Onderwerp: Opstappers

Ik word binnekort 67 jaar.. Als ik terug denk aan de tijd dat ik vond alles te kunnen en het meeste van die dwaze dingen ook werkelijk deed
staat me nu daarbij het zweet op de rug. Ik deed dat ook altijd alleen,
mijn hele leven lang. Ik doe dat nog steeds dus. Ik leef nu meer dan 25
jaar alleen, zeer gelukkig gescheiden. Ik vaar sinds mijn eerste bootje
altijd alleen.

Kernpunt inmiddels duidelijk? Alleen, en dat ben ik graag. Maar ik begin mijn jaren te voelen en de lange oversteken op 'The Way To Brisbane' worden wat moeilijk, dat niet voldoende slapen enzo. Een
oceaan blijft een oceaan en die wordt niet smaller. Dus moet ik een
beetje werken aan dat alleen...

Opstapper dus. Nou da's nog moeilijker dan twee huwelijken tegelijk
leven. Daarbij kun je tenminste nog eens naar de kroeg of in een park
gaan wandelen om af te koelen. Een opstapper zit dus twintig, dertig dagen bij je op de boot en die is niet groter dan 15 meter lang! En overboord mieteren is er niet bij! En hij/zij kan niet eens fatsoenlijk aan een touwtje trekken.

In Las Palmas begon ik met het gedoe. De ARC was in voorbereiding en vanuit alle werelddelen kwamen er lieden aanwaaien die graag eens mee wilden varen naar de Caraiben. In de marina was het een komen en gaan van allerlei jonge mensen, zoals ik ze herinnerde van toen ik zelf hippie was. Het ontbreken van ervaring werd afgedaan door de mededeling dat ze alles wel even wilden leren, en ze konden het best gezellig maken met een blokfluit en een gitaar. Ik heb er vijf van aan boord gehad. Voor een test week.

Nummer 1 werd ongemakkelijk omdat bij mij de koelkast ontbreekt, en was na 3 dagen verdwenen. Nummer 2 was heel enthousiast en vol bewondering over mijn boot en het feit dat ik hem helemaal alleen had gebouwd. Er werd heel moedig aan de val van het grootzeil getrokken, ze was heel trots op zich zelf, en ik begon al een beetje met mijn onderlijf te denken. Zij wilde echter niet eens aan dag drie beginnen. Nummer 3 had al na 20 minuten in de gaten, dat ze niet geschikt was voor de permanente chaos waarin ik leef. Tja, ze had gelijk.

Nummers 4 en 5 kwamen samen. Vol goede moed, ze voelden zich thuis aan
boord, en maakten vrolijk de keuken schoon. Totdat we een rondje
buitengaats gingen varen. De boot schommelde! Hij gaat soms wel eens
schuin! Paniek sloeg toe, één van de twee wilde onmiddelijk naar de wal
om na te denken en de andere wilde niet eens meer naar Brazilie en wilde snel naar huis.

Ik ben nu in Mindelo, Kaap Verden. Heb er 10 dagen over gedaan vanaf Las Palmas, mijn langste oversteek tot nu toe en ik ben de hele reis genoegelijk bezig geweest met zeilen, eten koken, problemen oplossen, naar de zee kijken. Alleen.

TWTB, ik lees je overdenkingen graag. Daarnaast geven ze ook nog eens te denken voor vertrekkers en diegenen die zich daar op voorbereiden. Ik hoor helaas bij geen van beiden, maar wat mij betreft, ga zo door!

TWTB, Leuk om te lezen!

Er komen een aantal vragen bij mij op als ik je verhaal zo lees, en ik wil je die, met alle respect, graag stellen.

Ik krijg sterk het gevoel dat je, eigenlijk zeg je het ook, geen opstapper wil. En dat kan ik heel goed begrijpen, zeker als je al zolang solo vaart. Maar is het niet mogelijk dat je daarom de ballotage iets te scherp stelt? Overdrijf je de 'chaos' niet een beetje om te zien waar de 'breeksterkte' ligt? Moedwillig op één oor leggen bij relatief rustig weer?
Ik snap dat je van te voren wil/moet weten 'wat voor vlees je in de kuip hebt', maar stel je je daarbij ook zo op dat zij het gevoel krijgen van een samenwerking/samenspel?
En dan heb ik het niet over het uit het oog verliezen van de noodzakelijke hiërarchie.

