Onderwerp: Li-ion accu opslag met geïntegreerde balancers

Hallo peper, jouw enthousiasme is me bekend! En stel ik zeer op prijs!
Voor de duidelijkheid ik gebruik de cellen voor commerciële doeleinden al een tijdje, zo ongeveer als jij het schetst, bij off grid situaties zijn we de cellen niet eens aan het kietelen, vandaar dat ik met interesse je verhalen volg. Nogmaals voor de duidelijkheid ik zoek een verkoopbare oplossing voor onze doelgroep, en dat wil ik doen icm met een Open BMS, MPTT laders en laden via de Dynamo, het Open betekend dat ik de oplossing vrijgeef voor de hobbyisten die het zelf willen doen, het is mij te doen om een goede betaalbare en betrouwbaar systeem kan leveren voor de mensen die hun handen er niet aan willen branden, de BoatController kan dan gebruikt worden voor het weergeven van de status en instellingen aan te passen voor de verschillende gebruiks toepassingen.
Zoals je al aangaf wil je bij start van een wedstrijd een volle accu maar als de boot aan wal ligt mag de accu naar bijvoorbeeld die 30%

Zeilprutser schreef :
Nou, dan willen we dus precies hetzelfde!
Dat bestaat uit een individuele cellader uit het topic 'de alles etende acculader', een zonnepaneel dat ten dele die laders voedt (van 8 tot 38V) is voor de celladers al goed. Een boost of buck-boost converter met afregelbare uitgangsspanning als MPPT regelaar op het zonnepaneel en Flip de Switch om eventueel via een diodeblok de accu bij te laden als er geen voldoende zon zou zijn. Via Flip de Switch kan ook een windmolen of sleepgenerator of schroefasgenerator de accu's laden.
Schema's zijn allemaal al gepubliceerd en het is dus al hartstikke 'open'.
Om het af te maken, ik heb een geïnteresseerde voor 16 500Ah LFP accu's uit China. Het ruim van de boot is groot genoeg voor nog meer...
Groeten, Peper.

Dan alvast iets om over na te denken over tien jaar:
De jachthaven komt steeds voller te liggen met elektrisch varende schepen, na een weekendje zeilen zijn ze nog lang niet leeg, en bijladen is zo gebeurd...
En dat geldt natuurlijk helemaal voor de winter!!!

Hoe gaan we die enorme capaciteit gebruiken om het lichtnet een handje te helpen?
Bufferen!
Met storm en veel zon laden we ze op en windstilte en in 't donker gaan we weer terugleveren.
Tegen vergoeding uiteraard.

Hoe gaan we dat afrekenen met de jachthaven? Elektrische liggers gewoon gratis? Of een meter er tussen?

Kijk ik kan natuurlijk ook elke week en winter die accu's weer mee terug zeulen naar huis, en dan achter mijn eigen slimme meter hangen...
Maar dat moet toch slimmer kunnen?

Even een snel rekensommetje:
Een beetje jachthaven van 300 liggers maal 25kWh = 7,5 MWh aan buffercapaciteit. Wij gaan de wereld redden!

Hoe sluiten we dat aan?

Draadloos? We beamen het gewoon vanuit de boot naar een opvangschotel... Daar wordt het gelijkgericht en met een synthetische sinus omvormer op het lichtnet toegevoerd.
Easy peasy
De aansluitingen zitten er toch nog van de walstroom tijd!
Groeten, Peper.

IK werk dus al zo sinds eind 2010

Ik buffer niet, maar m'n overschot gaat wel terug naar de haven. En dat komt ook keurig als negatief op de rekening

Peper schreef :
Aha, nog een toepassing van die schotels die jullie hebben liggen

Zo, jij bent wel heel bij de hand voor een Belg!

rooiedirk schreef :
Heb je een 230v solarregellar er op?

It Paradyske schreef : Ja, m'n windmolentje (een goedkope chinees) werd geleverd met inverter. Die heb ik dus maar aangesloten. En zomers gaat de helft van de panelen naar de wal en de andere helft naar de accu's.

