Onderwerp: Electrolyse door zonnecellen?

Beste forumleden,
sinds een klein jaar ligt mijn stalen schip in zout water. Ik heb geen walstroom, wel zonnecellen. Deze zonnecellen zijn rechtstreeks (via een kastje dat bij de cellen hoort) aangesloten op de accu's. Vorig jaar alle zinkanodes vervangen. Nu heb ik, zo lijkt het, behoorlijk last van electrolyse, bijv (lichte) aantasting van aluminium delen, meer dan toen het schip in zoet water lag (zoet geeft toch meer weerstand?). Ik verdenk nu de zonnecellen. Kan dat kloppen? Zo ja, is hier iets aan te doen?

De anodes kan ik nu niet testen, boot ligt in het water. Het zou kunnen dat de anodes niet goed werken, maar aangezien er 5 geplaatst zijn, lijkt
het mij minder waarschijnlijk dat alle anodes niet goed werken.

Alvast bedankt voor de tips !

Groeten,
Bert

heb je hier wat aan?


amsterdamsbotencomite.nl/tec_corrosie.htm

Groet,
Hans

Leuk stukje Sealover! Voor mijn tupperwaredoos niet handig, maar goed om te weten.
Voor de TS: aluminium is er in veel soorten, waaronder zeewater bestendig. Niet dat het dan niet corrodeert, maar het duurt wel langer. Aluminium van vliegtuigen is na 60 jaar niet meer terug te vinden als het vliegtuig in zee terecht komt. Het is dan gewoon opgelost.
Het zou wel eens niets met elektrolytische corrosie te maken kunnen hebben.
De aluminium lijst van de zonnepanelen kon wel eens niet zeewater bestendig zijn. Schoonmaken en bedekken met een blanke lak lijkt mij de enige oplossing.
Groet, Peper.

SailerBe schreef :
Er is altijd een elektrische kringloop voor noodzakelijk, als je deze niet tot stand laat komen is er geen corrosie of elektrolyse.

Als je je zonnepanelen met kunststof steunen of isolatie films gemonteerd hebt is er in principe geen elektrolyse mogelijk.

Vaak zijn het 2 metalen met verschillende rangorde in de galvanische spanningreeks waarbij de kringloop compleet gemaakt wordt door een elektrolyt zoals water. Zuiver water is dit niet, maar door enkele ionen uit het metaal waar het oplicht wordt dat het direct.

Zonnecellen kunnen niet bijdragen aan elektrolyse onder de waterlijn, dat zijn indianen verhalen.

fsd schreef :

Bedankt voor je toelichting. Heb nog wel even een vraag hierover:
De zonnecellen zijn met kunststof isolatie aan het schip bevestigd. Maar de accus zijn natuurlijk weer aan de motor bevestigd (aarde/min pool). Wanneer de zonnecellen aan de accus zitten, en de aarde aan de motor, kan er dan ook geen electrolyse ontstaan?

Sealover schreef :
Hoi Hans,
Zeker, mooi artikel, bedankt !
Groet, Bert

ik weet niet wat je bedoeld met aantasting van alu delen; waar?
is het niet gewoon inwerking van een zoute atmosfeer?
een link met elektrolyse is mi niet te leggen.

SailerBe schreef :
Er is toch geen kringloop naar de romp?
Elektrolyse onder water heeft werkelijk niets te maken met zaken dia aan dek (goed) geinstalleed zijn.

Het lijkt wel of de nautische gemeenschap er lol in heeft om paniek te zaaien onder ALU boor bezitters.

- Regel-1: Alles galvanisch scheiden van de romp
- Regel-2; Alles galvanisch scheiden van elkaar
- Regel-3; Alles galvanisch scheiden van de mast.

Als boven staande regels niet nageleefd worden EN regelmatig gecontroleerd worden is men geen ALU schip waardig!

Punt is dat het zonnepanneel alleen z'n massa deelt met romp en accu's. De "plus pool" staat als 't goed is nergens in verbinding met het water, en dan kan er dus geen electrolyse stroom lopen, omdat de stroomkring op geen enkele manier rond te maken is.

Corrosie gaat natuurlijk harder in zout water, maar dat hoeft geen electrolyse te zijn.

