Onderwerp: marifoon antenne connector

spook1 schreef:Op youtube staat dit filmpje hoe je een RG58 kabel (zo te zien is dit het type kabel wat uit je mast komt) aan de connector monteerd. Welliswaar is de connector in het filmpje een iets ander model(korter), maar voor de montage maakt dit niet uit.

EDIT: Lodewijk Stegman beschrijft prcies hoe je de antenne weer monteerd. Nog even een opmerking daarbij: Mocht de rubberen O-ring ontbreken, tape dan na het terugschroeven van de plug op de antenne de boel in met zelf-vulcaniserende tape. Dit kan trouwens zowiezo geen kwaad.

Let op bij het terug plaatsen van de antenne op het mastpijpje dat de antenne zelf niet mee draait. Alleen de moer aandraaien. Anders bestaat de kans dat de antennekabel in het pijpje gaat torderen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.

montage PL259 connector

Succes!

Groet,
Rob

Belerion II schreef : Ja, mooi. Dat vult mijn verhaal keurig aan.

--
stegman

De connector onderaan de antenne kun je eraf draaien.
Als je de coax dan nog een centimetertje verder 'aanpelt' (zo noemen ze dat nu eenmaal), dan kun je de gevlochten mantel over de isolatie heen vouwen en met een beetje siliconevet insmeren. De connector heeft een schroefdraad en kan over de omgeslagen mantel heen worden geschroefd tot het gesoldeerde draadje uit de connector steekt (tenzij deze is dichtgesoldeerd). Aan jou de keus of je de kern dan aan de connector vast soldeert of dat je deze iets omslaat en in het geheel weer op de antenne schroeft. Zorg wel voor een trekontlasting, want het is bijzonder vervelend als je de mast rechtop zet en hoort 'rikketikketik' van de kabel die uit de connector is getrokken!
Groet, Peper.
Edit: Je krijgt al van alle kanten aanwijzingen!

Ik zou toch nog een close-up foto willen zien van het aangestripte stuk coax, zoals het er nu uit ziet is de binnen isolatie te lang en de buitenmantel is of pikzwart of er iets anders aan de hand.

henkvd schreef : Inderdaad. Als bijvoorbeeld de genoemde o-ring onder de moer er de laatste jaren niet zat, dan was de zaak zo lek als een mandje en dan heeft de kabel lekker water staan zuigen. De buitenmantel (afscherming) is dan over een groot deel van de lengte gecorrodeerd.
Een nieuw stuk RG58 van de benodigde lengte kost niet veel. Trekken van de nieuwe kabel in de mast kan met behulp van de oude.

--
stegman

Ha ha WadnWind toch leuk dat jij er op in hapt.
Je hebt ook volkomen gelijk en het voorgestelde is zwaar over de top. (masttop)
Maar toch ook wel even de overweging waard.
En dan bedoel ik niet de voorgestelde configuratie.
De bewustwording m.b.t. de materiaalkeuze is wel even iets om bij stil te staan.
Een goede coaxkabel doet immers zoveel meer!
En je hebt gelijk ik ben inderdaad zendamateur maar daarnaast vanuit mijn werk ook zeer nauw betrokken bij antenne configuraties voor veel verschillende toepassingen .

Nog een tip waar de mensen misschien wel iets aan hebben:
Gebruik zelf vulkaniserende tape (bijvoorbeeld 3M).
Deze over de connectoren heen tapen (dakpansgewijs).
Tot slot een laagje vinyltape tegen de UV straling.

Meestal laat deze vinyltape weer snel los door water, dus een tirewrap aan beide uiteinden.

En natuurlijk wens ik iedereen heel veel succes met de marifoon!
Maar dat mag duidelijk zijn.

Groetjes,
Léon-Marc

Peper schreef:Per definitie ALTIJD de binnenader van de kabel solderen aan de binnenpen van de connector, anders vraag je om problemen. Het is geen gelijkspanning die je er doorheen jaagt, maar signalen met een frequentie van boven de 150 MHz.

