheid kunnen houden ten aller tijden hulp te bieden wanneer dit nodig blijkt.

Groet,

Thijs

Hulde Ruud, een zeeman helpt waar en wanneer hij kan.
Ik heb ook al meerdere keren hulp geboden. Memorabele ervaringen.

sow wat een verhaal, hadden deze opvarenden wel een zwemvest?

koeze schreef :
Hier ben ik het helemaal mee eens. Het hoort gewoon bij de liefhebberij! En als mensen echt gevaar lopen, moet je ZEKER helpen. Dat doe je toch ook bij een aanrijding in het verkeer en je bent er als eertse bij?Er staat mij bij dat er ook een wetsartikel aan is geweid, maar welke kan ik nu even niet zo snel vinden.

De heren droegen allemaal gelukkig een zwemvest. Nog een opmerking over het waterdichte tonnetje. Ook deze jongelui hadden hun waardevolle spullen in het tonnetje en één van hen wilde het tonnetje dan ook meenemen( zwemmend). Helaas zat er geen touwtje met lus aan het tonnetje en moest de drenkeling het met één hand proberen vast te houden, wel lastig in deze omstandigheden!

Aan zo'n tonnetje hoort een lus met een musketon, kun je hem ook nooit kwijtraken. Verder hulde voor de actie, en inderdaad: zeker op het water is het toch normaal als je elkaar even helpt?

Maar ook op het land vind ik het niet meer dan normaal. De Britten zijn daar een mooi voorbeeld van: tijdens een fietsvakantie stonden we met een lekke band langs de kant van de weg. a 5 minuten waren beide passerende automobilisten gestopt met de vraag of ze konden helpen. Dat maak je nog wel eens mee, maar niet dat de dame van het nabijgelegen "Manor" een dienstmeisje met een dienblad met thee en koekjes op je afstuurt! Toen we aanbelden om de spullen terug te brengen en te bedanken, stond "Mylady" er op dat we ook 's avonds bleven eten, en zouden blijven logeren want het weer was veel te slecht. Tja, zeg dan maar eens "nee".. Omdat we ons toch ietwat bezwaard voelden hebben we wel meegegeten, en ons tentje in goed overleg achter in de tuin (nou ja, meer een landgoed) opgezet. Maar wel lekker in stijl gedouched natuurlijk . Ze staat nog steeds op onze kerstkaartenlijst, en we krijgen ook altijd een kaartje terug.

dat schattige verhaal mag je gerust hier posten hoor, Beewee. Wij 'ZF-bonken' zijn toch overduidelijk allemaal van de blanke pit.

Sterk spul hè die fishermans's friend ?

Ik had toen echt het gevoel in een soort comedy te zijn beland. We hadden er al 2 dagen regen op zitten, dus je zit daar met je modderige kleren en je soppende schoenen op die peperdure chesterfield, en voelt je dan niet echt op je gemak...

Maar helpen heeft ook zijn nadelen, zo wachten wij al een jaar of 33 op een peilkompas. Dat ligt nog ergens aan boord van een Kievit 820, hebben we uitgeleend, maar terugsturen ho maar..

Ruud, gelukkig is het allemaal goed afgelopen en dat is helaas niet de gewoonste zaak van de wereld. Hulde voor jullie juiste en snelle beslissing te helpen.

Je schrijft ook dat niet alles goed is gegaan. Zou je aan ons willen vertellen wat er niet goed ging? Ik vraag het omdat het ons allemaal kan gebeuren een schip in nood of een MOB situatie tegen te komen. Wellicht heeft iemand er dan iets aan.

Bedankt, Koko.

Ruud, 1 woord: HULDE!

@ruud
"Wel weten we dat de adrenaline door onze lijven gierde!"
Ik snap het. Hulde voor wat je deed. Zoiets maakt het verschil in deze wereld.

Ruud,
het is niet meer dan terecht dat je aandrong op een herstel van je account... mooi staaltje zeemanschap heb je daar getoond!

Tijd voor een ZF lintje
Helaas zijn er veel mensen die alleen aan zichzelf denken

Dat er mensen zijn die bewust hoofdzakelijk aan zichzelf denken kan zijn. Dat dit echter de reden is dat niet iedereen direct te hulp schiet waag ik te betwijfelen.

Als er iemand in de gracht valt staan er ook 100 man omheen die er niet achteraan springen. Dat wil echter niet zeggen dat de rest er schijt aan heeft.

- Inzicht (of gebrek aan aanzicht)in de gevaren van een situatie;
- Bewust zijn van je eigen handelen en nalaten;
- In een beschermingsmodus zitten om het gevaar te mijden (onbeuwst);
- Er van overtuigd zijn (waar of niet waar) dat je niets kan doen;
- Gebrek aan kennis en vaardigheden;
- Echt geen mogelijkheden hebben;
- Etc

Veel zaken spelen zich onbewust af waardoor het des te meer te waarderen is dat er lieden zijn die hier wel kordaat op inspringen. Juist omdat het soms tegennatuurlijke gedragingen vraagt om in risico volle situaties de juiste inschatting te maken is training en bewustwording zo belangrijk.

