Onderwerp: Medische “apparatuur” aan boord?

Calidris schreef :
Dat is inderdaad de consequentie van veel meenemen; hoeveel zeilers houden daadwerkelijk bij wat er vervangen moet worden, en zijn ook bereid de kosten die dat met zich meebrengt te maken?

En - het is al eerder opgemerkt - hoeveel zeilers steken ook daadwerkelijk de tijd en energie in medische trainingen om al die spullen ook nuttig in te kunnen zetten? Medische noodhulp is niet iets wat je met een grote EHBO-kist aanschaft.

Veel medicijnen meenemen zodat je die op advies van de RMD (als je die kunt bereiken) kunt inzetten kan op bepaalde tochten heel zinvol zijn, maar de meeste mensenlevens worden gered door bemanningen die snel en doortastend optreden. Wat daarbij essentieel is leer je op (praktijk)trainingen en haal je niet uit een kistje.


Het goede nieuws is dat je met goede training ook zonder fancy hulpmiddelen of uitpuilende EHBO-kisten veel levensreddende handelingen kunt verrichten. Zo draag ik sinds mijn eerste survival training altijd een tourniquet bij me (in de hoop hem nooit in te hoeven zetten), maar ook zonder dit hulpmiddel is er (zeker op een zeilboot) wel wat te fabrieken waarmee je een catastrofale bloeding aan een ledemaat kunt stoppen.

Als je zou moeten kiezen tussen kennis/training of spullen dan boek je verreweg de beste resultaten met het eerste.

Aan boord en in de auto heb ik een EHBO doos met allerlei verbandmiddelen e.d. Ik zeil altijd op binnenwater, eventuele hulp is dus altijd dichtbij. Wat ook nuttig kan zijn is de EHBO app van Het Rode Kruis, die je gratis kunt downloaden.

Voor degenen met een sterke maag die even uit het 'alles onder controle' sfeertje willen komen:

(WAARSCHUWING: SCHOKKENDE BEELDEN)

De agent stopt met een tourniquet een slagaderlijke bloeding (1:10) bij een neergeschoten verdachte. Met zo'n wond ben je zonder hulp binnen enkele minuten doodgebloed. Je ziet dat de agent ondanks zijn training door de stress nog aardig staat te klungelen met de tourniquet. Ik was eigenlijk op zoek naar een ander filmpje uit de praktijk met wat minder geweld maar kan de betreffende clip niet vinden.

Zulke ernstige bloedingen aan ledematen of borstkas komen aan boord van pleziervaartuigen gelukkig zelden voor maar zijn zeker niet ondenkbaar. Een val op een scherp voorwerp door een onverwachte beweging van de boot of geraakt worden door een falend onderdeel aan dek, juist in dit soort gevallen is adequate EHBO essentieel en komt de SAR te laat als er geen bemanningsleden zijn die weten wat ze de eerste minuten moeten doen. In tegenstelling tot ernstig hartfalen of een massieve hersenbloeding is er hier (net als bij blokkades van de luchtweg) bij doortastend optreden van de bemanning vaak goede kans op volledig herstel.

In het vaargebied van de meeste forumleden zijn de hulpdiensten relatief onder handbereik en worden daarmee veel 'spullen' voor follow-up behandeling of minder acute aandoeningen overbodig.

Voordat we ons over allerlei zaken heel bang gaan maken is het verstandig om wat statistiek te raadplegen. 28% van de sterfgevallen wordt het veroorzaakt door hartproblemen, vaatverstopping of vaatscheur(inwendig). Samen met kanker vormt het de grootste (61%) oorzaak. Overigens is doodsoorzaak nummer 1 ouder worden !
Letsel is geen grote speler in de statistiek. Zelfdoding komt vaker voor. Dus is het belangrijk om je vooral niet te sappel te maken. .
Ik zet mijn geld in hoofdzaak in op communicatie middelen.

Het bijhouden van die trainingen is wel van enig belang.

Ik heb 30 jaar lang EHBO+, reanimatie en DAN trainingen (zuurstof) gedaan. het gaat inderdaad om doelstelling en wat vooral niet te doen.
Gezien de variabele omstandigheden aan boord kan je zelden volgens het boekje werken en moet je dus "iets" doen om je doelstelling te bereiken. Eigenlijk is dát de uitdaging, niet het pleisters plakken.

Maar af en toe opfrissen kan nooit kwaad en zoals Rooie Dirk al schreef, je moet wel weten hoe te gebruiken.

3Noreen schreef :
Goede relativering. Als je vooral op binnenwater of kustwater vaart zet goede communicatie ook meer weg dan een uitpuilende EHBO kist.

