Over het seinpistool heb ik in ons clubblad (WV Lelystad) onlangs m'n hart een beetje kunnen luchten
Wapenfeiten
Ergens jaren tachtig vond er een enorme omschakeling plaats in onze vaar- en zeilactiviteiten.
Dit hield in dat we zomaar de Friese en Hollandse binnenwateren, Vinkeveense plassen, Randmeren en meer van dat soort levensgevaarlijk vaarwater gedag zegden en een nog groter vaarwater opzochten.
Het eerste opgelapte houten vaartuig met polyester doodskleed genaamd Exwreck ruilde van plaats voor een Pen Duick, tot teleurstelling van mijn Duifje.
Een aluminium zeiljachtje met pretenties en een flushdek en ca 6 meter lang.
Nu, na dertig jaar, door mijn lieftallige wederhelft nog steeds geringschattend een badkuip genoemd en eigenlijk was het dat ook wel. Niet dat ik dat ooit zal toegeven. De tobbe Het jachtje voldeed aan alle eisen, het was droog, het kwam vooruit en het was bestand tegen de continue mishandeling op het IJsselmeer.
De eerste (kansloze) NKK wedstrijd ervaringen werden opgedaan, de 24 uurs, 100 mijls en nog meer van dat leuks. Spanning en high-tech op de vierkante meter, en voorzien van een heuse uitrusting in de vorm van een kompas en een horloge met timer om het karakter van lichtboeien te kunnen onderscheiden. En een mooi driekleuren licht op een accu die mogelijk zelfs een beetje werd geladen door de Volvo buitenboordmotor...als we het kreng aankregen...maar dat terzijde. Wie heeft er een motor nodig als je ook nog 32m2 spi tot je beschikking hebt...
Na een overleefde hemelvaartstorm en veel gerommel werd het uiteindelijk tijd voor wat serieuzer werk en een heuse en zeer bijzondere Oceaan 25 werd ons deel. Ik treed niet in details maar we hebben véél van de techiek geleerd om dit jacht boven water te houden. Toen dat allemaal goed leek te gaan was de volgende stap in zicht, de transitie naar zout water. Jesses, da's pas echt eng...
We hadden al een paar keer op het dijkhoofd bij Den Oever en Kornwerd staan kijken maar de eerste stap werd pas gezet toen de WVL in -ik dacht- achtentachtig met -ik geloof- achtentachtig jachten naar de nieuw geopende jachthaven op Terschelling ging, en wij dus ook. Het leken er in ieder geval wel heel veel dus we waren niet alleen. En toen is het zo'n beetje begonnen....
Wij voeren weleens een wedstrijd en daarvoor moet je altijd een behoorlijke bult "ernst" vuurwerk aan boord hebben. Op zich logisch. Varen op ruimer en soms zout water, wat sindsdien in toenemende mate plaatsvond, nodigt ook uit tot het aan boord hebben van iets meer dan een toeter om aandacht te trekken.
Nu is een kleine beurs en een boot geen goede combinatie dus je probeert de kosten in de hand te houden, en daarom is op enig moment besloten om een echt heus kanon achtig seinpistool aan te schaffen met bijbehorende licht- en knalvuurwerk. Wapen vergunning was zo geregeld en de aanschaf evenzo.
In totaal net zo effectief als los vuurwerk van de watersporthandel maar een stuk goedkoper.
Vele jaren heeft tijdens oud-en nieuw het kanon in mijn hand dienst gedaan om de overjarige meuk de lucht in te schieten, enerzijds goed om ervaring op te doen (waar anders, ze zien je aankomen met zo'n apparaat bij een schietsport vereniging...mag ik hier even oefenen? en dan de kogelvanger opblazen met een knalpatroon...)
Nope. Oud en nieuw was de tijd en de plek, tja die kon weleens variëren.
- ooit, toen we dat ding net hadden de eerste knalpatroon gebruikt ergens op een boerderij bij familie. Tja, knalpatronen kende ik -dacht ik- wel van het startschot bij wedstrijdzeilen dus aangenomen dat deze 't zelfde waren richtte ik het wapen niet in de lucht maar naar het gras en drukte af.
Enigszins teleurgesteld, was dat nou alles...? Dus ik bukte me om de volgende patroon uit 't doosje te pakken en kreeg ongeveer een kuub aarde in m'n nek, de klonten vlogen over de boerderij, de knal was immens, de flits verblindend, de verrassing groot, de oren tuutten en de reactie van mijn zwager toen hij de krater in het gras zag was innovatief. Wow, mag ik die lenen als ik weer eens palen moet zetten??
