Onderwerp: Hardhorigheid/Doofheid, welke tekens gebruiken?

Wanneer verbaal communiceren moeilijk wordt.

Welke tekens gebruiken julliie (gebarentaal?) om de typische handelingen op een zeilboot aan te geven?

Alvast dank
Luc

Luck schreef :
Ik ken een klein beetje Nederlandse Gebarentaal, maar mijn team niet, dus ik schreeuw gewoon keihard.

Maar ik vind het geen gekke vraag, duikers hebben ook zo'n systeem dat goed afgesproken is.

Ik gebruik als ik op het voordek sta eigenlijk allen omhoog en omlaag wijzen (oploeven en afvallen aan de stuurman).

Dit vind ik wel een goede vraag.

Ik ben zelf ook vrij doof, incl een nare pieptoon.

Meestal als iemand mij boos aankijkt, dan de ik iets niet goed.
Het is soms echt lastig.

Wij hebben een behoorlijk doof bemanningslid aanboord welke vaak het manoevreren aanboord doet.

Voor aanmeren gebruiken we 1, 2 of 3 vingers omhoog (duim telt niet mee). 1 vinger is achterlijn eerst vast, 2 vingers omhoog is middenbolder lijn eerst vast, 3 vingers omhoog is voorlijn eerst vast (zelfde gebaren gebruiken we voor losmaken).

Voor ankeren betekend een duim naar boven voor de manouvre start dat alles gereed is en het anker naar beneden zo naar beneden kan. Duim naar beneden betekend vervolgens dat het anker naar beneden mag. Een vuist betekend dat het anker op de bodem ligt, duim omhoog betekend dat er voldoende ketting uitgezet is omhet anker mechanisch in te graven. Wijsvinger in een continue beweging van omhoog naar achteren betekend dat de motor in zijn achteruit kan om mechanisch in te graven, met de duim omhoog je hand op en neer bewegen betekend meer vermogen in het achteruit, duim omlaag en hand op en neer bewegend is minder motor vermogen om het anker in te graven. En als laatste een vuist betekend dat het anker houdt en dat de motor uitkan.

Voor anker omhoog: een vlakke hand aan een gestrekte arm geeft aan in welke richting de ankerketting wijst zodat de Stuurman met wat gas vooruit richting het anker kan motoren (vooral nodig met veel wind). Vuist recht omhoog in de lucht betekend dat het anker van de bodem is. 3x stampen op dek betekend dat het anker volledig binnenboord is.

Er zitten een aantal zichzelf herhalende gebaren in die verschillende betekenissen heeft, maar in de praktijk werkt het goed.

Voor andere situaties hebben we nog niet echt gebaren gemist. Meestal is het een brul om even aandacht te trekken en dan met een wijzende hand op het probleem wijzen. De person in kwestie ziet dan vrijwel altijd direct wat er niet goed zit.

We hebben overigens redelijk vaak gekeken naar headsetjes waarmee je met elkaar kunt communiceren, dat is ook handig als er iemand in de mast zit. Maar tot op heden is het er nog nooit van gekomen om iets dergelijks aan te schaffen.

Voor slechthorenden is hard gaan praten een vrij nare oplossing. Je gezicht en mimiek verandert er door, waarmee het lijkt of je boos bent. Het helpt vaak ook niet, omdat niet jouw stem het probleem is, maar het wegfilteren van omgevingsgeluid niet goed gaat (discodoofheid of machinedoofheid). Hard geluid doet dan pijn.

Het gebruik van simpele oordoppen kan in luidruchtige omgeving heel goed helpen bij het wegfilteren. Voor mij (gehoor beschadigt door muziek) betekent een feestje met muziek oordoppen in. Alleen dan kan ik een gesprek voeren en verstaan wat er gezegd wordt. Bij een concert klinkt de band 10x beter met oordoppen in.

Voor op het dek versta ik de kuip slecht door het watergeruis of windgeruis. Bij communicatie is het belangrijk mijn kant op te kijken/ praten en oogkontact te hebben. Dan gaat het al veel beter.

Het meest lastige van gebarentaal is dat er vrijwel altijd een eigen dialect ontstaat. Verschilt van persoon tot persoon. Meestal veroorzaakt doordat gebruikers de gebaren maar half kennen. Als je gebaren wil invoeren doe je er goed aan deze eenduidig te laten gebruiken door iedereen aan boord. Maak foto’s van het gebaar, met de beweging in pijltjes en tekst en natuurlijk de betekenis. Dan kan iedereen oefenen het juiste gebaar te gebruiken.

Zeilen; 1 tot x vingers tellend vanaf voor naar achter. (Kluiver 1, fok 2, gz 3, bezaan 4, etc..)
Touw vasthouden: vuist in de lucht
Touw vieren: vier vingers in de lucht laten ‘wenken’
Landvast los en weghalen, ‘wenkje’ omhoog
Kraanlijm los/doorzetten: hand op het achterhoofd (‘kale’ dirk)

En zo zijn er nog wel wat, maar zoals eerder gezegd, iedereen heeft zo zijn eigen voorkeuren en gewoontes.

koko schreef :
Das ten dele zeker waar, maar het helpt wel voor verstaan. Je hebt gelijk dat filteren van achtergrond geluid (en onderscheiden van verschillende frequenties) een issue is voor slechthorenden maar primair is gehoorverlies toch het wegvallen van zachtere geluiden wat je wel degelijk verbetert door harder (en langzaam en duidelijk) te spreken.