Maar er zijn ieder jaar wel degelijk noodsituaties aan boord van schepen en pleziervaartuigen waar het inroepen van professionele hulp geen soelaas biedt omdat er direct gehandeld moet worden. Ook mèt EHBO- en reanimatiediploma's op zak kan iemand je ontvallen, maar net als aan de wal voelt het denk ik wel een stuk rotter als je zelf nooit de moeite gedaan hebt om een training te volgen die mogelijk het verschil had kunnen maken.

Of je dan troost put uit het feit dat de kans dat het bij jou aan boord zou gebeuren wel héél klein was waag ik te betwijfelen.

Moet er dan ook een kist mee? Waar laat je een lijk als t mislukt?

robhop schreef :
Mooie koffer, ik ken ze uit den treure, maar je moet ook nog plek hebben er voor. Voor een oceaan oversteek of een driehoek Noordzee prima.

Spalken heb ik in voorraad in de gereedschapskist, een momentsleutel doet het goed of vlaggenstok. Tyraps doen het ook goed met spalken en tegen sommige bloedingen. Gewassen theedoek stelpt ook. Ductape met een gaasje werkt ook uitstekend Zo zijn er meer zaken te bedenken.
Je moet inventief zijn en het einddoel voor ogen hebben.

Calidris schreef :
Niet te vergeten secondelijm

Hans V schreef :
Je kunt niet alles voor zijn. Daarom richt ik me op de zaken die statistisch het waarschijnlijkst zijn. Waarbij emotie een slechte raadgever is.

3Noreen schreef :
Check!

Precies, secondenlijm in combinatie met een eenvoudig verband kan hopelijk zelfs ernstig lekken lang genoeg stoppen tot er professionele hulp is.

En wat betreft die lijkzak, ik heb wel eens gegrapt dat de longbag van mijn grootzeil hier waarschijnlijk prima voor te gebruiken is
Niet getest overigens.

Hans V schreef :
Precies. Ik heb indertijd een kistje in elkaar gezet met een ambulanceverpleegkundige.

Een van de dingen waar ik (mede) op focus: pijn controle. Je moet kunnen functioneren, ook met pijn.

Dus de rest van de morfine die mijn vrouw ooit kreeg voor hernia's heb ik ingepikt. Mag niet. Maar mij een biet. Onder nood mag alles.

@IlCigno,

daarom heten die zakken bij mij aan boord dan ook body bag....

Overigens vraag ik bij nieuwe bemanningsleden altijd of er iets als diabetes, epilepsie o.i.d. kan optreden. Als het dan optreedt, ben ik in ieder geval vooraf op de hoogte en kan ik me inlezen. En gewoon een standaard EHBO doos aan boord, met een los doosje pleisters er naast.

Bij de ernstige letsels waar ik direct bij betrokken was, was overigens mijn aanwezigheid en de geruststelling mijn belangrijkste bijdrage. Inwendige bloedingen kun je als amateur nu eenmaal erg weinig mee.

Dekadent

Joop66 schreef :
Met dat soort medicijnen overigens wel uitkijken in het buitenland (buiten Schengen). Bij sommige landen staan bijzonder zware straffen op het aan boord hebben van opiaten zonder de benodigde verklaringen.

Wat ik begrepen heb is als je het niet af kunt met paracetamol codeine plus ibuprufen in de maximum dosering ben je toe aan het direct raadplegen van een doctor.
Niet alle morfine preparaten zijn lang houdbaar.

Misschien ten overvloede maar wij hebben ook een cursus gedaan (oa infuus aanleggen etc ) bij een instructrice vd zeevaart school om niet helemaal onbeslagen ten ijs te komen

Zeker waardevol geweest

Vwb zwaardere medicatie , en anti biotica , die hebben we ook aan boord (de diverse oxy’s) op recept gekregen via de huisarts maar is idd aan vernieuwing toe . Wij hebben antibiotica in poedervorm meegekregen die je zelf aan maakt en dan ook niet in de koelkast bewaard hoeft te worden

En omdat we ook Gambia en andere malaria landen aandoen en gedaan hebben ook malaron etc

Maar ik vertrouw vooral op de RMD als het nodig is , wij doen niet aan zelfmedicatie

Calidris schreef :
Ik geloof meer in Nelson: Nelson said: Murphy was an optimist

Reed schreef :
Waar Murphy al toe is staat is. Hij blijkt zelfs de chronologische volgorde te kunnen omgooien. En Nelson met terugwerkende kracht hem te laten citeren.

