Onderwerp: Anode zoutwater op zoetwater

Goede vraag; ik snap het nog steeds niet. Kan iemand onderstaande vraag beantwoorden? Die vat samen wat ik niet begrijp.

Nachtvlinder schreef :

Plat gezegd; Ja

De anode is van een minder edel metaal dan het metaal dat je wil beschermen. Hoe verder van elkaar in de galvanische reeks des te effectiever de bescherming. Alleen in zout water zou Magnesium bijvoorbeeld veel te snel op gaan waardoor je geen anode meer hebt met de voorspelbare gevolgen. Aluminium is een mooi alternatief bij af en toe brak of zout maar meestal zoet.
Zink werkt goed op zout. Op alleen zoet ontstaat echter een dichte zinkoxide laag die verdere corrosie en dus werking van de anode sterk verminderd.

Dankje

Dus eigenlijk zou zink net zoveel (en voldoende) bescherming bieden op zowel zout als zoet, maar om het isolerende laagje dat in zoet water op zink zou ontstaan te voorkomen, heb je een sterkere anode nodig. Helder!

Ik heb het in de loop van de jaren allemaal geprobeerd.
Altijd een polyester boot met RVS en brons onder water (as, schroef, doorvoeren)

magnesium op zee binnen een paar weken verdwenen, met veel neerslag ervan op de koperhoudende AF
aluminium op zee houdt het een maandje of 2 a 4 vol.

Nu alweer 20 jaar zink, op zoet en zout. 1 keer per jaar de staalborstel erover om de bruine aanslag en oxide weg te poetsen. Groffe houtrasp gaat ook goed.

Nachtvlinder schreef :
Raar dat je het nu wel snapt. talloze voorgaande potsen is precies hetzelfde verhaal verteld en toen was het geen antwoord op je vraag.

In alle gevallen waar onder water metalen met potentiaalverschillen worden toegepast, is feitelijk een anode nodig. Als een anode niet werkt door een oxidelaag, die kennelijk qua potentiaal niet veel verschilt van het laagst geklasseerde metaal, of daar zelfs iets boven zit, wordt dat laagst geklasseerde metaal dus tóch aangetast.
Bij een anode die opgevreten wordt weet je zeker dat de bescherming van het metaal, dat het op één na het laagst in de reeks staat (het materiaal van de anode moet altijd het laagste staan), werkt.

Om galvanische schade te bereiken heb je én een potentiaalverschil én een electrolyt nodig. Zoet water is dat laatste veel minder dan zout water. Mijn eerste gedachte was dat je daarom op zoet water wellicht met geen of een minder effectieve anode zou kunnen volstaan. Het doel lijkt mij niet om kunstmatig een galvanische cel te bouwen (forceren…), als die er van nature al niet of nauwelijks is… Dat begreep ik ten ontechte.

In principe is zink dus prima op zowel zout als zoet; alleen gooit dat isolerende laagje roet in het eten. Als dat eraf zou vallen, zou zink ook op zoet prima zijn. Af en toe de vijl er langs idem. Zoet water opzich vergt geen sterkere anode; wel een anode die zichzelf niet afsluit. In de praktijk staat dat gelijk echter, maar als je cathodisch gaat beschermen (een potentiaal opdrukken); hoef je op zoet de instellingen dus niet te veranderen.

Sluit aluminium zich ook af op nóg schoner water? En magnesium? Isoleren alle anodes zichzelf naarmate het water minder geleidend wordt?

Nachtvlinder schreef :
Hahaha.. Er bestaat een gezegde als reactie op dergelijke vragen.

Misschien de vraag eens stellen op een natuurkundig/scheikundig forum, met èchte wetenschappers. Ik weet het niet.

Ik heb wèl nog een vraag voor jou: waar zou je dat nòg schonere (definieer eerst: schoon) kunnen vinden? Het antwoord bepaalt ook meteen hoe relevant het antwoord is voor onze bootjes-praktijk.

Mijn woonschip ligt op het Buiten-IJ men noemt het water daar weleens “wispelturig” qua samenstelling. Hellingbeurt elke 7 jaar; dus zó lang zouden anodes werkzaam moeten blijven. Altijd discussie met de werf wat en hoeveel er nu op moet; achter de sluis doet men wat anders; ik geloof dat er bij mij de laatste keer een mix van aluminium en zink is opgelast (dat gaat over kilo’s en een paar honderd euro): mocht de aluminium te snel gaan; dan zou het zink het over kunnen nemen.

Wetenschap wordt het niet; volgende keer terugkijken en evt recept aanpassen.

Berghout-2 schreef :
Helemaal juist!!!

Nachtvlinder schreef :
Waarschijnlijk, zolang die oxide huid er nog niet op zit, beschermt zink ook. Maar, door de slechtere geleiding van het water, over een kleiner gebied.

MBT magnesium: Ik heb begrepen dat de anodische werking tov staal zo groot wordt, dat je de laklagen op je boot beschadigt. M.a.w. los van dat de anode te snel op gaat, maak je ookf schade aan je boot. Valt in de categorie "echt niet doen".

Voor de geïnteresseerde:

Joop66 schreef :
Zink: zinkoxide is wit (zit in smeersels tegen UV); de aanslag op mijn zinkanode is eerder oranje-bruin. Zal dus eerder aangroei of kalkaanslag zijn dan oxide.
Overigens is die anode na verloop van tijd erg pokdalig, een soort berglandschapje.
Ik kan me niet voorstellen dat hij geheel is afgesloten van contact met het water.

Magnesium: had ik op zee op mijn Friendship 28, en die had VC17 AF eronder.
Na een paar maanden weer op de kant: rondom waar de anode had gezeten in een cirkel van 4 meter diameter een aanslag (andere kleur) op de VC17.
Ik hou het erop dat dat allemaal een of andere magnesiumverbinding was. Anode zelf was spoorloos.

Baasklusje schreef :
Bij mij was de aanslag op de anode een beetje gelig wit, met overwegend zoet water. Pokdalig is goed: meer oppervlak.