Onderwerp: Frankrijk op reis

Gaaf Frank! Stoer om solo te gaan, dan kom je jezelf nog eens tegen. Ook leuk!

Ben heel benieuwd naar je verhalen en vind juist de zeilende aspecten ervan leuk om te lezen. Kijk al uit naar je volgende verslag!


Behouden vaart!

Dit ga ik volgen! Godspeed.

Evaluationcopy schreef :
Ik ook, superleuk om het verslag van een droom te kunnen lezen !
Goede, veilige vaart gewenst en geniet ervan !

Ik hou van die open en duidelijke schrijfstijl. Behouden vaart en neem ons een beetje mee onderweg. Alvast dank.

Mooi verslag! Behouden vaart en respect......

respect frank,
jij doet waar ik als kind van droomde.
Nu met een gezin hobbel ik met veel plezier over de noordzee, zeeland en (helaas nog vaker) de maas..
Benieuwd naar je belevenissen.

"Mast und Schotbruch" zoals de duitsers wensen.

Hans

Goede raad: Kijk niet naar de windmeter, daar wordt je alleen maar bang van. Gebruik je series drogue als je vind, dat je de controle gaat verliezen. Het ding houd je buitengewoon goed vast. Raamjes dichtdoen leer je vanzelf. Bind je computer en/of je scherm goed vast en houd ze droog. Onthoud alleen maar de momenten waar je triomfantelijk aan de steiger kunt vastknopen, al het andere heb je overleefd...

Biertje schipper?

take care Frank
veel reisplezier
het motorretje helemaal ok nu?

Prachtig verslag, Frank. Ik zie je volgende verslagen vol verwachting tegemoet.

Let wel met een trisail dat je een tweede rail nodig hebt op je mast - je wilt bij zwaar weer niet je grootzeil verwijderen en dan een trisail moeten aanhaken aan je karretjes.

Wat een avontuur! Geniet ervan.


Onno

Gisteren einde middag ben ik aangekomen in Ayamonte en nu ik dit draadje weer oppak om verslag te doen van de laatste kleine etappe, moet ik even bijkomen van al die goede wensen. Bedankt allemaal! Goed, kleine etappe, klein verslagje:

Op papier was die laatste 125 mijl een makkie. Mijn vriend hier in Ayamonte, die me 2x per dag een weersverwachting stuurt op de sat phone had wel gezegd dat ik gedeeltelijk windje tegen zou krijgen, maar dit was wel erg wind tegen. Uiteindelijk heb ik de afstand bijna 2 keer afgelegd en m'n gem. snelheid lag op 2,5 knopen of zo. Het advies was om eerst naar het westen te varen en dan recht naar het zuiden. Simpel genoeg. Maar de wind draaide te ver door, zodat ik eenmaal zuidwaarts koersend weer moest gaan kruisen om richting Ayamonte te komen. Al met al
heeft het zeewater zo'n 50 uur over de boot lopen spetteren, waardoor voor een leven lang genoeg zout op het dek had .

Saeftinghe heeft gelijk, die riviermonding naar Ayamonte is een lastige, alleen met hoog water binnen te varen. Gelukkig ken ik die monding goed. Zowel met vissers, speedbootjes en zeilend al eens gedaan, omdat een van m'n beste vrienden hier woont. De boot ligt nu een poosje vast in het zand van de haven ( diepte bij eb 1,4m, terwijl de boot 1,7 m die ligt.) En in mei ga ik samen met mijn vrouw hier de Guadiana rivier bevaren. Daarna volgt in juni de etappe naar Kaap-Verdie. Tegen die tijd komt er natuurlijk weer een uitgebreid verslag.

Iedereen heeft de post van Happydart wel gelezen. Wat een supermensen zitten hier toch op het forum !
Frank.

frankrijk schreef : Ik neem aan dat je hierbij de peiling over je zog bedoeld?

