Onderwerp: Poes aan boord

In September is het dan zover en ga ik aan boord wonen , in NL alles verkocht wat er te verkopen valt en de boot is mijn enige bezit dan nog en mijn Panda 4x4 .

Nu heb ik ook nog een poes , op vierpootjes wel te verstaan hoor ze alweer denken hier , die gaat uiteraard ook mee

Nu heb ik al een weenect gps trackertje voor mocht ze eens de benen nemen zodat ik kan zien waar ze uithangt , voor de poezen bezitters hier wellicht ook een idee

Nu zijn katten behoolijke evenwicht kunstenaars maar plons is plons en dan heb je een natte poes ! wederom hoor ik vele hier denken is dat erg? , wel als we ontopic blijven

Nu kun je natuurlijk een touwfender overboord hangen een kat red zich daar wel mee , de vraag is een beetje heeft dat beest besef om daar ook naar toe te zwemmen ???? of moet je er 2 aan elke kant hangen of is een dik touw over de hele lengte van de boot op de waterlijn weer een beter idee ?

100% zekerheid krijg je nooit maar een beetje je best doen om een veilige situatie te creeren in geval dat is het minste lijkt mij.

Iemand ervaringen?

Touwfendertje overboord en ook de poes een zetje geven.

Rigoureus en maar hopen dat de poes eenmaal weer aan boord is geen wraakzuchtige gevoels meer koestert is dat een optie wel steile leercurve voor haar

Zijn er ook poezen zwemvesten?
En hoe lang wordt de reis?

helmsman 38 schreef :
Ja die zijn er maar om de poes de hele dag met dat ding om te laten lopen bij de spaanse temepraturen lijkt me niks.

Bedrijf verkocht , huis verkocht heel veel zooi verkocht , dus de reis gaat wat mij betreft heel lang duren zoalgn ik aan boord kan wonen in goede gezondheid dat is wat ik al mijn hele leven wil tenslotte. En ik heb geen ambitie meer om nog weer iets te gaan ondernemen . Wel ben ik met een paar semi vrijwilligers werk bezig hele dag niks doen gaat ook vervelen op den duur ik moet nog 48 worden , dat is meer in de hoek van duiken en rommel onderwater opruimen. En ik heb een werf leren kennen op Mallorca vorig jaar die af en toe wel wat handjes kan gebruiken op de schepen daar, wie weet . Inzet is geen stress in elk geval .

Wij hadden vroeger op de klipper, na bijna verzopen voorval, een touwfender overboord. Werkte prima.

Zwom die er ook naar toe ? Kan me voorstellen als je het voor de neus gooit dat het wel duidelijk is voor het beest . Maar ja om 24 uur per dag de vlooienbaal in de gaten te houden ?

Maar misschien valt het allemaal wel mee en maak ik me druk om niks

tsja, ga geen namen noemen, maar kennissen hadden een verzopen poes...
zo handig zijn die beestjes klaarblijkelijk niet...

sy helios schreef :
Bij honden is het niet veel anders hoor , er wordt gezegd dat mechelse herders toch best slim zijn, dat zijn ze ook ik heb ze bijna 15 jaar getraind als politie hond .

Mijn laatste Mechelaar ook nooit een boot gezien , ging een keer mee , op de steiger plankgas rennen, ik zag het al aankomen maar de hond nog niet de steiger hield op , plons . Nu was de hond daar zo van in de war dat hij van de steiger wegzwom ipv er naar toe Het koste me echt even een paar minuten om het beest tot bezinnen te krijgen en naar me toe te zwemmen , eruit gevist dat ging dan wel weer makkelijk omdat we ze leren te dragen over schuttingen heen te zetten etc toen het besef erweer was pakte hij me vast als een aapje en weer door

Heerlijk toch, huisdieren!

Zou je niet beginnen met een railingnet? En koop het grootste schepnet dat je kunt vinden.

jerry schreef :
Ooit een poes gehad? De mijne liep tegen een bakstenen muur van 2 meter omhoog. Sprong uit stand op een tuintafel.

Maar allez, misschien helpt het. Geen ervaring met een poes op een boot. Ze liggen hier sinds kort allebei in de tuin, naast elkaar.

De volgende mag als kitten mee, snel wennen aan het bootleven.

Schepnet is een goede , en altijd handig . Railing net is wellicht een goede zijn de gangboorden in elk geval wel OK!

Varen ga ik pas een keer weken later doen vlooienbaal eerst maar eens goed laten wennen

Mijn vorige scheepskat was geen enkel probleem maar ja die was ook zowat langs de waterkant geboren in Friesland .