Watskebeurt? Knalpatronen knallen niet in de loop maar pas op 300 meter hoogte met eeen enorme dreun en een imposante lichtflits. Een heuse aandachtstrekker dus, en niet vergelijkbaar met een startschot.You whish....
En natuurlijk geen CE gebruiksaanwijzing.
Zal je al in nood zijn en dit niet eerst hebben ervaren...blaas je mooi de kuipvloer eruit.
Leermomentje. Maar dat terzijde -
Het leven in de jaren tachtig en negentig was goed. Kanon lag in zijn container aan boord en eens per jaar moest ik bij de Politie een stempeltje halen op het lokale bureau. Dat ging vaak goed maar door de jaren heen werd dat steeds lastiger. De agent die dit moest doen was soms op een melding af en dan zat je voor Jan-met-de-korte- achternaam te wachten tot het katje uit de boom was of zo. Niet handig en nadat me dat een paar keer was overkomen heb ik daar een herderlijk schrijven naar de korpsleiding aan gewaagd. Of dat niet anders kon?
Nou, dat kon zeker anders. Men besloot dat het helemaal niet meer op het lokale bureau kon worden gedaan maar uitsluitend op afspraak bij een bureau ergens anders. Dus eigenlijk van de regen in de drup.
Om klachten over service te voorkomen verlenen wij geen service meer, of zoiets.
Zal wel iets met management te maken hebben, voor mij toch al een moeilijk te nemen hobbel met een hoog allergie gehalte.
Maar goed, elk jaar kwam ik op de kalender een melding tegen "wapenvergunning verlengen" en ook kreeg ik elk jaar een herderlijk schrijven van de politie dat ik zulks diende te doen.
Dus elk jaar een stempeltje halen en betalen. Klaar. Het was lastig maar de afspraken werden in ieder geval nagekomen.
En toen gebeurde er iets in Alphen. Een ongelukkige puber besloot om met zijn seinpistool kalasjnikov of dergelijk apparaat een aantal medeburgers te elimineren.
Treurige zaak en onderzoeken en kamervragen tot gevolg.
En toen gebeurde er iets in Den Haag. Een of andere treurige bestuurder besloot dat alles waar een projectiel uit kan komen levensgevaarlijk was en er diende opeens gehandhaafd te worden. Levensgevaarlijk projectielwerpers zoals kanon? revolvers, mitrailleurs, automatische pistolen en alles wat daar op leek (en ja, dus ook Kanon) werd over 1 kam geschoren en iedereen die daar een vergunning voor had moest met de billen bloot.
Dus toen gebeurde er iets in onze woonplaats. Politie aan de deur, controle wapenwet of hoe dat dan ook heet.
Verassing bij de dienders, Oh, het gaat om een SEINPISTOOL! dat hadden ze niet begrepen! Oh, het ligt aan boord! tja wat doen we hier dan eigenlijk...nou tot ziens dan maar, prettige avond!
Gezellige lui hoor, daar niet van, maar nada dossierkennis, zeg maar.
Toen gebeurde er iets wat langzamerhand bekend raakte en formeel misschien ook altijd wel zo was maar ja, we moeten zoveel...We worden als bootjesgek geacht een stalen kluis aan boord te hebben met een gescheiden stalen kluis voor de munitie en thuis idem dito en foei als je dat niet doet want je bent een gevaarlijke crimineel! Ja hoor, alsof je -als je dreigt af te borrelen- even een half uurtje gaat sprokkelen om je spul bij elkaar te harken...not...en een stalen kluis op een plastic boot? Tssss, laat naar je kijken!
Weer gemanaged zeker? Ach, je hoeft er ook geen verstand van te hebben om iets te eisen...
En geen haan die er naar kraaide.
Dus Kanon lag rustig in z'n mandje en bleef daar.
Paar maanden later gebeurde er iets in onze woonplaats. Politie aan de deur, controle wapenwet of hoe dat dan ook heet.
Verassing bij de dienders, Oh, het gaat om een SEINPISTOOL! dat hadden ze niet begrepen! Oh, het ligt aan boord! tja wat doen we hier dan eigenlijk...nou tot ziens dan maar, prettige avond!
Gezellige lui hoor, daar niet van, maar nada dossiekennis, zeg maar.
En Kanon lag rustig in z'n mandje en bleef daar
En 12 maanden later gebeurde er iets in onze woonplaats. Politie aan de deur, controle wapenwet of hoe dat dan ook heet.
Verassing bij de dienders, Oh, het gaat om een SEINPISTOOL! dat hadden ze niet begrepen! Oh, het ligt aan boord! tja wat doen we hier dan eigenlijk...nou tot ziens dan maar, prettige avond!