Hier in Tenerife heb ik zowaar een ligplaats in het haventje van Radazul met wifi. Ook is m’n tablet inmiddels voorzien van een toetsenbord ( wat ben ik toch elke keer blij met dit forum!). Hoogste tijd dus om jullie bij te praten over m’n reis tot nu toe. De vorige keer dat ik schreef lag ik in de haven van Ayamonte ( Zuid-Spanje ). Daarvandaan heb ik een paar heerlijke weken samen met m’n vrouw op de Guadiana rivier gevaren. Niet zoveel spannends over te vertellen, behalve dan dat we een aantal zeilers van meerdere nationaliteiten ( o.a. Frans, Nederlands, Engels, Schots, Belgisch ) gesproken hebben die daar na hun wereldomzwervingen zijn blijven ‘hangen’. Om maar te benadrukken wat een idyllische rivier het is.

Vanuit Ayamonte ben ik dus naar Tenerife gevaren. Precies 750 mijl, met een gemiddelde snelheid van 4,6 knopen. M’n vorige langere afstand record lag op 4,2 knopen. Op zich een makkelijke tocht. De wind was steeds in mijn voordeel ( windje mee ). Omdat ik een luie zeiler ben heb ik de stuurautomaat het werk laten doen. In eerste instantie de windvaan gedurende enkele dagen, maar toen die problemen gaf ben ik overgeschakeld op de stuurautomaat ( een Simrad TP22 ). Daar heb ik nog wel een vraag over. Dat ding heeft 5 dagen lang, 24 uur per dag z’n werk gedaan. Maar is tie daar eigenlijk wel voor geschikt? Ik heb nog heel wat mijlen te gaan, en ofschoon ik probeer de windvaan stuurinrichting het werk te laten doen, blijkt in de praktijk toch vaak dat ik de Simrad gebruik. Hoe lang kan zo’n TP22 mee? Is dat in uren of mijlen uit te drukken?

Ofschoon de reis prima te doen was, deden zich toch weer een aantal zaken voor die onverwacht waren. Zo begaf m’n nog redelijke nieuwe led-navigatieverlichting aan bakboord het. Je koopt zo’n verlichting als waterdicht, maar potverdrie, in de praktijk blijkt dat die toch niet waterdicht was, met als gevolg inwendige corrosie en dus uitvallen. Ook een aansluiting van het zonnepaneel gaf hetzelfde probleem.
Keer op keer realiseer ik me dat ik nog maar een beginner ben.

Zo was het op een gegeven moment windkracht 7, en m’n stuurautomaat kon het maar net aan. De boot gierde nogal van links naar rechts en weer terug. Ben ik uiteindelijk toch de gebruiksaanwijzing eens gaan lezen van die automaat, blijkt dat je de instelling aan kunt passen naar meer of minder direct sturend ingrijpen. Goed, daar heb ik dus 7 jaar over gedaan om dat te begrijpen. En achteraf ook wel logisch dat de standaardafstelling zo economisch mogelijk is om de batterij te sparen, maar in sommige gevallen is dat dus niet genoeg.

Een ander ding was dat ik niet midden in de nacht in Tenerife aan wilde komen. Dus dacht ik de snelheid uit m’n schip te halen, zodat de ETA zou verschuiven naar 9h00 ’s ochtends. Ik vaarde halve wind, windsnelheid ca. 20 knopen, en bootsnelheid zo’n 5 knopen. Ik was inmiddels 2 keer gereefd.
‘Even denken, als ik nu de genua wat verder indraai, het grootzeil meer open zet, de grootschoot helemaal aan lei zet, en de genuaschoot naar voren, dan zal ik genoeg snelheid verliezen’. Mooi niet, nog steeds 5 knopen. Achteraf had ik moeten gaan bijliggen, maar dat kwam op dat moment niet in me op .

