Onderwerp: Vaarplicht

Ik snap je gevoel. Dat komt in de basis omdat jullie blijkbaar niet hebben uitgesproken wat jullie "regels" zijn. Het kan helpen samen uit te spreken wat zeilen voor jullie is en wat je er wel/niet voor laat. Als een serie bingewatchen óók een favoriet tijdverdrijf is, dan mag dat er toch zijn?

De keerzijde is dat er ook een situatie kan ontstaan waarin er altijd wel wat is en de boot links blijft liggen. Hoe vaak heb je spijt dat je bent gaan varen en had je liever die serie gebingewatched of die kringverjaardag gehad?

tv aan boord nemen

Zo herkenbaar . Wij zijn dit weekend thuisgebleven omdat we echt wat in de tuin en tuinhuis moesten doen….

Komende week maakt weer een beetje goed - had vrij genomen voor 200 Myls, maar helaas zijn de woensdag en donderdagmorgen al weer vervallen … maar dan ook naar de boot. Is voor mij altijd de ‘afsluiting’ van het seizoen.
Best wel eens heel mooi weer gehad!

Ik heb mijn admiraal uitgelegd dat we veel moeten varen want dat is goedkoper!

Als ik niet vaar voel ik mij bezwaard..

Dus het komt er op neer dat ik eind van dit jaar waarschijnlijk professionele hulp moet zoeken, want ik heb nog nooit zo weinig gevaren als in 2021 tot nu toe...

Ik zou het liefst op de boot wonen. Mijn vrouw het liefst in een huis. Als compromis wonen we in een huis.

Evaluationcopy schreef :

Evaluationcopy schreef :
Dàt is herkenbaar!

Het schuldig voelen niet. Geniet van je leven, op welke manier ook. Er zijn al genoeg verplichtingen...

Na pakweg 35 jaar aan boord wonen ( zonder vaste ligplaats ) gaat dat gevoel over.

Wij hebben de luxe dat we ter stond kunnen kiezen. Nu, zondag, ff rond varen. Gisteren aan het huis bezig.
Varen is 10 stappen de voordeur uit.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Ik herkende het schuldgevoel wanneer ik niet ging varen wanneer dat wel kon, hoewel de boot 2 minuten fietsen verderop ligt. Aangezien varen mijn werk is kwam dit steeds vaker voor. Toen heb ik besloten mijn best waardevolle boot in te ruilen voor een voor mij goedkope boot. Sindsdien heb ik geen last meer van dat schuldgevoel, want wat er nu in die box ligt 'mag wel wegrotten' (beetje gechargeerd). Desondanks heb ik er nog steeds zoveel plezier van dat ik de boot niet wil missen.

Mooie inzichten!
Dank voor het delen.

Bij ons in de haven zijn toch behoorlijk wat mensen die hun huis hebben geruild voor een appartement om het onderhoud (bijv tuin) te verminderen en zo tijd te optimaliseren voor de boot. Dat is dan niet persé varen met de boot, maar aanwezig zijn in de haven en socialiseren met anderen. Ook heel gezellig!

Wij hebben een huis met tuin, waarvan ik zeer weinig gebruik maak. Maar als ik nog eens mocht kiezen, zou ik wellicht een huisje aan het water overwegen en een kleinere zeilboot.

Hier ook last van schuldgevoel. Zo'n boot kost zoveel tijd en geld, dat wil je er wel 'uit halen'. Vooral in het najaar wanneer het einde seizoen in zicht is en september zit nu eenmaal bij ons vol verjaardagen etc. Als je dan een weekend zoals afgelopen weekend niet het water op kan vanwege een of ander verjaardag partijtje van de kinderen en een bomvolle to-do-list thuis.... Voor ons doen hebben we best veel vaardagen gehad in het huidig seizoen, dat maakt het weer goed.

Nu liggend in Amsterdam is het best een stukkie varen voor leuk zeilwater en dat doen we niet meer snel voor een paar urtjes. Ik hoop dat straks we eindelijk aan de beurt zijn in de toekomstige haven we wel iets gemakkelijker 'even' het water op kunnen ipv dat er eigenlijk minstens een overnachting in moet zitten. 'vroeger', zonder kleine kinderen, was dat prima maar nu toch wat meer gedoe.

