Bert65 schreef :
Nee, nog niet. Schijnt heel ongezellig te zijn, lagewal, ik blijf er liever weg. Je kan het ook opzoeken he, Erik, ijsschotsen en lagewal
.
het heft opzich niets te maken met het opzoeken van deze omstandigheden. Stel je ligt op de eilanden en wilt terug naar het zuidelijk Ijsselmeer. Je vaart langs de Friese kust naar het zuiden, de wind is overwegend west waardoor de Friese kust lagewal is. Je vaart net iets ruimer dan halve wind en het gaat harder waaien, het loopt lekker, de boot kan het prima aan en je geniet van de hoge snelheden over de golven. Je denkt er toch niet aan om toch maar te gaan schuilen voor de toenemende wind want het loopt zo mooi en over twee uurtjes ben je in de thuishaven. Opeens gaat de mast overboord en je bent maar een paar honderd meter van het strand weg. De motor kun je niet starten want er drijft te veel zooi om je boot in het water. Het gaat je zeker 20 minuten kosten om de boel los te kappen en hopelijk weer aanboord terug te trekken. Die 20 minuten heb je niet want je verwaait met anderhalve knoop richting het strand. Wat ga je doen?
Moraal van het verhaal: een goede ankeruitrusting is niet voor die mooie windstille zaterdagmiddag waar je lekker achter de dijk voor anker gaat om even lekker te kunnen zwemen of een koud biertje te drinken, een anker is een veiligheidsmiddel. Twijfel je aan je anker uitrusting als je moet ankeren aan lage wal in windje 7 dan is het geen veiligheidsmiddel en heb je er dus eigenlijk niets aan.
Nu ken ik de maker van de rocna redelijk goed. We hebben samen aardig wat genoegelijke avondjes bij elkaar aanboord doorgemaakt onder genot van een goed flesje wijn en goed eten. Peter is een van de weinig anker ontwerpers die ook daadwerkelijk onder slechte omstandigheden in de praktijk getest heeft en waarvan de tabellen dus realistisch zijn. Die van Rocna kun je dus gewoon met een gerust hart hanteren. Van ongeveer alle andere leveranciers zou ik het aanbevolen ankergewicht minimaal 50% verhogen, zoniet verdubbelen.
Het bovenstaande verhaal kan ik onderschrijven, ook op binnenwater kan het ineens heel spannend worden.
In februari weggevaren uit Dintelmond na het vv van de verstaging, de Mandersluis opgeroepen (stond gewoon open) en de sluismeester antwoordde voor de verandering eens (al meerdere keren doorheen gevaren zonder antwoord van de sluismeester). Afin, stootwillen overboord en lijnen klaargemaakt en dobberen totdat het licht op groen ging. Het waaide zo'n 30 knopen, er ging een lijn over de zeereling en je raad het al, in de schroef. Mijn vrouw heeft het roer genomen en ik ben naar de lier gespeerd. Net buiten de vaargeul het anker het water in laten zakken en we lagen meteen als een huis. Ik ben Rocna eeuwig dankbaar, we hadden 10 seconden later lagerwal gelegen tegen een stalen constructie.