Over m’n tablet met OpenCPN niets dan lof. Nadat ik een aantal jaren ‘Old school’ gevaren heb is zo’n navigatiehulpje toch wel een verademing, compleet met layers voor de weersverwachting en zelfs de getijden staan erop. Dankzij Roozeboos en mijn goeie vriend Geert-Emo kan ik die gribfiles binnenkort ook onderweg via de satelliet op m’n Skywave tracker ontvangen en dan is het helemaal top!
Over een paar dagen vertrek ik naar Kaap-Verdie, om een goeie week later daar aan te komen. Tegen die tijd meld ik me wel weer.

Als je behoefte hebt om me te volgen kan dat, maar dan moet je dat wel even via pb aan me melden. In overleg met mijn vrouw heb ik besloten dat we die informatie niet openbaar willen laten zien. Je krijgt dan het adres van de website, die nog wat meer info bevat. M’n positie wordt inmiddels elk uur ge-update.

Leuk verslag weer! Zo herkenbaar om te lezen, vooral over dat beginner-zijn..

Leuk en goed leesbaar buiten leerzaam verslag !
Mijn vraag wat heb je voor een windvaan ?
En waarom doet hij het slecht ?
Zelf vaar ik met een bouvaan en niets dan lof .
Vandaar mijn vraag omdat ik denk dat er meer zeilers zijn die eeen windvaan besturing willen hebben
Succes en goede reis
Peter

0Peter, ik heb de mr.Vee, en op zich doet die het werk prima, maar hij is eigenlijk te licht uitgevoerd voor het gebruik dat ik er van maak. Maar ja, ik heb 'm nu eenmaal, dus ik doe het er maar mee. Inmiddels ben ik wel weer wat aan het sleutelen om die windvaan beter geschikt te maken.
Ik moet ook zeggen dat ik veel liever op die windvaan vaar, dan op de auto pilot, als was het maar vanwege geen stroomgebruik en gebrek aan geluid. Daarnaast is het vooral 's nachts erg prettig dat zo'n windvaan de wind volgt in plaats van de kompaskoers.
Frank

Leuk om weer wat van je te vernemen!
Als die stuurautomaat zo belangrijk blijkt, waarom koop je dan geen spare?
Compass heeft hem nu in de aanbieding, € 110 goedkoper.

www.compass24.nl/detail/index/...rdernumber=900107_NL

Faran, bedankt voor de tip! Maar de vraag was juist of ik een spare nodig heb. Ik heb geen idee hoe lang zo'n Simrad het vol gaat houden. Ik heb trouwens een oude Simrad liggen voor het geval dat. Maar daar weet ik zeker van dat het alleen maar een 'thuiskomertje' is .
Frank

Mooi verslag!

(Je kunt de autopiloot toch ook op "wind vaan" stand zetten?)

Volgens de specs wel. "Steer to wind"

Faran schreef :
Daar kwam ik bij mijn autopiloot ook pas na meer dan een jaar achter!

Verrekte handig als je zeilen wil zetten of wegnemen met de tor op 1 knoop snelheid.

ja, Airgead, maar dan moet je wel een windmeter ( of hoe heet zo'n ding?) hebben, en die heb ik niet.
Frank

Wel een aanrader hoor, een windmeter in combinatie met een autopilot. Maar goed, je hebt al een windvaan, die doet dat kunstje nog veel beter natuurlijk.

Wat betreft de duurzaamheid van de TP-22, ik denk niet dat daar harde getallen over bestaan. Veel zeilers die langere afstanden varen hebben minstens één reservedrive aan boord. Sunday heeft er zelfs meerdere. Het is een apparaat met bewegende delen en elektronica, dus het is niet de vraag of het kapot gaat, maar wanneer. Een TP-22 is volgens mij niet een autopilot dit gebouwd is met het oog op zeer langdurig en continu gebruik, dus Simrad verdient best een compliment dat de jouwe het dagen achtereen op zee kennelijk probleemloos doet. Maar je zult zelf de afweging moeten maken of bij falen de reserve autopilot in combinatie met de windvaan volstaat.

ilCigno schreef :
Bovenstaand klinkt erg gewichtig natuurlijk en zou zo in "seconds from disaster" passen

Maar geldt dit niet voor elk apparaat? Apparaten zonder electronische of bewegende delen lijken mij vrij nutteloos bovendien.

