Onderwerp: Boodschappen

Vandaag moest er boodschappen gedaan worden. Er moest o.a. ook bier ingekocht worden dus ik besloot de bijboot als vrachtboot te gebruiken.
Zijn het slechts kleinigheden gebruik ik graag de fiets, een volbloed mountainbike, maar zeg maar dertig kilo is handiger te vervoeren in de dinghy.
Dit is ons werkpaard.





Dat bootje is altijd aan veranderingen onderhevig. Er staat nu een 30% groter zeiltuig op en de boegfender heb ik met touw bekleed.

Vandaag stond een pittige 4 tot 5 Bf, en aangezien de zeebries niet zou doorzetten vandaag wist ik dat het buitenboordmotortje zou gebruikt worden voor de terugvaart. Het bootje zeilt lekker maar in deze uitvoering ( is nr twee ) heb ik geen zwaardkast ingebouwd dus zeil ik enkel vóór tot halfwinds. Tegenwind roei ik of bij smerige golfslag word het Seagultje gestart.

Twee kilometer van de ankerstek tot de supermarkt. Van supermarkt tot kade 10 meter. Mooier kan niet. Het zeilen op de heenweg was bepaald avontuurlijk. Dat zeiltuig het ik te groot gemaakt omdat je het meeste zeilt met zwakke wind. Ik stuur met één der riemen, met de wind van vandaag moet je echt aan die riem hangen want één foutje en je ligt om. Ik heb veel aan windsurfen gedaan, dit zeilen is net zo gevoelig.
Zet twee personen ik het bootje plus wat bagage en alle vaart veel rustiger.
Ik laad flink wat drank, we krijgen straks bezoek.
Roei van de kade af, klap het motortje in het water, benzinekraantje open, choke dicht, even vlotteren en een ruk aan het starttouwtje. Motortje loopt maar ik merk dat er geen koelwater uit het motorblok komt. Knudde, een zoutprop.


Dan maar roeien. Twee kilometer tegen windje vijf en een zeer smerige golfslag.
Ik had een sleepje van een watertaxi kunnen vragen. Kost je 25€.
Dan kennen ze me nog niet. Heb geroeid met lange kalme slagen. Ongeveer een uur.

Heb wel een blaar precies op de vergroeiing van m´n vikingerhand.

Wat ik me in zo'n situatie altijd af zou vragen is of mijn bootje met motortje er nog ligt als ik de supermarkt weer uit kom. Of dat er een handige Griek gedacht heeft: "wat een leuk bootje. Ook leuk voor mij dus." En diezelfde vraag stel ik mezelf ook in andere landen, ook hier dus, maar dan met een andere nationaliteit dan Grieks dus.

Of leg jij 'm met een slot vast? Hou je toezicht?

In Griekenland hoef je geen zorgen te hebben dat je bijbootje verdwijnt of ook maar aangeraakt word. De echte Griek is bijzonder eerlijk.
Turkije is hetzelfde op twee details na. Oude Turken geloven nog steeds in het principe dat als een werktuig ( bootje, tractor, kruiwagen fiets ) ergens gewoon onbeheerd achtergelaten is hij dat kan gebruiken. Terugbrengen vanzelfsprekend maar hij ziet je bootje op het strand liggen en gaat gewoon zelf een beetje roeien. Het is me gebeurd. Kun je niet eens boos om worden, je bent gast in dat land en moet de gebruiken respecteren.

Opblaas bijboten (Rib ) met grotere motoren ( vanaf 5pk ) worden ieder jaar in grote getale gestolen aan het eind van het vaarseizoen in Zuidoost Turkije. Schijnt iets te maken te hebben met de gullets die dan voor de winter naar Istanboel terugkeren.

Griekenland heeft ook uitzonderingen. Ik schat dat meer als een kwart der bevolking geen Grieken zijn. Bijzonder veel Albaniers Bulgaren en Roemenen. Ontzettend goedkope gastarbeiders.
Tot voor kort waren hier in deze streek ook erg veel Pakistanen, werkten in de groenteteelt, die zijn met de vloedgolf mee naar Duitsland.
Die gastarbeiders zijn van de hardwerkende soort, niet de avonturiers die naar de Benelux afzakken.
In Poros is twee seizoenen terug ook een georganiseerde bijboot/ motoren diefstal geweest.
Een tiental ( onbeheerde ) jachten waren de dupe.
Men zegt dat het een Georgische dievenbende geweest is. Zijn een soort paters denk ik. Georgen.

