Onderwerp: Anker verloren

Het is zover, na dertig jaar waarvan 18 jaar iedere dag ankeren ben ik het hoofdanker verloren.

Geankerd bij de marinekazerne op de Poros ( Griekenland ) binnenzee. Slechts 3,5 meter waterdiepte, dertig meter ketting plus enkele meters touwrekker en het anker ( CQR 16 kg ) met behulp van de motor in de bodem getrokken.
Om 5 h s´nachts krijgen we een onweer met bijhorend front. Ik hoor gelijk dat de wind erg snel aantrekt, klim uit de kooi. Zoals vaak bij een onweer komt de wind uit een totaal onverwachte hoek. Terwijl ik in m´n broek stap merk ik dat het anker krabt. Er is op die plek straatverlichting van de kustweg, het is duidelijk dat we schuiven.
Start de motor en dan met zo´n led hoofdlampje naar voor om met onze hand ankerlier die 35 meter ketting boven te halen. Doordat de boeg in de wind blijft tijdens het drijven – krabben weet ik dat we reeds iets gevist hebben en dat zware ding meeslepen. Sleep je enkel het anker over de bodem gaat de boot dwars op de wind drijven.
We schuiven met veel gang achteruit, gelukkig in dieper water en tussen twee aan moorings liggende jachten door. Het is ondertussen reeds 15 meter diep, de bodem loopt erg steil af.
Een hele grote onbewoonde catamaran ligt reeds het hele jaar met vóór twee moorings en achter landvasten naar de kustweg en het is hoogstwaarschijnlijk een van zijn moorings die ons vissende anker nu ook oppikt. Onze boot komt tot stilstand.
Mijn hand ankerlier is zo´n dinosaurus ding. Heb ik gewijzigd door er een kleiner nestenwiel op te bouwen zodat de lier langzamer is maar ontzettend veel kan tillen. Gehard stalen tandwielen, niks plastic zoals in de moderne elektrische lieren.
Met de één meter lange hefboom en in kleinste gang merk ik algauw dat er geen doen aan is, dat spul daar beneden is te zwaar. Bovendien ben ik nat tot het bot en het is ijzig koud.
Wachten tot het licht word, ondertussen doe ik de vaat en andere huishoud karweitjes. De wind zou over Zuid naar west draaien en dat betekend dat we tegen die catamaran kunnen aandrijven. Opletten.
Tegen 8 h is het goed dag, ik doe nog een poging het anker boven te halen. Als de boeg nog slechts ¾ meter boven de golven is houd ik ermee op, ik kan verder winchen maar dan breekt iets. Met de diesel probeer ik het ding weer in ondiep water te slepen, heeft enkel tot gevolg dat de boeg nog dieper duikt en de schroef begint lucht te happen. Onze 8 ton heft de kont ruim een halve meter.
Ik laat weer wat ketting gaan tot de boot weer een enigszins normale positie aanneemt en zaag de ankerketting door. Er staat nog steeds zoveel spanning op de ketting dat na het doorzagen van de eerste ketting schakelhelft de schakel open buigt. Dan is slechts één mm zagen voldoende om de boel te laten knappen. De boot maakt een bok en de één meter lange ijzeren lierhandle slaat met grof geweld op het dekluik.
Wind komt ondertussen uit ZW, ik motor naar de overkant van de binnenzee en anker daar met het onder de boegspriet klaarhangend Northill anker.

Nu even waarom ik zo snel tot kappen overging.
Ik had met ons vissend anker hoogstwaarschijnlijk een der moorings van die grote catamaran opgepikt en met de wind naar zuid draaiend tijdens dat onweer wilde ik niet de kans lopen zijn mooring los te tillen. Stel je voor dat het grote ding in de rotsen waait, enkele meters schuiven is genoeg, ik moet er niet aan denken.
Het was ter plaatse 12 meter diep, de koudste periode van het jaar, dus enkel een duiker kon uitkomst brengen. Enkele dagen wachten op zo´n man zag ik niet zitten, bovendien wilde ik reeds jaren een nieuwe generatie anker. Nu had ik een reden om een nieuw anker te kopen.
Toen ik 23 jaar geleden besloot een reisje te gaan maken kocht ik het beste anker dat je toen kon krijgen. In alle boeken en tijdschriften werd de originele CQR aangeprezen, slechts een enkel Duits yachting blad had het ook over het Bugel anker.
Ik heb de beperkingen van die “oude” CQR goed leren kennen tijdens duizenden keren ankeren op de meest verschillende stekken. Vandaar dat we 5 ( jawel, vijf ) ankers aan boord hebben waarvan er drie heel erg vaak gebruikt worden om het hoofdanker te onderstutten.