Ik ben benieuwd wat je precies bedoelt en waar je dat dan op baseert? Operatie buiten specs?

Op ‘de langste dag van het jaar’ plaatste ik mijn laatste reisverslag vanaf Tenerife.
Inmiddels ligt de boot in de enige jachthaven van Kaap Verdië in Mindelo. Een land met hele korte dagen, want om 19h30 is het donker. Het is vanaf Tenerife zo’n 800 nm naar het zuiden en ik deed er precies 7 dagen ( in m’n nieuwsbrief staat ten onrechte 8 dagen ) over, met een gemiddelde snelheid van 4,7 knopen. M’n oude record met een tiende knoop verbeterd!

Op de eerste bladzijde van m’n logboek schrijf ik:

‘Wat een tochthoek hier ( tussen Tenerife en de zuidzijde van Grand Canaria )! De wind nam toe van bijna nul naar 25 knopen of zo in no time. En dat met de lagerwal vlakbij ( tsja, ik wilde nog bereik houden voor m’n mobieltje hè ). In allerijl reef ik de zeilen en dat brengt weer rust op de boot.’


Over de reis valt eigenlijk verder alleen maar te vertellen dat ik 6 dagen zo gevaren heb:





Dat was super relaxed. Een paar keer heb ik flink moeten reven en heel even heb ik m’n stormfok gebruikt. Gelukkig maar dat ik die stormfok probeerde want in het logboek staat daarover:

‘Omdat de wind toch wel richting dertig knopen gaat, haal ik zekerheidshalve vast de spinnakerboom weg, en draai vervolgens de genua helemaal in. Dat gaat natuurlijk ten koste van het evenwicht in de boot. Maar de grotendeels ingerolde genua staat zo onder spanning dat ik bang ben voor schade. Oftewel, tijd om het stormtuig te zetten. Het is de eerste keer dat ik het nieuwe 4 m2 grote stormvoorzeil gebruik, en dat levert de nodige stress op. De lijnen zitten er nog niet aan, en ik kom er ( zittend op het voordek ) niet uit wat onder en boven is. En eigenlijk weet ik ook niet hoe ik die fok het beste kan zetten. Daar kom ik allemaal proefondervindelijk achter. Uiteindelijk met prima resultaat. De fok staat snaar strak praktisch in het midden en helpt prima tegen het gieren van de boot. De autopilot staat nu op z’n meest gevoelige stand. ‘





Onderweg denk ik meerdere keren aan de commentaren van Klusbaasje in het draadje ‘mast overboord’. Ik realiseer me dat ik tijdens mijn vorige Atlantische oversteek met grote regelmaat met alleen de genua vol open voor de wind gevaren heb. Gelukkig is m’n mast daar blijven staan. Van drie andere boten die destijds op St. Lucia aankwamen was de mast geknakt. Het is met de trade winds die kant op, echt een wijze les om altijd het grootzeil erbij te houden. Ook herinner ik me dat er vorig jaar een zeilboot op Kaap Verdië aankwam met een gebroken mast ( ook een alleen Genua verhaal? )

In een eerder draadje schreef ik over het gebrek aan een vierde giekdoorvoer voor het derde rif in het grootzeil. Nu heb ik uitgevonden dat ik het onderlijk van het ongereefde grootzeil prima op kan spannen met een lijntje naar de achterzijde van de giek. Zodat ik de doorvoeren gebruik voor rif 1, 2 en 3.