Ging binnen ergens liggen onder het varen, en schoof rustig mee met overstag gaan, deed je 3 korte klappen dan kreeg je een hele verwijtende boze blik.

Vorig jaar had ik mijn ervaring met een scheepskat al beschreven. In de herhaling:



Ik heb lang geleden een kat in bruikleen gehad.

Het kwam zo:
Vrienden van mij woonden op een schip met scheepskat genaamd Skipper. Vrienden gingen scheiden, schip werd verkocht. Man en kat namen intrek in een appartement in de stad.
De man werd ongelukkig, wat niet raar is gezien de omstandigheden. Maar de kat werd diep, diep, putdiep ongelukkig. Liep de hele dag te janken. Therapie en prozac hielpen niet.
Aan mij werd gevraagd of die kat zo lang bij mij mocht wonen, op m’n tjalk. Aldus geschiedde.
De kat leefde helemaal op, zwierf ’s nachts schaloos over de kades en langs kroegen en riolen en bordelen, en sliep overdag in mijn roef. Alles leek koek en ei, totdat ik ging varen. Net toen ik het laatste touwtje losgooide, stapte de kat parmantig van boord om mij na te kijken. Met veel moeite kreeg ik m’n schip weer voor de wal en met nog veel meer moeite kreeg ik die k*tkat te pakken om ‘m op te sluiten in de roef.
Op het ruime water gekomen, liet ik ‘m weer los. Dat had ik beter niet kunnen doen.
Heel onschuldig en gelukkig keek het beest om zich heen. Opeens zag hij iets, een rode boei die dichterbij kwam. Hij nam plaats op het potdeksel, kontdraaiend om te springen. Ik zag het net te laat en greep mis. De kat sprong naar de boei en miste.
Later kwam ik erachter dat het stomme dier áltijd mis sprong, als ware hij Rataplan, maar dat wist ik toen nog niet.
Meteen legde ik de tjalk stil, ondertussen koortsachtig denkend hoe ik dat beest weer aan boord kon krijgen. Ik pakte de lange haakstok om te proberen daarmee het vlooienbandje aan te haken. Ik bewoog de stok naar de nek van de kat. Net toen ik het bandje wilde aanhaken maakte de kat een razendsnelle draai en rende, met al zijn 500 vlijmscherpe nagels uit, over de stok naar boven, vervolgens over mijn armen, schouder en rug (ik droeg een dun T-shirt).
Mijn luidkeelse vloeken maakte geen enkele indruk op de kat. Die zat lekker op de pluche bank uit te druipen.

Vanaf die tijd was ik er op bedacht. Steeds als er een object (stok, paal, brug, dukdalf, boei of wat-dan-ook) dichtbij kwam en de kat weer aanstalten maakte om te springen, sloot ik ‘m op.

Later lag ik een aantal maanden achter de remming van de sluis bij Driel, waar ik een vakantiebaantje had. De kat kon via een patrijspoort naar buiten.
De eerste ochtend werd ik wakker van onduidelijk beweging op mijn kussen. Toen ik het licht aan- en mijn ogen opendeed, zag ik een zwaluw die op mijn kussen zijn laatste vleugelslag deed. Cadeautje van de kat.
De volgende morgen was het een halfdode muis.
De daarop volgende nacht wankelde ik in het donker naar de wc en maakte midden in de roef een enorme schuiver op iets weeks onder mijn voet. Het bleek een gedemonteerde muis te zijn.

Kat en ik waren erg blij toen de man later weer een schip kocht en de kat terugnam.

Da's een oude foto Jeroen! Poes zal inmiddels wel gegroeid zijn, flink schepnet nodig dus.

Hahaha mooi verhaal bedankt voor het nogmaals delen , ik zie het zo voor me

Nu met ik zeggen dat ik niet bang ben voor beestjes vangen , er zitten hier in mijn tuin vogels zat , muizen komen nog wel eens voorbij , ratten althans 1 zat er verdonken in een emmer met water onder de kraan. Maar goed dit is echt een poes die met grote belangstelling kijkt naar alles wat beweegt , punt!

Wil ze eten zet ze de poot op de voerbak en klappert die net zovaak op en neer tot er wat in komt , kortom luie verwende vlooienbaal.

