Ik had een behoorlijk beroerde nacht. Kwakkel al een tijdje en was flink ziek geworden. Op 3 uur slaap met een suizend hoofd vol ongeregeldheden maar volgetankt met koffie.
Nog wat shaky uitgevaren en toen begon de spanning wel een beetje. Eerste keer solo wedstrijd...en ook pas de tweede zeiltocht van het jaar, dus nog een beetje stroef. De voorbereiding was maar half werk zullen we maar zeggen
Bij de start doolde ik met een half doordacht plan een beetje op de automatische piloot tussen de boten. Gaatjes zoeken, beetje timen. Het plan was hard en hoog bij het schip, desnoods tweede linie (ben één van de traagsten, dus dan is vrije wind alles)
Even vrij varen om de genua te hijsen in die heksenketel. Genua omhoog. Startlijn pijlen. Go! Tempo maken. Plekje zoeken op de startlijn was niet moeilijk. Blijkbaar was er niemand geïnteresseerd in het startschip en ik voer als hoogste op snelheid een seconde of 10 na het schot over de lijn.
Die start en vrije wind maakte voor een bijzonder comfortabel rakje naar de boventon, waar ik meer dan tevreden over mijn positie aan kwam.
Zoals Big Time omschreef zat het verschil in het aanzeilen van de G. Dat deed ik fouter dan fout.
Op mijn beste kennis van de lokale omstandigheden zag ik buien opkomen vanuit het zuiden en ik dacht dat de winndraaiing niet in één draaiing zou komen, maar door buien geregeerd zou worden. Ik zag zuidelijk de buien heftiger worden en besloot dat ik nog tijd had eerst een fiks rak naar de linkerkant van de baan te varen op zoek naar meer wind en dat ik dan diagonaal, voor de bui uit de baan over kon steken in gunstige wind om de shift na de bui af te wachten en het juiste moment voor de klap terug te kiezen.
Net ná mijn overstag richting zuid kwam de shift. Balen, op de verkeerde tack. Ik besloot 5 minuten door te varen om te zien of te shift stand zou houden. Lang verhaal kort, tot 3x toe precies in tegenfase met de shifts van de buien getacked, precies verkeerd. Verprutst!
Daarna de spi er op. Ik had mijn nieuwe, grotere spi aan boord. Nog ongehesen....ik koos voor, vertrouwd en hees mijn kleine spi. Toen die stond was het me direct duidelijk. Véél te klein. Een Elan 362 en een X99 voeren me voorbij. Ik besloot spi te wisselen. Toch wel één van de taken waar je als solozeiler een beetje tegenop ziet.
Tot mijn verbazing ging dat erg soepel en het kostte niet veel meer dan een minuut of 2 om de boel te wisselen. De meneer in de Elan riep me toe: "groen is betre he?", doelende op ons beider felgroene spinnakers. Dat had hij liever niet gezegd, want de spi bleek een waar wapen. Mij boot moest het van het kruisrak hebben. Nu is ze ineens downwind ook wakker geworden! Ik gleed lanzaam een veld boten voorbij...
In de twee volgende Genuareaches was het knudde. Kreeg de pas er niet in. Dat de wind tegen de vaarrichting in draaide was goed te merken, want ondanks dat ik steeds de stuurboordkant van het veld zocht was het naar de boei steeds toch nog prikken. Zonder mensen in de rail met de genua 1 er op komt de harde realiteit van de korte toerkiel boven water.
Daarna weer op de spi in heftige wisselende windrichtingen en een rak wat 300 meter begon als een genuareach, maar al snel een kruisrak werd.
Het finishrak had ik de spi moeten trekken. Met de inmiddels pittige wind was het een reach. Inmiddels had eea toch wel zijn tol geëist en ik vond dat als je zo'n zware rating meetorst omdat je een #1 hebt, je ook een keer een diepe genuareach verdient
![;) ;)](/media/kunena/emoticons/wink.png)
. Naast me trok de grinde zijn spi maar liep nog geen 50 meter uit in het hele rak. De kans dat ik die 50 meter had verspeeld met een stukje vermoeid gekluns was meer dan me die 50 meter waard was.
Uiteindelijk 7e van 10. Tja, wat zeg je daar nou van
![:dry: :dry:](/media/kunena/emoticons/ermm.png)
. Niet best maar ook niet gek! Chris en ik waren zo ver ik na kon gaan de enigen die solo voeren, dus ik ben maar tevreden.
Ik weet waar ik het heb laten liggen. Omdat overstag gaan relatief veel kost solo, ben ik te behoudend geweest om te tacken op de shifts. Ik had wellicht tóch een keer moeten wisselen voor de HA. Dat had ik dan in een uitdagend spirak moeten doen waar ik constant moest trimmen en de stuurautomaat me al 2x bijna de broach in stuurde....nog even oefenen dus!