In mijn werk op de ambulance zie ik wel eens wat.
Maar er is weinig dat een leek kan doen.
Een goede diagnose stellen is erg lastig en vereist jaren studie en veel ervaring opdoen.
Veelal moet de definitieve diagnose in het ziekenhuis gesteld worden. Daar is het labo, daar is de Rontgen, daar is de specialist.

Mbt deze discussie raad ik aan vooral kans x effect mee te nemen in de overweging van je noodpakket.
Want wat is de kans op een letsel en wat is het effect daarvan?

Een hartinfarct is best een kleine kans, maar het effect kan groot zijn, niet altijd dodelijk.
Bij een hartstilstand is het effect maximaal zonder AED aan boord. Maar neem je die mee, hoe werkt die? Niet elke stilstand is veroorzaakt door een schokbaar ritme dus dan heb je ook niets aan een AED.

De kans op een snijwond is best groot (vanmiddag nog in mijn vinger bij de zeilen bergen, het was heerlijk weer!) maar het effect vaak niet groot.
Slagaderlijke bloedingen zijn relatief zeldzaam, veneuze niet.
Een tourniquet meenemen is niet nodig, een stukje lijn werkt ook, maar hoe ga je er mee om en hoe zorg je dat de patient niet leegbloed en / of het been (bv) onderwijl naar de wal niet afsterft? Leg je hem om bij een veneuze bloeding of niet? Hoe herken je het verschil tussen slagaderlijk en veneus?

Verder breuken of luxaties; kans is klein, het effect hangt er vanaf.
Een rib komt veel voor; even niet opletten en je borstkas knalt tegen dat kastje.
Vaak alleen pijn, breuk of kneuzing is vaak om het even, als de rib niet verplaatst is tenminste.
Hoe onderzoek je dat?
Als er benauwdheid is, is dat door pijn of is de long aangedaan, heb je een stethoscoop en kun je er mee werken?
Ok, je stelt een klaplong vast, maar nu? Wie zet de thoraxdrain?
De kans daarop is trouwens erg klein. Meestal doet het verrekte zeer, dus pijnstillers heb je eerder nodig dan een thoraxdrain.

Een vinger of een arm uit de kom zet je eenvoudig weer in de kom. Maar hoe dan, hebben we ook iets mee om de pijn tijdens de repositie echt even te doen verdwijnen?
Hoofdtrauma dan; wie doet er nog aan een wekadvies, wie herkent een commotio cerebri aan het gedrag van de patient en een wat te doen als de patient ook nog bloedverdunners gebruikt?

Hoe groot is de kans op een allergie aan boord, vaak weten patienten dit wel. Maar is elke allergie meteen een noodsituatie?

Uitdroging door zeeziekte lees ik, je meet hoge suikers bij een diabeet, maar nu weet je dat de glucose 25 is, maar hoeveel insuline geef je dan en hoe behandel je de uitdroging als drinken niet lukt? Kun je een infuus prikken en wat geeft je als vloeistof?

Antibiotica is niet altijd nodig maar welke neem je mee, bijvoorbeeld wat geef je bij giardia en wat bij een nierbekkenontsteking, wat is het verschil?
lastig mensen, er is nu eenmaal een zeker risico aan leven, aan varen, hulp is er soms niet.

Ik zou willen daarom pleiten voor eenvoud.
Neem een goede verbandtrommel mee, doe een EHBO cursus.
Pijnstillers; veel en goede. Zeeziektepillen. Anti-misselijkheidspillen (odansetron werkt prima).
Kijk je dokter lief aan.

Doe vooral kennis op wat veel voorkomt en maak van je boot geen hospitaalschip.
Het belangrijkste is de optie aan boord te hebben om hulp in te roepen.

los van alle spullen en evt. opleiding
is mijn ervaring beperkt maar wel te concluderen dat; rustig blijven en actief en direct handelen een groot deel is.

wat voorbeelden,
-gebroken neus (yes, me, lierhandel voor mijn harses gehad op een huurboot)
-vinger open tot bijna het bot
(schipperse)
-slagaderlijke bloeding; pols open tgv gebroken hals bierfles (not me)
-een juf op brommer onderuit (op Gr. eiland; ontsmet met ouzo..)

In welke zin zijn dit voorbeelden van rustig blijven en aktief en direct handelen?

ok, dat staat er niet,
maar in alle gevallen rustig gebleven
geen paniek en handelen


edit; de medische middelen waren telkens minimaal en niet zo relevant
het optreden meer
dat was eigenlijk de boodschap....
nu duidelijk?

Ik heb een goede EHBO kist aan boord, branddeken en altijd een AED.
En doe ieder jaar een herhalingscursus.

FriendlySailor schreef :
Een AED is wel een serieuze aanschaf. (Tenzij hartfalen in de familie zit?)
René