Groet,
Rob

@Belerion II:
In dat geval heb je geen last van elektrolytische corrosie zoals bij gelijkstroom! Solderen in buiten verbindingen levert vaak 'tinpest' (corrosie van soldeertin) op. Ik ben het dus niet eens met 'per definitie'. Soldeertin levert misschien ook 'per definitie' tinpest op en dan is het middel erger dan de kwaal! (geen tin, geen tinpest, geen corrosie...)
Een dunne oxidelaag levert vaak een heel goede capacitieve koppeling op van met name signalen boven de 100MHz en vormt dan geen belemmering voor het signaal.
Hoe kom ik hieraan: Operatie handschoenen zijn 80um 'dik'. Zij weerstaan een spanning van 16kV, maar een elektrochirurgie-signaal van 'slechts' 300kHz gaat er doorheen als 'een warm mes door de boter'. En dan wordt een vinger van de operateur blootgesteld aan ongeveer 15W (25% van het afgegeven vermogen van de hoogfrequent elektrochirurgie generator), dan hoor je soms hele onbetamelijke woorden! Het laatste slechts ter illustratie dat een dunne isolatie voor hoogfrequent signalen geen enkele belemmering vormt en solderen soms een mechanische fixatie is zonder een bijdrage aan de geleidende eigenschappen. Op het moment dat je vergulde contacten gebruikt, ben je van alle problemen af, maar ja, dat is wel duur!
Groet, Peper.

elektrolytische corrosie is niet aan de orde, de antenne massa hoort niet aan de voedings min te liggen in de marifoon, hier horen condensatoren tussen te zitten in een beetje maritiem ontworpen toestel.

Dank voor alle waardevolle adviezen.
Alle reacties overziend. Constateer ik dat de vorige eigenaar de kernvraag los in de connector heeft gehad. Zijn marifoon deed het wel... Ik zal gaan vastsolderen, dat schijnt dus nog beter te zijn.

Dank

spook1 schreef : Ik denk dat er eerder sprake is geweest van een slechte soldeerverbinding en dat de signaaldraad op een zeker moment is losgekomen van de plug. Die soldeertin zit er niet voor niks aan. Alleen de kern vertinnen, maar niet vastsolderen komt mij een beetje vreemd voor..
Vastsolderen is hier absoluut noodzakelijk. Dat de marifoon het deed met de draad er los in gestoken was meer geluk dan wijsheid.
Tricky bovendien, want als de kabel geen goed contact maakt met de antenne, kunnen er tijdens het zenden rare dingen gebeuren.

--
stegman

@Peper: helaas, helaas... Het zijn non-argumenten die je gebruikt. Henkvd heeft de belangrijkste tegenargumenten al genoemd. Er is één methode die ook voldoet: krimpconnectoren. Maar die zijn voor de watersporter nauwelijks bereikbaar.

Ik wil niet arrogant overkomen, maar er zijn hier maar een paar forumleden die (beroepsmatig) echt verstand van maritieme electronicazaken hebben, waaronder ik mezelf schaar. Misschien is het handig om daar je voordeel mee te doen. Er gaan al zoveel onzin verhalen over maritieme electronica de ronde. Ook op dit forum.

Groet,
Rob

Peper schreef :
Peper, jammer dat je er zo ver naast zit. Je verhaal is ten dele waar, maar niet geschikt voor een antenne stekker. Ik zal een meet grafiekje hier neerzetten van een kern die kortgesloten is.

Het betreft een coax van slechts 3 meter, maar je meet dit even makkelijk op 50 meter. De plotselinge impuls is exact de plek waar de kern defect is. Het kleine hobbeltje links is de antennestekker bij de marifoon. Een losse kern in de stekker geeft dezelfde meting
Je vind ze dus blindelings met de juiste meet apparatuur, echter dit is niet voor de gewone watersporter weggelegd, zelfs vrijwel nooit voor technische bedrijven.

Is zo'n geval heb je zomaar 10-20 dB verlies in de verbinding, dat is een factor 10-100. en nog onstabiel ook. Hierdoor wordt in één klap je hele communicatie onbruikbaar. In het dagelijks werk keur ik dat af.

WADnWIND schreef:
Ik ook..

Belerion II schreef :
Kijk....
Vraag het de vakmensen, en ze antwoorden eensgezind

Dat gebeurt niet vaak ...