Altijd goed gegaan, hout vasthouden.

Ik anker nu met een spiksplinternieuwe 15 kg Rocna spijker.
Het grootste voordeel van dat NG anker is dat het zowat altijd onmiddellijk ingraaft. En het grote voordeel daarvan is dat je geen rotzooi oppikt.
Letterlijk tientallen keren zat ons oude ijzer ergens in gehaakt, twee keer heeft het me dagen gekost om los te komen. Een CQR is niet voor niks een ploeganker. Vastzitten op een diepe plaats, soms in troebel water zodat je niet kon zien wat daar beneden aan de hand was, oorzaak nr 1 van ankerverlies.

De Middellandse zee ligt vol troep, vooral op beschutte plaatsen. Iedere aan de kust wonende Griek of Italiaan legt een mooring en die ligt er dan voor een paar honderd jaar. Tientallen heb ik er gevist, vaak olievaten vol oud ijzer en beton, soms gespikt met ijzeren staven als een zeemijn. Je ketting wikkelt zich rond die stekels en dat niet één keer maar soms vier vijf keer per nacht, je legt 25 meter ketting en s´morgens staat je ankerketting snaarstrak naar beneden.

Oude stokankers tot drie meter lang zijn ook geliefd als permanente mooring. Met onze gewijzigde krachtpatser ( SL Seatiger ) kreeg ik die ankers hoog genoeg om te ontwarren, het is meestal de armdikke ketting waar die dingen aan vastzitten die het zwaarst is. Hoe hoger je het spul tilt hoe zwaarder het word. Onbegonnen werk voor een elektrische ankerlier. Die hebben vaak slechts kracht genoeg om het eigen anker en wat eigen ketting te tillen.





Ook dit stokanker ( Nafplion voorhaven ) was door een duiker in mijn ketting gebreid.

Ik heb misschien meer last van “Fouling “ als de doorsnee zeiler omdat ik precies door de beperkingen van die CQR vaak de best beschutte hoek van een baai of haven opzoek, die kan je onmiddellijk herkennen omdat daar al de inheemse boten aan moorings liggen.
Ik ga daar dan tussen ankeren, zeer tegen de zin van de locals die die goed beschutte hoek als hun eigendom beschouwen. Ik waag die truc echter slechts bij geringe waterdiepte en goede zichtbaarheid. Tot 8 meter diep en helder water, dan krijg ik alles los.
Dat midden tussen de vissersbootjes ankeren heeft me een paar keer gered. Onweer of een onverwachte storm, alles gaat schuiven behalve wij want na enkele meter heeft mijn ploegend anker wel een paar jarenoude moorings te pakken. Er zijn zelfs plaatsen waar ik ieder jaar een keer kom en waar ik doelbewust voor en achteranker in een vissersmooring gooi. Heb zelfs snorkelend het CQR anker achter een mooringketting gehaakt omdat ik wist dat de ankergrond daar niet houd en ik toch op die stek wou liggen. Minuten later kwam de wind, 50 kn+ gloeiend hete katabatic in Gerakas Greece. Alles ging schuiven, wij niet.

Dat Rocna anker heeft ook nadelen. Zo bijvoorbeeld laat je het niet zo snel gaan, kost een klein vermogen. Zo is het me met het oude anker drie keer gebeurd dat het anker door de plaatselijke duiker gefould werd. Inderdaad, die man legt stiekem je anker vast om zo de dag nadien geld te verdienen bij het terug losmaken. Echter niet met mij. Heb tot nu toe nooit hulp nodig gehad om los te komen. Toen ik destijds in Rhodos Mandraki zelf ging duiken ( zonder perslucht ) kreeg ik het aan de stok met die vent omdat hij de enige was met een vergunning voor het duiken in de haven. Bleek dat hij mijn ketting twee slagen rond de roestige ijzeren spanten van een havenwrak had gewikkeld.
Het nieuwe anker is lichter als het oude CQR, heeft echter een veel en veel groter oppervlak om krabben tegen te gaan. Heb er nu drie keer mee geankerd, twee keer slijk, een keer zand, iedere keer ingegraven binnen de halve meter. Wat een luxe.
Voor m´n laatste paar jaar dat ik het zeilen kan genieten de beste investering.

