Die ragazzi hebben we vaak gezien. Geen onmin, maar soms heb je zo'n boot die telkens in de weg ligt bij het wachten voor de starts. Een beetje té relaxed, want de bakboordregel geldt blijkbaar alleen op de baan. Geen punt, wij waren relaxed genoeg om bij te sturen en te wijken.
De NSR was bloedspannend. Vrijdag 1e race goed weg, maar helaas had de tacticus zich in het aantal ronden vergist en waren wij bezig aan het 3e rondje, terwijl onze (enige) concurrent finishte. Balen.
Tweede rondje sloeg de spival om het stoomlicht.. zonde spi gefinished...
Zaterdag coastal race. Oude schoten op de genua gezet (zijn stroever, want versleten) en na een moeizame start hadden we genoeg voorsprong. Op het reachrak terug naar de finisch schoot de loefschoot van de spi los. Snel spi gestreken, opnieuw aangeslagen en gehesen. Stond 10 seconden en wéér shackle los. Inmiddels flink hoogte en voorsprong verloren, dus helaas kwamen we tegelijk bij de finish aan (ik moet ongeveer 2% harder).
Finish was ingekort en de tegenstander leek zich daar niet van bewust. Met een psychologisch spelletje heb ik de concurrent even het leven zuur gemaakt door de nieuwe finish ruim te overzeilen en een loefduel te faken. Tack achter zijn kont gemaakt en hij zeilde door. Toen hij het door had en probeerde een indringpositie te krijgen een aanzet tot tweede tack gefaked en hem in vertwijfelijng gelaten. Hij twijfelde iets te lang en hup, daar prikte ik 'm strak om het finischschip heen, onder luid gejoel van een wachtend ORC veld. Dat maakte de dag.
We dachten dat het einde NSR was, maar na een biertje en wat rekeken kon het nog prima.
Zondag dus 3 strakke ééntjes gevaren en de stand was 9,5 om 10. Nog één race nodig om te winnen.
Maansag was het zoeken naar wind en op het kenteren van het tij werdt er gestart. Na een mooie pot de (ingekorte) boventon gerond en slag richting zee en wind gemaakt. Stroom hielp daar nog nét iets mee, maar lang zou het niet duren.
Toen in het zicht van de finish volledige windstilte. Inmiddels lag de concurrent meer dan een half rak achter. Spi gestreken en hoog aan de wind de draaiende stroom proberen het hoofd te bieden. Het was niet meer dan 0,3 knoop stroom, maar door de kentering stond deze even haaks op de kust en de finishlijn halen leek een illusie. Ineens doemt daar een dunnen streep wind op en zien we de spi van de concurrent vullen. Tot onze ergernis zeilt hij ons bijna voorbij.
Op een zuchtje wind van niet meer dan een knoop of 2/3 kruipen we nipt rond het finishschip we zijn gedoemd.
De concurrent ligt 30 meter achter ons.
Dan valt de wind weg. Nagelbijtend kijken we achterom, angstvallig de tijd in de gaten houdend. het duurt nog ruim 2 minuten om de laatste 30 meter te overbruggen en dan is het gedaan...we hebben verloren.
We trakteren onze concurrent met een ererondje om hun boot en een ovatie.
Wat was het genieten. Ook met maar twee boten.