Calidris schreef :
Lijkt me ideaal, ik moet een uur rijden om bij de boot te komen!
Dus nooit een spontane actie, zeilen moet ik van te voren plannen. De vaar interesse hebben wij niet gezamenlijk, dus ik ga dus (bijna) altijd alleen. Dat is mijn enige schuldgevoel.

Ik ken het ook wel. Je geeft een hoop geld uit aan een hobby, en toch doe je er naar je gevoel te weinig mee. Zin en gelegenheid vallen niet altijd samen. Het helpt om ook op minder voor de hand liggende momenten te gaan varen, als het weer niet optimaal is of op een ongebruikelijk tijdstip. Vaak valt het dan toch erg mee. Zo kwam ik zaterdag na wat klussen op het idee om toch nog even het meer op te gaan, in eerste instantie om iets te calibreren en misschien nog even te zwemmen. Bleek de wind een beetje aan te trekken, en uiteindelijk 's avonds over een bijna golfloos IJsselmeer bij volle maan in een paar slagen overgestoken naar de hoge wal, om boven Stavoren een nachtje voor anker te liggen en de volgende dag terug te dobberen. Ongepland maar toch lekker gevaren.

Zo te horen is het gevoel (vrijwel?) unaniem, en sommige mazzelpikken wonen ook nog heel dicht bij de boot.

Hier net zo.
Ik heb een eigen haven naast mijn huis. Heb allerlei leuke zeilbootjes gehad, als laatste een vrijheid. Die lag klaar om in te stappen, maar het laatste jaar dat ik 'm had heb ik welgeteld één middag met het ding gevaren. Toen maar verkocht.

Ik accepteer nu maar dat ik meer plannen heb dan tijd.
Wim.

Herkenbaar, hier ook een lange worsteling geweest. Teveel weg en dan geen zin om weer uit de koffer te leven. Uiteindelijk de boot verkocht en nu rust een geen schuldgevoel meer. Andere hobbies die ook tijd kosten vullen de vaartijd in. Als ik al eens wil zeilen kan ik altijd wel een keer opstappen of een bootje huren.

Als ik de vele schuldgevoelens lees, vraag ik me af waarom er zo weinig boten gedeeld worden...

ik deel de boot met mijn echtgenote...

sy helios schreef :
Schuldgevoel?

nee, beter dan die uitspraken als het is JOUW boot
van die "schippers" die het thuis gelijk verprutst hebben zijn er al genoeg

Mijn "oplossing" is de woensdagavondwedstrijden. Die zijn vrijwel nooit optioneel. Weer of geen weer. Lastig met werk of niet. We gáán.

Thuis vraag ik niet veel ruimte, geen weekendjes mountainbike in de ardennen, geen voetbal in het weekend...maar de woensdagavond is heilig.

Ook ik woon 45 minuten van de boot weg, maar ben er iedere week. Ook in seizoenen dat ik daarnaast weinig vaar, heb ik een prima vaarseizoen.

Onze oplossing is een zeilboot die niet zoveel kost, en nét groot genoeg is (zo klein mogelijk).

Kosten zijn natuurlijk relatief. Voor ons was dat een paar duizend euro voor een wat ouder bootje. (Voor iemand anders is misschien 10.000 of 20.000 niet zo veel).
Daar kan je prima mee varen en zeilen. Wel veel zelf geklust, maar ook dat vind ik leuk.

Gezin vind het varen ook leuk, maar er hoeft niets. We gaan meestal maar 1x per 2 weken naar de boot, maar wel het hele jaar door... maar gaan we 2 maanden niet, dan niet.
Door de kosten laag te houden maakt dat ook weinig uit. Totaal geen schuldgevoel.

Als we (of ik) naar de boot gaan, is het wel pure ontspanning, en genieten we van de momenten.

Boot is een eindje rijden (een uurtje naar zeeland).
Tijdje een bootje vlak bij huis gehad. Gek genoeg ging ik daar minder vaak naartoe. Waarschijnlijk omdat ik altijd dacht: ach kan morgenavond er ook wel heen. Nu plannen we een dag / ochtend, en dan gaan we ook gelijk een hele dag of ochtend. In Zeeland hebben we altijd een vakantiegevoel als je er al heen rijdt