Gisteren was ik in het dorp, beetje sociaal zijn en ontmoette Spiro, hij kent de duiker die het mooringveld voor de marinekazerne aan het opbouwen is. Heb nu een overeenkomst dat als de prijs onder de 50 € ligt de duiker mijn oude anker plus wartel plus 10 meter ketting bovenhaalt. De wartel alleen al kost 65 €.

En dan de ankerlier. Had ik een elektrische van de stuurstand af bedienbare lier gehad kon ik de boot met de motor ter plaatse houden en ketting binnenhalen. Minder gevaar voor vissen.
Ik word ouder, der komt een tijd dat het handmatig binnenhalen van 50 meter ketting plus anker niet meer leuk is.
Ik zal maar eens ernstig aan het denken gaan om onze oude krachtpatser zelf te elektriseren. Een motor met kettingwiel, fietsketting en groot kettingwiel op de as van de kleinste gang. Moet te doen zijn. Heb ik weer iets te knutselen.

Van zelfredzaamheid gesproken, dit kan tellen! De anekdotes errond horen waarlijk in de categorie Grote Verhalen! Pluim!

Mooi verhaal Old Bawley. Weer wat ankertrucs opgestoken. Ook hier een 15 kg Rocna, naar tevredenheid. Benieuwd naar je electrificatieproces, ga het volgen.

Dag Oldbawley,
Ik lig nog steeds in Lefkada, vertrek volgende week naar Korfu. Begin Mei gaan we naar huis- Belgenland- voor 10 dagen.
Dit is oor ons de eerste keer in Griekenland, we hadden het anders voorgesteld. We wisten niet dat het regenseizoen zolang duurde.
Het is hier nog steeds veel beter dan thuis, maar toch...
Jij met al je ervaring voor deze regionen, was dit nu een normaal regenseizoen?
Zaten wij aan de verkeerde kant van Griekenland, de kant waar de meeste regen valt?
Zijn Kreta, Rhodos, Cyprus beter gelegen voor milder regenperiode?
Lf is zelfs Poros een betere optie?
Intussen heb ik mijn diesel stoof ontvangen uit Nederland, Sig Marine 100 SS. Niet goedkoop, maar we willen ook niet in de koude zitten als we geen walstroom hebben.
Het os altijd een genoegen je verhalen te lezen, en er valt altijd iets uit te leren.
Groeten.
Willy

Ik houd het niet zo bij, denk dat dit een vrij normaal jaar was wat betreft regenval.
Feit is dat jij overwinterd hebt in een zeer regenachtig gebied. Ik was ooit eens twee maand op Corfu en had dan de buik vol voor jaren. Zoveel regen is zelfs in de lage landen ondenkbaar.
Het is niet zonder reden dat ik reeds enkele jaren in Poros en omgeving winter. Micro klimaat, gunstig wel te verstaan. Poros ligt op een soort landtong die ver in zee steekt, dat zorgt altijd voor een droger zonniger weertje, wolken worden boven land gevormd in deze hoek van de wereld, dus waaien van ons weg.
Het is zelfs zo dat ik de Noord kant van de binnenzee prefereer, de zuidkant krijgt tijdens de winter te maken met wolkvorming boven de zuidelijke heuvels, versterkt door de reeks grote windturbines. Die wolk zorgt voor eeuwige schaduw over de zuid kant van de binnenzee. Tijdens de zomer staat de zon hoger, is er geen probleem.
Toen we indertijd in Turkije winterden was een verschil van vele graden ( minimum zes ) te merken tussen Fethiye bay met zijn ijskoude valwinden van de besneeuwde Babadag berg en het ver in zee stekende Kapidagi schiereiland. Slechts enkele uren zeilen maar een wereld van verschil.

Ik vertrek deze week ook naar Nederland België Duitsland. Medische reden. Niet leuk.

Goede keuze met je dieselkachel. Het comfort aan boord zal met 100% stijgen.