In het zeilmagazine “Yacht” een opmerkelijk artikel over een MOB zonder reddingsvest maar die zich drijvende weet te houden mbv zijn spijkerbroek. Hij knoopte de broekspijpen van zijn spijkerbroek dicht en maakte er een provisorisch reddingsvest van.
Arne Murke was samen met zijn broer op weg naar Brazilië. De broers zouden een twaalf meter lang jacht tegen betaling afleveren aan de andere kant van de Grote Oceaan. Maar op zo'n drie uur varen van de noordoostelijke kust van Nieuw-Zeeland raakte het duo in de problemen.
De grootschoot raakte los en bij de poging om de giek weer binnenboord te krijgen wikkelt de grootschoot zich om de bovenarm van Arne. Bij de volgende golf en druk in het grootzeil wordt Arne overboord getrokken. Dat gaat zo snel dat zijn broer geen mogelijkheid krijgt om Arne te helpen. Wel werpt hij direct een reddingsboei en lijn toe, maar die waren al buiten bereik.
Het jacht heeft een defecte dieselmotor en tot dusver hadden ze zich beholpen met een klein bb motortje. Die wordt meteen gestart maar blijkt te zwak om tegen de golven in te manouvreren. Omdat het motortje ook meestentijds lucht hapt in de hoge golven raakt deze oververhit en stopt er mee.
Het grootzeil slaat nog steeds heen en weer en op alleen de genua kan de broer niet genoeg hoogte krijgen om de drenkeling te bereiken. Toen Arne zag dat zijn broer de kajuit inging om vast en zeker een Mayday uit te zenden wist hij dat het zicht contact was verbroken en een redding door zijn broer niet meer mogelijk was.
Arne had jaren geleden geleerd hoe Navy Seals, Amerikaanse elitetroepen, jeans kunnen transformeren tot reddingsvest. Hij haalde diep adem, trok de broek uit en knoopte de pijpen dicht. Hij sleepte zijn jeans even uit het water, om die te vullen met lucht. Het extra beetje lucht was voldoende om te blijven drijven en hield zo de dichtgeknoopte spijkerbroek als kraag rond zijn hoofd.
Maar de redding was nog niet nabij. De Duitser moest het 'reddingsvest' constant om zijn hoofd geklemd houden met zijn armen. Hij durfde zijn armen amper te bewegen. Na een tijdje kreeg Arne het ijskoud en lag hij bibberend in het water.
Er kwam een reddingshelikopter maar die zag de drenkeling tot tweemaal toe over het hoofd. Hij kwam wel heel dichtbij, maar ze zagen Arne niet en vlogen weer weg. Arne begon ernstig te twijfelen of hij het wel zou overleven. Hij moest proberen om in de juiste hoek tov de golven te blijven om niet door een breker overweldigd te worden. Elke 15 min moest hij de jeans constructie afdoen, onderduiken en voorzien van nieuwe lucht. Hij realiseerde zich ook dat de blauwe jeans waarschijnlijk nauwelijk zichtbaar zijn tussen de golven en trok vervolgens zijn groene T-shirt er overheen.
Na 3,5 uur dobberen in 18 graden water werd hij uiteindelijk toch gespot en aan boord van de helkopter getakeld.
Gelukkig kende ik de truc met de spijkerboek", zegt de Duitser tegen The New Zealand Herald "Anders was ik er niet meer geweest."
Henny (Team Zeilersforum.nl)
It is when you are riding out your first gale in a boat you have built yourself that you wonder about some of the doubtful workmanship that went into her - John Guzzwell
Ik vind dat je geen enkele gelegenheid om een goed verhaal te vertellen voorbij moet laten gaan. Ik genoot er dus weer opnieuw van nadat ik het al eerder in het Jeugdjournaal had gezien.