Alle massa's aan elkaar en aan de romp is geen enkel probleem, zolang er geen electrische verbindingen met de wal zijn, en geen dingen onder water in verbinding staan met de plus (die zouden dan geisoleerd moeten zijn van de rest van de romp om dat mogelijk te maken... aardplaten voor de SSB ofzo?). Kortom, zonder verbindingen met de wal is de kans op electrolyse heel klein.

Natuurlijk kan 't wel zijn dat je aluminium onder water hebt hangen wat onvoldoende door (zink)anodes beschermd is. Maakt de anode wel goed contact met het aluminium? Zo niet, dan wordt het aluminium aangevreten...

Aluminium onder water, duidt dat op een saildrive?

Zo ja, is die elektrisch geisoleerd van de motor(=massa)

Dit maakt een enorm verschil!!

En hoe wou je dat doen, de saildrive electrisch isoleren van de motor? Bij mij zitten die twee stijf tegen elkaar gebout... weliswaar met een rubber klos tussen de assen, maar dan nog... niet gemakkelijk te isoleren.

Het is ook niet de motor zelf die extra galvanische corrosie veroorzaakt op de saildrive, want als het goed is hangt de motor niet onder water. De romp is dus de boosdoener. Dus zodra je je electrisch systeem aan de romp geaard hebt, kan de saildrive (inderdaad via de motor) als anode gaan fungeren. De oplossing is dan eerder om voldoende zinkanodes te monteren, zodat de saildrive niet meer als anode gebruikt wordt. Met speciale aandacht voor het massapunt waar de massa van motor+saildrive aan de romp zit.

Wat ook nog zou kunnen, is dat de saildrive anodes voorzien zijn van de bekende witgelige koek, na lang op zoet water liggen. Ga je dan naar zout, dan doen ze niks meer tot je die koek eraf steekt/krabt.

Witgele aanslag op anodes verwijder je door de anode een paar dagen in azijn te leggen. Of een andere kalkoplosser uiteraard.

Daar ging het wel wat van loszitten inderdaad, maar helemaal oplossen was de koek bij mij te dik voor

Wel even de azijn verversen he!. Als het verzadigd is neemt het niet meer op.

Eraf steken nadat het losgeweekt was ging sneller

web schreef :
en, vond je eronder weer echt zink?
mijn anode, die nog goed in vorm was, bleek toch door en door uit oxide te bestaan.... heb deze maar vervangen.



groet
t

Capolavoro schreef : Ja, uiteindelijk... ongeveer 1/3 van het volume eraf. Ik denk dat er bij de volgende 'hellingbeurt' wel nieuwe op mogen, maar nu kunnen ze nog wel even.

Ik smeer trouwens geen antifouling op m'n anodes, dat scheelt ook

Web,

Die saildrive is heel simpel elektrisch te isoleren van de motor.
(moderne?)Volvo´s zijn in ieder geval geisoleerd gemonteerd.

De pakking tussen motor en saildrive.
Om de bouten isolatiebuisje, onder boutkop en moer isolatie.
En de aandrijving met een rubber trillingdemper.

Een keer verholpen:
Iemand had een aardedraadje op de saildrive van een volvo 2030 gezet, polyester schip. (draadje was niet langer)
Hevige erosie, anodes vrijwel weg na één seizoen.
Draadje verlengd en op motor vastgezet, probleem over.
Toeval, geluk??

Toch blijft dat een vreemd verhaal. Ik heb al 15 jaar een 110S saildrive van VP en die is echt niet geisoleerd van de motor.
Hoe zit het trouwens met de doorverbinding van de beide bedieningskabels van saildrive en motor naar de eenhandelbediening?
Maar terug naar mijn eerste statement. Ik heb nog nooit en enige corrosie (das echt wat anders dan erosie) aan de saildrive gezien en ook de anode van de saildrive gaat altijd een jaar of drie mee.
Volgens mij ook niet zo vreemd omdat voor galvanische corrosie nu eenmaal een gesloten stroomkring nodig is en die is er niet , althans niet bij mijn boot ( behalve dan aan de saildrive zelf maar daarvoor dient de anode daar).
En dat ondanks het feit dat die saildrive er al 34 jaar onder hangt. Enige wat ik ooit heb gedaan is het verfsysteem op de saildrive een keer vervangen door een epoxy systeem.