Met een hartelijke groet! Ed

Er lopen ook nogal wat van die opportunistische gelukzoekers de kade af te slenteren, verlekkerd kijkend naar die scheepjes die naar de overkant gaan.
Ze zijn op zoek naar het nieuwe beloofde land. Je merkt dat het fors crisis is in Europa.

Sterkte met de afweging,
Groet,
Hans

Hee nog een oud gediende van het Vertrekkers forum

Philip schreef : Ik vond het er altijd reuze gezellig, en lachte me een ongeluk om de draaien om de oren door Marti....
Ik kreeg ze ook wel eens.

De laatste stand van zaken...:

Hier in Mindelo kwam ik een aantal van die zwervers weer tegen, die er in waren geslaagd om te vertrekken uit Las Palmas. Voor mijn volgende etappe naar de Braziliaanse oostkust (geschat op 25 dagen) besloot ik opnieuw om met dit keer een stelletje iets te proberen. Ze zijn nu op de wal om te proberen om tenminste een stelltje te blijven

oww, maar hier zijn we heel braaf hoor, geen enkele discussie ontspoort, we gaan nooit off topic en zijn altijd uiterst beleefd tegen elkaar

edlonnee schreef :
Via de site Findacrew heb ik een searchprofile lopen met de volgende criteria:

't moet een vrouw zijn. Ik denk dat een pissing contest tussen twee mannen haast onvermijdelijk is.

Ergens rond de 40 jaar.
Dan heeft ze tenminste ervaring voldoende om mijn rare streken en gewoontes te kunnen relativeren.

Ze moet willen reizen om het avontuur.
Ik kan geen vaste agenda garanderen. Als ik op de bestemming aankom moet dat genoeg zijn. Als ze verder of terug wil reizen moet dat met een open ticket zijn.

Gedurende de verplichte testweek:

Ze moet gaan vertouwen, dat ik stress bestendig ben en dat moet ze zelf ook tonen te zijn

De chaos waarin ik leeft is (helaas) realiteit. Ik wil wel opruimen maar dat lukt haast nooit.

Als aan alle voorwaarden worden voldaan kan ik alleen maar hopen, dat de hiearchie inderdaad in stand blijft. Zoniet dan wordt het onvermijdelijk onaangenaam, en dan
edlonnee schreef :

TWTB schreef :
er is nog een probleem, de opstappers moeten ook nog toestemming hebben/krijgen om in het land waar je heen gaat binnen gelaten te worden.
de meeste europeanen hebben geen visum vooruit nodig, maar dat geld bv niet voor ex oostblok landen. ook is het vaak noodzakelijk dat je paspoort nog minimaal een half jaar geldig is.
ik heb in miami een probleem gehad met een opstapper, duitser, als je via een haven, anders dan een airport, de usa binnen komt/kwam , dan heb je een visum nodig , ben je dus in je thuisland gescheckt. dat had hij niet en werd op de airport in een apart vertrek opgesloten. hij werd er wel gratis heen gebracht

Is me bekend, je hebt gelijk. Ik heb zelfs geruchten vernomen, dat de schipper kan worden aangesproken voor kosten van repatriering.

Als je een bemanningslijst opsteld, moet je dat dus doen voor vertrek en de paspoorten controleren.

TWTB schreef :
Tja, de zoekcriteria worden nu wat inzichtelijk

Kwam in november in Portugal een Fransman tegen die er eentje, zo ongeveer met deze criteria van boord wilde knikkeren.
Die was echter bang dat om die reden z'n boot aan de ketting zou worden gelegd. De contacten waren via internet gelegd en er was zodoende voldoende traceerbaar materiaal in handen van de dame.
Het kan verkeren.....

Groet,
Hans

TWTB schreef :

Sealover schreef :

Dit klinkt naar perikelen die ontstaan op het eind van een huwelijk

Been there, done that. Het is nutteloos om bang te zijn voor zaken zoals kettingen, advocaten en dergelijke. Bij enig nadenken concludeer je bijna altijd, dat het boze bluf is van de andere partij in de ruzie. Ik ben op reis, en de vrije internationale wateren zijn dichtbij, zelfs in Portugal. Ketting? Slijptol!