En waar anders krijg je 50 cent per geleverde kWh . Aleen jammer dat stroom kopen ook 50c is.
Maar de haven kan wel zeggen dat ze groene stroom inkopen. (Een beetje in iedergeval)

Best forumleden,
Ik volg dit topic al een tijdje en in mijn zoektocht naar cel balancers voor lthium accu’s kwam ik deze tegen:
www.gne2010.com/4s-8s-gne-acti...or-lithium-batteries
Een actief balancing systeem waarbij de laadstroom niet opgestookt wordt in warmte maar verdeelt naar minder geladen cellen.
Lijkt me wel een interessante ontwikkeling, de balans stroom is ook wel groter dan gebruikelijk, tot 6 A.
Grt
Zigzag

@Zigzag:
Nu uit metingen blijkt dat de cellen zichzelf balanceren in zowel opladen en ontladen, is het maar de vraag of balancers zinvol zijn. Het laat zich aanzien dat alleen de limiting functie zinvol is. Die werkt alleen als elke cel van de accu tot 100% SOC geladen moet worden. Laden tot 98% levert automatisch balans op.
Forumlid 3Noreen merkte ooit eens op: 'als je de accu vol kunt laden, heb je te kleine accu's gekocht.' De metingen geven hem gelijk! Geheel vol laden en met name overladen, lokt de onbalans uit.
Groeten, Peper.

Metingen aan 4 LiFePO4 cellen II

De tijd van de metingen waarbij het zelfbalancerend effect werd gevonden, vinden plaats in 2 dagen, dan is er toch meer tijd nodig om de 'toevalligheid' van deze bevinding te verminderen. Om meer 'body' aan deze bevinding te geven werd er gedurende ruim een week geladen en ontladen met een stroom van tussen de 1 en 2A in het gebied van 70 tot 100% SOC. Dit is het gebied waar lood-zwavelzuur accu gebruikers zich 'thuis voelen'. In een tijd van transitie naar LFP accu's is het waarschijnlijk dat een LFP accu zal worden beschouwd als een lood-zwavelzuur accu en dat de LFP accu wordt onderworpen aan de gewoontes die de gebruiker heeft ontwikkeld van uit de lood-zwavelzuur tijd.
De onderzoeksvraag bij de metingen wordt veranderd in: Is er 'zelfbalancering' bij het laden en ontladen van LFP accu's met een lage stroomsterkte, waarbij de LFP accu zich tussen de 30 en 100% SOC blijft.
De 'onbalans definitie' blijft op het oude niveau van 'delta 100mV' tussen de cellen gehandhaafd om referentie te houden aan de eerste metingen.
De laadspanning wordt gevarieerd tussen 4 x 3,65V en 4 x 3,4V om te zien of dit uiteindelijk invloed heeft op het optreden van onbalans.



Algemeen beschouwd:
In de grafiek is te zien dat de cellen die worden verdacht van een verminderde capaciteit (cel 1 en cel 4), zich ook 'jittery' gedragen. Bij het aanleggen van de maximale laadspanning van 3,65V per cel, komen zij eerder aan die spanning dan de cellen die kennelijk de nominale capaciteit hebben. Bij ontlading 'verliezen' zij ook sneller hun spanning.
Er is ook een 'omgekeerd' gedrag te zien bij cel 2. Deze cel schijnt een 'eindeloos hoge capaciteit' te hebben en lijkt 'nooit vol te komen'. Vanuit het meetlaboratorium komt de vraag of de andere cellen in de serieschakeling uiteindelijk met een hogere spanning mogen worden geladen om te zien of cel 2 uiteindelijk toch 'vol' te laden is. Omdat de cellen voor onderzoeksdoeleinden zijn, wordt dit toegestaan. Dit leidt tot een gelegenheidsbevinding, waarover later.
Uit veiligheidsoverwegingen wordt er niet geladen als er geen laboranten aanwezig zijn en dit wordt gekenmerkt door de onderbrekingen in de grafiek. Na 3 dagen laden met een verhoogde eindlaadspanning blijft cel 2 hardnekkig op de 3,38V staan om na een nacht zonder laden toch ineens op 3,5V te staan.
Een goede verklaring hiervoor is er niet, een 'accu fluisteraar' zou in de nacht met de cel kunnen hebben gesproken en de cel hebben kunnen aangespoord om 'niet zo flauw te doen en nu gewoon even mee te werken' en zich normaal te gedragen.
Het meetlaboratorium is inmiddels heel enthousiast geworden over deze nieuwe accu's en hun bizarre gedrag ten opzichte van lood-zwavelzuur accu's. Zij vragen of ze nu eens lager dan 3,0V klemspanning mogen ontladen om te zien wat er dan gebeurt op het gebied van onbalans. Dit wordt toegestaan.
Zoals in de verwachting lag zijn de cellen die worden verdacht van een lagere capaciteit, de eersten die de 3V ondergrens passeren. Zij gaan het focus vormen voor de omgang met LFP accu's die 'te diep' zijn ontladen. Dat is voor mijn volgende post.

