Onderwerp: Bijboot zeiltje

M´n bijboot zeiltje is alweer stuk. Gewoon een flinke haak er in getrokken, heb het zeiltje gemaakt uit een oud gevonden lichtweer zeil, bovendien ligt dat zeil zomer en winter in de zon, er word zowat iedere dag mee gezeild en de Middellandse zee zon is meedogenloos. De stof word broos als kalkpapier ( Hoeveel weten nog wat dat is ? )
Hier in Griekenland zeildoek scoren kan ik vergeten, ik vraag me ook af of er niet een stof te koop is ( 1,7 meter breed ) die goed UV bestendig is en licht.

Bij de kit van het originele houten bootje zat een soort spinnakerdoek, dat is echter zowat nul UV bestendig. Twee maand en je hebt Rizzla ( sigarettenpapier )

Iemand van jullie een idee ?

Was dat lichtweer zeil een genaker of spinaker?
Die zijn vaak van Nylon in dat kan slecht etgen UV en is daarom niet zo geschikt voor langdurige blootstelling aan licht.
In dit geval kun je beter polyester (Dacron) kopen.Dat kan prima tegen UV.
Ad

Het was gewoon lichte kwaliteit Dacron, had waarschijnlijk reeds jaren op een stapel oude troep gelegen als afdekking. Het onderste deel van het dubbelgevouwen zeil was nog goed genoeg voor een klein zeiltje. Heeft niet meer als drie jaar gehouden.

Een bekende heeft me het oude tentdoek van een campingwagen geschonken, de campingwagen heeft hij omgebouwd tot trailertje. Het zeildoek ( waarschijnlijk katoen ) is nog betrekkelijk goed maar zo´n zeil naaien met de hand ( stitcher ) gaat toch algauw een dag of drie duren, Voordeel is wel dat het lekker soepel aanvoelt. Hoe dat soepel zijn word na een tijdje in de pekel die zich altijd in een bijbootje vormt is te bevrezen.

Heb ik het weer vermazzelt, heb twee dezelfde draadjes lopen.
Zonwering is hier te koop, de plaatselijke zonnetentenmaker ( een Albanese vrouw ) verkoopt echter enkel Sunbrella en dat is slechts 1,3 m breed. Zal toch eens langsfietsen en vragen of ze niet een rest heeft liggen van een ander merk.

Ik was een tijdje in Ned/ Bel en vond in mijn vaders schuur een paar oude zeilen. Heb uit een genua een stuk gesneden dat ik nu in alle rust kan omwerken tot nieuw bijboot zeiltje.
Was ook bij een Nederlandse zeilmaker die echter geen doek had dat 1,7 m breed was.
Aangezien ik met de hand naai ( stitcher ) een hoop werk, vind ik echter leuk werk. Ik zit in de kuip in de schaduw, geankerd op een mooi plekje en mijn werk word iedere keer beter.

Overigens; ik vertrok uit Athene met 35° en kwam aan in Eindhoven met 13 graad en regen. Seconden later verkouden.

Het nieuwe zeiltje is klaar. Omdat de gebruikte oude genua een hogere schoothoek had en ik twee kanten van de genua gebruikt heb ( voor en onderlijk ) is het nieuwe zeiltje ongeveer een halve m² kleiner als het oude. Is wel veel lichter doek dus nu moet ik zeker een hoes naaien voor het aan dek stouwen van het om de spriet gewikkeld zeiltje. Dit ook reeds 40 jaar oude doek zou snel stuk zijn door UV. Ben tevreden met m´n werk en heb weer bijgeleerd.


Een detail van de omzoom van de hijs val opening in de mouw waar de spriet in zit.

Mooi dat het gelukt is!
Maar is een of andere hand naaimachine bijv een Singer 66 oer degelijk, naait sommige nieuwe industrie machines er vierkant uit, net als je Seagull motortje niet iets voor je?
Neemt geen electriciteit en gaat vele malen sneller dan die stitcher?

Freek

Als ik nog een keer jong was zou een hand naaimachine zeker aan boord komen. Ik werd me pas bewust hoeveel canvas herstel werk er aan boord van een bootje is toen we reeds in Turkije waren.
Ben toen altijd aan het uitkijken geweest naar zo´n machine, die waren echter toen in Turkije ook zeer gewild. Bij ons wel meer canvas en zeilreparatie als op een ander bootje, we gebruiken vijf zeilen, meestal vier tezelfdertijd. En dan nog het zeilende bijbootje.
Je moet echter ook met de machine kunnen werken. Heus niet zo voor de hand liggend.

Indertijd had ik achter op de boot, achter de yawl mast een extra zonnewering genaaid die ik omdat ik geen ritsen kon vinden met knopen aan de bimini zette. Had metalen knopen gekocht ( plastic is binnen de maand stuk in de zon hier ) en moest nu dus knoopsgaten naaien.
Mijn zeiler buurman had een industriële machine aan boord en ooit had hij voor die firma gewerkt dus hij wist alles over zijn Franse machine. Hij was zeer enthousiast toen hij hoorde dat ik knoopsgaten wilde naaien, dat zou hij wel even doen op zijn machine. Tzak tzak zei hij.
Ja mijn oore, de machine uit de berging halen, aansluiten, de speciale gadgets voor knoopsgaten, de goede naald en draad, enfin, voor hij klaar was had hij er ruim een dag opzitten. Let wel, we hadden geen haast, zo is dat als je zeilend woont.
Toch had ik het waarschijnlijk sneller gedaan met de hand. En dan wist die kerel nog hoe die machine werkte.
Bovendien, zoals je op de foto ziet, een ronde opening in een buisvormig genaaid bovenzeil omzomen gaat enkel met de hand. Dat kan een machine niet.
In ons geval, de boot en ik, we worden te oud, het loont niet meer een naaimachine te kopen.