Onderwerp: Norna Biron

Isafjördur NW. IJsland

Vanaf de "verkeerde kant" in IJsland aangekomen. Respect! Wat een reis!

Wat een heerlijke verhalen Neiballast, genieten vind ik.

De postjes zonder fotos zijn weer bijgewerkt met foto’s.

De beslissing om niet door te zetten was de goede. De ijssituatie bleek weer verder verslechterd te zijn op de 29e.

Ísafjörður - Siglufjörður

Het was een goed besluit om nog voor we het Groenlandse ijs zouden bereiken de bestemming Scoresbysund op te geven en af te buigen naar IJsland. Het doel is Ísafjörður, gelegen aan het Skutulsfjörður fjord, een zij tak van het Ísafjarðardjúp, in het Noordwesten van IJsland. Zeilen moet worden afgewisseld met motoren vanwege te weinig wind. We komen, met een dag er tussen, twee reusachtige ijsbergen tegen. Dat levert geen gevaar op mits je goed uitkijk houdt en ze aan de loefzijde passeert.





De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst. Zeegang en wind veroorzaken een worsteling om voorbij de kapen van Straumnes en Horn te komen. Even overwegen we een alternatief om de schoten te vieren naar een bestemming in meer Oostelijke richting maar besluiten toch om nog maar een paar uurtjes door te zetten.



Ísafjörður blijkt een alleraardigst vissersplaatsje te zijn. Als we aankomen is er veel bedrijvigheid op de kade. We leggen aan op het laatste open plekje waar we nog precies inpassen. In de baai ligt een Franse 60 voeter voor anker met de bedoeling ook op deze plek te gaan liggen. De schipper was al in overleg met de andere boten om een stukje op te schuiven zodat hij er tussen zou passen. Uiteraard maken wij plaats voor hem en maken weer los om vervolgens bij hem aan de buitenkant te komen liggen.



De douaneman staat ons al een tijdje op te wachten. Wij hebben ons gisteren al per (sateliet)email bij de IJslandse coastguard aangemeld en vlak voor binnenkomst nog eens per VHF. De operator aan de andere kant van de marifoon wist meteen wie we waren, ze had het emailtje voor zich. Voor de zekerheid verstoppen we een paar flessen sterke drank achter de diepe bergruimten van Norna, maar het is niet nodig. De douaneman is heel makkelijk. Hoeveel drank we bij ons hebben, “niet genoeg” antwoorden we “het meeste is al op”. Hij vindt het best. “Tabak?” vraagt hij. Met twee niet rokers en één die probeert af te kicken met de e-sigaret een overbodige vraag. Ondanks onze email aanmelding met al onze gegevens gaat alles nog eens dunnetjes over op allerlei formulieren. Waarvoor hij zich verontschuldigt, ze zijn nog niet voldoende gedigitaliseerd. Hij merkt op dat wij Europeanen ons altijd keurig aan de regeltjes houden. Het meeste werk hebben ze met Amerikanen en Australiers, die de protocollen maar al te vaak aan hun laars lappen. Bijzonder wel aangezien de IJslandse protocollen verbleken bij dat wat in hun thuisland wordt vereist

Na de inklaring zijn we vrij om te gaan en te staan waar we willen. Bij het verlaten van IJsland moeten we wel weer uitklaren. De AIS moet wel aan staan. Zonder AIS ben moet je je positie om de drie uur melden bij de coastguard.



Voor ons aan de kade ligt één van mijn helden uit de vorige eeuw, de Franse zeilster Isabelle Autissier (1956) met haar Ade II, een 15m. aluminium zeiljacht. Isabelle was de eerste vrouw die in wedstrijdverband singlehanded rond de wereld zeilde, in de 1990-1991 BOC challenge. In de volgende race 4 jaar later was ze ook van de partij maar toen werd haar Ecureuil Poitou Charentes II ontmast en zwaar beschadigd 900 mijl Zuid van Australie.In 1998-1999 deed ze opnieuw mee maar haar 60ft. PRB kapseisde en zonk 1.900 mijl ten Westen van Kaap Hoorn. Ze werd gered door medeconcurrent Giovanni Soldini. Sinds 2006 is ze voorzitter van het Franse Wereldnatuurfonds.