Stan

WADnWind, ik snap niet waar je met de kortgesloten coax op doelt. Een kortgesloten coax gaat zich bij een bepaalde golflengte gedragen als een 1/4 lambda isolator omdat het signaal op de sluiting reflecteert (de balun is op dit principe gebaseerd). Een open coax met een lengte van een 1/2 lambda zal zich door de reflectie gedragen als een kortsluiting. Het hangt allemaal af van de golflengte van het signaal. Ik ben op de hoogte van de pulsreflectie meetmethode voor kabelbreuken. Deze methode wordt zelfs in gelijkstroomnetten toegepast op voorwaarde dat de kabel impedantie gelijkmatig is verdeeld. Is dat zo, dan kun je door een puls op de kabel te zetten en de reflectie ervan te op te nemen de plaats van de sluiting of onderbreking berekenen uit de tijd tussen de puls en de reflectie op de oscilloscoop (toen nog heel romantisch: analoge oscilloscoop met groen fosfor scherm). De berekening was meestal niet heel nauwkeurig zoals je nu met digitale apparaten kunt doen en het vroeg een beetje 'gezond verstand', zodat je niet naar de kabel ging graven op de plaats waar de meting je bracht, maar 10 meter verderop waar die graafmachine in het landschap stond.
Maar wat ik juist heel interessant vind, is het 'bobbeltje' bij de aansluiting van de marifoon! Dit is waar het mij juist om gaat. Hier zie je het effect van een connector en het plaatselijk veranderen van de impedantie. Hier zou het effect van het solderen of niet solderen naar voren moeten komen. Een zelfde bobbeltje zal er komen op de plaats van de aansluiting van de antenne aan de coax. Het plaatsen van een staande golf verhoudingsmeter (SWR-meter) gebeurt ook via een dergelijke connector. Geeft deze connector een impedantie verandering (en dat geven ze bijna allemaal, ik heb er nog geen gezien of meegemaakt die niet iets van reflectie gaf), dan meet ik naast de SWR van de kabel ook de SWR van de connector. En dan gaan we de meetfout discussie in. Ook interessant, maar het brengt ons af van de vraag 'wel solderen - niet solderen'. (voor Vlaamse lezers; het gaat dan niet om de uitverkoop )
Aan splitters, junction boxes of antenne versterkers voor het UHF gebied werd nooit iets gesoldeerd om de coax-kabel te bevestigen. Dat kon zelfs niet eens. De reden van dit niet-solderen was tinpest en indien de meest hoogwaardige teflon print in de antenne versterker niet goed was afgelakt, corrodeerden de HF-fets zo van de print af. (het moet wel worden gezegd dat versterkers een 5-12V gelijkspanning via de coax kregen aangeboden en er dus een mogelijkheid was voor elektrolytische corrosie). Voorwaarde was een massieve binnen draad in de coax. Deze werd in een soort klem gestoken en met een wartelmoer aangedraaid. Ook voor deze verbinding gold: je zag reflectie en 1 tot 1,5dB was je al snel kwijt. Indien de wartelmoer en de krimpverbinding met de coax goed was gemaakt, was deze connector waterdicht. Las je buiten in wisselende temperaturen en wisselende vochtigheid in een kabel, dan komt er op de een of andere manier vocht in die las, hetzij door spatten, hetzij door condensatie. Om dit tegen te gaan, moest je de las ingieten in teer of epoxy. Dat kende men niet in de HF-wereld en daar heb ik mijn siliconenvet of accupoolvet (later PX7) enthousiasme aan overgehouden. Vul je een connector met vet, dan kan er geen water in, want het zit vol met vet. ('ishj logieshj' zou Johan Cruyf zeggen) In mijn 'antenne tijd' bij een TV antenne installatie bedrijf, heb ik poolvet in connectors gesmeerd alsof het ging om boter op een cracker. Alle deukjes en gaatjes helemaal vol. De baas vond ook dat ik veel gebruikte, maar hij liet me ook alle daken op gaan waar mijn collega's te weinig gebruikten en waar ik de gecorrodeerde verbindingen weer mocht gaan herstellen. Mijn 'eigen' verbindingen zijn goed gebleven tot 'de kabel' kwam! Geloof me, ik heb echt kilometers coax op de meest beroerd bereikbare plaatsen gelegd (gelukkig mocht je dat met clips doen en hoefde je niet 1/4 lambda afstandhouders te monteren zoals met lintkabel). Allemaal zonder solderen. Soms kijk ik dan bij zo'n 'cable guy' over zijn rug mee als hij een eindje verderop in de straat in zo'n grijs kastje zit te prutsen. Ik zeg dan meestal netjes gedag en loop weer door, want wat ik dan daar zie... de tranen lopen je ervan over de rug!
Kortom; voor mij is een gesoldeerde verbinding in de HF-techniek buiten, nooit bewezen als een superieure verbinding, in tegendeel. Als Belerion II en jij andere ervaringen hebben... (en het gaat mij vooral om ervaringen), deel ze! Ik wil er graag kennis van nemen!
Groeten, Peper.