In antwoord op de onderzoeksvraag:
In het 'gebruiksgebied' van LFP accu's tussen de 30% en 70% SOC vindt 'auto balancing' plaats bij zowel laden als ontladen. Deze balancing vindt zelfs plaats bij cellen waarvan de capaciteit verschillend is! Dat wil zeggen dat een 300Ah accubank met een kapotte cel, te repareren is met een 180Ah cel. Wel moet worden opgemerkt dat de capaciteit van de hele bank in serie nooit hoger is dan de capaciteit van de 'kleinste cel'. Een provisorische reparatie met een andere LFP cel beïnvloed de celbalans niet. Heeft u een aparte accubank van 180Ah LFP cellen voor de boegschroef en een andere accubank van 300Ah LFP cellen voor de huishoudaccu, dan is de uitval van 1 cel in een bank te repareren met de cel uit de andere bank. Ook bij veroudering van een cel kan deze worden vervangen door een nieuwe cel die de nominale capaciteit heeft. Het idee dat je alleen zonder balancers kunt werken in een serieschakeling van LFP cellen als deze zorgvuldig bij elkaar zijn gezocht, is daarmee alleen nog voor de 'accu fluisteraars'.
De waarde van dynamisch balanceren bij op en ontladen is hiermee ook gedegradeerd, dat kunnen de cellen heel goed zelf.
De enige voorwaarde is dat u de accubank gebruikt tussen de 3,0V en de 3,4V. Zij, die door ongeduld de cellen toch willen laden met de maximale 3,65V om snel de accu te laden, worden gestraft met onbalans en mogelijk het vernielen van een of meerdere cellen.

Gelegenheidsbevindingen:
Bij het bereiken van de maximale laadspanning door de accu, wordt de laadstroom nul. Dit is ook van toepassing op cel niveau. Bij een stroom van 0 is er ook geen vermogen beschikbaar om de accu op te warmen, of op andere wijze te vernielen. Dit is goed nieuws voor hen die graag een 'volle accu' hebben. Het lijkt erop dat de optimale bewaarspanning van ca 3V niet meer is dan dat. De 'gebruiksspanning' van een LFP accubank ligt voorlopig tussen de 3V en de 3,4V per cel. Er is aangegeven dat de hoogste celspanning bij laden nooit boven de 3,65V mag komen op straffe van verkorting van de levensduur. Hoewel de resultaten in deze metingen niet aantonen dat de levensduur wordt verlengd indien de celspanning niet boven 3,4V komt, zijn er geen aanwijzingen dat de bewaarspanning van 3V de meest optimale is voor het gebruik van de cellen. Aan de andere kant is het wel mogelijk dat de 50 jaar levensduur van de accubank terug loopt naar 35 jaar. Dan nog betekent het dat de LiFePO₄ cellen de laatsten zijn die u ooit kocht.

Volgende week: diep ontladen en de gevolgen.

Groeten, Peper.

zigzag2 schreef :
in tegenstelling tot Peper, en wat anderen, geloof ik wel in actief balanceren. Heb dat in een ander draadje al eens uitgebreid zitten verdedigen. Als je teveel energie hebt moet je dat niet opstoken in warmte, maar in een andere cel laden die het meer nodig heeft.
Afgezien van het feit dat warmte ( en zeker de warmere warmte) niet goed is voor de betrouwbaarheid van het systeem, is het ook nog zonde van de vespilling van de energie.
De electronica voor een actief balanceer systeem is wel duurder.
Texas instruments heeft wat mooie chips ervoor.
Had het toen bijna gemaakt, maar de cellen waren me toen nog te duur.
Ik heb het altijd een elegante manier van balanceren gevonden.

Bovendien, die opgestookte warmte komt bij de omgevingstemperatuur, vergeet dat niet.
Dat is nu geen probleem, maar op een hete zomerdag kan het best warm worden in de boot.
Niet pretig voor de componentjes, die dan dus nog heter worden.

roozeboos, het 'auto balancing' stookt niets op in warmte. De cellen van de test hebben geen balancers en daarmee vervalt ook de dissipatie van warmte in de balancers. Toch komen de cellen uit zichzelf in balans zonder warm te worden. Je hoeft er niets aan in te stellen, de enige voorwaarde is dat je niet boven de 3,4V per cel uitkomt. Mooi toch?