Na zo’n lange tijd op zee is een paar dagen rust ook wel weer eens lekker. Was het gezellig druk bij aankomst, de regenachtige dagen erna lijkt het dorpje wel uitgestorven, hetgeen overigens geen belemmering is voor het komen en gaan van cruiseschepen. De cruisegasten gaan met bussen het binnenland in want hier valt niet veel te beleven. Op één ding na dan, een fantastisch visrestaurant dat voor de lunch 1 zitting heeft en voor het diner 2 zittingen, volledig volgeboekt. Een menukaart is er niet, wel een lopend buffet met een variëteit aan visgerechten. De gasten zitten aan lange tafels met houten banken. Wij treffen een best gezellige internationale tafel met zakenlieden uit de visserij. Alweer een culinair hoogtepuntje.

Ísafjörður blijkt ook de uitvalshaven voor Groenland zeilers te zijn. Diverse boten wachten hier op het goede moment om naar Groenland over te steken. De IJskaart ziet er inmiddels heel wat gunstiger uit, slechts nog max. 10% drijfijs. Heel even spelen we nog met het idee om alsnog te gaan maar we beslissen anders. We gaan wat meer tijd besteden aan de Noord- en Oostkust van IJsland.



4 augustus maken we los voor een kort zeiltochtje naar de Veiðileysufjörður fjord met een idyllische baaitje. We blijven niet lamg alleen. In de avond ankerd nog een ander jachtje. De volgende ochtend gaan we ankerop om op een oliegladde zee rond Straumnes en Horn, de noordelijke variant van Kaap Hoorn, te varen en vervolgens te ankeren in Reykjafjörður.



De deining in de baai veroorzaakt een flinke branding aan de kust. Niet geschikt om hier aan land te gaan, wel geschikt om lekker in slaap geschommeld te worden.

Er zijn teveel keuzes in bestemmingen, alles is even aantrekkelijk, en besluiten uiteindelijk een flinke ruk te maken naar het 90 mijl verderop gelegen Siglufjörður. Dit kleine vissersplaatsje was ooit de haring hoofdstad van de Noord Atlantic. In het Síldarminjasafnið, een rood houten gebouw aan de kade, is het tegenwoordige haringmuseum gevestigd waar met beeld en geluidsmateriaal de herinneringen aan de haringvangst worden bewaard. Ik krijg hierbij hetzelfde plaatsvervangend schaamte gevoel als bij de Nederlandse walvisvangst in de 17e eeuw, waarin in een tijdsbestek van een jaar of 60-70 de totale walvispopulatie werd uitgeroeid. 300 jaar later is hier hetzelfde gebeurt, maar dan met de haringen. Alles voor het grote geld dat gemoeid is bij visolie en vismeel, het uiteindelijke lot van de haring.



Ondertussen is Norna Biron veranderd in een ziekenboeg. Alleen Edmond is nog gevrijwaard gebleven van een virus dat Joost en mij te pakken heeft gekregen. Hoesten, pijn in de keel, koorts en hoofdpijn zijn ons lot hier in Siglufjörður en denken daar bij terug aan het drukke visrestaurant in Ísafjörður. Waar anders zouden we dit opgelopen kunnen hebben?

Beterschap gewenst mannen. Nog naar de vulkaanuitbarsting?

jerry schreef :
Nee doen we niet = aan de andere kant van het eiland.

De tegen echte Norna Biron ledlampjes geruilde calva is al op zeker of houdt Joost die voor zichzelf?

holtere schreef : Die wacht thuis!

Dat is verstandig

Neem even de tijd om uit te zieken, mannen.
Te vroeg weer aan de slag kan vervelende gevolgen hebben.
Minstens 3 dagen nadat de klachten verdwenen zijn.
Dit weet ik uit ervaring.
Beterschap van een redelijk gezonde leeftijdsgenoot.

A

De grootste wrakkigheid is wel weg bij de bemanning en een gevoel van onbehagen en ongeduld komt daarvoor in de plaats. Vannacht willen we Siglufjörður verlaten om in bijna 4 dagen Faroer te bereiken.

Wat een afstanden allemaal. Heerlijk om even bij te lezen. Beterschap - voor zover relevant - en succes met het vervolg!