Op Rhodos is nog een grote groep niet Grieken en dat is wel een probleem. Die hebben ook bij ons ingebroken en alles wat los zat gejat. Hun kinderen vinden het losmaken van rubberbootjes die bij Mandraki haven aangemeerd worden ontzettend plezant. Die rubberbootjes landen ergens tussen Israël en Egypte bij de altijd aanwezige NW 6.
Die bevolkingsgroep heeft slechts drie manieren om inkomen te verwerven. Vele doen schroot halen ( ik schrijf duidelijk niet kopen ) beroep twee is crimineel en drie is georganiseerd bedelen.
Ze hebben nul angst van de politie. Hooguit 50 politiemensen op het eiland tegenover meer als duizend volwassen kerels die erg snel zijn met lucifers en benzine.

Ook mijn buitenboordmotortje, een stokoud maar betrouwbaar Seagultje is veilig voor dieven. Die stelen liever iets moderns. Als mijn zeilbootje met dat grotendeels koperen motortje ergens aan een stadskade ligt word het erg veel gefotografeerd, niemand wil het zo graag dat ik angst moet hebben.

Ik heb indertijd voor een vaste bijboot gekozen om verscheidene redenen.
Zo´n vast bootje is bij aanschaf erg duur ( die van ons moet nu 3450 pond kosten ) maar overleeft vele opblaasbootjes. Hier in de Med is de levensduur van een fopspeen hooguit 5 jaar bij voljaars gebruik.
Bovendien kan een vast bootje bij veel wind geroeid worden. Had ik gisteren een rubberbootje gehad kon ik het schudden. Een bobspeen is wel veiliger. Totaal foolproof. Iedere sukkel kan ermee omgaan, dat is bij onze bijboot wel even anders. Zelfs instappen is een kunst.

ZF is een kweekvijver voor schrijver-vertellers geworden. Old Bawley, vooral doorgaan!
Groeten, Peper.

Vertellen schijn ik goed te kunnen. Heb in mijn landse leven jaren in verschillende amateur toneel groepen “gespeeld” Ik spreek behoorlijk goed lichamelijk.
Naast acteren en regisseren heb ik in Nederland een eigen groep opgericht, we hebben daarmee ook zelfgeschreven stukken gebracht en hadden niet alleen ontiegelijke lol tijdens de repetities maar ook flink wat succes. Vaak volle zalen.

Ik heb van alle stukken geluidsopnames gemaakt, heb die laatst alle van cassette naar digitaal formaat gebracht want menig bandje was 30+ jaar oud en begon te janken.

Tijdens vaatwassen of zeilen naaien, of als ik een onderhouds klusje heb ( Zoals nu het motortje repareren ) laat ik die opnames nog wel eens lopen. Dan kan ik weer gieren van het lachen, wat heb ik een geluk gehad, met zulke mensen mogen “ Spelen “.

Een enkele zeilvriend noemt me “Pinokio”, waarschijnlijk omdat ik veel met hout werk en een grote neus heb. Niet dat ik lieg of verzin, nooit.
Hooguit een beetje overdrijven.

Heb vandaag het Seagull buitenboordmotortje opengemaakt om het koeling probleem op te lossen.
Had geluk, de prop zat niet in de cilinderkop maar in het pomphuis.
In een uur haal je zo´n eenvoudig knettertje uit mekaar. Gelijk maar groot onderhoud gedaan.
Is eigenlijk niet meer als schoonmaken en dan met goed vet weer monteren.

Hier een foto van een help yourself reparatie aan dat motortje.





De uitlaatpijp is een dunne allu pijp. Die is enkel jaren geleden beschadigd geraakt toen de bijboot op een kade werd gegooid door de golven van een passerende motorboot.
Een scheur in die slechts één mm dikwandige buis.
Je kunt zelfs voor dit 50 jaar oude motortje nog steeds onderdelen bestellen, maar... dat is lastig in Griekenland.
Een reparatie met epoxy lukt niet, die buis word gloeiend heet en seconden later ijskoud. Epoxy breekt.
Vijftig jaar aan de zon blootgesteld allu lassen..... één mm dik, vergeet het.