Verkoelende groeten van Peper.

Nog even een PS:
Balancers lijken niet nodig te zijn voor LFP cellen zoals in dit onderzoek. Dat wil niet zeggen dat dynamisch balanceren niet zinvol is voor Li-polymeer accu's of voor LiCoMnO accu's. Zeker voor de Li-polymeer 'handgranaten' kon het wel eens de oplossing zijn.
P

Ik heb het over het algemeen.
Waar je wel balancers voor nodig hebt.
Omdat ze niet gelijk laden.
Je verhalen zjjn me te lang zoveel tijd heb ik niet. Sorry.
Maar goed deze discussie hebben we al eerder gehad. Laten we dat maar niet opnieuw doen

Roozeboos, ik heb daarmee geen probleem.
Groeten, Peper.

roozeboos schreef :
Beter wèl lezen Roos! of anders niet reageren

Ik lees ze wel. En denk zoals roos.

Na het lezen van het voorgaande heb ik geen flauw benul meer wat Peperkoek met "balanceren" bedoelt.

De rest van de wereld bedoelt met balanceren dat je de cellen in zulks een SOC brengt dat ze tegelijk op een bepaald voltage aankomen.

Gebruik je balanceerschakelingen, dan is dat voltage de balanceerspanning en daarmee de maximum bedoelde laadspanning.

Gebruik je de cellen voor hoge stromen, dan balanceer je zo dat de cellen tegelijk (onder belasting) hun laagst bedoelde spanning bereiken.

Hoe cellen kunnen ruiken wat jij er voor bedoeling mee hebt en zich daar automatisch op aanpassen ontgaat me een beetje...

Metingen aan 4 LiFePO4 cellen III

Na de eerste diepe ontlading ontstaat er een flinke onbalans tussen de cellen. De twee van capaciteitsverlies verdachte cellen zijn voor wat betreft hun klemspanning flink in elkaar gestort.

Onderzoeksvragen:
Geeft diep ontladen onbalans en kan de cel zich daarvan herstellen?
Geeft diep ontladen irreversibele schade aan de cellen?
Wat is er te zien aan de klemspanning na diepontlading?

De grafiek begint met de spanningscurve die ook in de vorige post is opgenomen.



Werd er in het begin nog belast met een aantal 'vreugdeloze weerstanden' parallel, nu wordt het menens en de belasting wordt gevormd uit iets wat op een zeiljacht wel eens zou kunnen voorkomen: een sinus omvormer van 12V naar 230V met daaraan een ventilator kacheltje omschakelbaar van 500 en 1000W.
De belastingsstromen zijn:
De 3 weerstanden 5,6A
De ventilator kachel op 500W 44 A
De ventilator kachel op 1000W 78 A
De stromen zijn gemeten met een 'gelijkstroom Ampère-tang'.
Het meetlaboratorium heeft de slechtste cellen waarvan de laagste capaciteit wordt vermoed, getargeted voor elektrotechnische mishandeling. And they mean business!
Werd bij de eerste diep ontlading voor de laagste spanning op cel 4 de ondergrens van 2,5V gerespecteerd. Het laboratorium vraagt toestemming om nog lager te mogen gaan. Dat mag.

De cellen die kennelijk minder capaciteit hebben, zakken als eerste in spanning op het moment dat die capaciteit is opgebruikt. Bij laden herstellen deze cellen ook snel in spanning om bij ongeveer 3,1V zich weer 'aan te sluiten' bij de andere cellen en gelijkmatig op te lopen tot 3,3V. Er is sprake van 'zelf balancering' van de cellen.
Boven de 3,5V neemt de spanning bij laden over de 'slechte cellen' snel toe. Zij zijn kennelijk 'vol' en de inwendige weerstand neemt daarmee toe waardoor er een hogere spanning over de cel komt te staan bij een gelijke stroom. De cellen 'lopen uit de pas' in vergelijking met de andere cellen en er is weer onbalans ontstaan.
Het laden wordt gestopt gedurende de nacht en de volgende dag wordt begonnen met een meting van de celspanning. Nu is er iets vreemds, zonder te zijn geladen is de spanning over de 'slechte cellen' flink omhoog gegaan. De cellen lijken zich gedurende de nacht te hebben hersteld en zijn in balans!
Bij verder laden neemt de spanning op cel 4 weer snel toe tot 'onbalans'.
Het zoeken naar hoe de LFP cellen zich gedragen bij diep ontladen gaat verder en in 3 pogingen wordt geprobeerd om cel 4 helemaal naar 0V te krijgen.

