Dames en heren, goedemiddag,
Het is duidelijk dat deze schipper het heel erg verkeerd heeft aangepakt. Afspreken met de verkeerscentrale dat je achterlangs zult gaan, en dat vervolgens niet doen... Niet van koers willen veranderen omdat je te belazerd bent om je zeilen te verstellen... allemaal niet erg slim van hem. Zacht uitgedrukt.
Maar het vonnis lezende, sluit ik niet uit dat het wellicht allemaal wat genuanceerder ligt. Ik probeer me in de gedachtewereld van de schipper in te leven, te bedenken wat hij bedacht zou kunnen hebben, in te schatten wat hij ingeschat zou kunnen hebben.
We weten niet wat voor apparatuur hij aan boord had, of hij een radar en/of AIS had. Was hij solo? Er wordt ergens gerefereerd aan 'bemanning', maar was er wel bemanning aan boord? We waren er geen van allen bij, dus het blijft gissen.
Uit de conversatie met de verkeerscentrale om 10.57.15 blijkt, dat de verkeerscentrale hem erop attendeert dat zijn voorliggende koers hem voorlangs het containerschip voert, en dat die koers een aanvaringskoers is ten opzichte van een ten zuiden van dat containerschip varend schip! Dus niet een aanvaringskoers ten opzichte van het containerschip zelf! In de marifoonconversatie lijkt niet duidelijk te zijn geworden dat het containerschip beperkt manoeuvreerbaar is.
Wellicht heeft de schipper zijn verrekijker gepakt en naar het containerschip gekeken, op dat moment nog op een paar kilometer afstand. Zo'n 400 m-joekel, met orde grootte 20 000 containers aan boord, met allerlei toeters / bellen / apparatuur rondom en bovenop de brug en voorop. Ik zou me kunnen voorstellen dat je dan een zwart cylindertje van wellicht slechts 1,20 m hoogte en 60 cm doorsnede over het hoofd ziet, en dit schip niet inschat als een schip dat door zijn diepgang beperkt manoeuvreerbaar is. Je denkt, kortom, dat dit een 'gewoon' schip is, niks niet beperkt manoeuvreerbaar.
Weer aan dek gekomen (kennelijk alleen marifoon binnen, niet in de kuip), met in je achterhoofd het beeld dat het niet gaat om een aanvaringskoers is met het 'gewone' (dus niet beperkt manoeuvreerbare) containerschip maar met een heel ander schip, meen je te zien dat het containerschip ineens afwijkt van koers waardoor jij de toegezegde manoeuvre (namelijk achterlangs) niet goed meer kunt uitvoeren.
Verwarring... nou ja, als dat containerschip schijnbaar koers heeft gewijzigd om achter mij langs te gaan... dan kan ik het beste koers & vaart houden. Hoef ik ook niet op te loeven, hoef ik ook de zeilen niet te verstellen. Zo zou de schipper gedacht kunnen hebben.
Verstandiger, in het licht van die mogelijke verwarring, zou in dat geval zijn geweest om even terug naar beneden te gaan, om voor de zekerheid even bij de verkeerscentrale te verifiëren: Klopt het dat het containerschip koers/vaart heeft gewijzigd? Ik zou toch achterlangs gaan? Maar dat dacht de schipper kennelijk niet: hij besloot koers & vaart te houden.
Vervolgens is hij het containerschip op zo'n 1000 m gepasseerd. Dat is een hele kilometer! Ruimte zat! Mooi, zou de schipper gedacht kunnen hebben, die heb ik veilig gepasseerd. Misschien was hij op dat moment met zijn gedachten al bij het volgende schip: Hoe ga ik zometeen dat andere schip ten zuiden van het containerschip ontmoeten, c.q. een aanvaring voorkomen?
Geen idee waar dat andere schip gebleven is: het komt in het vonnis verder niet meer voor. De schipper kan zomaar in de oprechte veronderstelling zijn geweest dat alles goed afgelopen is. Er was aanvankelijk, conform de eerste communicatie met de verkeerscentrale, geen sprake van een aanvaringskoers met het containerschip maar met een ander schip, en nu zou ineens de veilige vaart van dat containerschip (van wiens beperkte manoeuvreerbaarheid hij zich niet bewust is) belemmerd zijn? Hoezo dan?, zo heeft hij zich wellicht afgevraagd.
Het bovenstaande is natuurlijk allemaal speculatie, maar zo zou het gegaan kunnen zijn.
Die schipper komt op mij eigenlijk eerder over als iemand die de situatie, misschien met oprechte bedoelingen maar met klaarblijkelijk gebrek aan kennis of overzicht van de situatie, volledig verkeerd heeft geïnterpreteerd en ingeschat, dan als een eigenwijze, verwende, eikel-achtige Mercedes rijdende directeur die gewend is altijd gelijk te krijgen.
We hebben denk ik allemaal wel eens de situatie verkeerd ingeschat. Nou ja, laat ik alleen voor mezelf spreken: ik heb situaties wel eens verkeerd ingeschat. Waardoor ik te vroeg of te laat handelde op een manier die achteraf gezien misschien niet per se fout, maar in elk geval niet het meest handig was. Of die me van de regen in de drup bracht.
Wat mij verder opvalt is dat het hof een paar keer refereert aan de "aanwijzing" van de verkeerscentrale. Het "advies" van de verkeerscentrale lijkt door het hof schijnbaar als verplichte "aanwijzing" gezien te worden. Een "aanwijzing" is echter een zwaar juridisch instrument, dat de verkeerscentrale slechts bij hoge nood hanteert! Een aanwijzing is van het type "de verkeerscentrale sommeert u nu om xx te doen". Ik was er niet bij, maar eerlijk gezegd zou het mij verbazen als de gemaakte "afspraak" juridisch te kwalificeren is als "aanwijzing".
Ook interessant is dat in de tenlastelegging de voorschriften 9 (Nauwe vaarwateren) en 10 (Verkeersscheidingsstelsels) van de BVA in één adem worden genoemd. Verderop in het vonnis wordt alleen nog gerefereerd aan voorschrift 9, en wordt de Maasgeul nadrukkelijk als nauw vaarwater gedefinieerd, "gelet op de aard en intensiteit van de scheepvaart".
Dit zijn voor mij belangrijke leerpunten uit deze casus:
- Bewustzijn van de perceptie en (on-) mogelijkheden van de ander.
- Belang van communicatie. "It takes two to tango", geldt ook hier. Hoewel de afspraak - dat de schipper achterlangs het containerschip zou gaan - bij alle partijen duidelijk was, was hem mogelijk de reden voor deze afspraak niet duidelijk. Dacht hij dat het ging om het voorkomen van aanvaring met dat andere schip, niet zozeer met het containerschip.
- "Situational awareness" is een belangrijke vaardigheid - die je slechts ontwikkelt door veel ervaring op te doen. En dan awareness niet alleen van het schijnbaar dichtstbijzijnde 'onheil', maar van het totaalplaatje.
Allemaal open deuren, I know, maar toch goed om je opnieuw van bewust te zijn - zo blijkt uit deze uitspraak.
Groet,
Fridtjof