Onderwerp: LiFePO4 en galvanische corrosie

Ik ben bezig met het bouwen van mijn derde LiFePO4-accu. Een kleintje deze keer: 55Ah, als "brandstoftank" voor het elektrische buitenboordmotortje van de bijboot. Kleine complicatie: de Ali-Chinees heeft weliswaar prachtige, nieuwe cellen gestuurd, maar een verkeerde maat busbars en geen moeren. Tja, shit happens.
Omdat ik geen maanden de tijd heb om de juiste maat busbars uit China te laten komen, en geen zin om veel te veel te betalen voor iets wat snel leverbaar is, heb ik een koperen strip besteld waaruit ik zelf busbars ga maken. Dan nog de moeren. Liefst gebruik je "locknuts", zelf-borgende moeren en die zijn er te kust en te keur, in verschillende metalen/legeringen. En toen dacht ik plotseling aan galvanische corrosie. We schroeven koperen busbars op aluminium cel-polen met een moer van nog weer een ander metaal...
Hoe kijken jullie daar tegenaan? En is het eigenlijk zinvol om aluminium moeren te gebruiken? Want aluminium is er in zoveel verschillende soorten dat ik me zelfs iets kan voorstellen bij corrosie tussen alu type A en alu type B.

Hoe nat verwacht je het ? En met zoet of zout water ?

Jeroen-Pion schreef :
Niet erg nat natuurlijk. Het geheel komt keurig in een accubakje. De accu als geheel krijgt natuurlijk wel wat te verduren. Langdurige opslag aan boord, in het bijbootje plaatsen en daar gebruiken. Daarom heb ik ook niet voor "blote" accupolen gekozen, maar voor een XT-90 connector, die afgedekt wordt als de accu niet in gebruik is. En dat gebruik zal het meest op zout zijn, want in mijn beleving heb je op zoet minder vaak een bijboot nodig.

Maar misschien zit daar mijn denkfout. Voor galvanische corrosie heb je potentiaalverschil nodig. Dat is er. En zuurstof of water? Dat is een afgesloten bakje niet erg veel voor handen...

En desnoods zet je de boel goed in het vet, zoals met loodaccu's een goed gebruik is.

Nachtvlinder schreef :
Ik vroeg me vooral openlijk af wat er, naast potentiaalverschil, nog meer nodig is om galvanische corrosie te laten plaatsvinden. Bij de assemblage van LiFePO4 accu's worden verschillende metalen met een zo groot mogelijk contactvlak aan elkaar bevestigd. En niet alleen op boten, maar ook voor bijvoorbeeld off-grid systemen waarbij de bouwer dan hoopt dat het 20 jaar meegaat.

Galvanische corrosie is niets anders dan dat je ongewild een batterij maakt door 2 verschillende metalen in een vloeistof te dompelen en die 'batterij' dan leeg laten lopen.

Je moet dus hebben:
a twee verschillende metalen.
b vocht tussen deze twee.
c een stroomkring waarlangs de 'batterij' kan ontladen.

Zorg dat je één van de drie niet hebt dan gaat het goed. Twee voor de zekerheid, dan kan er eentje falen.

Preciezer;
Twee zaken nodig.
-Geleidend op elkaar gemonteerde materialen met een potentiaal verschil.
-Een elektrolyt waar de twee materialen zich in bevinden. Dat is een vloeistof met voldoende vrije ionen. Bijvoorbeeld zout water.

Meest probate remedie is de hele handel in een bad onderdompelen met Polychloorbifenyl houdende olie
De andere optie is proberen het materiaal wat exposed is af te dekken met een goedje wat een isolatie geeft ten opzichte van de omgeving. Wat best een uitdaging is. In kleine haarscheurtjes is het effect van galvanische corrosie het grootst.
Een ander middel is het potentiaal verschil opheffen. Maar dan ben je de batterij functie kwijt.

Dank heren! Dat was precies het stukje theorie waar ik naar op zoek was.

Dat koper wel kan is nu wel duidelijk.
ALU strips hebben geen potentiaal verschil, maar wel weer een isolerende oxide laag....

Zeg het maar.

Goud dan maar , dan weet je het wel zeker !

Kwik....

Don't try this on board!

nog beter , maar om het nu continu <-38 aan boord te hebben ......

De z.g.n. zelfborgende moeren, met nylon borging er in zijn niet geschikt voor dit doel. Als het regelmatig warm wordt (bij het laden en ontladen) dan verliest deze borging zijn effect. De "ouderwetse" veerring heeft hier geen last van.

Ik gebruik voor mijn LFP pakket(en) alle tapeinden, moeren, veerringen en vlakringen van RVS. De bout-moer verbinding is geen onderdeel van de geleiding of stroomweg. het RVS werk is uitsluitend bedoeld om voldoende contact druk te maken tussen de strip en de accupool.

pbu schreef :
Dat laatste klopt: die doet sowieso niks.

Het enige wat wel goed werkt: Nordlok

Interessant draadje. Bij mijn AGM's had ik best veel last van bloemkolen / corrosie op de accu polen terwijl ze kurkdroog onder de salon banken stonden en ik niet op zout lig. Elk seizoen de boel los en met schuurpapier aan de gang om weer contact te krijgen. Leek of de polen zichzelf aan het opofferen waren tov het koper dat er met rvs opgebouwd zat. En dat wil ik met de lifepo4 cellen wel voorkomen...

Joop66 schreef :
Dat een veerring niets doet, vind ik persoonlijk wat overtrokken. Maar over die Nord Lock ringen: die kende ik niet, dus heb ik even opgezocht. Gewoon ringen met frictiegroeven. Je ziet ook wel moeren met aan de onderkant een flensje met groeven. Werken die net zo goed als Nord Lock ringen?

Wat je ook gebruikt je moet er voor zorgen dat de strips met een constante kracht op de accupolen gedrukt blijven ongeacht temperatuursverschillen e.d. Ook een tijdelijk loskomen van de strip zal onmiddellijk tot een oxide laag leiden.
Een veer die de strip aandrukt tegen de accupool lijkt me een prima oplossing.