We hadden overwinterd in Izmir, Turkije.
Na zeilklaar gemaakt te hebben en de ergste aangroei een beetje verwijderd wilden we weer terug jaar Griekenland.
De keuze als eerste Griekse haven viel op Marmaro op het Griekse eiland Chios. Omdat dat zo lekker dichtbij was en we vanwege de heftige aangroei bijna niet vooruit kwamen. Het water in Izmir was te vervuild om daar meer aan te doen dan schroef en roer enigszins gangbaar te maken. De planning was ergens een Grieks baaitje te zoeken om al zwemmend de bodem verder schoon te maken.
De douane (of iemand die daar gezien zijn witte pak met pet op leek) in Marmaro vroeg waar wij vandaan kwamen en ik antwoorde, heel naief, Izmir. De man liep rood aan en vertelde dat wij illegaal zijn haven waren binnen gekomen. Toen ik dat door kreeg heb ik nog geprobeerd het op ons wederzijds taalprobleem te gooien en bedoelde eigenlijk te zeggen dat wij uit Lesbos kwamen.
Hij trapte niet in het leugentje en het werd niet gewaardeerd. Wij hadden door moeten varen naar de hoofdstad Chios om daar officieel in te klaren. In Marmaro kan dat helemaal niet. Maar ja, daar was het nu al te laat voor en we waren al illegaal in Griekenland. Een telefoontje naar zijn achterwacht of baas in Chios had als oplossing dat wij bootarrest kregen, niet van boord mochten en wij ons de volgende dag op een bepaald tijdstip in Chios (met boot) moesten melden.
Toen dat eenmaal vastgesteld was ontdooide de man een beetje. Met een blik op onze toen nog kleine kinderen en de inzet van de charmes van mijn ega konden we duidelijk maken dat de kids dreigden te verhongeren als we niet van boord mochten om eten te kopen.
Na nog wat telefoontjes werd toestemming gegeven dat mijn vrouw onder begeleiding van de man wat boodschappen mocht doen. Hij was nog wel zo galant om wel de tas voor haar te dragen.
De volgende dag zijn we naar Chios gevaren en hebben ons daar volgens afspraak gemeld. Ook hier weer moeilijk moeilijk en een tirade over ons illegaal verblijf in Marmaro. Waarop mijn dochter (echt niet op commando

de tranen weer rijkelijk liet vloeien en rap de stempels op de formuliertjes kwamen.
We spreken eind jaren negentig. Ik krijg de indruk dat het toen allemaal nog wel wat soepeler ging. Geen boete of controles iig.