Ik krijg een mailtje met een Mpeg van een DVM die de spanning meet van cel 4.

Op het filmpje is te zien dat de spanning bij belasting in elkaar zakt, maar bij het opheffen van de belasting komt deze weer omhoog en dit gaat behoorlijk snel.

Op een gegeven moment krijg ik het laboratorium aan de telefoon: "Hoe krijg je zo'n cel eigenlijk leeg?" Ze willen de cel niet kortsluiten, maar zien het bijna als enige mogelijkheid om de klemspanning onder de 2V te krijgen.
Zodra de belasting met de omvormer wordt gestopt gaat de spanning op cel 4 weer omhoog. Interessant is dat de spanning snel oploopt in de richting van de 2V, maar bij langer wachten loopt deze zelfs op naar bijna 3V. Dit zonder dat er lading aan de cel wordt toegevoegd.
Dit heeft gevolgen voor de meting van de lading van de cel. Er kan lading uit de cel worden gehaald die er niet onlangs is ingestopt. Het bepalen van een 'nulpunt' voor de lading zoals veel ladingsmonitors vragen, wordt een probleem. Het heeft er veel van weg dat eenmaal geladen, de cel nooit meer echt leeg is te maken tenzij deze voor langere tijd wordt kortgesloten. De gevolgen daarvan voor de cel zijn nog onbekend.
Heeft een ladingsmonitor de mogelijkheid om de maximale lading in te stellen, dan kan bij een 'volle LFP accu', waarvan de celspanning op 3,4V staat, de nominale capaciteit van de cel worden ingegeven. Dit zal een redelijk goede capaciteitsmeting geven. Het invoeren van een compensatie voor de Peukert factor kan dit weer bederven. Ik kan niet zeggen welke instelling voor de Peukert factor bij LFP accu's een betrouwbare aanduiding geeft. Een relatieve meting van accustroom en richting x tijd lijkt een nauwkeurige aanduiding te zullen geven.
Relatie tussen spanning en lading is er alleen in het gebied boven de 3V tot 3,4V. Dit geeft een indicatie van de ladingsinhoud van de accu. Deze indicatie is niet nauwkeuriger dan de brandstof meter in een auto. Voor een 12V systeem van 4 cellen zit u dan bij 12V 'op reserve', bij 12,5V op 1/4, bij 12,9V op 1/2, bij 13,2V op 3/4 en bij 13,6V op 1/1.
Heeft u een 'NASA', dan werkt de spanningsmeting adequaat, de 'Charge - Discharge' aanduiding werkt goed en de stroommeting is correct. Over de Ah weergave en de ladingsindicator is niet veel te zeggen.
Bij het 'jojoën' met de lading van de cellen ziet het laboratorium iets opmerkelijks: Bij diep ontlading tot 2V herstelt cel 4 zich zonder belasting tot ongeveer 2,8V gedurende de nacht. Bij het overladen tot boven de 3,4V herstelt cel 4 zich gedurende de nacht tot de 3,4V. Is dit 'auto balancering'... of heeft dit te maken met de manier waarop LFP cellen werken?
Dat wil ik in de volgende post toelichten en dat wordt dan echt heel technisch!
En dan: na diep ontlading volgt zonder een belasting een herstel tot 2,8V... Was de 'ideale bewaarspanning' ook niet iets van 2,8V? Ook daarvoor is een mogelijke verklaring te vinden in de werking van LFP cellen.

Voorlopige conclusies:
Je kunt LFP cellen niet kapot maken door ze diep te ontladen. (Niet verwarren met Li-polymeer cellen, die gaan bij diepontlading wel kapot door de vorming van kopernaaldjes die de plus en min plaat kortsluiten) Een diepontladingsbeveiliging is voor LFP cellen niet nodig. Ze zullen zich ten dele door relaxatie herstellen tot rond de 2,9V en kunnen weer worden geladen. Tijdens dit laadproces zullen de cellen zich weer automatisch balanceren bij het pendelen van de laadtoestand.