Oplossing : een takeling met boetgaren voor netten. Vijf minuten werk, houd reeds jaren.

Zo'n takeling is ambachtelijk mooi...

Zou je het toch nog met aluminium willen dichtmaken...
Op Ebay: HTS-2000 aluminium soldeer. Smelt voordat het aluminium smelt en is uiteindelijk sterker dan het aluminium zelf.
Afhankelijk of je het wilt 'lappen' of alleen een scheur wilt laten dicht vloeien, het kan allebei.

Een gewoon butagas brandertje is voldoende om de smelttemperatuur van de legering te bereiken.

Alleen... een takeling is ook mooi!

Groeten, Peper.

Dank voor de tip. Moet ik hebben ! Alhoewel voor deze reparatie is de elasticiteit van de verbinding gewoon ideaal. Ik vermoed dat in de jaren 1930 toen deze motortjes ontwikkeld werden de ingenieurs graag een elastische verbinding hadden gehad.

Iedere slag een constrictor knoop, moeilijk te verslaan.

Laatst stonden enkele oude mannen naar het motortje te kijken. Een vertelde dat zijn vader er net na de oorlog ook eentje had. Die was visser. Benzine was er niet, maar die dingetjes lopen prima op een mengsel van lampenolie en ouzo. Ouzo is er altijd.

OldBawley schreef :
De hemel zij geprezen! Dit is voor het eerst in mijn (te?) lange carriere dat ik van iemand hoor dattie een constrictor toepast. Ik raakte er zolangzamerhand van overtuigd dat ik de enige op deez' aardkloot ben die 'm gebruikt.

Heb je 'm ook geleerd uit het onvolprezen boekje "Het werken met touw- en staaldraad voor beroeps- en pleziervaart" van Kaj Lund? Ik wel!

Wim.

Berghout-2 schreef :
Mag ik je even wijzen op het bestaan van het Internationale Gilde van Knopenleggers?

Het boekwerk dat je vermeld ken ik niet.

Heb wel een digitale versie van “The Ashley book of knots “ aan boord.

640 bladzijden knopen. Eigenlijk te veel. Mijn meestgebruikte knoop is de “ rolling hitch”

Gebruik ik zelfs voor het vastmaken van landvasten aan bomen of rotsen. Ben je alleen kun je die ook onder spanning losmaken.

OB,
Hoe ziet die rolling hitch eruit?
De namen van de diverse knopen maak ik nogal eens een foutje mee.
Bij deze naam kan ik me geen beeld vormen.

Wikipedia Rolling Hitch

Met dank aan Google...

En in goed Nederlands: mastworp met voorslag!



Groeten,
Johnnie

De rolling hitch is een knoop om een touw in lengterichting van een ander touw of “spar” of stok te belasten . Of bijvoorbeeld een 3 of 4 mm touwtje zo aan een gladde stagdraad te binden dat je er kan aan hangen zonder dat het knoopje over de stag naar beneden schuift.

Er zijn verschillende uitvoeringen, zie Youtube.

Ik zet altijd minstens vier “slagen “ voor af te binden.

Om een landvast te bevestigen : Je gaat met je landvast rond de boom, bind dan een rolling hitch op het staande ( naar de boot ) part, zodanig dat de knoop niet kan naar de boom toe schuiven.
Als afwerking kun je een steek maken met een lus aan het eind. Dan kun je die knoop ( normaal gebruik je de paalsteek ) ook vanuit het bijbootje met een pikhaak lostrekken terwijl er een ton belasting van je anker en ketting op staat.
Je pakt de lus met de pikhaak, trekt de steek los en de knoop ontrolt zich.

Ook ideaal om een touw op de ankerketting te zetten, bijvoorbeeld om de boot onder een hoek op de wind te leggen. Zeg maar een spring op de ankerketting. Ook die kun je dan vanaf de boot met een pikhaak lostrekken.

Ik gebruik de knoop ook i.p.v. de Prucik knoop om de mast in te gaan.

OldBawley schreef : In dat geval gebruik ik geen rolling hitch (mastworp met voorslag) maar de derdehandsteek.
Die kan onder belasting niet glijden maar is zonder moeite met één hand te verplaatsen.

Ga ik morgen beslist uitproberen.

Nooit te oud om te leren.

OldBawley schreef :
Hier te downloaden.