Uitgerust en wel gooi ik het anker uit op Kaap Verdië , Sal, Palmeira aan ( een verplichte stop om havenpolitie en immigratiedienst te bezoeken )
Hier begint één maandlange tocht langs de verschillende eilanden van Kaap Verdie met het gezin ( mijn vrouw en 2 dochters van 17 en 20 jaar).
Al snel vervangen we onze echte namen door Kapitein, Jack ( Sparrow ), Miss Swan ( ook uit die film ), en dekzwabber.

Dit is de eerste keer dat ik met het gezin een zeilvakantie onderneem. En daar wil ik graag over vertellen:

Ten eerste had ik moeite met de aanpassing van alleen maar zeilen naar vakantie vieren en zeilen tegelijkertijd. Daarmee bedoel ik dat voor anker de boot binnen de kortste keren verwerd tot een stacaravan. En met een caravan kun je nu eenmaal niet zeilen.
Sowieso vind ik 31 voet te klein voor een gezin van 4, vooral omdat het een vertrekkersboot is heb je toch veel spullen aan boord die de bergruimte voor de bemanning erg beperken.

Al met al hebben we 6 eilanden aangedaan, waarbij we 2 keer een nachtelijke oversteek gemaakt hebben en bij alle eilanden hebben we voor anker gelegen.





Het zeilen met deze volledig onervaren bevrouwing was best een succes. Dekzwabber bleef het liefst buiten zitten, om zeeziekte te voorkomen. Jack hielp vrolijk mee met allerlei klusjes, en miss Swan verkoos binnen te blijven met een muziekje, smartphone en computerspelletjes.
Slecht weer hebben we niet gehad, wel steeds wind met maximaal zo’n 20 knopen.

Dit is de route die we afgelegd hebben:





We hebben eigenlijk bijna alleen maar gezeild. Totaal zo’n 300 nm. Tijdens het zeilen visten we, en aangezien er rond deze eilanden gewoon nog vis in de zee zit, heb je steeds binnen de kortste keren een eetbare vis aan je haak!





Voor wat betreft het ankeren heb ik nu de vaste gewoonte om direct mijn positie tot op 4 decimalen achter de minuten-komma op te schrijven. Vervolgens zet ik het ankeralarm op 20 meter, en iedere keer als het alarm gaat schrijf ik de nieuwe positie op. Zo weet je al heel snel of de boot echt goed vast ligt. In gesprekken met de paar andere ( ervaren ) zeilers op Kaap Verdië werd duidelijk dat zij toch wel veel ankerketting uitgooien: 6 tot 7 keer de diepte is heel normaal, terwijl ik altijd maximaal 5 keer de diepte aanhield.


De eilanden hebben we uitgebreid verkend. Als je de toeristische gebieden overslaat, is Kaap Verdië nog echt een derde wereld land. Toch is Kaap Verdië wat mij betreft een bezoek meer dan waard, vanwege haar bevolking, een fabelachtige natuur, heerlijke stranden, en met zo’n 28 graden constant een heerlijk klimaat. Al is het te hopen dat de regentijd daar snel aanbreekt, want de eilanden hebben te kampen met grote droogte.







Drinkwater is nog lang niet algemeen op Kaap Verdië, zodat de bevolking over het algemeen water haalt bij de bronnen op het eiland in 20 liter jerrycans. Ons was uiteraard hetzelfde lot beschoren, bij gebrek aan een watermaker ( die ik trouwens niet mis ).





Wat ik een succes vond was de tip die een andere zeiler me gaf om een Kaapverdisch simkaartje met data ( 3 giga voor 9 euro ) te kopen voor de smartphone. Vervolgens maak je van je smartphone een wifi-hotspot ( nooit geweten dat dat kon ) en je hebt gewoon op al je smartphones, tablets of laptops draadloos internet. Overal prima bereik, skypen met familie en vrienden, enz.

En nu ben ik na 4 maanden op m’n boot geleefd te hebben gewoon weer thuis, in afwachting van de trade winds om door te varen naar Brazilie.

Frank