Maar goed, ik dacht eigenlijk zelf meer aan dat het gewoon uberhaupt lastig is elkaar te verstaan van voordek naar kuip met harde wind, daarop was mijn antwoord gebasseerd. Genoeg ervaring met slechthorenden maar niet perse aan boord.

De oplossing met een communicatiesysteem is wel interessant natuurlijk maar al deze systemen kampen met het grote probleem dat de microfoons erg gevoelig zijn voor windruis.
In een motorhelm werkt dit nog, maar een 'headset' dragen op een zeilboot lijkt me heel lastig worden. Windgeruis rond een kleine microfoon (zoals bv een hoortoestel) kan makkelijk boven de 100 dB uitkomen.

Als je echt met een zwaar slechthorende /dove wilt communiceren aan boord is het leren van een aantal standaard gebaren uit de gebarentaal natuurlijk ook een optie..

gebaren.ugent.be/zoeken.php?we...int&id=19194&vlaggen[]=-1&vlaggen[]=10&vlaggen[]=11&vlaggen[]=12&vlaggen[]=2&vlaggen[]=14&vlaggen[]=13&vlaggen[]=16&vlaggen[]=15&vlaggen[]=17&dialecten[6]=on&dialecten[5]=on&dialecten[3]=on&dialecten[2]=on&dialecten[4]=on

Op wat grotere schepen is het heel gebruikelijk om (een aantal) gebaren te gebruiken. Met je vaste bemanning even overleggen wat de belangrijkste zouden moeten zijn.

De enige gebaren die ik zinvol kan toepassen dragen niet echt bij tot een wederzijds begrip.

Zelf inmiddels toegetreden tot de afdeling "gehoorbeschadigde tinnituslijders voorzien van audiologische hulpmiddelen"
ervaar ik dat de communicatie er inderdaad niet beter op wordt.

In films zie ik regelmatig allerlei knokploegen voorzien van ienienmienie intercom toestelletjes met bijvoorbeeld in-ear dopjes en zo.
Zouden die er in het echt ook zijn?

Bij het hijsen van lasten zijn een aantal gebaren standaard voor de communicatie met de machinist . Die zullen wel ergens te vinden zijn.

rooiedirk schreef :
En wat deed die maat, ketting vieren?

Waterblok schreef : Dat was plons anker. Maar over een afstand van 25+ communiceren over de hoofden van een schoolklasje pubers, maakt het gebruik van gebaren erg wenselijk. Of geavanceerde comunicatie elektronika, maar dat is of niet waterdicht, of erg windgevoelig(windruis), of vreselijk duur

In een een omgeving met motorgeluid, windgeruis en drukke conversatie van anderen hoor je met een hoorapparaat vrijwel niets meer.

Gebaren wat er moet gedaan worden is zeker op enige afstand een goede oplossing.

Je ziet op sommige schepen ook een luidspreker naar het voordek om via dit systeem de bemanning te instrueren ofwel uit te schelden.

Probleem is echter de berichten op de marifoon te beluisteren als bijvoorbeeld de motor draait.

Ik heb hiervoor een ontvanger die ik gekoppeld heb aan de luidspreker uitgang van de marifoon.

Met een ontvanger om mijn nek, een soort ringleiding, ontvang ik het geluid draadloos en wordt dit draadloos overgebracht naar mijn hoorapparaat. Dus al ben ik aan dek, dan kan ik nog luid en duidelijk de marifoon horen.

Er is nog een ander probleem. Hoorapparaten kunnen slecht tegen vocht. Bij regen of buiswater vallen ze al snel uit. Een ZuidWester die ook de oren afdekt is hiervoor de beste oplossing.

Misschien wel een goede zaak om de ZF gebarentaal aan boord te standaardiseren. Wie is er goed thuis in de gangbare gebaren uit andere vakgebieden. Denk aan kraanmachinisten.

Bram

beste is inderdaad om zélf bepaalde gebaren af te spreken. In het geval van echt dove of slechthorenden die gebarentaal wel hélemaal machtig zijn is het nog steeds bijzonder moeilijk omdat inderdaad er dialecten zijn en héle technische termen vaak kompleet anders zijn in bijv. Vlaanderen of Nederland, Brussel is dan wéér anders en zelfs de provincies onderling kunnener een potje van maken.
Mimiek en gelaatsuitdrukking zijn de basiselementen van gebaren taal en dat is gelukkig (ongeveer ) het énige wat wel 'universeel' is .
Héél interessant onderwerp trouwens! (met welgemeende dank aan de TS)

R.

HPV schreef : Die zijn er inderdaad. Bij ons aanboord is er iemand met ultra kleine digitale gehoor apparaatjes. Die hebben ingebouwde Bluetooth en kunnen gewoon draadloos je telefoon beantwoorden als je dat zo instelt.
Verder zijn er heel wat intercom systemen beschikbaar die vooral op megajachten gebruikt worden omdat de afstanden daar zoveel groter zijn. Rijisntructeurs op motorfietsen gebruiken ze ook om met hun studenten te communiceren.

Dank jullie allemaal voor de vele goeie ervaringen en ideeën!

Achtergrond is dat je inderdaad met de nieuwe generatie gehoorimplantaten /-apparaten je via bluetooth draadloos berichten (telefoon, tv,...) kunt ontvangen, in normale omstandigheden zoals Bram ook aangaf.
Een prachtig middel om met je crew te communiceren zoals Erik.

Maar bij slecht weer, wanneer bvb electronica uitvalt is het handig om iets van gebaren achter de hand te hebben wat voor iedereen ook snel aan te leren valt.
Iemand interesse om hierrond enkele instructies uit te werken?

Dank je!