Voorbeeldje van laatste weekeinde.

Ik trainde kinderen van 10-16 op een kielboot. Ik kapte de training nadat de vlagen de 30 knopen voorbij gingen. In de middag zat er een Verbondstrainer op de club die jongelui zwaar weer training aan het geven was. Die gingen terecht wel door.

Er ging een vader weg met een dochter in een soort van polyester Engelse jol. Alleen grootzeil, geen neerhouder en de schoot enkel. Opblaasbare zwemvesten aan (hoe kom ik weer in de boot als die af gaan?), en joggingspakken. Ze hadden het bootje bleek achteraf net 1 keer gezeild.

Om een lang verhaal kort te maken, het liep allemaal met een sisser af. Vanaf het clubhuis hebben we ze in de gaten gehouden om met een Rib te hulp te schieten. Het ging namelijk echt wel een aantal keren nog maar net goed. Dan zul je zeggen wat is daar dan mis aan?

Ik vond achteraf dat ik als trainer van de club op zijn minst VOORAF naar man toe had moeten gaan om het te wijzen op de risico's en de maatregelen die hij vooraf nog had kunnen nemen. Dat heb ik nu achteraf gedaan en hem een middag gratis les aangeboden.

Stel je nu eens voor dat het wel was mis gegaan terwijl er 2 trainers vanaf het clubhuis zaten te kijken EN die hem zagen wegzeilen onder een gelach van "dat zal fout gaan". Ook ik heb mij afgevraagd waarom ik niet eerder naar hen ben toegegaan. Mijn conclusie is dat ook ik "aardig gevonden wil worden". Hoofdzakelijk was ik terughoudend om de man niet voor het hoofd te willen stoten. Voor hetzelfde geld namelijk is het een gezin wat al 3 keer de wereld is rond geweest op een vlot. Weet ik veel.

Ik bedoel hiermee aan te geven dat je soms pas achteraf tot de conclusie komt dat je iets had kunnen en moeten doen. Ook ik! En dat heeft niets te maken met aan mezelf denken.

Gr Michel

@Michel,

Ik zit me dagelijks te verbijten in het verkeer over het roekeloze en weinig verantwoordelijke gedrag van vele weg- en watergebruikers maar voel me daar niet schuldig of verantwoordelijk voor. Bang ben ik wel voor dat soort mensen. Als er een ongeluk gebeurt of mensen uit een penibele situatie gered moeten worden dan is wat mij betreft de norm dat eenieder zich zonder discussie moet inzetten om het slachtoffer te helpen, de schuldvraag komt later wel.

In 1986, ik was 16, heb ik in april een onervaren volwassen windsurfer uit het nog zeer koude water gehaald toen ik met een Laser aan het varen was op het Veerse Meer. De man in kwestie was zeer ernstig onderkoeld en was eigenlijk niet meer bij kennis. Ik heb met alle moeite de man uiteindelijk in de Laser kunnen trekken/hijsen en ben naar de Schotsman gevaren waar ik de man op de steiger ben gaan droog- en warmwrijven.

Mijn dank voor deze actie was een woedende echtgenote die mij uit stond te schelden omdat ik de surfspullen op het water achtergelaten had. Tot weken na dit voorval belde deze mensen mijn ouders om geld te eisen omdat de spullen van de man nooit meer teruggevonden zijn.

Leuke moraal: het slachtoffer ontsnapt aan de verdrinkingsdood maar terwijl hij gered wordt worden zijn bezittingen gejat door mede-watersporters en de hulpverlener is het bokje.

Ik ben overigens van mening dat iedereen verplicht een uitgebreide EHBO cursus moet volgen (als onderdeel van de schoolopleiding of in ieder geval als onderdeel van het rijexamen).

Goede Hemelvaart

Groet Joost

Wat de surfers betreft, heb ik nagenoeg hetzelfde meegemaakt. Fijn dat ik me om de man had bekommerd en zeer boos!! dat ik de plank met zeil niet belangrijk vond, dat was veel geld. Dat de plank ook een drijfmiddel is en dat je dan eventueel je zeil met mast en giek in 1 keer er af kan halen komt niet bij mensen op in die situatie.

@ Matchbox

Je uitgangspunt lijkt dat diegene die het betreft zich ook bewust zijn van hun eigen gedrag (doen en nalaten). Dat is meer dan zelden niet het geval.

A Bewust fout gedrag = klootzak
B Onbewust fout gedrag = af te leren als men wil
C Bewust goed gedrag = te trainen
D Onbewust goed gedrag = alleen door routine of aanleg

Als je het over groep A hebt ga ik met je mee, de meesten zitten echter in groep B. Maakt het niet minder irritant, dat is waar. De groep D is zeldzaam en daar zitten vaak onze helden.

Je hebt een leger nodig voor een oorlog maar slechts 1 soldaat voor een heldendaad.

Gr Michel

Overigens, je zegt dat je je voor andermans gedrag niet verantwoordelijk voelt. Laat ik daarbij aangeven dat als je wenst dat iemand zijn gedrag veranderd je op zijn minst die ander ervan op de hoogte moet stellen hoe jij zijn/haar gedrag ervaart. Doe je dat niet en is de ander zich er niet van bewust blijft het zoals het is.