Maar misschien kan iemand vertellen waarom dat soort problemen tegenwoordig veel meer voor schijnen te komen en waarom sinds een aantal jaren de saildrives ineens moeten worden geisoleerd.
Ik heb wel eens het vermoeden geuit dat dat komt vanwege de CE eis dat alle metalen delen van een boot met elkaar en met de aarde van de walstroom moeten worden verbonden.
Bij mijn boot is dat in ieder geval niet het geval en hij ligt trouwens ook maar zelden aan de walstroom.
Ik heb trouwens al jaren een zonnepaneel dat altijd via de regelaar en een laadstroomverdeler op de accu's is aangesloten.

Ad

ad, die ce eis is of door een oetl.l van een ambtenaar verzonnen of er is door leveranciers van anoden en andere ongein voor bootjes flink gelobyt. ik heb altijd geleerd dat je alle systemen juist moet loskoppelen (scheidings trafos) en niet doorlussen.
( dit geldt niet alleen aan boord van schepen , ook in de schakel techniek probeer je zoveel mogelijk op zich staande systemen te bouwen)

Idd, de 110S is niet gemakkelijk te isoleren, maar misschien andere modellen weer wel.

En inderdaad, de CE "eis" van "zoveel mogelijk aan elkaar knopen" veroorzaakt natuurlijk de corrosieproblemen.

Ik ben blij dat ik eens gelijkgezinden heb gevonden betreffende dit thema.
Heel wat bootjesmensen hebben de grootste problemen met dit soort corrosievormen maar durven het niet aan om de boel aan boord rigoreus los te koppelen omdat das een risico zou opleveren. Welk risico weten ze dan weer niet...
Maar ja , zoals zo vaak is angst de vader van veel onzin ( of hoe was het ook weer).
En die CE norm lijkt me ook geen echt probleem want ik heb er nog nooit van gehoord dat er een ooit CE goedgekeurde boot nogmaals gecontroleerd werd.
Ad

Yellow,

Ik kan van hier niet jouw boot bekijken natuurlijk.
Maar er is nogal wat elektra bij gekomen de laatste jaren.Er zal een groot verschil kunnen zijn tussen de jachthaven die naast de centrale licht en een die er ver vandaan licht.
Mijn boot heeft wel eens gediend om meetinstrumenten te slepen op het Ysselmeer.
Er werden behoorlijke verschillen (van lekstromen??) gemeten nabij of ver van centrales.
Damwanden worden vaak elektrisch beschermd.
Je buurman kan een foute aansluiting hebben
Zijn alle walstroomcontactpunten wel juist aangelegd.
De aarde van de korte golf.

Er zijn voldoende boeken die dit allemaal beschrijven.

Mijn mening is dat je zo weinig als mogelijk stroomkringen moet hebben.
Hoe geringer de stroom, hoe groter de afstand tot andere stroomkringen, hoe geringer de erosie/corosie/elektrolyse of hoe je het maar noemen kunt.

Het ergste wat ik gezien heb is een saildrive waar je door de geërodeerde gaten de tandwielen kon zien.

En nog kort geleden een zwaar aangevreten saildrive met een bronzen brunton waar de anodes binnen een half jaar (!!!) verdwenen waren.
Sommige schroeven hebben de rubber trillingdemper tevens gebruikt als isolatie. dat lijkt me een goede denkwijze.

Commentaar van dhr Sheppard van Brunton UK: "Ach meneer, de koolstof in ´t rubber geleidt ook dus het metaal isoleren heeft geen zin"
Toen ik dat hoorde zakte mijn broek wel af.
Een verkoper die zomaar iets zegt? Of een technisch onderlegde man?

Koolstof in het rubber? Dat wordt in zeer kleine hoeveelheden soms wel eens aan rubber toegevoegd als kleurstof ofzo, maar niet genoeg dat het er geleidend van wordt hoor Daarom hebben sommige schroeven met rubbergedempt hart ook een eigen (aparte) anode nodig, en kunnen niet meeliften op de schroefas-anode...

web, ik herinner me nog een situatie uit een "ander" leven. een tractor met er achter een lichtmast met generator rijdt, ja ik verzin het niet, tegen een 10,000 volt bovenleiding aan. de bestuurder neemt een snoeksprong en de banden van zowel de aan hanger als de tractor zijn afgebrand. dus rubber KAN geleiden, ok 10.000 volt is niet niks.