Mooie reis IJsland Faroer. Rustige noord atlantiek. Varen nu een goot van Faroer aan met 2knopen dwars stroom:

Mooie lucht:

Faroer:

Kom je wel weer terug Huisbaasje Sunday... Het is hier stil en eenzaam!

IJsland - Faeröer

Wat denk je bij een Noord Atlantische oversteek met een zeilboot? Afzien, koud, storm en ruige zeeën. Helden zijn het, die zeilers die zo’n uitdaging aan gaan, in mijn ogen dan.



Nadat twee van ons zich steeds beroerder voelden hebben we toch maar een zelftest gedaan, met bovenstaand resultaat, alle drie positief Een fikse tegenvaller op onze mooie reis. Koorts, hoofdpijn, hoesten, kortom een algehele malaise valt ons ten deel. Behalve Edmond dan, die minder cq. niet ziek lijkt. Rust houden en uitzieken is het devies. Het is niet anders. Ik was ooit ongerust over dit virus, als risico groeper kwa leeftijd, BMI en Cara verleden, en werd gelukkig van de inentingen en booster. Vlak voor vertrek van deze reis heb ik nog even getwijfeld over een tweede booster maar heb dat maar niet gedaan. Van de vorige ben ik toch wel goed ziek geweest en dat zou niet handig zijn aan het begin van zo’n lange zeilreis.

Gelukkig gaan Joost en ik gelijk op, kwa ziek zijn dan. Dat stelt gerust. Meer dan een griepje wordt het niet. En we liggen hier goed, zo aan het drijvend steigertje in het haventje van Siglufjörður.



Na een dag of 6 gaat het de goede kant op. Edmond heeft inmiddels alle bergtoppen rondom Siglufjörður wel beklommen en wij voelen ons voldoende opgeknapt om verder te zeilen. IJsland voelt anders aan dan ik het mij had voorgesteld. Het is hier prachtig en de dorpjes zijn lief en eenvoudig. Daar ligt het niet aan. Zou het zijn omdat hier zo’n beetje de terugweg begint? Of zijn we verwent door de vele eerdere indrukken? Of is het de krakkemikkigheid in mijn lijf? Ik heb zin om verderop te gaan en de Oostkust van IJsland te laten voor wat het is. Leuk voor een volgende keer.



We zijn het snel eens, we gaan hiervandaan, Siglufjörður in het Noorden van IJsland, rechtstreeks naar de Faeröer. Het weerbeeld ziet er goed genoeg voor uit. Uurtje of vier in de ochtend maken we los.





450 Mijl over de Noord Atlantic naar de Faeröer. We zijn daar eerder geweest maar kwamen toen uit het Zuidoosten, nu uit het Noordwesten. Dat is toch anders. Voor het eerst, na 2 maanden Middernachtzon, zien we weer de maan met een prachtig rode maanopkomst en wordt het echt nacht. De Poolcircel ligt alweer ruim achter ons. Alleen het mooie Noordelijke licht en wolken formaties vergezellen ons nog. Wat een prachtig schouwspel weer.





Niks afzien, geen woestenij en behaaglijke temperaturen. De overtocht is heel relaxed. 10 af en toe 15 kn. wind uit het Zuiden, geleidelijk aan ruimend, zodat we in een grote boog richting de Faeröer zeilen. De oceaan blijkt goedmoedig voor ons te zijn. Norna glijdt er uiterst comfortabel overheen. De koers, hoog aan de meestal lichte wind, met de automaat sturend op het windvaantje, had niet beter kunnen zijn. De golfjes kabbelen ons in grote regelmaat tegemoet. Het slingerzeiltje, dat mij normaliter in de kooi moet houden, blijft ongebruikt. In het zicht van de hoogste toppen van de Faeröer verdwijnt de wind en moet de motor ons verder voortstuwen. De stroom helpt mee om recht voor het Kalsoe Fjord uit te komen en op het juiste getijde moment spoelen we de Fjord in. We leggen vast in de ochtend van 15 augustus in het kleine haventje van Leirvík.