Het inzien van het probleem is al meer dan de helft van de oplossing zeg ik maar. Ik denk overigens dat we met onze gedachten niet zo heel erg veel van elkaar liggen maar dat ons gevoel bij deze discussie andere herrineringen oproept.

Gr Michel

Hallo alle reageerders,
Voor wat betreft alle “huldes”, heel leuk en “warm” om te lezen maar jullie zullen begrijpen dat wij het daarvoor niet deden. We hebben denk ik 10 seconden met elkaar staan bedenken of we wel of niet zouden helpen. Mijn zoon, die op dat moment aan het roer stond had zoiets van”moeten wij nu wellicht onze levens in gevaar brengen omdat anderen een onverantwoorde beslissing hebben genomen” vertelde hij achteraf maar nam samen met de andere aanwezigen toch de beslissing te helpen. Ikzelf lees veel over alles wat met zeilen te maken heeft en dus ook over mob situaties. Zoals ik al schreef dachten wij in eerste instantie aan het redden van bemanning en boot. Door mijn hoofd speelde van “hoe kun je ook al weer het beste de boot benaderen” ; gaandeweg het manoeuvreren was het echter gewoon een kwestie van hoe kom ik zo te veilig mogelijk dichtbij de valk om een lijn over te gooien naar de mensen in het water. De minuten tikten snel weg en toen we besloten om de boot op te geven dreef de sleeplijn wel op het water. Weer zo’n moment waarop je snel, samen, moet beslissen hoe je zonder het risico van een lijn in de schroef bij de drenkelingen kunt komen. Het volgende lastige moment is wanneer je de lijn wilt overgooien, naar wie? Gelukkig zagen we al snel dat één van de drenkelingen het meeste moeite had met de situatie en wierp ik de lijn naar hem toe. V.w.b. dat lijnwerpen, eigenlijk zouden we als zeilers dit “lijnwerpen” redelijk goed moeten beheersen! De drenkeling was gelukkig nog goed in staat de lijn vast te pakken en konden wij beginnen met binnenhalen. Echter, bij dit naar de boot toetrekken zagen wij dat de drenkeling behoorlijk veel water in zijn gezicht te verwerken kreeg. Ook weer zo’n punt waarvan je achteraf zegt… wat als hij de lijn niet had kunnen vasthouden. Dan onze eigen veiligheid, achteraf vragen wij ons af of wij onszelf bij het naar binnen hijsen op de een of andere manier hadden moeten zekeren. Tijdens de vele momenten van “nabespreken” komen er ook voor onszelf nog vele nadenk punten naar voren. Eén zo’n gedachte van onze schoondochter is dat zij komende zomer zelf eens met reddingsvest en kleding in het water wil springen om te ervaren wat er dan met je gebeurt. Onze kleinkinderen dragen zodra zij bij de jachthaven zijn een reddingsvest. Afgelopen zomer ben ik op een bepaald moment met ze gaan zwemmen waarbij zij hun reddingsvest droegen. Toen bleek dat de oudste zich goed kon redden, echter het vest van de jongste functioneerde niet goed. Reden om dus een nieuwe voor hem te kopen.
Al met al weer veel geleerd, behoudens een verkouden schoondochter en ikzelf een rug die fors protesteert. En v.w.b. al die wegkijkers, weglopers c.q. vaarders, niet al te veel aandacht aan schenken. Het hoort een beetje bij de huidige tijd,helaas ook op het water.

Ook van hier Hulde (bewuste hoofdletter)voor jullie (re)actie.

Als ik het me goed herinner is het nog altijd zo dat een schipper/zeeman verplicht is hulp te bieden MITS hij/zij zijn eigen schip/bemanning niet in onnodig gevaar brengt en/of de professionele reddingsdienssten niet hindert. (correct me if i am wrong)

Goedemiddag allen,

Bijna vijf jaar na dato dit bericht tegengekomen. Als '3e drenkeling' wil ik graag jullie nogmaals hartelijk bedanken! Interessant om te lezen hoe deze beleving door jullie vanaf het skutsje ervaren is. Vanaf de groene boei had ik natuurlijk ook een mooi uitzicht op jullie reddingsactie, waarvoor mijn complimenten. Gelukkig dat alles alleen met materiële schade afgelopen is.

Met vriendelijke groet,

Hallo allemaal,

Als drenkeling nummer 1 wil ik jullie ook bijzonder bedanken voor deze actie. Nadat ik met een verkeerde inschatting besloten had om al mijn energie in het rechtop krijgen van de valk te steken, kwam ik er inderdaad achter dat het zwemmen niet meer zo makkelijk ging. Net op het moment dat de paniek toesloeg, hadden jullie de kracht om ons eruit te trekken. Daarom ook mijn complimenten en waardering voor het feit dat jullie, met die weersomstandigheden, jullie nek en rug (sorry schoondochter) hebben uitgestoken voor ons met alle risico's van dien.