Bij het ontladen met stromen tot 0,8c wordt ongeveer alles warm aan kabels, omvormers, 'straalkacheltjes' en andere belastingsweerstanden, de accu's blijven echter koud. Het ziet er naar uit dat het kortsluiten van een LFP cel de kortsluiting eruit zal doen branden, maar geen gevolgen heeft voor de cel. Hierbij moet worden opgemerkt dat er nog geen echte kortsluitingstest heeft plaatsgevonden en de gevolgen daarvan nog niet bekend zijn.

De benaming 'balancer' en de functie van balancing bij het laden is overbodig omdat de cellen bij pendelend gebruik zichzelf balancen. Voor de cellen uit de serieschakeling met de laagste capaciteit is een balancer/limiter wel een nuttig onderdeel.

Een accumonitor die de lading van een LFP accubank bijhoudt zal door het twee traps laad en ontlaad proces van LFP cellen niet nauwkeurig kunnen zijn. De hoogste kans op nauwkeurigheid ligt bij het gebruik van de accu in het gebied tussen de 3,0V en de 3,4V (30% en 99% SOC). De voltmeter en de amperemeter zullen wel normaal werken.

Antwoord op de onderzoeksvragen:
-Geeft diep ontladen onbalans en kan de cel zich daarvan herstellen?
Ja en ja. Heel bijzonder is dat de cel hiervoor niet geladen hoeft te worden, het herstel volgt vanzelf. Bij laden na een diepontlading volgt tevens balancering.
-Geeft diep ontladen irreversibele schade aan de cellen?
Voorlopig is daar geen aanwijzing voor. Het lijkt erop dat het diep ontladen zelfs herstel geeft van de capaciteit van een cel met teruggelopen opslag. Wel duidelijk is geworden dat er geen capaciteitsverlies optreedt zoals bij een 'leeg gestartte' lood-zwavelzuur accu.
-Wat is er te zien aan de klemspanning na diepontlading?
Heel bijzonder is dat deze zich herstelt, zonder dat er wordt geladen. Op het internet kan ik hier niets over vinden, maar misschien gebruik ik niet de juiste zoektermen.

Groeten, Peper.

Ik heb hetzelfde gedrag ontwaard. De accu’s zowel boven 3,4 als onder de 3,0V willen na belasting altijd terug vallen in het comfortabele gebied. Waar je bij laden meerdere keren kan laden zonder dat je het idee hebt dat je er lading ingestopt hebt.. zowel Wat wel zo is is dat als je het geintje meerdere keren herhaalt de rustspanning wel steeds iets hoger of lager wordt. Het lijkt onbruikbare capaciteit.

Dat lijkt inderdaad zo, maar dan verdwijnt er energie... Volgens de wet op behoud van energie kan dat niet! Er bestaat wel klustering van ladingsdragers in LFP cellen. Is het dat die onbruikbare capaciteit in die klusters zit?
Ik weet het niet, maar deze theorie is verleidelijk!
Groeten, Peper.

Sjonge. Ik denk dat als je nig ff doortest dat die LiFePo4 cellen ook martini's serveren...

Ooit met een doorgeroeste auto die naar de sloop moest uitgeprobeerd wat je allemaal kon doen voordat het motortje de geest gaf. Suiker in de benzine, maalt die niet om. Zand in de luchtinlaat, ook al geen reactie. enz. enz. Einde verhaal, olie aftappen en je komt de straat niet uit.
Maar waarom je perfecte accu's zo'n behandeling geeft ontgaat me.

Dat is vrij simpel 3Noreen; heel de LiFePo4 wereld heeft ervaren dat een goed gebalanceerd pack de juiste en betrouwbare weg is. Ofwel door de cellen goed gecontroleerd te maken en/of te matchen, óf door ze actief te balanceren met schakelingen. Dan werken ze goed en zonder problemen.

Als je dan de markt wilt betreden, maar je leverancier levert inconsistente en/of gebruikte cellen, dan moet je wonderlijke eigenschappen toedichten aan de cellen om ze te verkopen.

Han gaf al aan dat hij met de door ons teruggestuurde cellen een proefopstelling wilde maken en elektronica wilde ontwikkelen om dit voor elkaar te krijgen.

Ik fantaseer me wild over dat "laboratorium". Zouden ze witte jassen dragen en spreken als Graaf Tel? Zouden er computers staan die in 3D moleculen ronddraaien en zouden ze op glazen wanden grafieken tekenen die alleen maar omhoog gaan?