Nu we het toch over verbindingen hebben.
Hoe brengen jullie de antennekabel in de kajuit ?
Vaste verbinding via een waterdichte kabel-doorvoer is natuurlijk het mooist maar de mast gaat er in winter meestal af ?

Doorvoer via zwanenhals op het dek, stekker verbinding onder dek.

omega schreef : Een dekdoorvoer gebruiken waar de PL-259 plug doorheen kan (diameter ongeveer 20 mm) en een waterdichte PL259 aan de marifoonzijde. Kabel kan in z'n geheel uit de hut worden getrokken. Geen dekstekkers maar één stuk kabel van antenne naar marifoon. De kabel overwintert aan dek. Vandaar de waterdichte PL-259. Nadeel is dat de kabel (met de plug daaraan) binnen vrij moet kunnen bewegen. Ik gebruik daarom een kabelgootje wat ik kan openen, maar dat vindt niet iedereen even mooi in het interieur..

--
stegman

Ik gebruik een waterdicht dubbelzijdig HF-chassisdeel met 2 connectoren (en heb dus waarschijnlijk 3dB verlies hierin) zoals die in dit draadje worden gedemonstreerd. Goed kitten, dat het niet inwatert! (en goed ingevet, maar dat had je waarschijnlijk wel gedacht na mijn post)
Groeten, Peper.

Peper schreef :
Misschien bij anderen wel . Alleen heb ik ook een dekdoorvoer met aan weerszijden een stekker en tocht is het totale verlies van mijn installatie ( inclusief splitter) maar een totaal verlies van minder dan 1,5 dB gemeten met een SW/Watt meter ( Zetagi HP500).
Ik denk dus echt dat het aan de zorgvuldigheid van de verbindingen ligt.
Overigens gebruik ik wel Aircell 7 kabel ( totale lengte +/- 15 meter) en toen ik overging van RG58 naar Aircell 7 scheelde dat ook dik 2 dB ( wat bij 25 Watt overeen komt met ongeveer 10 Watt!).

Overigens is 3dB wel heel erg veel. Dan houdt je van 25 Watt zege en schrijve nog 12,5 Watt over!
Niet dat je daar trouwens veel van merkt hoor want de rijkwijdte hangt toch vrijwel alleen af van de antennehoogtes.
Ad

@Yellow Boat:
Da's mooi en dat doet mij deugd. Ik heb de -3dB niet gemeten, want de tijden dat ik kon beschikken over een goede SWR-meter zijn voor mij voorbij. Je gebruikt wel een zeer hoog kwalitatieve kabel. Polyetheen schuimkabels (we noemden dat destijds: 'super kaarsenvet') mocht ik toen alleen maar aanleggen als de klant er verstand van had en de baas op z'n vingers kon worden getikt dat hij 'bagger' installeerde. Ik hoop met mijn doorvoer dus ook minder verlies te hebben. Ik heb mijn CLC antenne op het hek staan (1/2 lambda met een inductie halverwege) en zou dus wel blij zijn met iets minder verlies.
Ik denk erover een 1/4 lambda 'ground plane' met 4 radialen zelf te bouwen. Die kan fijn boven in de mast zonder dat ik dan meteen 'alle bruggen onder hun buik kietel'. De radialen komen dan onder de masttop en de mast wordt dan maar een 1/4 lambda langer. Het schijnt dat de 1/4 lambda antennes het hoog in de mast sowieso beter doen dan kort boven de grote 'ground plane' van het water. Daar zijn de 3/4 en 5/8 typen beter. Maar niets verslaat het 'uitzicht' van de antenne bij deze golflengten, zoals je al opmerkte. Tzt moet ik misschien van het Rhederlaag eens naar het noorden komen voor een pijnbank test met een goede SWR-meter (is ook nog eens een leuk tochtje!).
Groeten, Peper.

Peper schreef:Hou er rekening mee dat zelfbouw niet is toegestaan...

@Belerion II: Meen je dat nou of probeer je me op de pot te beuren! En indien niet, gaan ze dat zien boven in de mast? Maar ja, er zijn vast nog gekkere dingen!
Groeten, Peper.