Gezellige lui hoor, daar niet van, maar nada dossiekennis, zeg maar.
En Kanon lag rustig in z'n mandje en bleef daar
Inmiddels was het jaarlijks herderlijk schrijven van de Politie weg gesaneerd dus nu moesten we zelf onze afspraak maken om de vergunning te verlengen. Oja, en je mocht ook niet meer contant betalen, alles moest met de pin..op zich geen punt maar het dwingende karakter daarvan vond en vind ik nogal bezwarend.
Maar over het algemeen ging het verder wel goed.
Kost alleen elke keer weer tijd en rompslomp en een bedragje om die vergunning te verlengen.
Alleen had onze toiletkalender plaats gemaakt voor een nieuwe en daar stond de vermelding vergunning verlengen niet meer op....Duifje d'r schuld natuurliijk!
En elke paar maanden gebeurde er iets in onze woonplaats. Politie aan de deur, controle wapenwet of hoe dat dan ook heet.
Verassing bij de dienders, Oh, het gaat om een SEINPISTOOL! dat hadden ze niet begrepen! Oh, het ligt aan boord! tja wat doen we hier dan eigenlijk...nou tot ziens dan maar, prettige avond!
Gezellige lui hoor, daar niet van, maar nada dossiekennis, zeg maar.
En Kanon lag rustig in z'n mandje en bleef daar
En toen wilde ik weer een afspraak maken voor verlenging. Moest eigenlijk twee weken voor de vervaldatum verlengd zijn, maar we moeten zoveel...en dan nog dat van die kalender...dus was ik iets van 12 dagen voor de vervaldatum aan de lijn. Mooi op tijd zou je zeggen..
Tja, we hebben pas over 5 weken tijd om u te ontvangen. Nou, dan doen we dat toch, wat zal mij dat uitmaken dat het later is? Dus afspraak gemaakt.
Kreeg ik zowat per kerende post een pissige brief hoe ik het voor elkaar kreeg om niet twee weken voor de vervaldatum mijn verlof te hebben verlengd!
Of ik wel begreep dat ik een zeer-foei-ernstig-hel-en-verdoemenis-zwaar aangerekende misdaad aan het plegen was! Of ik helemaal hier-en-gunder daar iets aan wilde doen!
Dus mijn schouders opgetrokken, ik had immers een afspraak en zij konden niet eerder toch?
En toen kreeg ik een telefoontje....
Hoe ik het voor elkaar kreeg om niet twee weken voor de vervaldatum mijn verlof te hebben verlengd!
Of ik wel begreep dat ik een zeer-foei-ernstig-hel-en-verdoemenis-zwaar aangerekende misdaad aan het plegen was! Of ik helemaal hier-en-gunder daar iets aan wilde doen!
En anders moest ik mijn ding komen inleveren! (of zoiets, veilig stellen, lastig, moeilijk)
Oh, kan ik dan langskomen? Kan ik meteen mijn vergunning verlengen! maar helaas...dat kon niet. Geen tijd.
Dus de dame in kwestie (het zijn altijd dames in kwestie) uitgelegd dat ik mijn uiterst stinkende best had gedaan om een afspraak te maken maar dat het bij het Korps niet zo simpel geregeld was dus de rozen, joep-doei-mazzel-dag, het is uw probleem, niet het mijne. En daarin gaf ze me feitelijk nog gelijk ook....(oh?)
Maar baas-manager-korpchef-onzelieveheer moest wel aangeven of ze daar iets mee moest.
Dus kreeg ik later een email van de dame in kwestie dat het onzelieveheer had behaagd akkoord te gaan met het vasthouden aan de eerder gemaakte afspraak. Pfoei! -en wiste het klamme zweet van het voorhoofd.
En toen gebeurde er iets in mijn persoontje. Ik was het zat. Dat oeverloze jagen op bezitters van seinpistolen.
Ik kan me geen incident heugen waar zo'n ding bij betrokken is geweest en ik daag u uit er eentje aan te tonen.
Gaat denk ik niet lukken.
Dus ik nam Kanon na ca 25 jaar van boord met al zijn hulpstukken en heb het meegenomen naar de afspraak met de bedoeling het apparaat in te leveren om van het gezeur af te zijn. In een plastic tasje.
Kluis in de auto? Kom op zeg...
Eerst opmerking na handjeschudden van de dienstdoende dame in kwestie (jaja, ik weet het)
Ah, u komt uw JACHTAKTE verlengen!
Duh???