Na een boerennacht maken we rond de middag van de 16e los en gaan we met de stroom mee naar buiten, naar Tórshavn. Daar zijn we eerder geweest dus het voelt al als bekend terrein. Waar ze vorig jaar nog bezig waren de kade te renoveren is dat werk inmiddels afgerond. Het ziet er mooi en fris uit en er is nog een plaatsje voor ons over midden in het stadshart.



Met Edmond maak ik weer, een voor mijn doen ambitieuze, wandeling over de 351m. hoge Kirkjubøreyn naar het historisch plaatsje Kirkjubøur. De vergezichten onderweg geven ons alweer een overweldigende indruk van dit ruige landschap.



Vlak voor het dorpje wordt mijn aandacht getrokken door een prachtig karveel gebouwd Colin Archer jachtje van een meter of 10. Het staat hoog in het grasland en is kennelijk een verlaten restauratie project. Alles wat je met epoxy (of polyester, dat kan ik niet meer zien) fout kunt doen is in dat jachtje goed zichtbaar geworden. Onbegrijpelijk eigenlijk gezien al die prachtige karveel of overnaads gebouwde sloepen, Viking schepen en vissersboten die hier varen en waarin, uiteraard, geen druppel epoxy is te vinden. Daarentegen zie je hier ook wel toevoegingen en opbouwen in multiplex waarbij ik dan denk, had dat nu wel in de epoxy gezet.

Een blikvernauwing daar waar het gaat over bootjesbouw en epoxy is mij niet vreemd
Foto’s maken ben ik vergeten.



Kirkjubøur is een dorpje met maar een paar huizen en is blijkbaar een toeristische trekpleister. Één van de met grasdak bedekte huizen wordt al sinds de 12e eeuw bewoond en gaat daarmee door voor het oudste bewoonde huis ter wereld. Daarnaast staat de nooit afgebouwde kerkruïne van de Magnuskathedraal uit de 13e eeuw.



Ruim 12km. heen maar dezelfde afstand ook weer terug bezorgt mij bij de laatste afdaling wat wiebelende benen en spierpijn de volgende dag. Maar er is genoeg tijd voor herstel. Een lagedruk gebied dat wat ligt te dralen tussen ons en IJsland brengt veel wind mee en uit de verkeerde hoek. Dat houdt ons nog een paar dagen langer vast in Tórshavn. We willen naar de Orkney’s en het ziet er naar uit dat dat bij een vertrek morgenavond (20/8) wel gaat lukken.

Een droomreis, sorry ik lees alleen het mooie en voel jullie ongemakken niet. Dank voor het delen De Orkneys. Scapa Flow. Denis Rayner, oprichter van de Westerly brand, verrichte er zijn heldendaden. Maritieme historie wordt haast niet beter, nou ja, de plek waar Nelson bij Cadiz geraakt werd door een kanonskogel staat ook hoog op mijn lijstje

Geweldig wat jullie doen. Dank voor het delen.

Vwb Corona: wordt het niet eens tijd voor een draadje “Zou je weer laten inenten”, een breakthrough infectie is een bijwerking, massale vaccinatie met, dus kennelijk, leaky vaccines dragen niet bij aan algehele volksgezondheid dus voor een ander, tsja, en negatieve effectiviteit/waning immunity is best een bitch. Ik ben nog steeds twijfelaar en wacht op harde data om deze onomkeerbare stap te nemen, in afwezigheid daarvan drink ik nu extra hard op Schietmonnikoog in de horeca nu ik weer even mag

Groeten vanuit hotel van der Werff. Jullie begonnen zelf, he, over de Corona? Zouden jullie je met kennis van nu weer laten vaccineren?

En wat jammer, ik vind Colin Archers net als Bristol
Pilot Cutters zo mooi! Nog even sparen dus. Raccoon is pas mijn eerste liefde!

Zojuist mijn geliefde Peterhead verlaten voor het laatste traject terug naar Nederland. Zo'n 400 mijl met hopelijk voldoende wind uit de goede richting.

Goede vaart!

Goede terugvaart gewenst!

Freek

Wind lijkt wel oké, 1 september weer thuis en kan het nagenieten beginnen.

Goede thuisreis gewenst mannen!

Goede thuisreis!

Dank voor het delen. Mooie trip.
Prachtige foto's ook!