Ze kan hier in huis ook naar buiten en zover als mevrouw wil maar dat doet ze niet , altijd binnen een straal van 6 meter voorbij de buiten deur, ik denk dat dat heeft te maken met het feit dat ze ooit in een bos als kitten uit de auto is gegooid, dat weet ik bijna zeker want we trainden met de honden op een veld heel erg afgelegen aan een doodlopend pad, ivm met het geblaf van uiteraard. We zagen een keer een vreemde auto die even stopte snel keerde en wat harder wegreed dan je normaal zou verwachten, affijn 4 dagen later weer op het veld aan de koffie een stuk of wat mechelse herders in een kring op het veld en wat komt daar uit de bosrand ???? Jawel deze poes loopt langs de honden die wat verbaasd zaten kijken , naar de dicht bijzijnde voerbak en begint er uit te eten. Dan heb je honger als kat !!

Goed poes ging ook niet meer weg , we hebben het eerst zo gelaten, maar paar dagen later zat ze er weer, niemand wilde het beest , dus achja kom dan maar met mij mee . Inmiddels loopt ze hier al weer 10 jaar rond.

Elke avond als ik ga pitten, springt ze op het bed geeft me een kopje miauwt 1x spring van het bed af en zoekt ergens een plekje . Prachtig beestjes

Hahahaha Jeepee !! Mooi gedaan weer maar da's me iets te groot voor aan boord

Jeroen-Pion schreef :
De aanleiding tot het overboord hangen was een bijna traumatische ervaring. In 1988 woonden wij in het vooronder van de klipper met kat. Er kwam een collega op bezoek en die hoorde wat gerommel en geklaag tussen schip en wal in donker. De kademuur waren horizontaal gestapelde basaltblokken (Enkhuizen, Rommelhoek).
Bleek onze kat daar tussen wal en schip al enkele uren gevochten te hebben voor haar leven. Afijn, zie dan nog maar eens een paniek kat op 2-2,5 meter lager omhoog te halen. uiteindelijk lukte dat. haar nagels waren tot bloedens toe afgesleten door de kademuur en het ijzeren schip.
Toen bedachten dat we altijd een touwfender overboord moesten hangen.
Uit latere ervaringen bleek dat binnen 10 seconden dan boven was, met scherpe nagels.

Only Fools Rush in schreef :
Het absolute blinde vertrouwen in de mensch, zijn baasje, is vaak aandoenlijk.

Om aan te sluiten bij berghout.

Ik nam in de 90er jaren charterschepen voor 1-2 maanden over, kon de eigenaar op vakantie. Op de Johana Engelina kreeg ik de scheepshond "Kees" er ook bij en de matroos. (is nu Quickflash uit de Spiegel der Zeilvaart).
Bij het zien van eenden dichtbij vond keeshond het noodzakelijk deze zelf persoonlijk van dichtbij toe te blaffen. Zo waren we diversen keren bezig hem op te vissen met de pikhaak.
Als we in een spring draaide om weg te varen, b.v. op Terschelling, sprong hij precies nog op de steiger en nam de renner. Schip weer voor de wal, fiets op de steiger en matroos op pad. We wisten dat die dan op het groenstrand liep.
Op Vlieland idem, hond foetsie. Kregen we laten telefoon van camping Stortemelk, het nummer hing op zijn hals. En nog een lijzige sneer dat honden niet toegestaan waren op de camping.

hahahah mooi verhaal .

Toem ik maat was op de brandaris had de schipper een cockerspaniel aan boord , ORF . Nu zijn spainiels al zeer eigenzinnige eigenwijze wezens , maar deze had iets wat nieuw voor me was een ochtend humeur

In tegenstelling tot het verhaal van Calidris had deze hond niets met wegvaren , bleef mopperen in de roef en mand. Pas als we onderweg waren kwam ORF de roef uit , en als je dan in de weg of lees pad stond was het grommen met bijbehorende mimiek wat alleen een cocker spaniel kan . Dus elke dag het zelfde liedje je kon aan de mensen aan de railing zien waar ORF was iedereen die een stapje achteruit deed was ie.
Eind bestemming de kuil met trossen op het voordek daar lag ie de hele dag te maffen. Bij het binnenlopen van de haven was de roef weer de place to be .

Volgens mij was er ooit een dame op het forum die alles wist van poesjes.
Joriennepien oid.

Calidris schreef :
Voornamelijk is het het blinde vertrouwen in voedsel en verzorging door de mens als je het mij vraagt. Ik zou wel eens van een hond, kat, goudvis, kanarie, hamster, cavia, konijn, woestijnrat (voor mijn part) willen horen waar zijn vertrouwen in de mens toch vandaan komt.

je vergeet parkieten en ander gevogelte..

sy helios schreef :
Dank voor de tip, sommige parkieten of papegaaien schijnen te kunnen praten. Misschien dat ik daar wat van los kan krijgen.